حدواسط های دو یونی (دو قطبی) گونه هایی ناپایدار و بسیار واکنش پذیرند که در بسیاری از واکنش های آلی به صورت درجا ایجاد شده و در جریان واکنش با واکنش گرهایی دیگر به دام می افتند و فراورده واکنش را تولید می کنند. روش های بسیاری برای ایجاد انواع گوناگون حد واسط های دو یونی معرفی شده است. یکی از متداول ترین روش ها، افزایش نوکلئوفیل های غیر پروتیک به آلکین های فعال است و حد واسطی که به این روش ایجاد می شود به حدواسط هویزگن شهرت دارد. از جمله نوکلئوفیل هایی که با حمله به آلکین های فعال، منجر به ایجاد حدواسط های هویزگن می شوند، ایزوسیانیدها هستند. در دو دهه اخیر مقاله های بسیاری با موضوع به دام اندازی حد واسط هویزگن حاصل از واکنش ایزوسیانیدها با آلکین های فعال توسط ترکیب های آلی مختلف منتشر شده است. در این مقاله مروری، جنبه های مختلف این مقاله ها به ویژه در ارتباط با نقش واکنش گرهای به دام اندازنده و مکانیسم عمل آنها با جزییات بیشتر مورد بحث واقع می شود.