مجله پرستاری و مامایی
سال:1400 | دوره:19 | شماره:9 (پیاپی 146) |تعداد مقالات:8

پیش زمینه و هدف: دیابت یکی از بیماری های مزمن است که با مشکلات عروقی و عوارض جسمی و روانی خود می تواند کیفیت زندگی بیماران را مختل کند. عوارض مزمن این بیماری، ازجمله زخم پای دیابتی بر اهمیت درمان بر پایه خودمراقبتی در این بیماری می افزاید که تأثیری عمیق در بهبود کیفیت زندگی بیماران دارد. به همین دلیل مشارکت بیماران در امر درمان ضروری است. یکی از مهم ترین روش های رسیدن به این هدف استفاده از الگوی مراقبت مشارکتی است. مطالعه حاضر به صورت کارآزمایی بالینی با هدف تعیین تأثیر اجرای مدل مراقبت مشارکتی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی بستری در بیمارستان طالقانی ارومیه انجام شد. مواد و روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی، 60 بیمار واجد شرایط به صورت نمونه گیری تصادفی از جامعه در دسترس انتخاب و به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. طی جلسه اول برای هر دو گروه، پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی و پرسشنامه دموگرافیک تکمیل شد. سپس برنامه اجرای مدل مراقبت مشارکتی برای گروه مداخله (شامل مراحل: انگیزش، آماده سازی، درگیرسازی، ارزشیابی) به صورت چهره به چهره و پمفلت به مدت 7 جلسه یک ساعته برگزار شد. سه ماه پس از اتمام برنامه مشارکتی، هر دو گروه مجدداً نسبت به تکمیل پرسشنامه اقدام کردند. یافته ها: بر اساس یافته های به دست آمده، میانگین نمرات کیفیت زندگی و ابعاد آن (به جز مؤلفه ی اوضاع اقتصادی) بین دو گروه مداخله و کنترل بعد از اجرای مدل مراقبت مشارکتی متفاوت بود (001/0> p). همچنین میانگین نمرات کیفیت زندگی و ابعاد آن (به جز مؤلفه های فعالیت روزانه، رضایت از زندگی و اوضاع اقتصادی) درون گروه مداخله بعد از اجرای مدل مراقبت مشارکتی نسبت به قبل از مداخله، به طور معنی داری افزایش یافت (001/0> p). بحث و نتیجه گیری: اجرای مدل مراقبت مشارکتی بر بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی مؤثر هست. بنابراین توصیه می شود پرستاران بر اساس این تئوری به همراه ارزیابی نیازها و توانایی بیمار، آن ها را در خودمراقبتی تشویق کرده تا از وقوع و پیشرفت عوارض دیابت پیشگیری کرده و باعث کاهش هزینه های درمانی شوند.

پیش زمینه و هدف: با توجه به ماهیت بیماری و عوارض درازمدت، دیابت در زمره اختلالات مزمن دسته بندی می شود که درمان قطعی ندارد ولی قابل کنترل و مهار شدنی است و یکی از اصول کنترل دیابت، تبعیت بیماران از توصیه های درمانی پزشک می باشد، که در این خصوص نقش حمایت اجتماعی در تبعیت از درمان دارویی در این بیماران بسیار تأثیرگذار است. لذا پژوهش حاضر باهدف تعیین نقش حمایت اجتماعی و مؤلفه های آن در پیروی از درمان دارویی بیماران دیابتی نوع 2 شهر خرم آباد انجام گردید. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی-همبستگی 392 نفر از زنان و مردان مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به مراکز جامع سلامت شهر خرم آباد بین اردیبهشت تا مرداد 1399 به صورت هدفمند انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، تبعیت از درمان موریسکی، پرسشنامه حمایت اجتماعی واکس و ریدر استفاده گردید. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آنالیزهای توصیفی (فراوانی، درصد و میانگین) و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون) صورت گرفت. یافته­,ها: نتایج نشان داد حمایت اجتماعی (ابعاد خانواده و دوستان)، با تبعیت از درمان دارویی رابطه مثبت و معناداری دارد. همچنین در کل ابعاد حمایت اجتماعی قادر به تبیین نزدیک به 13 درصد (9/12) از تغییرات تبعیت از درمان دارویی می­, باشد. نتیجه ­, گیری: حمایت خانواده و دوستان می تواند یک عامل مهم و تأثیرگذار در حفظ و ارتقاء سلامت بیماران دیابتی باشد و این افراد به عنوان منابع ارزشمندی در کنار پرسنل بهداشت و تیم سلامت و درمان در جهت ارتقای رفتارهای خود مراقبتی در این بیماران می باشند.

پیش زمینه و هدف: ارزیابی عملکرد ارزیابی دوره ای و رسمی از عملکرد شغلی کارکنان است که نتیجه آن در ارتقاء اثربخشی، بهره وری، افزایش کیفیت خدمات و پاسخگویی لحاظ می شود. مطالعه حاضر باهدف تبیین چالش های ارزیابی عملکرد کارکنان پرستاری از دیدگاه مدیران پرستاری در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شده است. مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی از نوع تحلیل محتوا است که در سال 1399 انجام شد. در این مطالعه با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند با 18 نفر از مدیران خدمات پرستاری (مترون) بیمارستان و سرپرستاران بخش ها در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد مصاحبه شد. آنالیز داده ها با استفاده از روش تحلیل چارچوبی داده ها و به کمک نرم افزار MAXQDA10 صورت گرفت. یافته­, ها: در این مطالعه چهار مفهوم اساسی (ساختاری-انگیزشی-آموزشی-ماهیت فرآیند ارزیابی) و دوازده زیر مفهوم به عنوان چالش های دستورالعمل ارزیابی عملکرد کارکنان پرستاری از دیدگاه مدیران پرستاری شناسایی شدند. نتایج نشان داد قوی ترین چالش از دیدگاه مدیران خدمات پرستاری (مترون) بیمارستان و سرپرستاران بخش به ترتیب اولویت اول و دوم مربوط به مسئله انگیزش (100 درصد) و کم رنگ شدن نقش انگیزشی تشویقات (72 درصد) هست. نتیجه­,گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بزرگ ترین چالش ها در مفهوم اساسی انگیزش است. لذا تلاش و توجه هر چه بیشتر مسئولان ارزیابی عملکرد دانشگاه در اصلاح فرآیند انگیزشی در اجرای دستورالعمل ارزیابی کارکنان ضروری هست.

پیش زمینه و هدف: خطای پرستاری به معنای قصور و اشتباه در انجام استانداردهای مراقبتی است که درنتیجه خطای سازمانی و یا خطای نیروی انسانی رخ می دهد. این مطالعه باهدف تعیین علل خطاهای پرستاری و عوامل مؤثر بر عدم گزارش دهی آن از دیدگاه پرستاران انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه مقطعی-توصیفی حاضر به صورت در دسترس بر روی پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مراغه در سال 1399 انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه پژوهشگر ساخته بود. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS(Ver. 25) تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: 7/86 درصد از شرکت کنندگان زن و 3/13 درصد مرد بودند. مهم ترین دلیل بروز و مهم ترین دلیل عدم گزارش دهی خطاهای پرستاری ازنظر پرستاران در این مطالعه به ترتیب «شلوغی شیفت کاری و کمبود وقت و فرصت» با میانگین 7/0±, 5/4 و «ترس از اطلاع یافتن مسئولان بخش و سرزنش از طرف آن ها» با میانگین 7/0±, 4 بود. بحث و نتیجه گیری: طبق نتایج پژوهش حاضر، مهم ترین دلیل بروز خطا ازنظر پرستاران، بارکاری زیاد و انجام کار خارج از توان بود که می توان با افزایش و مدیریت بهتر نیروی انسانی تا حدود زیادی این بارکاری زیاد را کاهش داد. همچنین مهم ترین دلیل عدم گزارش دهی پرستاران ترس از اطلاع یافتن مسئولان بخش و سرزنش از طرف آن ها می باشد که پیشنهاد می شود جهت بهبود این مشکل مدیران بیمارستان شرایطی را فراهم کنند که افراد بتوانند در صورت بروز خطا، به آن ها اعتماد کرده و خطای خود را گزارش کنند.

پیش زمینه و هدف: پذیرش نقش پدری یکی از پیچیده ترین فرآیندهای روان شناختی هست که مستلزم تغییرات شخصی و خانوادگی بسیار است. بااین وجود برای این دوران گذار پر چالش تعریف جامعی وجود ندارد؛ پیشینه حلقه اجتماعی، خانوادگی هر فرد بیشترین تأثیر را در قبول هویت پدری و ایفای نقش پدری می گذارد. در طول سال ها محققان بیشتر توجه خود را به مادران و بررسی جنبه های مختلف نقش مادری و نحوه ی ایفای آن معطوف ساخته و پدران مورد غفلت قرارگرفته اند و ابزار زیادی جهت سنجش دل بستگی پدر و جنین وجود ندارد. یکی از ابزارهای موجود نسخه تعدیل شده بررسی دل بستگی پدر و جنین کرانلی و ویور است؛ اما روایی و پایایی نسخه فارسی در منابع اطلاعاتی یافت نمی شود. لذا این مطالعه باهدف ترجمه و استانداردسازی نسخه فارسی پرسشنامه دل بستگی پدر و جنین کرانلی و ویور در شهر ارومیه انجام شد. مواد و روش کار: نسخه اصلی پرسشنامه سنجش دل بستگی پدر و جنین کرانلی و ویور در یک مطالعه اکتشافی طی 3 مرحله ترجمه و نسخه نهایی فارسی تهیه شد. جهت بررسی روایی صوری و محتوایی از نظرات کارشناسان و از ضریب توافق کاپا استفاده شد. جهت تعیین پایایی نسخه فارسی، به روش نمونه گیری خوشه ای، 100 پدر در انتظار فرزند انتخاب شدند و آزمون –,باز آزمون در نمونه ها انجام شد. درنهایت داده های به دست آمده بر اساس نرم افزار آماری spss 16 و آلفای کرونباخ و شاخص همبستگی درون خوشه ای و روش تحلیل اکتشافی مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت. نتایج: سازگاری درونی حیطه های پنج گانه پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ بین 768/0 تا 874/0 به دست آمد. مقادیر پایایی با شاخص همبستگی درون خوشه ای بین 623/0 تا 777/0 بود. همبستگی بین پنج حیطه بر اساس ضریب همبستگی اسپیرمن مطلوب بود. نتیجه گیری: نسخه ترجمه شده فارسی پرسشنامه دل بستگی پدر و جنین کرانلی و ویور با 24 آیتم و در پنج حیطه مختلف از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است و به عنوان ابزاری جهت ارزیابی و ارزشیابی دل بستگی پدر و جنین در کلیه مراکز بهداشتی و درمانی کاربرد دارد.

پیش زمینه و هدف: کولونوسکوپی یکی از پروسیجرهایی است که در بررسی دستگاه گوارش مانند ارزیابی بیماران دچار اسهال با منبع ناشناخته، خونریزی مخفی، آنمی، استفاده می شود. اولین گام ضروری برای کولونوسکوپی کارآمد کافی بودن آمادگی روده است. هدف این مطالعه بررسی کیفیت آمادگی روده و علت مراجعه در بیماران کاندید کولونوسکوپی مراجعه کننده به بخش کولونوسکوپی بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه است. مواد و روش کار: پژِوهش حاضر یک پژوهش توصیفی است که به صورت مقطعی بر روی 180 بیمار کاندید کولونوسکوپی مراجعه کننده به بخش کولونوسکوپی بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه به مدت سه ماه صورت گرفت، و نمونه ها به صورت تمام شماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و معیار آمادگی روده بوستون استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار 16-SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: کیفیت آمادگی روده بیماران بر اساس معیار آمادگی روده بوستون ارزیابی شد. یافته های حاصل از نتایج پژوهش نشان داد که 1/26 درصد از افراد موردپژوهش دارای آمادگی روده ناکافی بودند و همچنین طبق نتایج مطالعه کمترین فراوانی علت مراجعه جهت انجام کولونوسکوپی مربوط به متغیر کاهش وزن و بیشترین فراوانی مربوط به مثبت شدن خون مخفی در آزمایش های بیماران بود. تجزیه وتحلیل نتایج مطالعه نشان داد که بر اساس معیار آمادگی روده بوستون میانگین نمره آمادگی روده در کل نمونه های موردپژوهش برابر با 4/6 با انحراف معیار 61/2 بود و کولون چپ بیشترین میانگین نمره آمادگی (33/2) و کولون راست کمترین میانگین نمره آمادگی (86/1) را داشت. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه می توان نتیجه گرفت آماده سازی روده تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار دارد که این عوامل می تواند روی کیفیت و نتایج کولونوسکوپی اثرگذار باشند، و موجب تشخیص اشتباه و همچنین موجب افزایش هزینه های درمانی بر سیستم بهداشتی و همچنین بیماران گردد. بنابراین با توجه به اهمیت موضوع، آموزش بیماران و استفاده از دانش به روز و انجام تصمیم گیری صحیح در مورد آماده سازی روده بیماران می تواند نقش مهمی در حل این مشکلات داشته باشد.

پیش زمینه و هدف: دیابت یکی از شایع ترین بیماری­, های مزمن است که با مشکلات روان شناختی به ویژه خشم رابطه زیادی دارد. هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش کنترل خشم بر شادکامی، کیفیت زندگی و میزان قند خون در بیماران مبتلا به دیابت شهر کرمانشاه است. مواد و روش ها: طرح پژوهش حاضر نیمه تجربی از نوع پیش­, آزمون-پس­, آزمون با گروه شاهد است. جامعه آماری پژوهش شامل تمام بیماران مبتلا به دیابت شهر کرمانشاه در سال 1398 است که به شیوه نمونه­, گیری خوشه ای تعداد 40 نفر انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایشی و کنترل (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه کیفیت زندگی (26-WHOQL)، پرسشنامه شادکامی آکسفورد (1990) و تست قند خون ناشتا بود. در بیماران، مصرف داروهای تجویزی توسط پزشک حذف یا کاهش پیدا نکرد. آموزش کنترل­,خشم طی 10 جلسه بر روی گروه آزمایشی اجرا شد و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد ولی آزمون ها به صورت پیش آزمون و پس آزمون از هر دو گروه اجرا شد. سپس نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS بعد از تأیید نرمال بودن داده ها با آزمون تحلیل­, کواریانس تک متغیره (آنکوا) مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج به دست آمده بیانگر آن بود که آموزش کنترل خشم در بیماران مبتلا به دیابت می­, تواند موجب افزایش شادکامی و افزایش سطح کیفیت زندگی و کاهش و کنترل میزان قند خون آن ها شود و بین پیش آزمون و پس آزمون در گروه آزمایشی تفاوت معناداری مشاهده شد. نتیجه گیری: آموزش کنترل خشم می تواند موجب افزایش شادکامی و کیفیت زندگی و کنترل قند خون افراد دیابتی باشد؛ بنابراین پیشنهاد می­, شود که در مراکز درمانی برای بیماران مبتلا به دیابت در کنار دارودرمانی از آموزش­, های کنترل خشم جهت افزایش و بهبود نتایج درمانی استفاده شود.

پیش زمینه و هدف: پاندمی کرونا ویروس بسیاری از کشورها را مجبور به اتخاذ تدابیر اختصاصی در جهت کاهش یا مهار انتقال این بیماری نموده است، این تدابیر منجر به بروز پیامدهای منفی روحی و روانی ازجمله افزایش خشونت خانگی شده است. هدف از پژوهش حاضر ارائه دیدگاه در مورد فرآیند دستورکارگذاری مشکل خشونت خانگی در همه گیری کرونا است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع بیان دیدگاه می باشد که در آن محققین بر اساس مدل جریانات چندگانه کینگدان، فرآیند دستورکار گذاری مشکل خشونت خانگی در دوران کرونا را با استفاده از تشریح جریان مشکل، جریان سیاست (راه حل مشکل) و جریان سیاسی (اراده سیاسی) تبیین نمودند. یافته ها: در زمینه جریان مشکل به دنبال شیوع بیماری کرونا ویروس روند تمایل به بروز خشونت خانگی به دلیل محدودیت های اجتماعی، در خانه ماندن، فقر، افزایش مشکلات اقتصادی و افزایش سوءمصرف مواد به میزان قابل توجهی افزایش یافته و در حال حاضر در مقیاس جهانی ظهور کرده است. بر این اساس پرداختن به خشونت خانگی با توجه به شیوع و عوارض جسمانی، روان شناختی و مرگ ومیر ناشی از آن یک مشکل دارای اولویت جهانی بهداشت عمومی است. پیرامون جریان سیاست، مهم ترین تحلیل ها و راه حل های احتمالی مواجهه با این مشکل می تواند به صورت راه اندازی خطوط راهنما و سیستم های پشتیبانی، محرک های آگاهی بخش و پیام رسانی فعال، استفاده از مشارکت جامعه، تعریف و تعیین مجدد پناهگاه های ایمن و تهیه پروتکل واحد می باشد. همچنین، با توجه به اینکه خشونت خانگی یک مشکل اجتماعی با ابعاد پزشکی، روان شناختی و حقوقی است لازم است متولیان، روش های غربالگری حساس تر به مراکز مشاوره، مراکز بهداشتی درمانی، آموزش های جامع و مبتنی بر حساس سازی ارائه دهندگان خدمات بهداشتی درمانی، مشاوران و خط اول سیستم مراقبتی درمانی، ایجاد خطوط پاسخگویی و شماره تماس های بیشتر جهت ارائه حمایت به این زنان، ارزیابی و بازدید از خطوط کمک، مشاوران، خانه های امن بهزیستی و مأموران حفاظت شبانه روزی برای کمک به قربانیان خشونت، به کارگیری رسانه های اجتماعی نسبت به افزایش خطر خشونت خانگی در طول بیماری کووید 19 و ایجاد آگاهی همه جانبه را مدنظر قرار دهند. در زمینه جریان سیاسی لازم است دولت به مشکل خشونت خانگی توجه نماید و با درک صحیح مشکل و پیامدهای منفی آن، اراده ای برای حل آن داشته باشد. فلذا، در سطح دولت، می بایست با یک عزم جدی، مشکل خشونت خانگی در دستور کار قرار گیرد. بحث و نتیجه گیری: وقتی سه جریان مشکل، راه حل مشکل و اراده سیاسی با هم وجود داشته باشند، پنجره سیاست گذاری برای خشونت خانگی در دوران کرونا باز خواهد شد و این مشکل در دستور کار سیاست گذاران قرار خواهد گرفت. در رابطه با خشونت های خانگی متعاقب کووید 19، علیرغم وجود دو جریان مشکل و راه حل مشکل، به نظر می رسد جریان اراده سیاسی به خوبی شکل نگرفته است.