طب انتظامی
سال:1395 | دوره:5 | شماره:5 |تعداد مقالات:9

مقدمه: ارزیابی علمی همه بیماران ترومایی همواره بایستی از یک ترتیب منطقی پیروی کند و توجه به تمامی علل احتمالی شوک می تواند برای این بیماران نجات بخش باشد.گزارش موردی: در این گزارش بیمار آقای 30 ساله بدنبال ترومای نافذ ناشی از گلوله پرتابه پرسرعت دچار ترومای نافذ به لگن شده و توسط سرویس اورژانس 115 به بیمارستان آورده شده بود. در ارزیابی های اولیه بیمار ترومایی با توجه به صداهای قلبی گنگ برای بیمار سونوگرافی بر بالین صورت گرفت که در آن افیوژن پریکارد و تامپوناد قلبی دیده شد که به سرعت پریکاردیوسنتز انجام شد و بعد از گذاشتن کاتتر درناژ درون پریکارد، بیمار به اتاق عمل منتقل شد و تحت جراحی لاپاروتومی و توراکوتومی قرار گرفت. بیمار دچار آسیب نافذ به مثانه و روده کوچک و سیگمویید و دیافراگم و پریکارد بود که پس از 3 بار جراحی بیمار نجات یافت. در مدت پیگیری بیمار عارضه دراز مدتی نداشت.نتیجه گیری: در نگاه اول علت شوک بیمار خونریزی در شکم بود که پس از آسپیراسیون تشخیصی پریتونیوم رد شد، اما سمع قلبی که یکی از مهم ترین اقدامات در احیای بیماران ترومایی است و سونوگرافی قلبی بر بالین بیمار (E-FAST) منجر به تشخیص تامپوناد ناشی از آسیب گلوله انتقال یافته به درون قفسه سینه شد.

هدف: هدف از این پژوهش پیش بینی رفتار رانندگی پرخطر بر اساس مولفه های رفتار رانندگی است.روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری 2700 راننده وسایط نقلیه در استان تهران بود که در سه ماهه اول سال  1392وسط پلیس راهنمایی و رانندگی به دلیل رانندگی خطرآفرین توقیف شده بودند. نمونه شامل 460 راننده پرخطر بود که به روش نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسش نامه، رفتار رانندگی منچستر و ادراک خطر رانندگی استفاده شد. سپس تحلیل های آمار توصیفی و استنباطی (ازجمله رگرسیون چند متغیره و تحلیل مسیر) بر روی داده ها انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد که مولفه های رفتار رانندگی می توانند رفتار رانندگی پرخطر را پیش بینی کنند و رابطه معناداری بین رفتار رانندگی با درک خطر در حین رانندگی وجود دارد.نتیجه گیری: مولفه های رفتاری از نوع اشتباهات و تخلفات عمدی بیشترین تاثیر را در درک خطر در حین رانندگی دارند و همچنین؛ بر اساس مولفه های رفتار رانندگی می توان ادراک خطر در حین رانندگی را پیش بینی کرد.

مقدمه: کاربرد تئوری ها و الگوهای مشاوره و روان درمانی می تواند در پیش گیری و کاهش انواع گوناگون اعتیاد ازجمله اعتیاد به اینترنت نقش موثری را ایفا نمایند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مشاوره گروهی بر مبنای نظریه انتخاب در کاهش اعتیاد به اینترنت انجام گرفت.مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان که در سال 1393-1392 در دبیرستان های عادی شهر ساوه مشغول به تحصیل بودند، شامل می شدند. نمونه حاضر در پژوهش از طریق روش نمونه گیری در دسترس از بین کلیه دانش آموزان که به دلیل اعتیاد به اینترنت به مراکز مشاوره مدرسه شهر ساوه مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. کلیه دانش آموزان به پرسش نامه اعتیاد به اینترنت کا، اس؛ یانگ (1996) پاسخ دادند. حجم نمونه در این تحقیق را 30 نفر از دانش آموزان پسر که به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره کنترل و آزمایش جایگزین شده بودند، تشکیل می دادند. گروه آزمایش به مدت هشت جلسه مشاوره گروهی بر مبنای نظریه انتخاب را دریافت کردند اما هیچ آموزشی در مورد گروه کنترل صورت نگرفت. بعد از اتمام دوره آموزش مجددا هر دو گروه از لحاظ اعتیاد به اینترنت مورد آزمایش قرار گرفتند تا میزان تاثیر جلسات گروه درمانی بر کاهش اعتیاد به اینترنت مشخص شود. سپس پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا گردید. داده های به دست آمده با شیوه آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته های پژوهش حاکی از آن بود که بین گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشته است؛ پس مداخلات مشاوره گروهی بر مبنای نظریه انتخاب بر کاهش اعتیاد به اینترنت دانش آموزان موثر بوده است ((p<0.05.نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که مداخلات مشاوره گروهی بر مبنای نظریه انتخاب توانسته است اثر معناداری بر کاهش اعتیاد به اینترنت دانش آموزان بگذارد.

مقدمه: یکی از راه های کنترل و کاهش آسیب ها و جرائم اجتماعی، ارائه خدمات تخصصی و مشاوره ای به هنگام است که می تواند در ارتقاء سلامت افراد جامعه نیز موثر واقع شود. نیروی انتظامی با راه اندازی مراکز مشاوره و مددکاری اجتماعی در معاونت اجتماعی، بستر و زمینه پیشگیری از مسائل اجتماعی و ارائه خدمات به مراجعین را فراهم نموده است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت این خدمات مشاوره و مددکاری اجتماعی نیروی انتظامی (در مراکز و کلانتری ها) در دوره شش ساله (1387-1392) انجام شده است.مواد و روش ها: در این پژوهش با روش توصیفی- طولی، متغیرهای مورد مطالعه یعنی ویژگی های مراجعین، مشکلات آن ها و خدمات مراکز مشاوره ناجا و دوایر مددکاری اجتماعی کلانتری ها در طی روند شش ساله مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند. داده های این پژوهش از طریق اطلاعات ثبت شده مراجعین در اداره کل مشاوره و مددکاری اجتماعی نیروی انتظامی از کل کشور به دست آمده است. داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی (شاخص های مرکزی و پراکندگی) در دو حیطه مراکز مشاوره و دوایر مددکاری کلانتری ها مورد تحلیل قرارگرفته اند.یافته ها: آمارها حاکی از افزایش تعداد مراجعین زن از سال 87 تا سال 92 است. این آمار نشان می دهد که نسبت 1.5 برابری مردان به زنان در سال 87 به نسبت مساوی در سال 92 رسیده است و همچنین میانگین سنی خدمت گیرندگان بین 28 تا 35 سال است. متاهلین بیشترین درصد و مشکلات خانوادگی بیشترین علت مراجعه را تشکیل می دهند. دریافت خدمات حقوقی و تلفنی رو به افزایش است. حدود نیمی از مراجعین به دلیل اختلافات و مشکلات با بستگان درجه یک، به کلانتری ها مراجعه می نمایند.نتیجه گیری: با توجه به زنانه شدن دریافت خدمات، متاهل بودن اکثر دریافت کنندگان خدمات و در نتیجه وابستگی خانوادگی مراجعین و همچنین بالا بودن آمار مشکلات خانوادگی؛ تغییر در ساختارهای ارائه خدمات، آموزش متخصصین و وجود تعامل بین سازمان های مرتبط برای ارتقا کیفیت خدمات، ضروری است و در نتیجه بازبینی، برنامه ریزی و سیاست گذاری متناسب با مراجعین را می طلبد.

مقدمه: بازنشستگی به عنوان یک تحول مهم و موثر در زندگی افراد می تواند نقش تاثیرگذاری را داشته و یکی از لحظات بحرانی زندگی را تشکیل دهد و در بسیاری از موارد حتی با نوعی نگرانی و اضطراب همراه باشد. هدف این پژوهش تعیین سطح سلامت عمومی فرماندهان و مدیران ارشد بازنشسته نیروی انتظامی شهر تهران و ارائه راهکارهایی به منظور کاهش مشکلات روان شناختی آنان در دوره بازنشستگی بود.مواد و روش ها: جامعه آماری این تحقیق کلیه فرماندهان و مدیران ارشد مشغول به کار در دو سال آخر خدمت و فرماندهان و امیران ارشد بازنشسته در چهار سال اخیر بودند، که از بین آن ها 50 نفر از کسانی در شرف بازنشستگی بودند و 120 نفر از بازنشستگان به شیوه در دسترس انتخاب و پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) را تکمیل کردند. در این پژوهش داده های به دست آمده با روش های آماری تحلیل مانوا و آزمون های زوجی و مقایسه گروه ها، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بر اساس یافته های این تحقیق، بین میزان سلامت عمومی فرماندهان و مدیران ارشد نیروی انتظامی شهر تهران، قبل از بازنشستگی و سلامت عمومی ایشان پس از بازنشستگی اختلاف معنی داری مشاهده شد. طبق نتایج به دست آمده سلامت عمومی فرماندهان و مدیران ارشد قبل از بازنشستگی بیشتر از سلامت عمومی آن ها پس از بازنشستگی در گروه های شش ماه تا یک سال بعد از بازنشستگی بدون شغل جدید و دو تا چهار سال بدون شغل جدید بود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده از تحلیل های آماری، اهمیت موضوع شغل و منبع درآمد برای مدیران و فرماندهان بازنشسته که با شروع دوره بازنشستگی بخشی از منبع درآمدی و سایر امتیازات رفاهی خود را از دست داده اند، مشخص گردید.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی – رفتاری (CBT) مذهب محور بر تعهد سازمانی و اثربخشی سازمانی کارکنان ستاد فرماندهی انتظامی استان لرستان انجام شد.مواد و روش ها: طرح پژوهش حاضر کارآزمایی بالینی، از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. در این پژوهش 40 نفر از کارکنان ستاد فرماندهی نیروی انتظامی استان لرستان به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایشی (n=20) و گواه (n=20) قرار گرفتند و پرسشنامه جمعیت شناختی و پرسشنامه تعهدسازمانی و اثربخشی سازمانی تی سنگ به عنوان پیش آزمون بر روی دو گروه اجرا شد، سپس گروه آزمایش به مدت 12 جلسه تحت درمان شناختی-رفتاری مذهب محور قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. در پایان، پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد و برای تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی مانند میانگین، انحراف معیار، فراوانی و درصد فراوانی و شاخص های آمار استنباطی مانند تحلیل کوواریانس چندمتغیره با نرم افزار SPSS-20  استفاده شد.یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که بین دو گروه آزمایش و گواه پس از اجرای درمان شناختی - رفتاری مذهب محور تفاوت معناداری وجود دارد (P<0.001). به طوری که، میانگین نمره تعهدسازمانی و اثربخشی سازمانی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش یافت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، می توان پیشنهاد داد که دوره های آموزشی و درمانی مناسب به منظور ارتقاء تعهد سازمانی و اثربخشی سازمانی کارکنان ناجا و هم چنین کارکنان سایر سازمان ها طراحی و به صورت دوره ای برگزار گردد.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی واقعیت درمانی به شیوه موردی بر افراد مبتلا به افسردگی اساسی و سابقه اقدام به خودکشی انجام پذیرفته است.مواد و روش ها: نوع مطالعه این پژوهش، شبه آزمایشی همراه با پیش آزمون و پس آزمون بود. در راستای این پژوهش، با روش نمونه در دسترس 14 نفر از بیماران دارای سابقه اقدام به خودکشی با تشخیص افسردگی اساسی در بیمارستان امام سجاد (ع) تهران انتخاب شدند و با روش تصادفی در دو گروه هفت نفری آزمایـش و گواه جاگذاری شدند؛ روش کار از نوع کار آزمایی بالینی بود. بیماران به وسیله پرسش نامه افسردگی بک (BDI-II) مورد سنجش قرار گرفتند. به گروه آزمایش پنج جلسه مداخله واقعیت درمانی ارائه گردید؛ گروه کنترل تنها دارو دریافت کردند. در پایان مجددا هردو گروه پرسش نامه افسردگی بک را تکمیل کردند. پس از گردآوری داده ها و با کنترل پیش آزمون تجزیه وتحلیل آن ها به صورت توصیفی و استنباطی با استفاده از شاخص آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره مقایسه گردید.یافته ها: نتایج نشان دادند اگرچه واقعیت درمانی و دارودرمانی در کاهش افسردگی تاثیر داشتند، ولیکن واقعیت درمانی موثرتر بوده است؛ به گونه ای که شاخص بهبودی برای متغیرهای افسردگی در گروه واقعیت درمانی میانگین کمتری از گروه دارو درمانی داشتند، و واقعیت درمانی به نسبت دارودرمانی با سطح معناداری (p<0.05) بر کاهش افسردگی افرادی که اقدام به خودکشی داشتند تاثیر بیشتری نشان داد که از لحاظ آماری تفاوت معناداری مشاهده شد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، پیشنهاد می شود از روش درمانی مداخله ای واقعیت درمانی برای کاهش افسردگی افرادی که اقدام به خودکشی دارند، استفاده شود.

مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی علل احتمالی آسیب های ورزشی رزمی در دانشجویان مقاطع کاردانی و کارشناسی مجتمع آموزشی زنان پلیس و مقایسه انواع آسیب ها برحسب محل آسیب و بررسی تاثیر عوامل موثر احتمالی در دوران آموزش نظامی-رزمی است. این مطالعه به بررسی عوامل فردی، بیماری های مستعد کننده و علل خارجی می پردازد و ارتباط آن را با ایجاد آسیب های اسکلتی عضلانی بررسی می کند.مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی مقطعی انجام شده است. جامعه موردپژوهش تعداد 98 نفر از دانشجویان مصوب پلیس است. این پژوهش با استفاده از پرسشنامه نوردیک، پرسشنامه اطلاعات فردی و پرسشنامه معاینات پزشکی و آزمون آمادگی جسمانی بدو ورود و پایان دوره آموزش های رزمی-ورزشی انجام شد؛ داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و تحلیلی در نرم افزارSPSS  (a=0.05) انجام شد.یافته ها: نتایج نهایی نشان می دهد پس از اتمام دوره، ازنظر سلامتی 79 نفر از افراد مورد مطالعه حداقل در یکی از قسمت های سیستم اسکلتی عضلانی وضعیت نامطلوب تری نسبت به شروع دوره داشتند. موارد آسیب برحسب محل به ترتیب ستون فقرات، اندام تحتانی، و اندام فوقانی بود. آسیب ناحیه زانو شایع ترین نوع آسیب در سال اول آموزش بود، ولی در سال های بعدی و در پایان دوره، شایع ترین نوع آسیب در ناحیه کمر بود. عوامل مستعد کننده به ترتیب فراوانی شامل مشکلات بافت نرم، مفصلی، زنان، اختلالات فیزیولوژیک بدن و مشکلات استخوانی یافت شد. عوامل مستعد کننده در پایان دوره به ترتیب فراوانی شامل اختلالات فیزیولوژیک بدن، مشکلات بافت نرم، زنان، مفصلی و مشکلات استخوانی بودند. علل خارجی آسیب به ترتیب فراوانی شامل فعالیت رزمی، فعالیت ورزشی و شرایط زندگی در خوابگاه بوده است. ارتباط بین شاخص های دموگرافیک با ایجاد آسیب های اسکلتی عضلانی ازنظر آماری معنادار نبوده است.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که فعالیت های ورزشی و رزمی در حین و اتمام دوره آموزش و شرایط زندگی در خوابگاه، در ایجاد آسیب های اسکلتی عضلانی موثر است.

سرطان کلورکتال سومین سرطان شایع دنیا به حساب می آید. برداشتن تومور، موثرترین روش درمان سرطان کلورکتال محسوب می شود؛ اما در 30 تا 40 درصد موارد، پس از جراحی سرطان عود می کند. هدف مطالعات اخیر، تشخیص عود سرطان در کمترین زمان ممکن، در مرحله بدون نشانه است، چرا که در این مرحله شروع درمان می تواند سبب بهبود بیماری شود. پیشرفت در زیست شناسی مولکولی موجب معرفی بیومارکرهای توموری شد که ارزیابی خطر سرطان را برای بیماران سرطانی اختصاصی می کند. هدف ما در این مقاله مروری، جمع آوری اطلاعات در مورد روش های کشف شده برای پیش بینی عود سرطان کلورکتال است. روش های موجود برای پیش بینی عود سرطان عبارت اند از: میزان آنتی ژن کارسینو امبریونیک، ناپایداری میکروستلایتی، بیان ژن مرتبط با متاستاز سرطان کلون-1، پلاستین-3، پروتئین-3 القاشده توسط رتینوئیک اسید (RAI3)، MicroRNA-29c، مارکرهای سلول بنیادی سرطان کلورکتال، آزمون های سرطان کلون Oncotype DX® و Coloprint®، ابزار پیشگویی عود مولکولی، متیلاسیون هم زمان NEUROG1 و CDKN2A(p16)، بیان ژن های S100A2 و S100A10 و بکار بردن آزمایش های سریع، ساده و قابل اعتماد می باشند. قابل ذکر است که نقص مسیر MMR در میزان عود سرطان کلورکتال موثر است. امید است با جمع آوری این اطلاعات بتوانیم در پیدا کردن روش موثر برای پیش بینی به موقع عود سرطان کلورکتال و درنتیجه درمان آن، نقشی ایفا کرده باشیم.