آموزش پرستاری
سال:1400 | دوره:10 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

مقدمه: فرآیند پرستاری روشی علمی و هدفمند است که استفاده از آن سبب هماهنگی در ارایه خدمات شده و این امکان را به پرستاران می دهد که از تفکر انتقادی برای قضاوت های بالینی و فعالیت های مراقبتی خود استفاده نمایند. مطالعه حاضر با هدف بررسی موانع اجرای فرآیند پرستاری از دیدگاه پرستاران شاغل در بیمارستان های دانشگاهی اردبیل و خلخال از خرداد تا آبان ماه سال 1399 انجام شد. روش کار: مطالعه توصیفی مقطعی حاضر بر روی 300 پرستار شاغل در بیمارستان های دانشگاهی اردبیل و خلخال انجام شد. نمونه گیری به روش تصادفی ساده انجام شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه موانع اجرای فرآیند پرستاری می باشد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد که در اجرای فرآیند پرستاری "نداشتن اطلاع کامل از مفهوم فرآیند پرستاری" با 79 درصد بزرگترین مانع فردی و "فراهم نکردن امکان دستیابی به منابع جدید پرستاری توسط مسیولین" با 3/83 درصد بزرگترین مانع مدیریتی از دیدگاه پرستاران می باشد. بین جنسیت و مانع فردی " نداشتن اطلاع کامل از مفهوم فرآیند پرستاری "اختلاف آماری معنی داری وجود داشت (05/0

مقدمه: ارزشیابی یک رکن اساسی هر برنامه آموزشی است که می تواند آموزش را از حالت ایستا به فرایندی پویا هدایت نماید. این امر به شیوه ارزشیابی که منجر به کیفیت پیامدهای یادگیری می شود بستگی دارد. هدف این پژوهش تعیین تاثیر روش ارزشیابی ساختارمند عینی مهارتهای بالینی براضطرب، رضایتمندی و عملکرد دانشجویان پرستاری در درس بررسی وضعیت سلامت بود. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی دو گروهی از نوع پس آزمون روی 100 دانشجوی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در دو نیمسال 1397-با روش نمونه گیری دردسترس انجام گرفت. گروه شاهد 52نفر و گروه آزمون 48نفر بودند. در گروه شاهد ارزشیابی روتین و گروه آزمون به روش OSATS انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه رضایتمندی، اضطراب اشپیلبرگر و چک لیست ارزیابی عملکرد بود. جهت تحلیل داده ها از نرم22 SPSS و آزمونهای تی مستقل، خی دو و من ویتنی استفاده شد. یافته ها: میانگین نمرات گروه شاهد؛ عملکرد(4/2 ±,02/14)، اضطراب (05/ ±,35/46) و رضایتمندی(8/3 ±,67/17) و در گروه آزمون میانگین نمره عملکرد(06 ±, 02/14، اضطراب (45/6 ±, 8/43 و رضایتمندی (18 ±,68/18) بدست آمد. همچنین آزمون آماری نشان داد اختلاف آماری معنی داری در نمره عملکرد (001/ 0P=) و اضطراب (047/0=P) دو گروه مشاهده شد. لاکن در نمره رضایتنمندی اختلاف معنی داری دیده نشد (237/0=P). نتیجه گیری: با توجه به اهمیت بررسی وضعیت سلامت بیمار در تعیین تشخیص های پرستاری و ارایه مراقبت بهینه و اثربخشی روش ارزشیابی OSATES بر عملکرد و اضطراب دانشجویان پرستاری توصیه می شود در ارزشیابی مهارتهای عملی دانشجویان از روش مذکور استفاده شود.

مقدمه: مراقبت یک فرایند مستمر است و رفتارهای مراقبتی پرستاران می توانند نقش موثری در کیفیت ارایه خدمات به بیماران و بهبود عملکرد بیمارستان داشته باشد. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش فراحافظه، فراهیجان ها و فراشناخت های مثبت در پیش بینی رفتار مراقبتی پرستاران انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های شهر ارومیه در سال 1398 بودند که از بین آنها 370 پرستار با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های فراحافظه، فراهیجان ها و فراشناخت های مثبت و فرم تجدیدنظرشده رفتار مراقبتی پرستاران استفاده شد. داده ها با روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان در نرم افزار SPSS نسخه نوزدهم تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین فراحافظه(696/13±, 705/63)، فراهیجان ها و فراشناخت های مثبت (908/12±, 727/45) و رفتار مراقبتی (668/33±, 437/158) در پرستاران بود. همچنین، فراحافظه (531/0=r) و فراهیجان ها و فراشناخت های مثبت (447/0=r) و هر سه بعد فراهیجان ها و فراشناخت های مثبت شامل اعتماد به خاموش سازی افکار و هیجان های پایدار (407/0= r)، اعتماد به هیجان های خود به عنوان نشانه، جلوگیری از واکنش های فوری و تنظیم ذهن برای حل مساله (432/0=r) و اعتماد به تنظیم سلسله مراتب اهداف انعطاف پذیرو عملی (484/0=r، ) با رفتار مراقبتی پرستاران رابطه مثبت و معنادار داشتند (001/0>p). علاوه بر آن، فراحافظه، فراهیجان ها و فراشناخت های مثبت توانستند 7/34 درصد و ابعاد فراهیجان ها و فراشناخت های مثبت توانستند 6/25 درصد از تغییرات رفتار مراقبتی پرستاران را پیش بینی کنند (001/0>P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج، رفتار مراقبتی پرستاران می تواند از طریق بهبود فراحافظه و فراهیجان ها و فراشناخت های مثبت بهبود یابد. بنابراین، سیاستگذاران بهداشتی و برنامه ریزان بیمارستان ها می توانند از طریق بهبود فراحافظه، فراهیجان ها و فراشناخت های مثبت میزان رفتار مراقبتی پرستاران را ارتقاء دهند.

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی و مقایسه اثربخشی برنامه توانمندسازی کارشناسان پرستاری و مراقبین سلامت در آموزش و کنترل دیابت نوع دو انجام شد. روش کار: مطالعه ی حاضر از نوع کارآزمایی شاهددار تصادفی شده دو سوکور برروی 480 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی شهر اصفهان است که طی یک مطالعه اقدام پژوهی با طرح ارزشیابی لانه گزیده در سال 2018 انجام شده است. بیماران به صورت تصادفی به 4 گروه مساوی در دو گروه آزمون و کنترل با دو زیر گروه پرستاران و مراقبین سلامت تقسیم شدند. 2 گروه مداخله از پرستاران و مراقبین سلامت در 7 جلسه کارگاه توانمندسازی شرکت کرده و آموزش های خودمراقبتی بیماران خود را طی 4 جلسه اجرا کردند. اطلاعات دموگرافیک و هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) بیماران در ابتدای مطالعه و سه ماه بعد از اتمام مداخله با روش های دقیق و قابل اعتماد جمع آوری شد. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 20 با استفاده از آزمون های مجذور کای، tمستقل، tزوجی، کولموگروف اسمیرنوف و ANOVA در سطح معنی دار 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: چهار گروه بیماران مداخله و کنترل در دو زیر گروه پرستاران و ارایه دهندگان مراقبت های بهداشتی در ابتدای مطالعه از نظر متغیرهای جمعیت شناختی و HbA1cتفاوت معنی داری نداشتند (409/0= p). سه ماه پس از مداخله، میانگین اختلاف سطح HbA1c بیماران در دو گروه مداخله (توانمندسازی پرستاران و ارایه دهندگان مراقبت های بهداشتی) در مقایسه با دو گروه کنترل معنی دار بود (003/0 = p) و بهترین تاثیر در گروه مداخله پرستاران مشاهده شد (003/0 = p). نتیجه گیری: اثربخشی برنامه ی توانمندسازی و اثر بیشتر آموزش پرستاران در مقایسه با مراقبین سلامت بر بهبود شاخص گلیسمیک بیماران مبتلا به دیابت تایید شد. بنابراین اجرای برنامه توانمندسازی پرسنل بهداشتی و استفاده از نیروهای دوره دیده ی پرستاری به دلیل نقش مهمی که در رسالت نظام سلامت در جهت بهبود شاخصهای کنترل دیابت دارند پیشنهاد می شود.

مقدمه: پرستاران می توانند با استفاده از راهبرد حل مسیله نسبت به مدیریت اضطراب و بهبود سلامت روان خود اقدام کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی مهارت حل مسیله بر اساس اضطراب و سلامت روانشناختی پرستاران انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی-مقطعی در بهار 1399 انجام شد. جامعه پژوهش شامل کلیه ی پرستاران شاغل در بیمارستان های شهر کرمان بود. بر این اساس 425 پرستار به روش نمونه گیری تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های اضطراب بک (1990)، سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (1979) و حل مسیله هپنر (1982) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و روش آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و استنباطی (ضریب همبستگی و رگرسیون گام به گام) انجام شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار اضطراب 80/4±, 20/22، سلامت روانشناختی 46/5±,46/29 و حل مسیله 43/7±,31/87 به دست آمد. مهارت حل مسیله با اضطراب رابطه منفی و معنادار (412/0-=r) و با سلامت روانشناختی رابطه مثبت و معنادار (534/0=r) داشت. براساس نتایج رگرسیون اضطراب 20% و ترکیب اضطراب و سلامت روانشناختی 36% از واریانس حل مسیله را تبیین کردند (05/0

مقدمه: پرستاری به عنوان حرفه ای با استرس شغلی بالا شناخته شده است که تاثیرات زیان باری بر سلامت و میزان بروز توانایی های پرستاران در محیط کار و کاهش کیفیت زندگی کاری آنان دارد. لذا، این مطالعه با هدف ارایه مدل علی کیفیت زندگی کاری بر اساس استرس شغلی و هوش هیجانی با میانجی گری خستگی در پرستاران مجرد انجام گرفت. روش کار: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه پرستاران مجرد بیمارستان های شهر اهواز در سال 1399 تشکیل دادند که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 203 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بود از؛ پرسشنامه جمعیت شناختی، "پرسشنامه کیفیت زندگی کاری"، "مقیاس استرس شغلی پرستاری"، "پرسشنامه هوش هیجانی" و "مقیاس خستگی". ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد تمام مسیرهای مستقیم به جز مسیر هوش هیجانی (039/0 =β,و 05/0p) به کیفیت زندگی کاری معنادار شدند. مسیرهای مستقیم استرس شغلی (252/0-=β,و 01/0P<) و خستگی (270/0-=β,و01/0

مقدمه: مراقبت از کودکان و ارتقای سلامت آنها همواره یکی از دغدغه های مهم نظام سلامت است. بنابراین توجه به کیفیت برنامه های آموزشی پرستاری کودکان اهمیت ویژه ای دارد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه ی تطبیقی برنامه دوره ی کارشناسی ارشد پرستاری کودکان در ایران و دانشکده پرستاری اینگرام دانشگاه مک گیل کانادا انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر بر اساس رویکرد تطبیقی و با استفاده از الگوی برودی در سال 1399 صورت گرفت و طی آن اجزای اصلی و شاخص های مهم برنامه های درسی مورد نظر بر اساس چهار مرحله توصیف، تفسیر، همجواری، و مقایسه، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: محتوای دروس در اینگرام کانادا بسیار تخصصی و بالینی، متمرکز بر رویکردهای مشارکتی و توانمندسازی پرستار، مددجو و خانواده است. جذب دانشجو در سطح بین المللی و به طور مستقل توسط دانشکده اینگرام صورت می گیرد. در ایران برنامه بر اساس ارزش های فرهنگی و اسلامی تدوین شده است. پذیرش دانشجو به صورت متمرکز و از طریق آزمون سراسری می باشد. ساختار دوره به لحاظ محتوایی تمرکز کمتری روی تخصص بالینی، مراقبت خانواده محور و نقش رهبری دارد. نتیجه گیری: با توجه به ماهیت بالینی دوره کارشناسی ارشد پرستاری کودکان متمرکز ساختن برنامه بر روی تخصص بالینی فراگیران از طریق بازبینی در تعداد واحدهای بالینی مطلوب به نظر می رسد. همچنین همسو ساختن عناوین دروس برنامه با رسالت، اهداف و نقش های تعریف شده برای دانش آموختگان و استفاده از رویکردهای جدید مراقبتی و خانواده محور پیشنهاد می گردد.

مقدمه: امروزه سرطان به عنوان مهم ترین عامل مرگ ومیر انسان ها مورد توجه بسیاری در دنیا قرار گرفته است، به طوری که تعداد زیادی از مطالعات روان شناسی را به خود اختصاص داده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر پذیرش درد و کنترل عواطف بیماران مبتلا به سرطان انجام شده است. روش کار: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده همراه با پیش آزمون پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش را مردان مبتلا به سرطان شهرستان کهگیلویه در سال 98-1397 تشکیل دادند. نمونه آماری 26 بیمار مبتلا به سرطان بود که به روش هدفمند انتخاب و به روش تصادفی (قرعه کشی) در دو گروه روان درمانی مثبت نگر (13 بیمار) و گروه کنترل (13 بیمار) تقسیم شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس McCracken & Walls برای سنجش درد و مقیاس Williams & Chambers برای سنجش کنترل عواطف استفاده شد. گروه آزمایش طی هشت جلسه 90 دقیقه ای روان درمانی مثبت نگر را دریافت کرد، اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل MANCOVA و ANCOVA در نرم افزار SPSS نسخه 25 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که روان درمانی مثبت نگر بر تمایل به درد، مشارکت فعال و نمره کلی پذیرش درد، خشم، خلق افسرده، اضطراب، عاطفه مثبت و نمره کلی کنترل عواطف در مرحله پس آزمون موثر بوده است (05/0>p)، اما ماندگاری اثر نداشته است (05/0