مطالعات ناتوانی
سال:1392 | دوره:3 | شماره:1 |تعداد مقالات:9

هدف: هدف این پژوهش، مقایسه باورهای خودکارآمدی و سلامت روان و بررسی ارتباط آن ها در میان دانش آموزان تیزهوش و عادی بود.روش بررسی: نمونه این پژوهش متشکل از 100 دانش آموز (50 دانش آموز تیزهوش و 50 دانش آموز عادی) در شهرستان بابل بودند که به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار به کار گرفته شده، مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر، پرسشنامه سلامت عمومی و آزمون هوش ریون (فرم بزرگسال) بود. طرح پژوهش یک طرح تحلیلی- مقطعی بوده و برای تجزیه تحلیل داده ها، از آزمون های تی مستقل و همبستگی پیرسون استفاده شد.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که بین میانگین باورهای خودکارآمدی (p=0.001) و سلامت روان (p=0.005) دانش آموزان مدارس تیزهوش و مدارس عادی تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین، بین باورهای خودکارآمدی و سلامت روان و مولفه های آن در دانش آموزان تیزهوش و عادی ارتباط معناداری وجود دارد (r=0.650، p=0.01). نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، به نظر می رسد که دانش آموزان مدارس عادی در قیاس با دانش آموزان مدارس تیزهوش سلامت روان کمتری دارند لذا توصیه می شود که دانش آموزان مدارس عادی توسط روانشناسان، مشاوران و سایر کارکنان این مدارس، مورد توجه بیشتری قرار گیرند.

هدف: بینایی به عنوان قوی ترین منبع ادراک جهان خارجی، وظیفه انتقال 80 تا 90 درصد اطلاعات وارده به مغز را بر عهده دارد، بنابراین، وجود اختلالات حتی خفیف در عملکردهای آن، موجب بروز انحرافات شدید در رشد جسمی و روانی و حرکتی می شود. هدف این پژوهش، بررسی وضعیت رشدی قابلیت عکس العمل حرکتی کودکان کم بینا و نابینا از طریق مقایسه آن ها با همتایان سالم بود.روش بررسی: آزمودنی های این پژوهش توصیفی- مقایسه ای از میان تمامی دانش آموزان 8 تا 12 ساله مدارس همگانی شهر کرمانشاه بود. شصت و پنج نفر به طور خوشه ای تصادفی به عنوان گروه سالم انتخاب شدند. سی نفر از دانش آموزان مدارس همگانی و استثنایی، با تیزی دید بین 0.05 تا 0.4 دیوپتر در چشم برتر، به عنوان گروه کودکان کم بینای داوطلب و شانزده نفر از دانش آموزان مدارس استثنایی شهر کرمانشاه، با تیزی دید حداکثر 0.04 دیوپتر در چشم برتر، به عنوان گروه کودکان نابینای داوطلب انتخاب شدند. قابلیت عکس العمل حرکتی آزمودنی ها از طریق آزمون خط کش اندازه گیری شد.یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی (بوسیله آزمون تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی توکی) برای بررسی تفاوت میانگین شاخص ها در سطح p³0.05 انجام شد.نتیجه گیری: یافته های آماری نشان دادند که بین سطح رشد قابلیت عکس العمل حرکتی کودکان نابینا و کم بینا و سالم تفاوت معناداری وجود دارد، به طوری که کودکان نابینا در وضعیت بهتری قرار داشتند. این واقعیت می تواند بیانگر ظرفیت بالای سازوکارهای جبران کننده نقص گیرنده بینایی آن ها باشد.

هدف: توجه دیداری از مهارت ها و توانایی های مهم است که هر یک از دانش آموزان جهت طی نمودن مقاطع تحصیلی ملزم به داشتن آن هستند که این مهارت در دانش آموزان مبتلابه ناتوانی یادگیری املا دچار نقص است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی بازی درمانی بر بهبود توجه دیداری در دانش آموزان با ناتوانی یادگیری املا در مطالعه مورد منفرد بود.روش بررسی: شرکت کنندگان پژوهش حاضر سه دانش آموز مراجعه کننده به کلینیک درمانی شناخت شهر اصفهان بود. برای هریک از شرکت کنندگان 3 جلسه به عنوان خط پایه، 12 جلسه بازی درمانی و 3 جلسه پیگیری اعمال شد. برای سنجش میزان توجه دیداری از آزمون عصب روانشناختی نپسی (NEPSY) و سنجش ابتلا به ناتوانی یادگیری املا، از آزمون تشخیص املا استفاده شد.یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که طی تحلیل دیداری نمودار داد ه ها بر اساس شاخص های آمار توصیفی و تحلیل دیداری، مداخله مورد نظر درباره هر سه شرکت کننده اثر بخش بوده است (با PND صد در صد برای هر سه شرکت کننده).نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که توجه دیداری به طریق بازی درمانی در دانش آموزان با ناتوانی یادگیری املا بهبود پیدا می کند. ازاین رو می توان از بازی درمانی به عنوان یک روش درمانی در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری املا استفاده کرد.

هدف: هدف از انجام تحقیق حاضر مقایسه رضایت زناشویی والدین کودکان عقب مانده ذهنی تربیت پذیر بهره مند و بی بهره از خدمات توانبخشی آموزشی و مالی بود.روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی به روش پیمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل والدین کودکان عقب مانده ذهنی تربیت پذیر بودند. نمونه ای به حجم 240 نفر با گروه های بهره مند و بی بهره از خدمات آموزشی و مالی به روش نمونه گیری تصادفی ساده از آن ها انتخاب شد. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و روش های آمار استنباطی (تحلیل واریانس یک راهه و آزمون های تعقیبی) استفاده شد.یافته ها: به طور کلی، یافته ها نشان داد که بین رضایت زناشویی (گروه های بی بهره از خدمات آموزشی و مالی) و گروه های بهره مند از خدمات آموزشی و مالی تفاوت معنادار بوده (p=0.039)، همچنین بین گروه فقط برخوردار از خدمات توانبخشی آموزشی و گروه های بی بهره از خدمات توانبخشی آموزشی و مالی تفاوت معنادار است (p=0.031).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که گروه بهره مند از خدمات آموزشی و مالی از گروه بی بهره از خدمات آموزشی و مالی از رضایت مندی بیشتری برخوردار بوده و گروه برخوردار از خدمات آموزشی نسبت به گروه بی بهره از خدمات آموزشی و مالی از رضایت بیشتری برخوردار است.