مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سال:1388 | دوره:22 | شماره:4 (مسلسل 61) |تعداد مقالات:13

زمینه و هدف: اخیرا با در نظر گرفتن مزایا و معایب (Mineral Trioxide Aggregate) MTA، ماده ای به نام  Calcium Enriched Mixture (CEM) cement ابداع شده است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه میزان ریزنشت حفرات انتهای ریشه آماده شده با اولتراسونیک یا لیزر Er,Cr:YSGG و پر شده توسط MTA یا CEM cement بود.روش بررسی: در این مطالعه پس از آماده سازی و پرکردن کانال های هشتاد دندان تک ریشه انسان کشیده شده و قطع 3 میلی متر انتهای ریشه، نمونه ها به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی 30 تایی و دو گروه کنترل مثبت و منفی 10 تایی تقسیم شدند. در گروه اول با استفاده از دستگاه اولتراسونیک و در گروه دوم با استفاده از لیزر Er, Cr:YSGG حفرات انتهای ریشه تهیه شدند. سپس هر گروه به طور تصادفی به دو زیر گروه تقسیم گردید و حفرات انتهای ریشه با MTA و CEM cement پر شدند. پس از غوطه ور ساختن نمونه ها در جوهر هندی و شفاف نمودن آنها، میزان نفوذ اپیکال جوهر در حفرات انتهای ریشه اندازه گیری شد. داده های این مطالعه با استفاده از آزمون Kruskall Wallis و مقایسه تکمیلی به روشDunn  آنالیز گردید.یافته ها: کمترین میزان متوسط نشت به طور معنی دار در گروه لیزر CEM cement/ مشاهده شد(P<0.05) . بین میزان متوسط نشت در گروه لیزرMTA/، اولتراسونیک MTA/ و اولتراسونیک CEM cement/ اختلاف آماری معنی دار وجود نداشت(P>0.05) .نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه در حفرات انتهای ریشه تهیه شده توسط لیزر CEM cement, Er, Cr:YSGG میزان پایین تری از نشت را در مقایسه با MTA نشان داد. بین ریزنشت حفرات تهیه شده با اولتراسونیک یا لیزر Er, Cr:YSGG و پرشده با MTA تفاوتی وجود نداشت.

زمینه و هدف: علیرغم پیشرفت های صورت گرفته در زمینه ادهزیوهای عاجی، هنوز مقاومت، دوام و پایداری باند به عاج چالشی است که با آن مواجه هستیم. بر مبنای مطالعات اخیر به نظر می رسد بررسی نقش مهار کننده های ماتریکس متالوپروتئینازها (MMP) در کمک به افزایش دوام بالینی باندینگ ها و کاهش لیکیج و دوام ترمیم ها از اهمیت بسزایی برخوردار باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان و نحوه رهایش داکسی سلیکلین از ادهزیو آزمایشگاهی حاوی داکسی سایکلین بود.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی نمونه های حاوی دارو در دو درصد مختلف بارگذاری شامل 0.25 و 0.5 درصد وزنی از داروی داکسی سایکلین تهیه شدند. نمونه ها در قالب های استوانه ای شکل به قطر 12 میلی متر و ضخامت تقریبی 2 میلی متر پخت شدند. مونومر چسب ها شامل 12% وزنی Bis-GMA، %10 وزنی TMPTMA،%28  وزنیHEMA  و 50% وزنی اتانول برای کلیه گروه بود. کمفورکینون و آمین بعنوان آغازگر نوری بکار گرفته شدند.یافته ها: افزودن %25 و 0.5 درصد وزنی داکسی سایکلین به ادهزیو رهایش خطی را در هر دو گروه نشان داد. با بارگذاری بیشتر، رهش بیشتر شد و در طول زمان مطالعه ادامه داشت.نتیجه گیری: رهش داکسی سایکلین از ادهزیو آزمایشگاهی مشاهده شد. اما مطالعات بیشتر در این زمینه می تواند کمکی در جهت تولید سیستم های ادهزیو بادوام کلینیکی بیشتر باشد.

زمینه و هدف: پرکردن کانال ریشه دندان، یک جزء اساسی در روند درمان ریشه دندان ها محسوب می شود که هدف از انجام آن ممانعت از ریزنشت، ورود مجدد و رشد میکروارگانیسم ها به داخل کانال می باشد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی و مقایسه ریزنشت تاجی بزاق در کانال های پرشده ریشه به روش های تراکم جانبی، تک مخروط گوتاپرکا و تراکم عمودی توسط System B بود.روش بررسی: این مطالعه به روش in-vitro بر روی هشتاد دندان تک ریشه ای کشیده شده انسان انجام گرفت که بطور تصادفی به سه گروه آزمایشی20 تایی و دو گروه کنترل مثبت و منفی ده تایی تقسیم شدند. دندان های هر کدام از گروه های آزمایشی به روش های تراکم جانبی سرد، تک مخروط گوتاپرکا و Continuous wave of condensation و تزریق گوتاپرکای ترموپلاستیک پر شدند و ارزیابی نشت میکروبی از بزاق به داخل کانال ریشه انجام گرفت. داده ها با استفاده از تست های آزمون بقا Log-rank آنالیز شدند.یافته ها: تمام نمونه های گروه کنترل مثبت در عرض 7 روز پس از شروع آزمایش شواهد نشت را نشان دادند و هیچ کدام از نمونه های گروه کنترل منفی در طول دوره 30 روزه آزمایش، نشت نداشتند. آزمون بقا و تست Log-rank نشان داد که از لحاظ میزان بقا در پایان دوره 30 روزه تحقیق، مقاومت گروه تک مخروط گوتاپرکا در برابر نشت تاجی بزاق بطور معنی داری کمتر از گروه های تراکم جانبی (P=0.039)و (P=0.019) System B بود. تفاوت معنی داری بین گروه تراکم جانبی و تراکم عمودی با System B وجود نداشت(P=0.564) . نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه گروه های تراکم جانبی و System B نسبت به تک مخروط گوتاپرکا در پایان دوره 30 روزه مطالعه از مقاومت بالایی در برابر نشت تاجی برخوردار بودند.

زمینه و هدف: هدف از انجام این تحقیق in-vitro بررسی اثر Multiple adhesive coating براستحکام باند ریز برشی و ریز سختی سطح باند شده عاج پس از کاربرد چهار ادهزیو Single Bond 2, One Step, One Step Plus و Single Bond بود.روش بررسی: از 100 عدد دندان مولر سوم دیسک های عاجی بدست آمد. جهت انجام تست استحکام ریز برشی، 60 عدد از دیسک ها به صورت تصادفی به 4 گروه 15 تایی تقسیم شدند و در هر گروه از یک نوع ادهزیو استفاده شد. در یک نیمه از دیسک 2 لایه و در نیمه دیگر 6 لایه ادهزیو بکار برده شد و پس از طی مراحل باندینگ، استوانه ای از کامپوزیت به ارتفاع 1 میلی متر بر هر نیمه دیسک قرار گرفت و سخت گردید. نیروی برشی با سرعت 0.5 mm/min تا نقطه شکست بر آن وارد شد. جهت تست ریز سختی 40 عدد دیسک عاجی باقیمانده به 4 گروه 10 تایی تقسیم شدند و دیسک ها همانند گروه های باندینگ آماده گشتند. سختی سطح عاج باند شده با دستگاه ویکرز محاسبه شد. نتایج با استفاده از آزمون های آماری Two-way ANOVA و Tukey مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. خطای نوع اول آزمون 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: بیشترین و کم ترین استحکام باند ثبت شده به ترتیب 4.74±29.49 (6 لایه One Step Plus) و 21.23±4.83(2 لایه One Step Plus) بود. در 4 نوع ادهزیو تنها در One Step Plus استحکام باند 6 لایه بطور معنی دار بیشتر از 2 لایه بود و در 3 نوع ادهزیو دیگر تفاوت معنی داری وجود نداشت. بیشترین و کمترین سختی عاج ثبت شده به ترتیب 8.34± 39.08(2 لایه Single Bond) و 5.98±28.53 (6 لایه One Step Plus) بود. در هیچ کدام از ادهزیوها سخی عاج در 6 و 2 لایه تفاوت معنی دار نداشت. وجود فیلر در ادهزیو اثر معنی داری بر استحکام باند نداشت در صورتیکه بطور معنی داری باعث کاهش سختی عاج باند شده گردید. همچنین نوع حلال ادهزیو اثر معنی داری بر استحکام باند داشت و استحکام باند در ادهزیوهای محتوی استن بیشتر از ادهزیوهای حاوی اتانل بود. در مقابل سختی ادهزیوهای حاوی اتانل بطور معنی داری بیشتر از ادهزیوهای حاوی استن بود.نتیجه گیری: تعداد لایه های ادهزیو اثری بر استحکام باند ریز برشی و سختی سطح عاج نداشت و بیشتر وابسته به نوع ادهزیو بر اساس نوع فیلر و حلال آن بود.

زمینه و هدف: عدم حلالیت، یکی از مهم ترین خصوصیات موادی است که به عنوان سیلر در درمان های اندودنتیک بکار می روند. هدف از انجام این مطالعه برسی حلالیت سیلرهای ZOE، Dorifill، AH26 و Tubliseal در آب مقطر بود.روش بررسی: جهت انجام این مطالعه آزمایشگاهی از هر نوع سیلر، 5 نمونه با ابعاد تقریبا برابر تهیه شد. نمونه ها پس از توزین اولیه به طور جداگانه در ظروف حاوی 50 سی سی آب مقطر در دمای 37 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. پس از گذشت یک هفته تغییر وزن نمونه ها توسط ترازوی دیجیتالی ثبت گردید. نهایتا نتایج بدست آمده با آزمون ANOVA و Post-hoc Tukey HSD مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: طبق نتایج بدست آمده سیلر Dorifill طی مدت 7 روز %2.8 کاهش وزن داشته و بالاترین حلالیت در بین سیلرهای مطالعه شده را دارا بود. سیلرهای Tubliseal و ZOE به ترتیب %1.4 و %2.3 کاهش وزن نشان دادند. سیلر AH26 در طی 7 روز %1.9 افزایش وزن داشت. میانگین تغییر وزن سیلرها بین گروه های ZOE, Dorifill و Tubliseal از لحاظ آماری اختلاف معنی داری نداشت(P>0.05) . بین میانگین تغییر وزن سیلر AH26 و گروه های دیگر اختلاف معنی دار آماری مشاهده شد(p<0.001) . نتیجه گیری: با توجه به اینکه درصد حلالیت کلیه سیلرهای مورد بررسی در محدوده استاندارد تعیین شده برای میزان حلالیت سیلرها قرار داشت، می توان آنها را از لحاظ این خاصیت فیزیکی، جهت استفاده کلینیکی مورد تایید قرار داد.

زمینه و هدف: در سال های اخیر به دلیل توجه بیشتر بیماران به زیبایی، استفاده از مواد همرنگ دندان نظیر رستوریشن های تمام سرامیک و FRC ها (Fiber-reinforced Composite) برای بازسازی نواحی بی دندانی خلفی، گسترش یافته است. مقاومت به شکست (Fracture resistance) یکی از مهم ترین خصوصیات مکانیکی مواد فوق در این رابطه است زیرا در نواحی خلفی دهان، نیروی مضغی N 500-600 است و رستوریشن باید توانایی تحمل این نیرو را داشته باشد. در این مطالعه این خصوصیت در مورد یک نوع FRC و یک نوع سرامیک زیرکونیا با یکدیگر مقایسه شد و امکان استفاده از این دو نوع رستوریشن در نواحی خلفی دهان بررسی شد.روش بررسی: 40 دندان مولر و پرمولر انسان به 20 جفت (یک پرمولر-یک مولر) تقسیم شدند. 10 جفت برای بریج سه واحدی FRC به صورت Full coverage و 10 جفت برای بریج سه واحدی تمام سرامیک زیرکونیا مطابق دستورالعمل تراش داده شدند. هر جفت در فاصله 7.5 میلی متر از هم ثابت گشتند. بریج ها ساخته شدند و مطابق دستورالعمل با سمان رزینی روی دندان ها سمان شدند. سپس به مدت 30 روز در آب مقطر 37 درجه سانتی گراد قرار داده شدند. با استفاده از Mechanical testing machine نیروی عمودی به سطح اکلوزال وارد و در نهایت مقاومت به شکست آنها محاسبه شد. داده ها با Independent sample T test آنالیز گردیدند.یافته ها: مقاومت به شکست نمونه های سرامیکی زیرکونیا به طور معنی داری بالاتر از نمونه های (P=0.034) FRC و شکست در نمونه های سرامیکی بیشتر از نوع Cohesive و در پونتیک بود و شکست در نمونه های FRC بیشتر از نوع Adhesive و در پونتیک بود.نتیجه گیری: بریج های هر دو گروه مواد مورد آزمایش قابلیت استفاده در مناطق خلفی را داشتند.

زمینه و هدف: دردهای پس از درمان ریشه از جمله مشکلاتی است که هنوز بیماران از آن رنج می برند. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، متداول ترین گروه دارویی برای کنترل این دردها می باشند. هدف از این پژوهش، بررسی مقایسه ای تاثیر دو داروی ایبوپروفن و دیکلوفناک سدیم پیوسته رهش در کاهش دردهای پس از درمان ریشه بود.روش بررسی: در این مطالعه تصادفی کلینیکی، تعداد 90 بیمار که دارای دندان مولر فک پایین دچار پالپیت و نیازمند به درمان ریشه بودند، انتخاب شدند. بیماران به سه گروه (ایبوپروفن، دیکلوفناک سدیم پیوسته رهش و پلاسبو) تقسیم شدند. هر بیمار پس از تکمیل فرم رضایت نامه، یکی از سه دارو را به صورت خوراکی دریافت کرد. پس از انجام بلاک عصبی اینفراآلوئولر و تهیه حفره دسترسی، پاکسازی کانال ها به روش Passive stepback انجام گردید. کانال ها خشک شده و پانسمان موقت انجام شد. سپس فرم سنجش درد (Visual Analog Scale) به بیمار توضیح و تحویل داده شد. اطلاعات بدست آمده بر اساس آزمون های آماری Kruskal-Wallis, Repeated Measurement ANOVA و آزمون  Mann-whitney U بررسی گردید.یافته ها: میانگین شدت درد در گروه دیکلوفناک پیوسته رهش برابر 0.95±0.87 و در گروه ایبوپروفن برابر 1.10±1.17 و در گروه پلاسبو برابر1.70 ±2.14 بود. این اختلاف در هر سه گروه از نظر آماری معنی دار بود(P<0.001) . ساعت پس از درمان، شدت درد در گروه ایبوپروفن کمتر از گروه دیکلوفناک سدیم پیوسته رهش بود(P=0.01) . ولی در زمان های 10، 18 و 36 ساعت پس از درمان، شدت درد در گروه دیکلوفناک سدیم پیوسته رهش کمتر از گروه ایبوپروفن بود(P<0.001) . نتیجه گیری: استفاده از دیکلوفناک سدیم پیوسته رهش بصورت تک دوز قبل از درمان ریشه در مقایسه ایبوپروفن می تواند در مدت زمان طولانی تری دردهای پس از درمان ریشه را کاهش دهد.

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه سنجش دانش و نگرش دانشجویان سال آخر دندانپزشکی در زمینه بیماری ایدز و بعضی عوامل موثر بر آن بود تا نتایج آن بتواند برای اساتید این رشته و برنامه ریزان آن برای در جهت ارتقای آموزش کمک کننده باشد.روش بررسی: این پژوهش از نوع طرح های پژوهش در آموزش بود که در دانشکده های دندانپزشکی دولتی شهر تهران به اجرا درآمد. در نیمسال اول سال تحصیلی 88-1378 از دانشجویان سال آخر دانشکده های تهران و شهید بهشتی خواسته شد در صورت تمایل پرسشنامه ای حاوی مشخصات فردی، دانش و نگرش در زمینه ارایه مراقبت دندانپزشکی به بیماران مبتلا به ایدز را تکمیل کنند. امتیاز دانش و نگرش محاسبه شد و اطلاعات با آزمون  Independent sample t-testتحلیل گردید.یافته ها: درصد تقریبا همه دانشجویان معتقد بودند در کار دندانپزشکی تمام بیماران باید HIV مثبت تلقی شوند اما 49% ترجیح می دادند که فرد مشکوک به ایدز را ارجاع دهند. جنسیت و آشنایی قبلی با بیماران HIV مثبت ارتباط معنی دار آماری با دانش و نگرش دانشجویان در زمینه بیماری ایدز نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: ارتقا دانش و نگرش دانشجویان دندانپزشکی در زمینه بیماری ایدز ضروری است و پیشنهاد می شود در کوریکولوم دندانپزشکی ایران تاکید بیشتری بر این مساله صورت گیرد.

زمینه و هدف: در حرفه دندانپزشکی همانند سایر مشاغل یک سری عوامل زیان آور در محیط کار وجود دارد. عدم توجه به موازین بهداشت شغلی، سلامتی شاغلین این حرفه را به خطر می اندازد. ارگونومی در دندانپزشکی با دیدگاه علمی آخرین اصول ارگونومیک در حرفه دندانپزشکی را معرفی می کند. ارگونومی در دندانپزشکی بر روی دو موضوع عمده تاکید دارد، فشار فیزیکی و فشار روحی روانی. برنامه های ارگونومیک چالش های فیزیکی و روحی روانی رو در روی دندانپزشکان را مرتفع کرده و راه حل های علمی را در راه ایجاد شرایط محیطی کارآمد و تسلی بخش فراهم می کند.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه مروری است که به منظور بررسی تاثیر و نقش ارگونومی در حرفه دندانپزشکی انجام شده است. در این مطالعه از متون مرتبط در مقالات و کتاب ها و جستجو در اینترنت بهره برداری به عمل آمده است.نتیجه گیری: اکثر صاحب نظران منشا عوارض ناشی از دندانپزشکی را مربوط به وضعیت غلط قرار گرفتن بدن در هنگام کار و عدم تحرک کافی در دندانپزشکان می دانند. از آنجا که این افراد در معرض بیماری های اسکلتی و عضلانی قرار دارند، بنابراین شناخت عوامل خطر ارگونومیکی موجود در طراحی محیط کار بسیار حایز اهمیت است. اصولی که در طراحی محل کار از نظر ارگونومیکی باید رعایت شوند شامل ارزیابی وضعیت بدن، وضعیت نشستن دندانپزشک و سرانجام ارزیابی وسایل و تجهیزات دندانپزشکی می باشند. منطقی ترین دیدگاه برای طراحی وسایل و تجهیزات دندانپزشکی با استفاده از اصول ارگونومیکی، بررسی شرایط و وضعیت بدن دندانپزشک است و سپس باید نوع فعالیت های انجام شده بر روی بیمار را نیز در نظر گرفت. در نهایت اینکه، قبل از هر چیز ارگونومی در دندانپزشکی را باید شناخت و درباره دستورالعمل ها و جوانب مختلف آن بیشتر دانست و از توسعه آکادمیک و انجام طرح های پژوهشی در این زمینه بهره جست.

زمینه و هدف: کنترل نسج نرم جهت تامین زیبایی در رستوریشن یک ایمپلنت تک دندان در قدام ماگزیلا اهمیت ویژه ای دارد. آماده سازی و شکل دهی بافت به ایجاد یک Emergence profile صحیح و ظاهر طبیعی دندان کمک می کند. هدف از این مطالعه ارایه یک مورد کنترل غیر جراحی کانتور نامناسب بافت نرم اطراف ایمپلنت های واقع در قدام ماگزیلا برای رسیدن به زیبایی مطلوب می باشد.روش بررسی: یک دختر 23 ساله دچار فقدان مادرزادی دندان های لترال ماگزیلا، پس از درمان ارتدنسی ثابت و تامین فضای لازم، تحت جراحی قرار گرفت و دو عدد ایمپلنت در محل های مورد نظر جایگذاری شد. پس از انجام جراحی دوم و سپری شدن دوره التیام، به دلیل کلاپس شدید نسج نرم، امکان ساخت رستوریشن ها به روش متداول مقدور نشد. در این مورد با ساختن رستوریشن های موقتی، کانتور نسج نرم به روش غیر جراحی اصلاح شد و در ادامه رستوریشن های نهایی تهیه و نصب گردید.نتیجه گیری: شکل دهی بافت نرم به وسیله رستوریشن موقتی به برقراری مجدد کانتورهای طبیعی لثه و پاپیلای بین دندانی اطراف یک رستوریشن متکی بر ایمپلنت در قدام ماگزیلا، کمک شایانی می نماید.