بیهوشی و درد
سال:1395 | دوره:6 | شماره:4 |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: درد بعد از اعمال جراحی یک تجربه ناخوشایند است، این فرایند باعث می شود اختلالات فیزیولوژیک در تمام سیستم های بدن بوجود آید. هدف این مطالعه مقایسه اثر دو داروی مورفین- آپوتل و کتورولاک جهت کاهش درد پس از عمل به روش بی دردی کنترل شده توسط بیمار (PCA) بوده است.مواد و روش ها: در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی دو سوکور انجام شد 110 بیمار دچار شکستگی که کاندید عمل جراحی پلاک گذاری بوده، در محدوده سنی 50- 18 سال، وارد مطالعه شدند. هر بیمار با روش جدول تصادفی در یکی از دو گروه دارویی مورفین- آپوتل یا کتورولاک قرار گرفته و پمپ ضد درد بر 15 دقیقه پس از ورود به ریکاوری برای بیماران تعبیه گردید. برای هر بیمار پرسش نامه ای حاوی اطلاعات دموگرافیک، گروه دارویی، میزان درد با معیار دیداری درد در ساعات 0 و 6 و 12 پس از جراحی انداز ه گیری و پر شد.یافته ها: بر اساس نتایج میانگین نمره درد در هردو گروه مورد مطالعه پس از گذشت زمان به صورت معناداری کاهش پیدا کرده است (p<0.05) و در ساعات صفر و شش و 12، تفاوت چندانی در این دو گروه مشاهده نشد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر می توان به این نتیجه دست یافت که مصرف داروهای ضد درد غیرمخدر در مقایسه با گروه داروهای ضد درد مخدر هیچ گونه ارجحیتی نداشته است.

زمینه و هدف: کمر درد یکی از شایع ترین و مهمترین ترین اختلالات سیستم عضلانی- اسکلتی است. در مطالعات گذشته الگوهای حرکتی متفاوتی برای بیماران کمردردی گزارش شده است. وجود این اختلاف ممکن است ناشی از جای دادن تمامی افراد کمردرد- با الگوهای حرکتی متنوع- در یک گروه واحد باشد. این در حالی است که امروزه مطالعات، وجود زیرگروه هایی در بیماران کمردردی را نشان داده اند. لذا هدف از این مطالعه اندازه گیری مقدار و الگوی حرکتی ستون فقرات کمری و ران حین خم شدن به جلو، و همچنین مقایسه این حرکات و الگوها بین بیماران کمردرد مزمن غیراختصاصی با زیرگروه اکتیو اکستنشن و افراد سالم بود.مواد و روش ها: دو زاویه (زاویه کمر و مفصل ران) و هم چنین نسبت های حرکتی کمر به ران در 9 بیمار کمردرد مزمن غیراختصاصی با 10 فرد سالم که سابقه کمردرد نداشتند، مقایسه شدند. حرکتی که از افراد خواسته می شد خم شدن به جلو از وضعیت ایستاده بود. برای محاسبه زوایا از دستگاه آنالیز حرکتی استفاده شد.یافته ها: دامنه حرکتی خم شدن به جلو در زیرگروه اکتیو اکستنشن بیشتر از گروه کنترل بود. نسبت حرکتی کمر به ران نیز در هر کدام از بازه های 25 درصد از حرکت خم شدن به جلو تفاوتی در دو گروه نداشت.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که حالت های ستون فقرات و الگوهای حرکتی بیماران کمردردی با الگوی اکتیو اکستنشن متفاوت از افراد سالم می باشد.

زمینه و هدف: اداره صحیح زایمان و بیهوشی برای سلامت مادر و جنین طی عمل سزارین بسیار مهم است. این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای اثر بی حسی نخاعی با بوپیواکایین به تنهایی با بوپیواکایین به همراه 12.5 و 25 میکروگرم فنتانیل بر روی نمره آپگار نوزادی در عمل سزارین انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور تصادفی بر روی 120 خانم باردار ترم در محدوده سنی 40-20 سال با کلاس فیزیکی 1 و 2 کاندید عمل سزارین انتخابی انجام شد. بیماران در سه گروه مساوی 40 نفری وارد مطالعه شدند. بی حسی نخاعی در گروه اول با بوپیواکایین تنها، گروه دوم بوپیواکایین +12.5 میکروگرم فنتانیل و گروه سوم بوپیواکایین +25 میکروگرم فنتانیل انجام شد. نمره آپگار دقایق یک و پنج پس از تولد، متغیرهای دموگرافیک و سایر متغیرهای حین عمل ثبت شد. داده ها با تست های آماری تی تست، مجذور کای، آنووای تکراری و نرم افزار SPSS16.00 آنالیز شد.یافته ها: سه گروه از لحاظ سن، وزن و قد تقریبا مشابه بودند. میانگین نمره آپگار دقایق یک و پنج بین سه گروه تفاوت معنی داری نشان نداد. میزان بروز عوارض جانبی بی حسی نخاعی بین سه گروه نیز اختلاف معنی داری نداشت.نتیجه گیری: اضافه کردن دوزهای 12.5 و 25 میکروگرم فنتانیل به بوپیواکایین داخل نخاعی تاثیر معنی داری بر روی نمره آپگار نوزادان متولد شده نداشته و عوارض جانبی مخدر اینتراتکال را در مادران به طور قابل توجه ای افزایش نمی دهد.

زمینه و هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثربخشی تکنیک های رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش فاجعه آمیزی، ترس از حرکت، ناتوانی ناشی از درد و شدت درد در بیماران مبتلا به درد مزمن عضلانی- اسکلتی بود.مواد و روش ها: پژوهش حاضر به صورت بررسی تک آزمودنی بر پایه طرح خط پایه چندگانه که جزو طرح های نیمه آزمایشی است، انجام شد. آزمودنی های پژوهش دو بیمار زن مبتلا به کمردرد مزمن بودند که به شیوه نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند از میان مراجعه کنندگان به کلینیک درد تبریز و بر اساس تشخیص متخصص درد، مصاحبه بالینی و ابزارهای غربال گیری، وارد پژوهش شدند. پروتکل درمان در 12 جلسه 60 دقیقه ای بر روی 2 بیمار زن مبتلا به کمر درد مزمن اجرا شد. همچنین 2 جلسه خط پایه و یک جلسه پیگیری 1 ماهه نیز وجود داشت. پرسش نامه های فاجعه آمیزی، ترس از حرکت، ناتوانی ناشی از درد و نمره دیداری درد در جلسات خط پایه، پنجم، هفتم، نهم، یازدهم، چهاردهم و جلسه پیگیری، توسط آزمودنی ها تکمیل شد. نتایج درمان از طریق روش ترسیم دیداری بررسی شد.یافته ها: نتایج نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش فاجعه آمیزی، ترس از حرکت، ناتوانی ناشی از درد و شدت درد موثر است و این اثرات به میزان زیادی در مرحله پیگیری نیز در بیماران باقی می ماند.نتیجه گیری: به کارگیری درمان های روان شناختی در کنار درمان دارویی در درمان بیماران مبتلا به دردهای مزمن عضلانی- اسکلتی موثر است.

زمینه و هدف: نوزادان پذیرش شده در بخش مراقبت های ویژه که عمدتا نارس هستند، درحین مراقبت تحت رویه های دردناکی نظیر رگ گیری و خون گیری قرار می گیرند که بی توجهی به درد ناشی از این رویه های دردناک موجب بروز مشکلاتی به خصوص در شاخص های قلبی- تنفسی آنان مانند تغییر در تعداد تنفس و ضربان قلب، فشارخون و اشباع اکسیژن خون می شود، بنابراین استفاده از روش های غیردارویی نظیر مکیدن غیرتغذیه ای در حین رویه دردناک که بر طبق تئوری کنترل دریچه ای باعث جلوگیری از انتقال ایمپالس درد به مغز می شود برای کاهش پاسخ به درد می تواند موثر باشد، لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مکیدن غیرتغذیه ای همراه باسوکروز بر شاخص های قلبی- تنفسی و رفتارهای درد ناشی از رگ گیری و خون گیری درنوزادان نارس تحت مراقبت ویژه انجام گردیده است.مواد و روش ها: مطالعه نیمه تجربی در دو گروه مکیدن غیرتغذیه ای همراه با سوکروز 24%، و شاهد و به صورت سه مرحله ای انجام گردید. تعداد نمونه در هر گروه 26 و در مجموع 52 نوزاد بوده و برای ارزیابی درد در نوزادان از ابزار مقیاس اندازه گیری درد نوزادان و برای شاخص های قلبی- تنفسی از دستگاه مانیتور مراقبت ویژه استفاده شد.یافته ها:بانتایج آزمون تی مستقل میانگین نمره درد نوزادان 5 دقیقه قبل از انجام رگ گیری و خون گیری در دو گروه تفاوت معنی دار نبوده (p>0.05) در حالی که میانگین نمره درد در نوزادان حین و پنج دقیقه بعد از انجام رگ گیری و خون گیری در دو گروه تفاوت معنی دار بود (p<0.05)، هم چنین میانگین میزان شاخص های قلبی- تنفسی 5 دقیقه قبل، حین و 5 دقیقه بعد از انجام رگ گیری و خون گیری در دو گروه تفاوت معنی دار نداشته اند (p>0.05).نتیجه گیری:این نتایج بیانگر آن است که استفاده از مکیدن غیرتغذیه ای همراه با سوکروز موجب کاهش درد نوزادان حین و بعد از انجام رگ گیری و خون گیری می گردد.

زمینه و هدف: مطالعات متعدد نشان داده است که پرستاران اتاق عمل و بیهوشی باید آگاهی کافی در زمینه احیای قلبی ریوی را داشته باشند. بر این اساس، مطالعه پیش رو به بررسی میزان آگاهی دانشجویان رشته های هوشبری و اتاق عمل در مورد نحوه صحیح انجام احیاء قلبی ریوی می پردازد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی بود و شامل کلیه 97 نفر دانشجوی سال آخر رشته های هوشبری و اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی یزد در نیم سال دوم 91-92 بود. برای سنجش میزان آگاهی دانشجویان از پرسشنامه دو قسمتی استفاده شد. بخش اول شامل سوالات مربوط به سن، جنس و رشته و قسمت دوم شامل سوالات مربوط به روش صحیح انجام احیای قلبی ریوی می گردید. سپس داده ها وارد نرم افزار  19-SPSSگردید و به وسیله آمار توصیفی (جداول توزیع فراوانی، درصد شاخص های میانگین، میانه و انحراف معیار) و آزمون من وتینی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میزان آگاهی دانشجویان در هنگام مواجهه با بیمار دچار ایست قلبی ریوی، در مرحله احیا پایه در حد خوب، در مرحله احیا پیشرفته و در مرحله مراقبت پس از احیا در سطح متوسط بود.نتیجه گیری: به طور کلی، آگاهی دانشجویان سال آخر هر دو رشته هوشبری و اتاق عمل در مواجهه با بیمار ایست قلبی و تنفسی در سطح متوسط بوده که توصیه می شود آموزش واحدهای درسی مربوط به احیای قلبی ریوی با استفاده از روش های مختلف ارائه گردد.

زمینه و هدف: روند افزایش سن با ضعف عضلانی و همچنین بروز دردهای عضلانی- اسکلتی توام است. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر میزان تغییرات اولتراسونیک عضله مولتیفیدوس و میزان کمردرد مزمن زنان سالمند بود.مواد و روش ها: در این مطالعه 29 زن سالمند (69±3.4 سال) مبتلا به کمردرد مزمن بر اساس محاسبه (مقادیر توان آزمون) تعداد آزمودنی مورد نیاز به دو گروه تمرینات ثبات مرکزی (9 زن) و کنترل (20 زن) تقسیم شدند. فعالیت ورزشی به مدت 10 هفته (3 روز/ هفته) و دربردارنده هشت نوع از تمرینات ثبات مرکزی بود. مشخصات اولتراسونیک عضله مولتیفیدوس (مهره چهارم کمری) هر دو گروه در پیش و پس از 10 هفته مداخله بررسی و سطح مقطع، بردار عرضی و بردار طولی عضله ثبت گردید. همچنین، وضعیت درد آزمودنی ها در سه بازه زمانی (پیش از مداخله، وسط دوره، پس از مداخله) توسط مقیاس آنالوگ دیداری مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: اجرای 10 هفته تمرینات ثبات مرکزی باعث افزایش معنادار دو بردار طولی و عرضی عضله مولتیفیدوس شد (p<0.05). همچنین 10 هفته تمرینات ثبات مرکزی باعث افزایش معنادار سطح مقطع شده بود (-1.98±1.31، -3.36 تا -0.59 = فاصله اطمینان) از طرفی، میزان درد آزمودنی ها در گروه تمرینات ثبات مرکزی در دو هفته پنجم و دهم نسبت به شروع مداخله به طور معناداری کاهش یافت (p<0.05).نتیجه گیری: انجام تمرینات ثبات مرکزی نه تنها با افزایش سطح مقطع عضله مولتیفیدوس توام بود بلکه کمردرد مزمن زنان سالمند را نیز کاهش داده بود. همچنین، انجام حداقل 5 هفته تمرینات ثبات مرکزی باعث کاهش معنادار کمردرد مزمن می شود.

زمینه و هدف: تهوع و استفراغ بعد از عمل در 20 تا 30% بیماران بعد از عمل جراحی اتفاق می افتد و این دو با هم دومین شکایت شایع بعد از عمل در بیماران می باشند. ما با امید به این که استفاده از مایع داخل عروقی مناسب بتواند در کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی نقشی داشته باشد، این مطالعه را انجام دادیم.مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی 60 بیمار زن 20 تا 60 ساله، کلاس یک و دو انجمن متخصصین بیهوشی آمریکا، کاندید اعمال جراحی ژنیکولوژیک لاپاراسکوپی تشخیصی تحت بیهوشی عمومی مورد مطالعه قرار گرفتند، در تمام بیماران 15 دقیقه قبل از شروع بیهوشی عمومی مایع مورد نظر تزریق شد. در گروه کریستالوئید رینگرلاکتات 10 میلی لیتر بر کیلوگرم و در گروه کولوئید، ولوون 10 میلی لیتر بر کیلوگرم تزریق شد. فراوانی بروز تهوع و استفراغ در طول ریکاوری ثبت و در فرم های مخصوص جمع آوری شد.یافته ها: با توجه به  P= 0.121در آزمون مجذور کای، فراوانی تهوع در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. دو گروه مورد مطالعه از نظر میزان استفراغ هم مورد بررسی و مقایسه قرار گرقتند که با توجه به  P =0.136از نظر آماری دو گروه با هم تفاوت نداشتند. هم چنین در بیماران دو گروه میانگین فشار متوسط شریانی و ضربان قلب در زمان های مختلف اختلاف آماری با هم نداشتند.نتیجه گیری: ما در این مطالعه از ولوون برای افزایش حجم داخل عروقی استفاده کردیم که در مقایسه با گروه دیگر یعنی رینگرلاکتات تفاوت آماری معنی داری از نظر بروز تهوع و استفراغ و متغیرهای همودینامیک نداشت.

زمینه و هدف: لوله گذاری مشکل اغلب به علت اختلالات آناتومیک مانند کوچک بودن چانه، دفرمیتی های سر و گردن و مشکلات مهره های گردنی بروز می کند. درصد زیادی از حوادث زیان بار در بیهوشی به علت اداره نادرست راه هوایی و هیپوکسمی رخ می دهد. لذا یکی از نکات مهم در اداره این بیماران با راه هوایی دشوار انتخاب روش مناسب اداره راه هوایی مطمئن می باشد.معرفی بیمار: آقای 79 ساله کاندید جراحی داکریوسیستورینوستومی اندوسکوپیک به دلیل تورتیکولی شدید با تجویز آرام بخش و با تنفس خودبه خود توسط برونکوسکوپ فیبراپتیک لوله گذاری شد.یافته ها: در دفرمیتی های گردن و تورتیکولی که آناتومی طبیعی راه هوایی به هم می خورد لوله گذاری بیدار با فیبراپتیک با حفظ تنفس خودبه خودی و تجویز آرام بخش کمک کننده است.