ایده های نوین روانشناسی
سال:1401 | دوره:13 | شماره:17 |تعداد مقالات:17

هدف این پژوهش مقایسه تعارضات زناشویی در افراد با و بدون اضطراب کرونا بود. روش پژوهش حاضر علی-مقایسهای از نوع مقطعی بود. جامعه آماری این مطالعه شامل کلیه والدین خانوادههای شهر تبریز بودند. روش نمونهگیری هدفمند بود. حجم نمونه 30 نفر والدین با اضطراب کرونا، 30 نفر والدین بدون اضطراب کرونا بود. همه آزمودنی ها با استفاده از پرسشنامه تعارض زناشویی براتی و ثنایی و مقیاس اضطراب کرونا ویروس ( CDAS) ارزیابی شدند. روش تجزیه و تحلیل اطلاعات تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) بود. نتایج نشان داد که بین دو گروه والدین با و بدون اضطراب کرونا، در تعارضات زناشویی تفاوت معنادار وجود دارد. < 0 /01) P. (بنابراین با ارایه مداخلات و آموزشهای به موقع و مناسب جهت کاهش اضطراب ناشی از بیماری کرونا در زنان و مردان، میتوان تعارضات زناشویی را کاهش داد.

هدف از انجام پژوهش حاضر، پیشبینی مهارت های اجتماعی نوجوانان بر اساس سبک های فرزندپروری و طرحواره های ناسازگار والدین است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه نوجوانان(12 تا 17 سال)شهر تهران تشکیل می دهند که از این بین 100 نوجوان که در سال تحصیلی 99-1400مشغول به تحصیلی هستند به صورت نمونه گیری خوشه ای به این صورت که ابتدا شهر تهران به 2 قسمت شمال و جنوب تقسیم می شود و سپس از هر منطقه 5 مدرسه انتخاب می شود و در مرحله بعد از هر مدرسه 2 کلاس انتخاب می شود و در مرحله آخر از هر کلاس 5 دانش آموز به صورت تصادفی انتخاب شد. یافته های پژوهش نشان داد که ارتباط بین سبک فرزندپروری و مهارت های اجتماعی وجود داشت و ضریب همبستگی بین این دو متغیر برابر با 91 درصد بود. به عبارتی می توان انتظار داشت که بتوان تغییرات مرتبط با سبک فرزند پروری والدین را با استفاده از مهارت های اجتماعی مورد پیش بینی قرار داد. ارتباط بین مهارت های اجتماعی نوجوانان با طرحواره های ناسازگار والدین وجود داشت و ضریب همبستگی بین این دو متغیر برابر با 91 درصد بود. به عبارتی می توان انتظار داشت که بتوان تغییرات مرتبط با مهارت های اجتماعی نوجوانان را با استفاده از طرحواره های ناسازگار اولیه مورد پیش بینی قرار داد.

پیش زمینه و هدف: ارتقاء تدین و دیانت در میان دانش آموزان امری بسیار حائز اهمیت و کلیدی محسوب می گردد که می تواند نتایج کلیدی را در تربیت شخصیت های برجسته برای آینده هر کشوری به دنبال داشته باشد. پژوهش های پیشین تاثیر فاکتورهای دین داری را در مورد ویژگی های شخصیتی مورد بحث و بررسی قرار داده است، اما تا به حال پژوهشی یافت نشده است که نقش دین و مذهب را از منظر داستان های قرآن بر فاکتورهای شخصیتی افراد بررسی کند. لذا این پژوهش با در نظر گرفتن این خلأ در پیشینه های پژوهش به دنبال بررسی این امر است که آیا قصص قرآنی می تواند بر بعضی از فاکتورهای شخصیتی دانش آموزان مانند تاب آوری، مهارت های ارتباطی و هویت دینی آنان تاثیر بگذارد یا خیر مواد و روش کار: روش تحقیق پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. در این طرح دو گروه آزمودنی مورد مطالعه بوده اند به این معنی که در مرحله اول افراد به دو گروه(A و B) تفکیک شدند. در مرحله بعد یک گروه آزمایشی در معرض آموزش و مطالعه داستان های دینی قرار گرفته در حالی که گروه کنترل تحت هیچ آموزشی قرار نگرفت. پس از آموزش های یاد شده مجددا افراد هر دو گروه تحت آزمون(پس آزمون)قرار گرفتند(پرسشنامه تاب آوری، مهارت های ارتباطی، هویت دینی). جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه دوره اول آموزش و پرورش شهرستان زابل می باشد که بر اساس آمار اخذ شده برابر 270 کلاس با 5500 نفر می باشد. با توجه به آمار موجود در آموزش و پرورش که معدل سالانه تحصیلی کلیه مدارس اخذ شده بود، با توجه به اینکه امکان تجمیع دانش آموزان از تمام مدارس شهرستان در یک فضا به جهت مشکلات اجرایی و اخذ مجوز ممکن نبود، پایه هشتم سه مدرسه که مطابق با نظر مشاوره آموزش و پرورش شهرستان احتمالا از وضعیت ارتباطی ضعیف تری برخوردار بودند و در نیمسال دوم تحصیلی 1400-1401 مشغول به تحصیل بودند از بین مدارس شهرستان انتخاب شدند. پس از انتخاب این سه مدرسه دانش آموزان از هر مدرسه 30 نفر از دانش آموزان کلاس هشتم به شکل تصادفی انتخاب شدند. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل آماری نشان داد، مداخله آموزش قصص قرآن باعث ایجاد تغییرات آماری معناداری در بهبود مهارت ارتباطی، هویت دینی و تاب آوری دختران نوجوانان گروه آزمایش شده است بحث و نتیجه گیری: نهایتا با توجه به نتایج بدست آمده می توان به آموزش و پرورش پیشنهاد داد که در تدوین کتب قرآنی مدارس، از وجود قصص قرآن در محتوای این کتب استفاده بیشتری شود. همچنین می توان از این پژوهش در مورد گروه های خاص مانند مراکز نگه داری کودکان بدسرپرست و بی سرپرست، مراکز و کانون های تربیت کودکان نیز استفاده کرد.

سابقه و هدف: شواهد نشان داده است که داشتن افکار مثبت با تاثیری که بر روی میزان خودباوری افراد دارد منجر به بهبود یادگیری در افراد و شکل گیری عزت نفس افراد می شود لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط میان داشتن افکار مثبت و احساس خود باوری و یادگیری فعال صورت پذیرفت. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت مقطعی از نوع توصیفی-تحلیلی بر روی تعداد 190 دانش آموز پایه هفتم، هشتم و نهم مدارس شهرستان زهک، سیستان و بلوچستان، در سال 1401 انجام پذیرفت. دانش آموزان با استفاده از پرسشنامه های حاوی سوالات مربوط به افکار مثبت، خودباوری و یادگیری فعال مورد ارزیابی قرار گرفتند. در نهایت داده ها وارد نرم افزار SPSS V22 قرار گرفته و آنالیز شدند. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان 87/0 ± 24/14 سال و کمترین و بیشترین سن به ترتیب 13 و 16 سال بود. 5/50٪ دانش آموزان دختر بودند. نتایج حاکی از آن بود که بین متغیر نمره افکار مثبت افراد شرکت کننده در مطالعه حاضر و نمره خودباوری آنها همبستگی معنی دار مشاهده شد(p=0. 000، r=0. 674) در نتیجه مشخص شد که با افزایش نمره افکار مثبت دانش آموزان، میانگین نمره خودباوری آنها نیز افزایش می یافت. همچنین همبستگی قابل ملاحظه ای میان نمره افکار مثبت با متغیر یادگیری فعال دانش آموزان یافت شد(p=0. 000، r=0. 712) به طوریکه دانش آموزانی که نمره افکار مثبت بالاتری داشتند به طور قابل ملاحظه ای میانگین نمره یادگیری فعال بیشتری نیز داشتند. حال آنکه میان متغیرهای سن و پایه تحصیلی دانش آموزان با نمره افکار مثبت، خودباوری و یادگیری فعال مشاهده نشد. با این حال دانش آموزان دختر نمره افکار مثبت بالاتری نسبت به دانش آموزان پسر داشتند (P= 0. 007) اما میانگین نمره دریافتی خودباوری و یادگیری فعال در دو جنس تفاوت قابل ملاحظه ای نداشت(P>0. 05). بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که داشتن افکار مثبت در دانش آموزان با افزایش میزان خودباوری و یادگیری فعال آنها همراهی دارد.

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش رویکرد هیجان مدار بر رفتار کمک طلبی تحصیلی و سازگاری اجتماعی در دانش آموزان مقطع متوسطه شهر تهران در سال 1399 انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی است و برای جمع آوری داده ها از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهر تهران تشکیل دادند که از بین آن ها، 30 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش (هر گروه 15 نفر) و کنترل (15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش تحت آموزش درمان هیجان مدار در 8 جلسه 90 دقیقه ای قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل رفتار کمک طلبی تحصیلی (ریان و پنتریج، 1997) و سازگاری اجتماعی کالیفرنیا (کلارک و همکاران، 1953) بودند که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفتند. تجزیه وتحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه از طریق نرم افزار spss-V24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که درمان هیجان مدار باعث بهبود رفتارهای کمک طلبی تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه شده است. همچنین نتایج نشان داد که درمان هیجان مدار باعث افزایش سازگاری فردی و اجتماعی در دانش آموزان شده است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، درمان هیجان مدار، مداخله موثری در بهبود رفتارهای کمک طلبی تحصیلی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان است.

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر کیفیت روابط جنسی و افکار خودآینده منفی در زوجین شهر اصفهان به مرحله اجرا در آمده است که روش پژوهش حاضر آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون – پس آزمون همراه با گروه آزمایش و کنترل بوده است. به منظور دسترسی به هدف فوق از بین کلیه زوجین که به کلینک های مشاوره در شهر اصفهان، طی دوماه (فروردین و اردیبهشت) مراجعه کرده بودند، 40 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس برای پاسخگویی به پرسشنامه های تحقیق انتخاب شدند که به صورت تصادفی 20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. بدین منظور از دو پرسشنامه، پرسشنامه افکار خودآینده منفی کندال و هولون (1980) و پرسشنامه کیفیت روابط جنسی سامانی (2011) استفاده گردید. داده های حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از گروه های آزمایش و کنترل از روش آماری آزمون تحلیل کواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر کیفیت روابط جنسی زوجین شهر اصفهان تأثیر معناداری دارد. درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر افکار خودآینده منفی زوجین شهر اصفهان تأثیر معناداری دارد.

پیش زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین اشتغال مادر در سال های اولیه کودکی(نمیه وقت/ تمام وقت)، کیفیت رابطه مادر-فرزندی و حمایت اجتماعی ادراک شده با کفایت اجتماعی در بزرگسالی انجام شد. مواد و روش کار: روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی(رگرسیون) است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دختر دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که 105 نفر به عنوان نمونه پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس از بین تمام دانشجویان دختر دانشگاه فردوسی مشهد که در 3 سال اولیه زندگی دارای مادر شاغل بوده اند، انتخاب گردید. شرکت کنندگان پرسشنامه کفایت اجتماعی فلنر و همکاران(1991)، مقیاس چندبعدی اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران(1988) و مقیاس رابطه مادر-فرزند فاین و همکاران(1983) را تکمیل کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص ها و روش های آمار توصیفی میانگین و خطای استاندارد داده ها استفاده شد؛ و از آمار استنباطی جهت بدست آوردن ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون توسط نرم افزار SPSS-26 استفاده شد. یافته ها: براساس داده های بدست آمده حمایت اجتماعی ادراک شده از جانب دوستان و دیگران، مهارت های رفتاری(19 درصد، 9. 162= F) و حمایت های خانواده، مهارت های شناختی(11درصد، 8. 228= F) و انگیزش و انتظارات(9 درصد، 7. 852= F) را که از مؤلفه های کفایت اجتماعی هستند، را پیش بینی می کند. از بین مؤلفه های رابطه والد(مادر)-فرزند عاطفه مثبت، مهارت های رفتاری(10درصد، 9. 192= F) و تنفر نقش، مهارت های شناختی(11درصد، 9. 988= F) را پیش بینی می کند. بحث و نتیجه گیری: درنتیجه می توان گفت حمایت اجتماعی ادراک شده و ارتباط والد(مادر)-فرزند میتواند کفایت اجتماعی فرد را در بزرگسالی پیش بینی نماید.

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین استرس شغلی و فرسودگی شغلی با سلامت روان کارکنان نیروی انتظامی شهرستان رامهرمز در استان خوزستان در سال 1400 صورت گرفت. روش پژوهش بر حسب هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه پرسنل نیروی انتظامی شهرستان رامهرمز در استان خوزستان بود که از این میان با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای 200 نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. روش جمع آوری داده ها بر اساس سه پرسشنامه استاندارد استرس شغلی (هریس، 1995)، فرسودگی شغلی (مسلش، 1981) و سلامت روان (گلدبرگ، 1972) انجام گرفت. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که مقدار آن برای هر سه پرسشنامه بالای 0. 7 به دست آمد. همین طور از روایی محتوا به منظور آزمون روایی پرسشنامه استفاده شد، که برای این منظور پرسشنامه ها به تأیید متخصصین مربوطه رسید. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS در دو بخش توصیفی و استنباطی (آزمون همبستگی پیرسون، و رگرسیون چندگانه) انجام پذیرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین استرس شغلی و مولفه های آن با سلامت روان رابطه منفی معنادار وجود دارد همچنین بین فرسودگی شغلی و مولفه های آن با سلامت روان نیز رابطه منفی معنادار بود. بنابراین لازم است تدابیر و برنامه هایی برای افزایش سلامت روان سازمان به کار گرفته شود. این مسئله در سازمان نیروی انتظامی که با توجه به ماهیت ذاتی نقش و مسئولیت های حرفه اش با شرایط استرس و فرسودگی زیادی مواجه است، بسیار اهمیت دارد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تطبیقی تربیت اخلاقی در بین دانش آموزان دختر و پسر دوره متوسطه اول مدارس شهرستان دیر بود. روش این پژوهش، توصیفی از نوع مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر 1847 نفر از دانش آموزان دختر و پسر دوره متوسطه اول مدارس شهرستان دیر بود که از طریق نمونه گیری خوشه ای تعداد 318 نفر با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه تربیت اخلاقی مصدقی نیک و کوشی (1400) بود. بود. تجزیه و تحلیل فرضیه های پژوهش با استفاده از آزمون t گروه های مستقل انجام گرفت. یافته ها نشان داد که میانگین نمره تربیت اخلاقی دانش آموزان دختر بیشتر از آزمودنی های پسر است یا به عبارت دیگر تربیت اخلاقی دانش آموزان دختر بطور معنی داری بیشتر از دانش آموزان پسر است. نتیجه گیری کلی پژوهش نشان داد که با تقویت تربیت اخلاقی در بین دانش آموزان می توان به افزایش حوزه های معرفتی و دینی آنان در مدارس کمک فراوانی نمود.

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر امید به زندگی و خود کارآمدی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تبریز بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بود که به شکل پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. نمونه مورد پژوهش به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای 40 نفر انتخاب و سپس ) 20نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل( به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش هشت جلسه چهل و پنج دقیقه ای مهارت های مثبت اندیشی را دریافت کردند. همه آزمودنی ها با استفاده از پرسشنامه خود کارآمدی شرر و پرسشنامه امید به زندگی اسنایدر ارزیابی شدند. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس بیانگر آن بود که ارایه آموزش مهارت های مثبت اندیشی باعث افزایش معنی دار خود کارآمدی و امید به زندگی در دانش آموزان شد. . نتایج این پژوهش نشان داد که از روش آموزش مهارت های مثبت اندیشی می توان به عنوان روشی کارآمد برای افزایش خود کارآمدی و امید به زندگی دانش آموزان استفاده نمود.

هدف پژوهش حاضر تاثیر گوش دادن به موسیقی (موسیقی درمانی) بر هوش معنوی بر دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی آزاد تهران شمال بود، با توجه به طرح پژوهش شبه آزمایشی، تعداد 30 دانشجو به روش نمونه گیری غیر تصادفی و از نوع در دسترس انتخاب و در دو گروه کنترل (15نفر) و آزمایش (15) نفر جایگزین شدند. همچنین همگن سازی گروه های کنترل و آزمایش بر اساس ویژگی های همچون سن، وضع اقتصادی، وضعیت شغلی، میزان تحصیلات و. . . صورت گرفت. جلسات موسیقی درمانی در 8 جلسه 60 دقیقه ای بر روی آزمودنی های گروه آزمایش اجرا شد، سپس هر دو گروه، پس آزمون را اجرا نمودند. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس یک طرفه بین گروهی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان دهنده ی تفاوت معنادار بین میانگین نمرات دو گروه در پس آزمون های کلی و در ابعاد خرده مقیاس های مطرح شده در این پژوهش بود. یافته ها نشان داد که موسیقی درمانی به طور معناداری میزان هوش معنوی گروه آزمایش را در مقایسه با گروه کنترل افزایش داده است (P<0/05)بنابر، این نتایج می توان گفت: اثربخشی موسیقی درمانی بر تمامی خرده مقیاس های پرسشنامه هوش معنوی عبدالله زاده شامل مؤلفه های درک و ارتباط با سرچشمه هستی و زندگی معنوی با اطمینان 95 % مورد تایید قرار گرفت.

این پژوهش با هدف اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب بیماران مبتلا به آسم صورت گرفت. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش گرداوری داده ها نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به آسم شهر کاشان درنیمسال اول 1393 بودند که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 40 نفر انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گماشته شدند. برای گروه آزمایش مداخله درمانی 8 جلسه دو ساعته و به صورت هفته ای اجرا گردید. در پایان از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. جمع آوری داده ها در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری از طریق پرسشنامه اضطراب بک (1988) صورت گرفت. داده های پژوهشی با آزمون تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تاثیر معناداری بر کاهش اضطراب این بیماران داشت. همچنین پیگیری بعد از یک ماه نیز حاکی ازتداوم این تاثیر معنادار بود. در نهایت نتایج این پژوهش نشان داد که این درمان، مانند سایر درمان های انجام شده، می تواند به عنوان گزینه مطلوب درمانی محسوب شود و بهبود معناداری ایجاد نماید.

هدف از پژوهش حاضر، مدل یابی روابط ساختاری عدم تحمل بلاتکلیفی با نگرانی با میانجی گری تفکر ارجاعی، باورهای فراشناختی و کمال گرایی در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر در مراکز درمانی شهر ساری تشکیل دادند که برای تعیین حجم نمونه با توجه به تعداد متغیرهای مشاهده شده و تخصیص ضریب 10 برای هر متغیر مشاهده شده (20 متغیر مشاهده شده در مدل)، و با احتساب احتمال وجود پرسشنامه های ناقص 220 نفر به عنوان حجم نمونه به روش هدفمند (با توجه به دارا بودن ملاک اختلال اضطراب فراگیر) انتخاب شدند. روش جمع آوری داده ها براساس پنج پرسشنامه عدم تحمل بلاتکلیفی فریستون و همکاران(1994)، نگرانی پنسیلوانیا (1990)، تفکر ارجاعی ارینگ(2010)، باورهای فراشناختی ولز(1997)، اختلال اضطراب فراگیر اسپیتزر و همکاران(2006) و کمال گرایی هیل(2004) صورت گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزارهای spss22 و Amos23 در دو بخش توصیفی و استنباطی(همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری رگرسیونی) انجام پذیرفت. نتایج تحلیل داده نشان داد که مدل پژوهش برازش شد و در مجموع اثرات مسیرهای مستقیم و غیر مستقیم حاکی بود عدم تحمل بلاتکلیفی، تفکر ارجاعی، باورهای فراشناختی و کمال گرایی بر نگرانی اثر معنادار داشته و86 در صد از متغیر نگرانی در بین مبتلایان به اختلال اضطراب فراگیر، توسط متغیرهای مستقل فوق قابل تبیین می باشد، و 14 درصد از این متغیر درون زا توسط دیگر متغیرهای خارج از پژوهش تبیین می گردد.

پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری روان شناختی بیماران مبتلا به عروق کرونر قلبی صورت گرفته است. روش پژوهش نیمه آزمایش با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران مراجعه کننده به بیمارستان قلب جواد الائمه شهر مشهد در سال 1400 می باشد. نمونه آماری پژوهش شامل 30 بیمار از افراد در دسترس با توجه به معیارهای ورود و خروج پژوهش به طور تصادفی 15 نفر به عنوان گروه آزمایش و 15 نفر دیگر در گروه کنترل جایگذاری شدند. سپس جلسات درمان پذیرش و تعهد در گروه آزمایش اجرا شد؛ درنهایت پس آزمون از هردو گروه آزمایش و کنترل گرفته شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که درمان پذیرش و تعهد در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در افزایش انعطاف پذیری روان شناختی مؤثر بوده است (P<0/05). با توجه به یافته های پژوهش می توان از درمان پذیرش و تعهد در جهت افزایش انعطاف پذیری روان شناختی استفاده کرد.

هدف از این پژوهش ارزیابی تاثیر کنترل هیجان بر مثبت اندیشی اضطراب اجتماعی دانش آموزان بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان مقطع متوسطه دوم مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی مراجعه کننده به مراکز آموزشی و بالینی شهر زاهدان در سال تحصیلی 1401-1400 بود. از بین جامعه آماری 40 دانش آموز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در ادامه هر یک از آن ها به روش نمونه گیری تصادفی در دو گروه آزمایش (20نفر) و کنترل (20نفر) جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه مثبت اندیشی اینگرام و ویسنیکی، پرسشنامه اضطراب اجتماعی لاجرسا و آموزش کنترل هیجان بود. آموزش کنترل هیجان به صورت 8 جلسه 90 دقیقه ای به گروه آزمایش ارایه شد، اما گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش نشان داد که کنترل هیجان در مثبت اندیشی اضطراب اجتماعی دانش آموزان موثر است؛ به گونه ای که افراد مورد مطالعه در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون به طور معناداری مثبت اندیشی بیشتر و اضطراب اجتماعی کمتری دارند) 005/0>(p. با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش پیشنهاد می شود که از کنترل هیجان به عنوان یکی از درمان های کمکی موثر در بهبود مثبت اندیشی و کاهش اضطراب اجتماعی دانش آموزان استفاده شود.

تشخیص و درمان به موقع بیش فعالی می تواند نقش مهمی در حل مشکلات دانش آموزان داشته باشد و با توجه به اینکه شخصیت کودکان قبل از هفت سالگی شکل می گیرد و حساسیت موضوع برآن شدیم این اختلال را مورد بررسی قرار دهیم. هدف از انجام این پژوهش کیفی، بهبود نسبی اختلال بیش فعالی/کم توجهی دانش آموز مقطع پیش دبستانی بوده است. روش پژوهش، مورد پژوهی(مطالعه موردی) و شیوه ی اجرای آن اقدام پژوهی بوده است. به منظور پاسخ به سوالات پژوهش با استفاده از روش های علمی چون مشاهده، مصاحبه و پرسشنامه و با استفاده از منابع مختلف مانند کتاب ها، مجلات، پایان نامه ها و. . . اطلاعات لازم در رابطه با مشکل موجود جمع آوری و با تجذیه و تحلیل آن ها عوامل موثر در ایجاد مساله شناسایی شد. با توجه به نتایج تحقیق عوامل اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، زیست محیطی و خانوادگی و توارث و ژنتیک به عنوان عوامل موثر در بروز مشکل تشخیص داده شدند و در نتیجه، روش های بازی درمانی، فنون شناختی، تمرین های تعادل و توازن، آرام سازی، تقویت تمرکز و. . . برای درمان این اختلال انتخاب گردیدند. بعد از اطمینان یافتن از اعتبار راه حل های انتخابی با استفاده از پارامترهای مختلف و با همراهی والدین، راه حل ها به مرحله اجرا درآمد و بر اساس شواهد موجود و با کمک پرسشنامه کانرز والدین، مشخص گردید اختلال بیش فعالی/کم توجهی تا حدودی بهبود یافته و از میزان رفتار تکانشی کاسته شده است. بنابراین یافته های تحقیق نشان داد که ترکیبی از روش های بالا در درمان فرد موثر واقع شده است.

اهمیت دوران کودکی و سالمندی به لحاط گذراندن صحیح و سلامت این دوره بر کسی پوشیده نیست. آمارهای اعلام شده توسط سازمان بهداشت جهانی گویای آغاز پیر شدن جمعیت در دنیا بوده و از آنجا که بدون در نظر گرفتن شرایط، قابلیت ها و توانایی افراد و فقط برپایه شرایط سنی در بازه سنی مشخصی یک نسل از جامعه ناگهان کنار گذاشته می شدند افسردگی ناشی از احساس ناکارآمدی و طرد شدن بخصوص بعد از بازنشستگی، تهدید بزرگی برای جامعه سالمندان به شمار می رفت. برخورداری از یک زندگی سالم مولد و با کیفیت توام با طول عمر قابل قبول و عاری از بیمار حقی همگانی بوده که در مکتب اسلام، اعلامیه جهانی حقوق بشر (ماده بیست و پنج) و قانون اساسی جمهوری اسلامی (اصول 29-2 و 43) مورد تاکید قرار گرفته و از سوی دیگر نسل جوان پرمشغله در فرآیند پرسرعت و ماشینی جوامع فعلی اغلب زمان کافی برای گذراندن اوقاتی با دو نسل پیشین و پسین را نداشته وبنابر ضرورت موضوع باید برای هر دو نسل سالمند و کودک شرایطی فراهم گردد تا کودک در بستری مناسب نسلی به بهره مندی از تجربیات و توجه سالمند دست یابد و با بوجود آوردن احساس استقلال و زندگی دوباره در افراد سالخورده؛ سلامت روان جامعه ارتقا یابد. پیوند میان دوران از کارافتادگی و بازنشستگی با یک دنیای فعال مولد و پرتحرک، ازطریق فراهم کردن فضایی که افراد با سنین مختلف یکدیگر را حمایت کنند و مورد حمایت قرار گیرند می تواند راهکاری موثربرای بحران سالخوردگی و از کار افتادگی پیش از موعد باشد. ازاین رو پژوهش حاضر بر آن بود تا با بررسی مفاهیم سلامت روان، دوران سالمندی و دوران کودکی و همچنین تأثیر ادغام محیط این دو نسل با یکدیگر را برسی کند. پژوهش حاضر از لحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش تحقیقی کیفی (مروری) به حساب می آید. جامعه آماری پژوهش حاضر سایت های معتبر (اریک، مگ ایران، پرتال جامع علوم انسانی و. . . )، مقاله ها و پژوهش ها و پایان نامه ها بود. در این تحقیق تلاش بر آن بود تا بتوانیم به شاخص های فضایی مطلوب برای تعامل دو نسل دست یابیم.