مجله علوم پزشکی فیض
سال:1400 | دوره:25 | شماره:6 |تعداد مقالات:12

سابقه و هدف: سرطان ریه شایع ترین علت مرگ ناشی از سرطان در سراسر جهان است. بربرین یک آلکالویید گیاهی و دارای خواص آنتی اکسیدانی، ضدسرطانی و ضدتوموری می باشد. سیس پلاتین یک القاکننده قوی آپوپتوز در اکثر انواع سلول های سرطانی می باشد. در مطالعه حاضر توانایی بربرین به تنهایی و در ترکیب با سیس پلاتین بر القای آپوپتوز در رده سلولی Calu-6 (دودمان سرطان ریه انسانی) مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی برای بررسی اثرات سیتوتوکسیک ترکیب توام بربرین با سیس پلاتین بر تکثیر سلول های Calu-6 از آزمون MTT استفاده شد؛ جهت بررسی آپوپتوز در سلول های تحت تیمار از رنگ آمیزی DAPI و آزمون Annexin V-FITC استفاده شد؛ تغییرات در سطح بیان نسخه رونوشت ژن های BAX, Caspase 3, 9, p53 با تکنیک Real-time PCR ارزیابی شد. داده های کمی حاصل توسط آزمون آماری واریانس یک طرفه ANOVA در سطح معنی داری 0/05

سابقه و هدف: ارتباط نزدیکی بین دیابت و بیماری قلبی-عروقی وجود دارد. بیماری قلبی-عروقی شایع ترین علت مرگ ومیر در جمعیت دیابتی است. پاسخ نشانگرهای زیستی، مانندmiRNA به عوامل محیطی برای بهینه سازی استراتژی های درمان بیماری قلبی طی دیابت مهم است. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر تمرین هوازی و مکمل استویا بر بیان ژن های miR-322 و سایکلین دی 1 در بافت قلب موش های دیابتی نوع 1 بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 25 سر موش دیابتی نوع 1 با میانگین وزن 300-250 گرم به 5 گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی نوع 1، دیابتی نوع 1-مکمل استویا، دیابتی نوع 1-تمرین و دیابتی نوع 1-تمرین-مکمل استویا تقسیم شدند. تمرین هوازی، 5 روز در هفته با سرعت 20 تا 30 متر بر دقیقه و شیب صفر درجه به مدت هشت هفته اجرا گردید. دوز مصرفی مکمل استویا 250 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت گاواژ بود. کشتار موش ها 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی انجام شد و بافت قلب برای آنالیز شاخص ها مورد استفاده قرار گرفت. بیان miR-322 و سایکلین دی 1 بافت قلب به روش Real Time PCR اندازه گیری شد. داده ها به روش آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح 05/0>P تجزیه و تحلیل شد. نتایج: تمرین هوازی، مکمل استویا و کاربرد همزمان تمرین هوازی و مکمل استویا بر بیان ژن miR-322 و سایکلین دی 1 بافت قلب موش های دیابتی نوع 1 تاثیر معنی داری نداشت (05/0

سابقه و هدف: دیابت بیماری متابولیکی می باشد که سبب کاهش سطح فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی می شود. مشخص شده است که عصاره الکلی گیاه اسپند در روند بهبود بیماری دیابت موثر می باشد. هارمالین، ماده موثره اسپند است که دارای خواص آنتی اکسیدانی می باشد. در این مطالعه از مدل موش های دیابتی تیپ 1 برای بررسی خواص هارمالین استفاده شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از 40 موش نر نژاد NMRI استفاده شد. موش ها به 5 گروه هشت تایی شامل کنترل (دریافت کننده آب و غذای معمولی)، دیابتی (موش هایی که با استرپتوزوتوسین دیابتی شدند)، شم (موش های دیابتی شده که در طی مراحل آزمایش فقط حلال هارمالین یعنی آب مقطر دریافت کردند)، گروه های تجربی 1 (هارمالین mg/kg50) و 2 (هارمالین mg/kg100) تقسیم شدند. پس از اتمام دوره تیمار، حیوانات به وسیله اتر بیهوش شدند و خونگیری از همه گروه ها انجام شد. میزان گلوکز، انسولین، کلسترول، HDL، LDL، مالون دی آلدیید، آنزیم های سوپراکسیددسموتاز و کاتالاز در سرم خون همه گروه ها موردسنجش قرار گرفت. با استفاده از روش وسترن بلات از بافت پانکراس گروه های مختلف به منظور سنجش تغییرات انسولین نمونه برداری انجام شد. نتایج: میزان انسولین، HDL، سوپراکسیددسموتاز و کاتالاز در گروه های تیمارشده افزایش معنی داری داشت و میزان گلوکز، MDA، LDL و کلسترول در گروه های تیمارشده کاهش معنی داری را نشان داد. نتیجه گیری: تیمار موش های دیابتی شده با هارمالین، می تواند باعث بهبود شرایط موش های دیابتی شود.

سابقه و هدف: β, 3-AR و ERK2 از عوامل کلیدی در تنظیم متابولیسم بافت چربی و تبدیل آن به بافت چربی قهوه ای هستند. بنابراین، هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر یک دوره تمرین شنا با دماهای مختلف بر بیان ژن های β, 3-AR و ERK2 در بافت چربی احشایی موش های صحرایی دیابتی می باشد. مواد و روش ها: تعداد 28 سر موش صحرایی نر 2 ماهه از نژاد ویستار با میانگین وزن 20±, 200 گرم انتخاب شدند. پس از دیابتی شدن ازطریق محلول استرپتوزوتوسین، به 4 گروه: 1) کنترل سالم، 2) کنترل دیابتی، 3) تمرین شنا دیابتی در آب 5 درجه سانتی گراد و 4) تمرین شنا دیابتی در آب 36 درجه سانتی گراد (هر گروه 7 سر) تقسیم شدند. گروه های تمرینی 5 روز در هفته مطابق با برنامه تمرینی به مدت 4 هفته به تمرین شنا هوازی پرداختند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های آنوای-یک طرفه و تعقیبی-توکی استفاده شد. نتایج: کاهش معنی داری در بیان ژن β, 3-AR مشاهده شد (0001/0=P) و نتایج نشان دادند که این تفاوت معنی دار در بین جفت گروه های کنترل سالم نسبت به دیگر گروه ها است (0001/0=P). همچنین، بیان ژن ERK2 افزایش معنی داری را نشان داد (0001/0=P)، و نتایج نشان دادند که این تفاوت معنی دار در بین جفت گروه های کنترل سالم با تمرین در آب 36 درجه (001/0=P) و همچنین گروه کنترل دیابتی با تمرین در آب 36 درجه (001/0=P) است. نتیجه گیری: چهار هفته تمرین شنا منجر به کاهشβ, 3-AR و افزایش ERK2 شد که می توان نتیجه گرفت این عوامل، نقش مهمی در متابولیسم بافت چربی سفید و تبدیل آن به بافت چربی قهوه ای ایفا می کند.

سابقه و هدف: بنابر مطالعاتی که تابه حال صورت گرفته، ابتلا به ویروس کرونا در بیماران دیابتی نسبت به موارد غیردیابتی پیامدهای بالینی شدیدتری به دنبال داشته است؛ از این رو، مطالعه حاضر با هدف بررسی شدت بیماری و مرگ و میر در بیماران آلوده به Coronavirus 2019 بین این 2 گروه انجام شده است. مواد و روش ها: در مطالعه مقطعی-تحلیلی حاضر، سوابق بالینی 99 بیمار بستری با تشخیص آزمایشگاهی مثبت کووید 19، از 14 فوریه تا 26 فوریه سال 2020 بررسی شد. بیماران به 2 گروه غیردیابتی (77 نفر) و دیابتی (22 نفر) تقسیم شدند و علایم بالینی، پارامترهای بیوشیمیایی خون، مدت زمان بستری، یافته های سی تی اسکن و میزان مرگ و میر آن ها مقایسه گردید. نتایج: براساس نتایج، بیشتر بیماران مذکر بودند و درمقایسه با بیماران غیر دیابتی، گروه دیابتی به طور معناداری مسن تر بودند (0/01P=). همچنین در گروه دیابتی آنزیم کبدی آلکالین فسفاتاز، ویتامین D و فشار اکسیژن خون افزایش و میزان اشباع هموگلوبین کاهش یافته بود (05/0>P). همراهی با بیماری های قلبی-عروقی در گروه دیابتی به طور معنی داری بیشتر بود (0/05>P). بررسی سایر موارد، تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان نداد. نتیجه گیری: براساس مطالعه انجام شده به نظر می رسد که بیماران دیابتی و غیر دیابتی دارای یافته های بالینی و پاراکلینیک تقریبا مشابه می باشند، از این رو تحقیقات گسترده تر با حجم نمونه های بزرگ تر برای دستیابی به نتایج دقیق تر مورد نیاز است.

سابقه و هدف: سلامت جسمانی از مهم ترین سرمایه های انسانی است و شایستگی حرکتی می تواند موجب ارتقای این امر شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سطوح فعالیت بدنی و بالیدگی جسمانی بر شایستگی حرکتی کودکان 11-8 ساله شهر تهران انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعی-تحلیلی بود. جامعه آماری، کودکان 11-8 ساله شهر تهران بودند که 205 نفر (105 دختر و 100 پسر) از آن ها به صورت تصادفی انتخاب شدند. ارزیابی سطح فعالیت بدنی با استفاده از پرسشنامه بین المللی سطح فعالیت بدنی (Physical Activity Questionnaire for Children)، شاخص بالیدگی جسمانی ازطریق روش خمیس-روشه و شایستگی حرکتی با استفاده از آزمون شایستگی حرکتی (TMC) ارزیابی شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چندعاملی و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شد. نتایج: نتایج تحلیل واریانس چندعاملی نشان داد که اثر اصلی سطح فعالیت بدنی معنادار نمی باشد (74/0 P=). کودکان با بالیدگی دیررس در هر سه سطح فعالیت بدنی دارای میانگین شایستگی حرکتی بهتری بودند. کودکان با سطح فعالیت بدنی بالا دارای میانگین شایستگی حرکتی بهتری نسبت به کودکان با سطح فعالیت بدنی متوسط و پایین بودند. اثر اصلی سطوح بالیدگی جسمانی، معنادار بود (0/001 =P). نتیجه گیری: پیشنهاد می شود به منظور رشد شایستگی حرکتی، برنامه جامع و کاربردی در مدارس جهت افزایش سطح فعالیت بدنی و مهارتی در کودکان تدوین شود.

سابقه و هدف: پالپ کپ غیرمستقیم (IPC)، درمانی است که از حیات پالپ دندان محافظت می کند. هدف این مطالعه بررسی میزان موفقیت درمان پالپ کپ غیرمستقیم به عنوان درمانی محافظه کارانه در دندان های دارای پوسیدگی عمیق می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، از بین بیمارانی که در سال 1394 درمان IPC برای آن ها انجام شده بود، 100 بیمار به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. تست های حیاتی پالپ (گرما، سرما و EPT) و تست های پری اپیکال (دق، لمس و جویدن) برای دندان موردنظر و دندان های کنترل انجام شد. همچنین دندان از نظر رادیوگرافیک نیز موردبررسی قرار گرفت و نشانه های موفقیت و یا شکست درمان بررسی شد. نتایج: از بین 100 بیماری که درمان IPC دریافت کرده بودند، 91 دندان بعد از گذشت 4 سال نشانه های موفقیت درمان را داشت و تنها در 9 دندان درمان با شکست مواجه شده بود. به عبارتی دیگر میزان موفقیت درمان 91 درصد و میزان شکست درمان 9 درصد می باشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، IPC درمان مناسبی برای دندان های دارای پوسیدگی عمیق در هر دو جنس و تمامی سنین می باشد که نوع ماده استفاده شده جهت پوشاندن غیرمستقیم پالپ و نوع ماده ترمیمی استفاده شده جهت ترمیم دندان در میزان موفقیت تاثیری نداشته، بلکه عوامل دیگری ازجمله دقت حین انجام درمان، حذف تمامی پوسیدگی های دیواره آگزیال، ترمیمی باسیل مناسب و محدودکردن باکتری ها در موفقیت بالای درمان موثر می باشد.

سابقه و هدف: آرتریت روماتویید شایع ترین بیماری التهابی سیستمیک مزمن و اتوایمیون است. با توجه به این که یکی از اهداف مهم درمان این بیماری رسیدن به رمیسیون می باشد، این مطالعه به منظور شناخت عوامل مرتبط با پیش آگهی این بیماری طراحی شده تا درمانی متناسب با شدت آن انتخاب گردد. مواد و روش ها: در این مطالعه، پرونده 433 بیمار مبتلا به آرتریت روماتویید توسط چند روماتولوژیست و دستیاران آن ها در مراکز تبریز و کاشان مورد بررسی قرار گرفت و عوامل موثر بر پیش آگهی بیماران با استفاده از آزمون رگرسیون لجستیک مشخص شد. نتایج: متغیر های طول مدت بیماری، DAS28 در اولین مراجعه، رژیم درمانی و مصرف داروی TNF. inhibitors بر پیش آگهی بیماران تاثیر معناداری دارند (05/0P<) و با افزایش یک واحد (سال) در طول مدت بیماری، شانس پیش آگهی ضعیف در بیماران 117/1 برابر افزایش می یابد؛ شانس پیش آگهی ضعیف در بین بیمارانی که فعالیت بیماری در آن ها در ابتدای مراجعه شدید بوده است، 369/2 برابر بیمارانی است که فعالیت بیماری در آن ها متوسط بوده است؛ همچنین شانس پیش آگهی ضعیف در بین بیمارانی که رژیم درمانی آن ها تک دارویی بوده است، 346/9 برابر بیمارانی است که رژیم درمانی دودارویی داشته اند. نتیجه گیری: افزایش طول مدت بیماری، شدیدبودن فعالیت بیماری در ابتدای مراجعه و استفاده از رژیم تک دارویی در شروع درمان، شانس پیش آگهی ضعیف در بیماران را افزایش می دهد.

سابقه و هدف: یافتن روشی جهت بررسی دقیق درگیری عروقی در بیماران دیابتی، ضروری است. هدف از این مطالعه، ارزیابی اندکس مچ پا-بازو (ABI) در بیماران دیابتی بدون علایم عروقی اندام تحتانی بود. مواد و روش ها: مطالعه توصیفی-تحلیلی در سال 1399 برروی 339 بیمار درمانگاه های بیمارستان های اهواز انجام شد و اندام تحتانی بیماران دیابتی بدون درگیری عروق محیطی و سابقه بیماری های قلبی-عروقی بررسی گردید و اطلاعات دموگرافیک و نکات بالینی شامل: درد، پارستزی، زخم های عروقی، رنگ پریدگی، عدم وجود پرشدگی عروقی، ABI و داپلر عروق تحتانی ثبت شد. از آزمون آماری من ویتنی و t مستقل، همبستگی پیرسون و منحنی راک استفاده شد. نتایج: از 339 داپلر صورت گرفته، 4/12 درصد غیرطبیعی، 7/9 درصد شدید و 7/2 درصد خفیف بود. میانگین ABI در بیماران دارای داپلر غیرطبیعی به صورت معناداری کمتر از طبیعی بود و کمترین ABI در بیماران با درگیری شدید دیده شد (88/0). در بررسی قدرت تشخیصی ABI در تشخیص داپلر غیرنرمال در نقطه برش 085/1، حساسیت و ویژگی آن به ترتیب 5/59 درصد و 5/81 درصد و همچنین ارزش اخباری مثبت و منفی آن نیز به ترتیب 3/31 درصد و 4/93 درصد به دست آمد. دقت کلی تست برابر با 7/78 درصد بود و ABI رابطه مستقیم و معناداری با سن و رابطه معکوس و معناداری با کراتینین نشان داد. نتیجه گیری: کاهش ABI در بیماران با درگیری عروق محیطی و بیماران دیابتی بدون علامت، قدرت تشخیصی بالایی در افتراق موارد خفیف از شدید تنگی در سونوگرافی کالرداپلر ندارد و باید از روش های دیگر هم استفاده کرد.

سابقه و هدف: هدف از مطالعه حاضر ارتباط بین مولفه های شناختی ویژه در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی و از نظر هدف کاربردی بود. 62 نفر از زنان مبتلا به MS از نوع عودپذیر و بهبودپذیر در این تحقیق شرکت کردند. برای سنجش مولفه های شناختی، ازجمله حافظه شنیداری / کلامی از تست CVLT-II و برای سنجش عملکرد حرکتی از جمله تعادل، سرعت راه رفتن، تحرک کارکردی به ترتیب از تست هایUp And Go, Foot25-Walk, Berg Balance Scale و برای سنجش میزان نگرانی از افتادن از پرسشنامه مقیاس کارآمدی در افتادن-فرم بین المللی استفاده شد. نتایج: نتایج ضریب همبستگی در این پژوهش نشان داد که بین حافظه شنیداری / کلامی با تعادل (0/669=r)، تحرک کارکردی (771/=r)، ترس از افتادن (0/602=r)، و سرعت راه رفتن (778/=r) و عملکرد حرکتی با تعادل (0/795=r)، تحرک کارکردی (0/820 =r)، ترس از افتادن (0/791=r)، و سرعت راه رفتن (778/=r) رابطه معنی داری وجود دارد و نتایج رگرسیو چندمتغیره نشان داد که درصد زیادی از تغییرات در تعادل، تحرک کارکردی، ترس از افتادن و سرعت راه رفتن از روی مولفه های شناختی قابل پیش بینی است (0/001 =P). نتیجه گیری: به نظر می رسد که بین مولفه های شناختی با تعادل، تحرک کارکردی، سرعت راه رفتن و ترس از افتادن رابطه معنی داری وجود دارد و مولفه های شناختی می توانند تا حد زیادی پیش بینی کننده عملکرد حرکتی بیماران مبتلا به MS باشند.

سابقه و هدف: ریفلاکس معده به مری در نوزادان، شیوع بسیار بالایی دارد و از طرفی تشخیص آن، نه ازطریق علایم بالینی بلکه ازطریق تست های تشخیصی به خصوص سونوگرافی است. هدف از این مطالعه تعیین شیوع ریفلاکس فیزیولوژیک و پاتولوژیک معده به مری در نوزادان متولدشده در شهرستان کاشان می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی تعداد 214 نوزاد جهت بررسی وجود ریفلاکس تحت سونوگرافی قرار گرفتند. به این صورت که ابتدا نوزاد یک ساعت ناشتا بود و سپس شیر مادر یا شیر خشک در حد تمایل به او داده می شد و درنهایت 15 دقیقه به حالت upright در بغل مادر بود و سونوگرافی انجام شد. داده های جمع آوری شده ازطریق نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آزمون های کای اسکویر و تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: 180 نوزاد (1/84 درصد) مبتلا به ریفلاکس بودند که از این تعداد، 125 نوزاد مبتلا به ریفلاکس فیزیولوژیک و بقیه پاتولوژیک بودند. همچنین نوع ریفلاکس با متغیرهای مرتبط با نوزاد (جنس، وزن و نوع تغذیه) و مادر (سن، سن بارداری و نوع زایمان) رابطه معناداری نداشت (0/05>P). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که شیوع ریفلاکس (فیزیولوژیک و پاتولوژیک) معده به مری در نوزادان بالا بوده، بنابراین به نظر می رسد که غربالگری ریفلاکس نوزادان با سونوگرافی و پیگیری سیر ریفلاکس فیزیولوژیک نوزادان به سمت بهبودی و همچنین پیگیری درمان ریفلاکس پاتولوژیک در کاهش عوارض درازمدت ریفلاکس مفید باشد.

سابقه و هدف: در درمان دندانپزشکی، گاهی عوارض درمان به علت عدم وجود ارتباط حرفه ای صحیح با بیمار، منجر به نارضایتی بیمار و شکایت از دندانپزشک می گردد. هدف این مطالعه، ارایه تصویری از قصورهای دندانپزشکی در شهر کاشان بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی پرونده های شکایت از دندانپزشکان و دندانسازان شهرستان کاشان طی سال های 1387-1398 بررسی شد. چک لیست مطالعه، شامل متغیرهای مربوط به شاکی، شکایت و درمانگر و نوع درمان، تهیه و تکمیل گردید. تجزیه وتحلیل داده ها توسط SPSS ویرایش 22 و با استفاده از آزمون های آماری کای اسکویر و دقیق فیشر برای متغیرهای کیفی و آزمون های t و آنالیز واریانس برای متغیرهای کمی انجام شد. نتایج: در بین 52 پرونده، در 25 (48 درصد) پرونده رای بر قصور درمانگر داده شده بود. میانگین سنی شاکیان 10/77±, 42/9 سال و 29 نفر (8/55 درصد) زن بودند. دندانپزشکان مرد (82/7 درصد) بیشتر از دندانپزشکان زن در پرونده ها حضور داشتند. فراوانی شکایات به ترتیب مربوط به: دندانپزشکان عمومی (75 درصد)، دندانسازان (17 درصد) و متخصصان دندانپزشکی (8 درصد) بود. 5/86 درصد شکایات از مراکز خصوصی و 13/5 درصد از مراکز دولتی بودند. علت بیشترین شکایات، نارضایتی از درمان (96/2 درصد) و بیشترین فراوانی قصورات، عدم مهارت دندانپزشک (32/7 درصد) بود. نتیجه گیری: مهم ترین علت شکایت از شاغلان حرفه دندانپزشکی، عدم ارتباط مناسب با بیمار است. با افزایش دانش و بهبود مهارت های ارتباطی با بیمار می توان مانع طرح بسیاری از شکایت ها شد.