مجله دانشگاه علوم پزشکی گرگان
سال:1400 | دوره:23 | شماره:2 (پی در پی 78) |تعداد مقالات:14

زمینه و هدف: بیماری عروق کرونر قلب از مهم ترین علل مرگ و میر در بیشتر کشورها و از جمله ایران است. انجام فعالیت های ورزشی بعد از عمل بای پس عروق کرونر (Coronary Artery Bypass Grafting: CABG) و سازگاری های ناشی از آن باعث افزایش چگالی مویرگی عضله اسکلتی و قلبی همراه با رشد مویرگ های جدید (Angiogenesis) و بهبود عملکرد قلبی-عروقی و توانایی عملکردی آنها ناشی از افزایش بیوژنز میتوکندریایی می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرینات هوازی-مقاومتی بر سطوح پلاسمایی گیرنده فعال کننده تکثیر پروگسیزوم-1آلفا (PGC1α, ) در بیماران کرونری پس از عمل جراحی CABG انجام شد. روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی 30 مرد در محدوده سنی 60-45 سال که تحت عمل جراحی CABG قرار گرفتند؛ انجام شد. بیماران به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله به مدت هشت هفته (3 جلسه در هفته) تمرینات مقاومتی-هوازی را انجام دادند و برای گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. برای اندازه گیری لنفوسیت، نمونه گیری خونی ناشتا 48 ساعت قبل از شروع اولین جلسه تمرینی و همچنین 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی به عمل آمد. برای اندازه گیری PGC1α,از روش آزمایشگاهی الایزا استفاده شد. یافته ها: تمرینات هوازی-مقاومتی سبب افزایش سطح PGC1α,در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل گردید (P<0. 05). تغییرات قبل و بعد بیماران در گروه مداخله افزایش معنی داری را در سطوح پلاسمایی PGC1α,در مقایسه با گروه کنترل نشان داد (P<0. 05). نتیجه گیری: تمرینات ترکیبی (مقاومتی-هوازی) با افزایش سطوح سرمی PGC1α,می تواند به عنوان فاکتور موثری در شروع فرایندهای رگ زایی و افزایش چگالی مویرگی نقش داشته باشد و به عنوان فاکتوری تاثیرگذار در افراد مختلف به ویژه بیماران قلبی-عروقی مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: یکی از شایع ترین تظاهرات افراد مبتلا به اختلال شناخت خفیف، افزایش در نوسان پاسچر و افتادن است. این مطالعه به منظور کنترل پاسچر در سالمندان مبتلا به اختلال شناخت خفیف بعد از تمرینات پیلاتس انجام شد. روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی 30 زن مبتلا به اختلال شناخت خفیف مراجعه کننده به مرکز تحقیقات سالمندان استان کرمانشاه در سال 1398 انجام شد. آزمودنی ها به روش نمونه گیری در دسترس شرکت کردند و به شیوه تصادفی در دو گروه 15 نفری کنترل و تمرینات پیلاتس قرار گرفتند. گروه تمرین پیلاتس به مدت هشت هفته و سه جلسه در هر هفته به مدت یک ساعت تمرین انجام دادند. کنترل پاسچر آزمودنی ها قبل و پس از انجام تمرینات منتخب مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: در گروه مداخله تفاوت معنی داری در امتیازات کسب شده بین گروه پیش آزمون و پس آزمون در مساحت و مسافت محدوده نوسان مرکز فشار بدن در حالت چشم باز و بسته وجود داشت (P<0. 05). میانگین نوسان پاسچر (مساحت و مسافت محدوده نوسان مرکز فشار بدن در حالت چشم باز و چشم بسته)، بعد از 8 هفته تمرینات پیلاتس در گروه مداخله کاهش معنی داری در مقایسه با گروه کنترل یافت (P<0. 05). نتیجه گیری: به نظر می رسد که تمرینات پیلاتس در بهبود کنترل پاسچر در سالمندان مبتلا به اختلال شناخت خفیف موثر است.

زمینه و هدف: تمرینات ورزشی در بیماران قلبی پس از عمل بای پس شریان کرونر (coronary artery bypass grafting: CABG) موجب بهبود عملکرد قلبی عروقی از طریق افزایش چگالی مویرگی عضله قلبی میشود. فاکتور رشد مشتق از پلاکت (PDGF) و فاکتور-1 مشتق از سلول استرومایی (SDF1) نقش مهمی در آنژیوژنز و تکثیر و تمایز سلولی دارند. این مطالعه به منظور تعیین اثر هشت هفته تمرین مقاومتی-هوازی بر سطوح فاکتور-1 مشتق از سلول استرومایی و فاکتور رشد مشتق از پلاکت در بیماران بای پس عروق کرونر انجام شد. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی 24 بیمار قلبی تحت عمل جراحی CABG به روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 12 نفری تمرین ترکیبی و کنترل قرار گرفتند. گروه تمرین ترکیبی به مدت هشت هفته و هفتهای سه جلسه پروتکلهای منتخب تمرینی هوازی و مقاومتی را اجرا کردند. قبل و بعد از برنامه تمرینی ارزیابی های ترکیب بدنی و نمونه گیری خونی برای سنجش متغیرها انجام شد. به منظور اندازه گیری PDGF و SDF1 از روش آزمایشگاهی الایزا استفاده شد. یافته ها: میزان PDGF در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل افزایش آماری معنی داری داشت (P<0. 05) اگرچه میزان SDF1a در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل افزایش داشت؛ اما این افزایش از نظر آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: اجرای هشت هفته تمرین بازتوانی ترکیبی با تغییر در مقادیر پلاسمایی PDGF در بیماران CABG باعث ارتقاء سازگاریهای فیزیولوژیکی مطلوبی در سلامت قلب و عروق میشود.

زمینه و هدف: در سال های اخیر درمان های روان شناختی به عنوان درمانی مکمل در کنار درمان های دارویی به کمک درمانگران شتافته است. این مطالعه به منظور مقایسه اثربخشی مشاوره گروهی به شیوه معنی درمانی با شناختی-رفتاری گروهی بر افزایش امید به زندگی دانشجویان مبتلا به اختلال افسردگی انجام شد. روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی 45 دانشجوی مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت که ابتلا به اختلال افسردگی آنان توسط روانپزشک تشخیص داده شده بود؛ در سال تحصیلی 1398 لغایت 1398 انجام شد. آزمودنی ها به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفری (معنی درمانی، شناختی-رفتاری و گروه کنترل) قرار گرفتند. دانشجویان پرسشنامه امید میلر را در پیش آزمون تکمیل نمودند. پس از بررسی نمرات و گروه بندی نمونه ها، گروه های مداخله به مدت 10 هفته (هر جلسه 90 دقیقه و یک بار در هفته) مشاوره گروهی معنی درمانی و شناختی-رفتاری را دریافت نمودند. پس از اتمام دوره درمانی هر سه گروه مورد پس آزمون قرار گرفتند. یک ماه پس از اجرای پس آزمون، آزمون پیگیری اجرا شد. یافته ها: میانگین نمرات امید به زندگی دانشجویان مبتلا به اختلال افسردگی در پس آزمون و نیز پس از یک ماه پیگیری در گروه مداخله معنی درمانی و گروه مداخله شناختی-رفتاری گروهی در مقایسه با گروه کنترل افزایش آماری معنی داری یافت (P<0. 05). این میزان پس از مداخله و نیز پس از یک ماه پیگیری در مقایسه بین دو گروه مداخله تفاوت آماری معنی داری نشان نداد. نتیجه گیری: روش مشاوره گروهی معنی درمانی و شناختی-رفتاری می تواند با آموزش مفاهیمی همچون شناسایی افکار خودآیند منفی، تحریف های شناختی و فنون تکنیک های مختص خود به عنوان یک روش مداخله مفید موجب افزایش امید به زندگی دانشجویان مبتلا به اختلال افسردگی شوند.

زمینه و هدف: زانوی پرانتزی نوعی از تغییر شکل زانو در صفحه فرونتال است که در صورت ابتلا به آن اگر حالت تحمل وزن بر روی دو پا قوزکهای داخلی مچ پا در تماس با هم باشند؛ کندیلهای داخلی ران ازهم فاصله میگیرند. زانوی پرانتزی در بازیکنان فوتبال از شیوع بالایی برخوردار است. این مطالعه به منظور تعیین اثر استفاده از بریس زانو و گوه خارجی بر دامنه فعالیت عضلات طی دویدن در فوتبالیست های مرد دارای زانوی پرانتزی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه شبه تجربی روی 15 فوتبالیست مرد دارای زانوی پرانتزی با میانگین سنی 1. 8±, 22. 13 سال و 15 فوتبالیست مرد سالم با میانگین سنی 1. 55±, 22. 86 سال انجام شد. داده های الکترومایوگرافی با نرخ نمونه برداری 1000 هرتز در عضلات منتخب طی پنج شرایط دویدن شامل: کنترل (بدون تداخل)، گوه خارجی 10 درجه، گوه خارجی 15 درجه، استفاده همزمان از بریس 30 درجه و گوه خارجی 10 درجه و استفاده همزمان از بریس 30 درجه و گوه خارجی 15 درجه ثبت شدند. یافته ها: اثر تداخل درمانی بر دامنه عضلات دوسررانی و پهن خارجی در فاز هل دادن کاهش آماری معنی داری داشت (P<0. 05). اثر تداخل درمانی بر دامنه فعالیت عضلات دوسررانی و پهن خارجی در فاز پاسخ بارگیری کاهش آماری معنی داری داشت (P<0. 05). نتیجه گیری: استفاده همزمان از بریس و گوه موجب کاهش فعالیت دو عضله دوسررانی و پهن خارجی می شود. کاهش فعالیت این دو عضله می تواند در نتیجه حمایت غیرفعال بریس از مفصل زانو باشد که در نهایت منجر به کاهش گشتاور آداکتوری خارجی وارده مفصل زانو می شود.

زمینه و هدف: محدودیت رشد داخل رحمی (Intrauterine growth restriction: IUGR) باعث افزایش خطر مرگ و میر و عوارض پری ناتال، در مقایسه با موارد طبیعی بارداری می شود. تشخیص صحیح و دقیق آن سبب کاهش عوارض درمانی مناسب می شود. این مطالعه به منظور تعیین نسبت دیامتر SVC به آیورت در نمای 3 vessel در جنین های با محدودیت رشد داخل رحمی در مقایسه با جنین های دارای رشد نرمال انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مورد-شاهدی روی 30 مادر باردار مراجعه کننده به بیمارستان اکبر آبادی با تشخیص IUGR و سن جنین بین هفته های 25 تا 37 بارداری و 30مادر باردار با جنین سالم انجام شد. اطلاعات دموگرافیک مادران ثبت گردید. پس از بررسی وضعیت جفت، جنین و مایع آمنیوتیک، سونو کالرداپلر عروق نافی برای تشخیص قطعی IUGR، سونو کالر داپلر SVC و شریان آیورت برای تعیین میزان مقاومت موج انجام گردید. یافته ها: میانگین قطر SVC (superior vena cava) به قطر آیورت در گروه مورد به طور معنی داری بیش از گروه شاهد بود (P<0. 05). میانگین مایع آمنیوتیک در دو گروه مورد و شاهد اختلاف آماری معنی داری نداشت. نتیجه گیری: نسبت دیامتر SVC به آیورت در نمای 3 vessel می تواند در تشخیص به موقع محدودیت رشد داخل رحمی و درمان متعاقب آن به عنوان یک گزینه تشخیصی موثر و دقیق به کار رود.

زمینه و هدف: هیپرتروفی مزمن لوزه های آدنویید، شایع ترین علت آپنه خواب در کودکان است و می تواند زمینه ساز اختلالات رفتاری متعدد در کودکان باشد. اختلال بیش فعالی و نقص توجه (attention deficit hyperactivity disorder: ADHD) نوعی اختلال هتروژن است و نتیجه شرایط بیولوژیکی، اجتماعی و روانی متعدد است. این مطالعه به منظور تعیین اثر ادنوتانسیلکتومی بر علایم کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه قبل و شش ماه پس از جراحی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی روی 37 کودک دچار هایپرتروفی آدنویید مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی پنجم آذر گرگان در سال 1397 انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای دو قسمتی در بخش اول شامل اطلاعات شخصی (سن، جنس) و در بخش دوم شامل فهرست مهارت ها و مشکلات بود. بیماران در سه حوزه بیش فعالی، بی توجهی و تکانشگری بر اساس 18 معیار DSM (diagnostic and statistical manual of mental disorders) قرار داده شدند. پس از دریافت رضایت کتبی از والدین و رعایت ضوابط، پرسشنامه به طور مستقیم توسط مجری پروژه (کارورزان) تکمیل و اطلاعات توسط والدین فرزندان جمع آوری شد. از پرسشنامه توانایی ها و مشکلات (Strengths and Difficulties Questionnaire: SDQ) برای ارزیابی کودکان قبل و ششماه بعد از انجام جراحی آدنوتونسیلکتومی استفاده شد. یافته ها: در ارزیابی تغییرات نمرات آزمون SDQ پیش و پس از انجام آدنوتونسیلکتومی مشاهده شد که میانگین و انحراف معیار نمرات زیر واحدهای اختلالات احساسی، اختلال سلوک، بیش فعالی، اختلال توجه و اختلال اجتماعی میانگین نمره آزمون بهبود یافته و از نظر آماری اختلاف معنی داری قبل و بعد از آدنوتانسیلکتومی مشاهده شد (P<0. 05). نتیجه گیری: آدنوتونسیلکتومی می تواند نمره SDQ را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. بنابراین در کودکان مبتلا به بیش فعالی، یک اختلال پزشکی از جمله هیپرتروفی آدنویید می تواند باعث بروز، تشدید و تداوم بیماری شود و درمان مناسب می تواند عامل اصلی در کنترل شدت علایم و حتی بهبود نسبی بیماری باشد.

زمینه و هدف: میزان بروز سل در گلستان 26. 7 و در گنبد 24 در صد هزار نفر است. کمبود دریافت انرژی و مواد مغذی از دلایل افزایش خطر سل هستند. سوء تغذیه یک عامل مهم مرگ و میر بالا در جمعیت مسلول است. با کاهش سطح پروتئین های احشایی، شاخص های تن سنجی و ریز مغذی ها، خطر مرگ و میر افزایش می یابد. این مطالعه به منظور ارزیابی وضعیت تغذیه بیماران مسلول شهرستان گنبد کاووس در استان گلستان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی روی 48 بیمار با میانگین سنی 20±, 57 سال مبتلا به سل شهرستان گنبد کاووس در سال 1393 انجام شد. اطلاعات دموگرافیک، سابقه ابتلا به بیماری سل، نمایه توده بدنی، آلبومین، هموگلوبین، پروتئین توتال، شمارش سلول های خونی و مقدار دریافت مواد غذایی ثبت گردید. یافته ها: زنان 58 درصد و روستاییان 52 درصد را شامل شدند. بین نمایه توده بدنی و سابقه قبلی ابتلا به سل در بیماران با شدت های متفاوت بیماری اختلاف آماری معنی داری مشاهده شد (P<0. 05). تفاوت توزیع شدت کم خونی در بین بیماران با شدت های مختلف بیماری، از لحاظ آماری معنی دار نبود. بین دو گروه جنسی، اختلاف معنی دار آماری از لحاظ توزیع شدت بیماری مشاهده نشد. متغیر سن حتی در حضور سایر متغیرها، اثر معنی داری بر شدت بیماری داشت (P<0. 05). نتیجه گیری: با افزایش سن شدت بیماری افزایش می یابد. با افزایش شدت بیماری، نمایه توده بدنی بیماران کاهش و شدت سوءتغذیه و کم خونی افزایش می یابد. لذا بیماران مسلول به حمایت تغذیه ای نیاز دارند.

زمینه و هدف: اختلالات خلقی مانند افسردگی، اضطراب، استرس و کیفیت پایین خواب در بین افراد دارای اضافه وزن و چاق شایع است. کیفیت رژیم غذایی در عملکرد مغز و رفتار نقش دارد. این مطالعه به منظور تعیین ارتباط چگالی انرژی رژیم غذایی با شاخص های روان در زنان دارای اضافه وزن و چاق مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی تهران انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی روی 301 خانم با میانگین نمایه توده بدنی 3. 7±, 30. 7 کیلوگرم بر مترمربع و دامنه سنی 18 تا 56 سال مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی تهران در سال های 1396 تا 1397 انجام شد. چگالی انرژی رژیم غذایی با استفاده از پرسشنامه نیمه کمی بسامد خوراک از طریق تقسیم کردن کل انرژی دریافتی از غذاهای مصرفی (کیلوکالری در روز) بر وزن کل غذاهای مصرف شده (به جز نوشیدنی ها) محاسبه شد. شاخص های سلامت روان با استفاده از پرسشنامه 21 سوالی اضطراب، استرس و افسردگی DASS-21 و کیفیت خواب با استفاده از پرسشنامه Pittsburgh sleep quality ارزیابی شد. یافته ها: افرادی که در بالاترین چارک چگالی انرژی رژیم غذایی بودند؛ فشار خون سیستولیک و دیاستولیک بیشتری داشتند؛ اما سطح تری گلیسرید پایین تری به نسبت افراد با پایین ترین چارک، داشتند. تحلیل رگرسیون لجستیک خام (95% CI=1. 01-4. 56, P=0. 04, OR=2. 15) و تعدیل شده برای سن، شاخص توده بدنی و فعالیت بدنی (95% CI=1. 13-5. 79, P=0. 02, OR=2. 56) نشان داد که چگالی انرژی رژیم غذایی به طور معنی داری با افزایش خطر استرس در ارتباط است. هیچ ارتباط معنی داری بین چگالی انرژی رژیم غذایی با افسردگی، اضطراب و کیفیت خواب مشاهده نشد. نتیجه گیری: دریافت رژیم غذایی با چگالی انرژی بالا با افزایش خطر استرس در ارتباط است.

زمینه و هدف: چاقی شکمی عامل خطر جدی در بیماری های قلبی عروقی به شمار می رود که ارتباط معکوسی با حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2 max) دارد. این مطالعه به منظور پایش غیر تهاجمی آمادگی قلبی تنفسی و ارتباط آن با چاقی شکمی مردان در سنین مختلف انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی مردان 60-20 ساله به روش خوشه ای از نواحی مختلف مراکز سه استان قزوین، آذربایجان شرقی و همدان انتخاب شدند. حجم نمونه به روش مورگان و به تعداد 384 مرد از هر استان بود که در چهار رده سنی 20 تا 29 سال، 30 تا 39 سال، 40 تا 49 سال و 50 تا 59 سال تقسیم شدند. توان هوازی آزمودنی ها با روش های بروس، راکپورت، گام شمار و پرسشنامه بین المللی فعالیت بدنی (IPAQ) بررسی شد. همچنین شاخص های نسبت کمر به قد (WHtR)، نسبت کمر به لگن (WHR)، شاخص چربی بدن (BAI)، شکل بدن بر اساس سطح (SBSI) و شاخص توده بدنی (BMI) سنجیده شد. یافته ها: بین VO2 max دسته های سنی مختلف در هر سه استان و همچنین خود استان ها تفاوت آماری معنی داری یافت شد (P<0. 05). همچنین در شاخص های چاقی شکمی، بین دسته های سنی مختلف در استان های مذکور BMI، BAI، WHtR و WHR تفاوت آماری معنی داری داشتند (P<0. 05). VO2 max براوردی در هر سه استان با شاخص های چاقی شکمی فقط با SBSI ارتباط معکوس معنی دار نداشت. نتیجه گیری: کاهش سطح فعالیت بدنی و در راستای آن آمادگی قلبی تنفسی منجر به افزایش شاخص های چاقی شکمی در رده سنی مختلف شد که نشان دهنده ارتباط معکوس معنی دار VO2 max با شاخص های چاقی مرکزی غیر از SBSI است.

زمینه و هدف: کمپیلوباکتر از مهم ترین پاتوژن های عامل گاستروآنتریت های باکتریایی هستند که عموما از طریق مواد غذایی با منشا حیوانی منتقل می شوند. این مطالعه به منظور ارزیابی وضعیت کمپیلوباکتر در اسهال طغیان های غذایی در مقایسه با سایر عوامل میکروبی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی روی 305 سواب اسهال ناشی از 102 طغیان غذایی در کشور طی شش ماه از بهار تا شهریور 1397 انجام شد. فراوانی گونه های کمپیلوباکتر طبق پروتکل اداره کل امور آزمایشگاه ها ارزیابی شدند. یافته ها: تعداد 8 نمونه (2. 6%) آلوده به کمپیلوباکتر از گونه های ژژونی 3 مورد (37. 5%) و کلی 5 مورد (62. 5%) بودند. جنس مونث (54. 5%)، میانگین سنی 16 تا 30 سال (28. 2%)، مصرف سالاد و سبزیجات (16. 1%) و سکونت در شهرستان ها (59. 7%) بیشترین موارد و علل را به خود اختصاص دادند. استان های زنجان (24. 5%)، یزد (19. 6%) و کردستان (17. 6%) بیشترین موارد طغیان ها را در بر داشتند. نتیجه گیری: علاوه بر پاتوژن های کلاسیک مانند سالمونلا، شیگلا و اشریشیاکلی بایستی به باکتری کمپیلوباکتر نیز توجه بیشتری شود. به علاوه شناخت عوامل اپیدمیولوژیک می توانند در پیشگیری و کنترل طغیان های غذایی نقش موثری داشته باشند.

زمینه و هدف: آسپیراسیون جسم خارجی علت مرگ در 7 درصد کودکان زیر 4 سال است. کودکان به دلیل نداشتن دندان های مولار و در نتیجه جویدن نامناسب غذا و از طرفی انجام فعالیت های مختلف از جمله حرف زدن، خندیدن و حتی دور خود چرخیدن حین غذا خوردن بیشتر در خطر آسپیراسیون هستند. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی آسپیراسیون جسم خارجی در کودکان زیر 10 سال انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی روی 50 کودک (21 پسر و 29 دختر) زیر 10 سال با تشخیص نهایی آسپیراسیون جسم خارجی بستری شده در مرکز آموزشی درمانی طالقانی گرگان از مهر ماه سال 1395 لغایت مهر ماه سال 1396 انجام شد. مشخصات دموگرافیک، نتایج حاصل از معاینه فیزیکی، رادیوگرافی و برونکوسکوپی ثبت شده در پرونده و گزارش رادیولوژی توسط متخصص ریه و رادیولوژی جمع آوری شدند. یافته ها: شایع ترین سن آسپیراسیون جسم خارجی بین 1 تا 3 سال (58 درصد)، سپس بالای 3 سال (24درصد) و زیر یکسال (18درصد) تعیین شد. علایم بیماران دچار آسپیراسیون جسم خارجی به ترتیب شامل سرفه (64درصد)، خس خس سینه (52 درصد)، تنگی نفس (32 درصد)، دچار خفگی حین تغذیه (30 درصد) بودند. بیشترین یافته بالینی در معاینه به ترتیب شامل سمع ویزینگ (40درصد)، کاهش صدای ریوی (34درصد)، سمع استریدور (20درصد) و سمع رونکای (6درصد) بودند. شایع ترین یافته های رادیولوژیک به ترتیب شامل پر هوایی ریه راست (24 مورد، 48 درصد)، شیفت مدیاستن به چپ (15 مورد، 30 درصد)، آتلکتازی ریه راست (10 مورد، 20 درصد) و پرهوایی ریه (8 مورد، 16 درصد) تعیین شدند. تنها در یک مورد (2 درصد) جسم رادیو آپاک دیده شد که در ریه راست قرار داشت. در 32 درصد موارد بررسی گرافی نرمال بودند. در 70 درصد موارد بیماران کمتر از 24 ساعت، در 26 درصد بین یک تا 15 روز و در 4 درصد از موارد بیش از 15 روز به مراکز درمانی آورده شده بودند. شایع ترین جسم خارجی آجیل (32 درصد) و پس از آن اشیا پلاستیکی (26 درصد) بودند. آسپیراسیون در 14 درصد توسط تخم آفتابگردان و در 10 درصد توسط حبوبات ایجاد شده بود. 18 درصد نیز سایر اجسام خارجی را تشکیل دادند. نتیجه گیری: بیشترین علامت بالینی آسپیراسیون جسم خارجی شامل سرفه، سمع ویزینگ و پر هوایی ریه راست بودند.

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین نگرانی ها در کودکان خوددرمانی والدین است که می تواند سبب تاخیر در تشخیص صحیح، افزایش موربیدیتی و مورتالیتی کودکان شود. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی خوددرمانی والدین در کودکان نیازمند مراقبت پزشکی شهر گرگان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی روی 270 کودک مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی مرکز آموزشی درمانی طالقانی گرگان طی سال های 1397 تا 1398 انجام شد. داروهایی که والدین خودسرانه و قبل از مراجعه به پزشک طی هفته اخیر به کودکان خورانده بودند؛ مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: جنسیت 58. 5% از کودکان پسر و 41. 5% دختر بود. میانگین سنی کودکان 4. 15±, 5. 79 سال تعیین شد. 60. 4% از والدین به عنوان اولین اقدام به خوددرمانی معتقد بودند. طی هفته اخیر 48. 9% از والدین برای درمان بیماری فعلی کودک خوددرمانی کرده بودند که تب برها و ضددردها 31. 8%، گیاهان دارویی 17. 4%، آنتی بیوتیک ها 11. 4% و سایر داروها 23. 5% گزارش شد. 91 درصد از والدین دوز صحیح درمان را نمی دانستند و 96. 3% از والدین در خصوص عوارض جانبی، موارد منع مصرف و موارد احتیاط مصرف دارو آگاهی نداشتند. بین شغل والد (شغل آزاد) با انجام خوددرمانی ارتباط آماری معنی داری یافت شد (P<0. 05). نتیجه گیری: خوددرمانی والدین به میزان 48. 9% انجام شده بود. 91 درصد والدین از دوز صحیح داروها و 96. 3% از عوارض جانبی احتمالی، موارد منع مصرف و خطرات احتمالی داروها آگاهی نداشتند.

خونریزی شدید بعد از زایمان (Postpartum Hemorrhage: PPH) یک اورژانس مامایی غیر قابل پیش بینی و از علل عمده مورتالیتی و عوارض مادری در جهان است. آنوریسم کاذب شریان رحمی (Uterine Artery Pseudoaneurysm: UPA) یکی از علل نادر PPH است که به دنبال سزارین بدون عارضه و جراحی های ژنیکولوژیک مانند دیلاتاسیون و کورتاژ، هیسترکتومی و میومکتومی ایجاد می شود. راه درمانی مناسب برای کنترل خونریزی در این موارد آمبولیزاسیون شریان رحمی است. هدف ما از این گزارش معرفی بیماری با سابقه سزارین است که به دنبال خونریزی شدید رحمی با تشخیص آنوریسم کاذب شریان رحمی به طور موفق تحت آمبولیزاسیون شریان رحمی با استفاده از کویل قرار گرفت. بیمار خانم 39ساله ای بود که 55 روز بعد از عمل جراحی سزارین سوم با شوک همودینامیک در نتیجه خونریزی شدید واژینال، به بیمارستان مراجعه نمود و بستری شد. پس از انجام مراقبت های اولیه، اقدامات تشخیصی UAP را نشان داد و بلافاصله آمبولیزاسیون شریان رحمی به وسیله کویل انجام شد. هرگاه اقدامات نگهدارنده معمول، نتواند خونریزی شدید دیررس بعد از زایمان را کنترل کند؛ آنژیوگرافی و آمبولیزاسیون شریان رحمی روش درمانی انتخابی است که به واسطه آن می توان ضمن حفظ توانایی باروری بیمار، از عوارض بالقوه هیسترکتومی جلوگیری کرد.