ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت ها
سال:1401 | دوره:10 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

سابقه و هدف: کمر درد یکی از شایع ترین دلایل ایجاد ناتوانی در بزرگسالان است. مداخلات غیر هجومی زیادی برای بهبود این عارضه وجود دارد که استفاده از تمرین یکی از اصلی ترین آن ها است؛ اما در خصوص اثر بخشی انواع مخلتف روش های تمرینی شواهد ضد نقیضی وجود دارد. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرینات تعلیقی بر میزان درد، استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزی و کیفیت زندگی افراد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع پژوهش های نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. تعداد 30 زن مبتلا به کمردرد انتخاب و به دو گروه تمرینات تعلیقی (15) و کنترل (15) تقسیم شدند. میزان درد توسط شاخص VAS و استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزی بوسیله آزمون مک گیل و کیفیت زندگی به وسیله پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 به صورت پیش آزمون و پس آزمون اندازه گیری شد. سپس گروه تعلیقی، تمرینات را برای 24 جلسه انجام دادند. برای بررسی تغییرات درون گروهی از آزمون تی زوجی و تغییرات بین گروهی از آزمون آنالیز کواریانس استفاده شد. نتایج: نتایج آزمون تی زوجی نشان داد تنها در گروه تجربی بین پیش آزمون و پس آزمون اختلاف معنی داری در تمامی متغیرها مشاهده شد. همچنین نتایج آزمون آنالیز واریانس، اختلاف معنی داری بین دو گروه تجربی و کنترل در پس آزمون در تمامی متغیرها نشان داد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد تمرینات تعلیقی باعث بهبود معنی داری در میزان درد و استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزی و کیفیت زندگی آزمودنی ها می شود.

سابقه و هدف: رفتار ایمن از اساسی ترین چالش های سازمان ها، بویژه سازمان های دارای مشاغل سخت و خطرآفرین است. پژوهش حاضر سعی داشت تا به تبیین نقش عوامل فرهنگی و سازمانی در آگاهی از خطر و رفتار ایمن برقکاران شرکت توزیع برق استان گیلان بپردازد. روش بررسی: پژوهش حاضر از نظر روش، توصیفی-همبستگی و از نظر هدف، کاربردی بود. جامعه آماری پژوهش، برقکاران شرکت توزیع برق استان گیلان بود که از بین آنها 212 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان عناصر نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده های پژوهش پرسشنامه بود که پس از تایید روایی و پایایی، در میان پاسخ دهندگان توزیع شد. در ادامه داده های گردآوری شده با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار 8. 54 AMOS، مبنای آزمون فرضیات قرار گرفتند. آزمون بکار رفته در بررسی روابط مدل رگرسیونی، آزمون t بود. نتایج: نتایج تحلیل داده ها نشان دهنده معناداری همه روابط مستقیم در مدل پژوهش بود. به علاوه، متغیر تعهد مدیریتی به واسطه نظارت ایمنی، بیشترین تاثیر را بر رفتار ایمن داشت. فرهنگ سرزنش به واسطه گزارش ایمنی، دارای بیشترین اثرگذاری بر رفتار ایمن کارکنان داشت. همچنین، روابط هماهنگ از طریق همکاری تیمی، از بیشترین تاثیر بر رفتار ایمن کارکنان برخوردار بود. ضریب تعیین مدل پژوهش نیز نشان داد که متغیرهای مدل، 43 درصد از رفتار ایمن کارکنان را تبیین می کنند. نتیجه گیری: روابط هماهنگ به واسطه کار تیمی، دارای بیشترین تاثیر غیرمستقیم بر رفتار ایمن برقکاران بود، بنابراین، تقویت کار تیمی بیش از سایر متغیرها باعث افزایش رفتارهای ایمن می گردد.

محمد حیدری نیا، بیژن گودرزی، مسعود میر معزی* صفحات 23-32 سابقه و هدف: عدم بازگشت مناسب به حالت اولیه پس از فعالیت ورزشی، سبب آسیب و تخریب در بافت عضلات می شود. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر بازگشت به حالت اولیه از طریق غوطه وری در آب سرد بر برخی شاخص های آسیب عضلانی در حین انجام چند مسابقه شبیه سازی شده متوالی تکواندو بود. روش بررسی: مطالعه به روش نیمه تجربی انجام شد. 21 نفر از تکواندوکاران شهر قزوین در رده سنی 19-17 سال با سابقه تمرینی 8-6 سال به صورت در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها به سبک مسابقات المپیک در طبقه بندی وزنی خود قرار گرفتند و مسابقه شبیه سازی شده ای را اجرا کردند. در زمان های بازگشت به حالت اولیه نخستین، پیش از مسابقه دوم، سوم و چهارم، غوطه وری پس از مسابقه دوم، سوم و چهارم، و 12 ساعت پس از مسابقه پایانی، خون گیری برای ارزیابی آنزیم های کبدی و کراتین کیناز انجام گرفت. تکواندوکاران به صورت تصادفی، در دو گروه غوطه وری در آب سرد (10 نفر) و کنترل (11 نفر) قرار گرفتند. غوطه وری به صورت غوطه وری موضعی پاها در آب سرد با دمای 11 درجه سانتی گراد و به مدت 11 دقیقه انجام شد. از روش آماری تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه گیری تکراری در سطح معنی داری 0. 05 استفاده شد. یافته ها: مسابقه شبیه سازی شده تکواندو منجر به افزایش معنی دار در میزان شاخص های آسیب عضلانی در گروه غوطه وری در آب سرد نسبت به گروه کنترل شده است (p<0. 01). درکل مراحل پژوهش، میانگین شاخص های کراتین کیناز (P=0. 001)، لاکتات دهیدروژناز (P=0. 001)، آسپارتات آمینوترانسفراز (P=0. 001) و آلانین آمینو ترانسفراز (P=0. 001) گروه غوطه وری در آب سرد به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود. نتیجه گیری: غوطه وری در آب سرد نسبت به بازگشت به حالت اولیه غیرفعال پس از چند مسابقه متوالی تکواندو، دارای اثربخشی بیشتری است.

سابقه و هدف: بی اختیاری ادرار یکی از شایع ترین مشکلات دوران سالمندی است که کیفیت زندگی را تحت تاثیر منفی قرار می دهد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر 6 هفته تمرینات پایداری عصبی-عضلانی پویا بر کنترل ادرار و کیفیت زندگی زنان سالمند بود. روش بررسی: این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. 24 زن سالمند مبتلا به بی اختیاری ادرار 60 سال به بالا بر اساس معیارهای ورود به مطالعه به عنوان نمونه ی آماری انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله (12 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. قبل و بعد از 6 هفته مداخله تمرینی که به مدت 45 دقیقه و 6 جلسه در هفته صورت گرفت؛ کیفیت زندگی آزمودنی ها توسط پرسشنامه کیفیت زندگی افراد دارای بی اختیاری ادرار استاندارد شده در ایران (IQOL) و شدت بی اختیاری ادرار نیز توسط پرسشنامه ساده بی اختیاری ادرار (ICIQ-SF) کمیته مشاوره بی اختیاری ادرار بین المللی با روش آماری تحلیل واریانس با اندازه های تکراری ارزیابی شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بی اختیاری ادرار و کیفیت زندگی گروه مداخله در پس آزمون نسبت به پیش آزمون به طور معناداری بهبود یافت (P <0. 05). همچنین تفاوت معناداری در تمامی متغیرها بین دو گروه مداخله و کنترل در پس آزمون مشاهده شد(P <0. 05). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، انجام 6 هفته تمرینات پایداری عصبی عضلانی پویا بی اختیاری ادرار و به دنبال آن کیفیت زندگی را در زنان سالمند مبتلابه بی اختیاری ادرار بهبود می بخشد. بنابراین، انجام این تمرینات را به عنوان یک مداخله ایمن و مطمین به افراد سالمند توصیه می کنیم.

سابقه و هدف: افزایش زاویه والگوس زانو در خلال حرکات پویا نظیر فرود، پرش، برش، بالا و پایین رفتن از پله و راه رفتن، یکی از عوامل خطرآفرین آسیب های زانو و کاهش بازده مکانیکی حرکت است. تحقیقات اخیر نشان داده اند، فرود با والگوس پویا زانو، ضعف و نقص احتمالی حرکات پویا اندام تحتانی را باعث می شود؛ هدف از این مطالعه تعیین اثربخشی مداخلات تمرینی مختلف بر زاویه والگوس زانو طی آزمون های فرود، پرش و برش بود. روش بررسی: مطالعه به روش مرور نظام مند انجام شد. جهت شناسایی مطالعات مورد نظر از هفت پایگاه الکترونیکی اطلاعاتی فارسی (سه پایگاه) و انگلیسی (چهار پایگاه) و کلیدواژه های مشخص شده، استفاده گردید. این مطالعات شامل اثربخشی مداخلات تمرینی بر والگوس داینامیک زانو طی آزمون های پرش، فرود و برش است که بین سال های 2010 تا 2020 و 1390 تا 1399 به زبان های فارسی یا انگلیسی منتشر شده بود. نتایج: یازده مقاله با مجموع 445 شرکت کننده (گروه تمرین: 252 نفر و گروه کنترل: 203 نفر) معیارهای ورود و خروج مطالعه حاضر را برآورده کردند. هشت مطالعه تاثیر قابل توجه برنامه های ورزشی (بین سه تا 10 هفته) را بر کاهش زاویه والگوس پویا زانو گزارش کردند و تنها سه مطالعه (بین 16 تا 24 جلسه) تفاوتی در زاویه والگوس پویا زانو نشان ندادند. براساس نتایج این مطالعه تمرینات میان تنه (قدرتی و ثباتی) و تمرینات پلایومتریک به ترتیب با 64% و 80% کاهش در زاویه والگوس داینامیک زانو بیشترین اثربخشی را در بهبود کینماتیک اندام تحتانی داشتند. نتیجه گیری: استفاده از تمرینات پرش-فرود و تمرینات قدرتی میان تنه و اندام تحتانی قبل از تمرینات اصلی ورزشی (حداقل به مدت 20 دقیقه) می تواند والگوس پویا زانو را کاهش دهد و در نهایت از آسیب های اندام تحتانی جلوگیری کند.

سابقه و هدف: تغییر در راستای مطلوب ستون فقرات کمری می تواند بر عملکرد افراد اثرگذار باشد و اصلاح این تغییرات نامطلوب ممکن است بتواند این تغییرات را بهبود ببخشد. لذا هدف تحقیق حاضر، بررسی اثربخشی 8 هفته تمرینات اصلاحی بر نمرات آزمون عملکردی تارارا در مردان غیر ورزشکار مبتلا به ناهنجاری لوردوز افزایش یافته کمری بود. روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. در پژوهش حاضر 26 مرد 18 الی 25 سال شهرستان تهران دارای ناهنجاری لوردوز افزایش یافته کمری (بزرگتر و یا مساوی 51 درجه)، به صورت هدفمند به عنوان نمونه های پژوهش انتخاب شدند. در ادامه نمونه ها به صورت تصادفی در قالب دو گروه تقسیم شدند(تمرین: 13 نفر، کنترل: 13 نفر). زاویه لوردوز کمری با استفاده از خطکش منعطف، عملکرد حرکتی از طریق آزمون عملکردی تارارا در دو مرحله ی پیش آزمون و پس آزمون مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور بررسی تغییرات درون گروهی از آزمون آماری تی همبسته و ویلکاکسون و به منظور مقایسه تفاوت های بین گروهی از آزمون آماری تی مستقل و یومن-ویتنی استفاده شد. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که تمرینات اصلاحی تاثیر مثبت و معناداری را بر آزمون های اسکوات کامل، اسکوات تک پا، داگ به سمت پایین، پرش، تست پایداری اندام فوقانی زنجیره حرکتی بسته (CKCUEST)، آزمون تعادل Y اندام تحتانی، لی لی سه گانه، استقامت کمری، پلانک طرفی ابداکشن، پلانک طرفی اداکشن، نوردیک همسترینگ، لانچ پهلو، لانچ رو به رو و بالا بردن فعال پا داشته است. (P <0. 05). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از یافته های این پژوهش، نتیجه می گیریم که انجام تمرینات اصلاحی در بهبود عملکرد حرکتی در افراد مبتلا ناهنجاری لوردوز افزایش یافته کمری مفید است.

سابقه و هدف: یکی از اهداف تمرینات پرش فرود « بهبود عملکرد» می باشد. همچنین نقص والگوس زانو می تواند بر اجرای فعالیت های عملکردی اثر بگذارد و عملکرد عضلات اندام تحتانی را تغییر دهد. لذا هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرینات پرش فرود پیشرونده با رویکرد پیشگیری از آسیب بر عملکرد مردان بسکتبالیست با نقص والگوس زانو بود. روش بررسی: پژوهش از نوع نیمه تجربی و مداخله ای (تمرینات پرش-فرود)، با یک طرح پیش آزمون پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه بازیکنان مرد بسکتبالیست با نقص والگوس پویا زانوی استان مازندران در دامنه سنی بین 16 تا 20 سال تشکیل دادند و تعداد 24 بسکتبالیست به صورت هدف دار انتخاب شده و به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. پس از اخذ رضایت نامه کتبی و شناسایی افراد دارای والگوس پویا زانو توسط آزمون اسکات جفت پا، برای ارزیابی تعادل، چابکی و قدرت انفجاری اندام تحتانی به ترتیب از آزمون تعادل Y، آزمون T اصلاح شده و آزمون سارجنت استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون کوواریانس با عامل پیش آزمون به عنوان کووریت استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد تمرینات پرش فرود اثر معناداری بر بهبود تعادل پویا (p = 0. 001)، چابکی (p = 0. 001) و قدرت انفجاری اندام تحتانی در گروه تجربی داشت (p = 0. 001). نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، اجرای 6 هفته تمرینات پرش فرود منجر به بهبود تعادل پویا، چابکی، قدرت انفجاری اندام تحتانی شده است. بنابراین می توان تمرینات پرش فرود پیشرونده را جهت بهبود عملکرد در بسکتبالیست های دارای والگوس پویا زانو توصیه نمود.

سابقه و هدف: وقوع حوادث و بلایای طبیعی را می توان از مهمترین دغدغه ها و نگرانی های زندگی بشر به خصوص مردم کشورهای در حال توسعه دانست. وجود بلایای طبیعی در کشورایران سبب شده است که ایران جزء 10 کشور نخست جهان در زمینه بلاخیز باشد. تحلیل داده های لرزه ای نشان می دهد که تقریبا هر 5 سال بطور متوسط یک زمین لرزه با بزرگی 7 (همانند زلزله های سراوان و سرپل ذهاب-کرمانشاه) در ایران اتفاق میافتد و اثرات جدی بر جامعه انسانی وارد می سازد. در این مطالعه تحلیل پارامترهای جنبش نیرومند زمین در گستره سرپل ذهاب با نگاهی ویژه به بحران های ناشی از آن پرداخته شد. روش بررسی: در راستای ارزیابی دوره بازگشت زمین لرزه در این سامانه گسلی از دو رابطه مقدماتی گوتنبرگ-ریشتر و توزیع پایانی کیکو-سلوول استفاده شد. در راستای مطالعه لرزه خیزی و تحلیل خطر زمین لرزه پس از مطالعه زمین شناسی گستره مطالعاتی، به بررسی زمین ساخت و لرزه خیزی منطقه پرداخته شد. پس از آن مدل لرزه زمین ساختی از این پهنه تهیه شد تا ماهیت لرزه خیزی هرچه بهتر مشخص گردد. سپس، بانک داده های چشمه های لرزه زای گستره مورد مطالعه، تعریف و برای انجام تحلیل های بعدی، وارد نرم افزار Ez-frisk گردید. نتایج: نتایج حاصل از دو روش لرزه ای بیان شده نشان می دهد که در محدوده مطالعاتی با توجه به نتایج به دست آمده، رخداد زمین لرزه ای با بزرگای بیش از 7. 8 Ms> در سه بازه زمانی از واقعیت به دور می باشد. همچنین رخداد زمین لرزهای با بزرگای بیش از7. 8 Ms> در گستره مورد مطالعه با هیچ یک از داده های لرزه ای همخوانی ندارد. از طرفی مقادیر شتاب در سمتی که شیب گسل به آن سو است (شمال شرقی گسل)، نسبت به طرف مقابل، از مقادیر بالاتری برخوردار است. علاوه بر آن بیشینه مقدار شتاب زمین لرزه در موقعیت گسل پیشانی کوهستان در حدود 0. 75 گال برآورد شده است. نتیجه گیری: بنابراین با توجه به اهمیت منطقه مطالعاتی (از نظر زمین شناسی)، وجود گسل های فعال و مهم در کل منطقه، همچنین تهدیدات سیاسی-امنیتی، وجود مبادلات و پیوندهای فضایی دو سوی مرز و توسعه نیافتگی مطالعه و برنامه ریزی در زمینه ی مدیریت بحران این منطقه ضروری به نظر می رسد. همچنین با توجه به نتایج دوره بازگشت زلزله در این منطقه، بالا بردن سطح انعطاف پذیری محیط شهری در برابر تنش های ناشی از بروز بحران و نیز به حداقل رساندن زمان بازتوانی و تاب آور ساختن شهرها ازجمله مهمترین عواملی است که می بایست در برنامه ریزی و مدیریت شهرها مورد توجه قرار گیرد.