زیست شناسی جانوری تجربی
سال:1395 | دوره:5 | شماره:1 (پیاپی 17) |تعداد مقالات:10

پراکسیدازها (EC. 1.11.1.7) گروهی از آنزیم های اکسید و ردوکتازها هستند که توسط تعدادی از میکروارگانیسم ها و گیاهان تولید می شوند و احیای پراکسیدها را کاتالیز می کنند. پراکسیدازها به طور وسیعی در بیوشیمی بالینی و آزمایشات ایمنی شناسی آنزیمی استفاده می شوند. ایزوآنزیم C پراکسیداز ترب کوهی (HRPC) یکی از متداول ترین پراکسیدازهای شناخته شده است ساختار این آنزیم به طور غالب دارای مارپیچ آلفا است. مطالعات سینتیکی آنزیم پراکسیداز با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر UV-Vis مجهز به سیستم کنترل الکترونیکی در دمای 35oC و 45oC و در 4 pH و در حضور اتانول و بوتاندیول انجام گرفت. بررسی پارامترهای سینتیکی نشان می دهند که حلال های آلی اتانول و بوتاندیول باعث افزایش سرعت ماکسیمم (VMAX) و فعالیت آنزیم پراکسیداز می شوند. حلال های آلی بر میان کنش های الکتروستاتیک پروتئین ها اثر می گذارند چرا که ثابت دی الکتریک آن ها با آب متفاوت است. به طور کلی کاهش خاصیت قطبی حلال و کاهش ثابت دی الکتریک سبب افزایش دافعه الکتروستاتیک شده و منجر به باز شدن پروتئین ها می شود. فعالیت آنزیم ها در چنین محیط های آلی باعث افزایش پایداری، فعالیت یا تسهیل واکنش هایی می شود که در محیط های آبی به سختی انجام می شود.

بیولوژی تولید مثل مولد ماده ماهی شاه کولی Alburnus chalcoides با استفاده از مطالعات بافت شناسی، اندازه گیری قطر تخمک و میزان هورمون های استروئیدی جنسی در طی دوره تخم ریزی در تالاب انزلی از اسفند 1392 لغایت خرداد 1393 موردبررسی قرار گرفت. در مجموع 42 عدد ماهی مولد ماده موردبررسی قرار گرفتند. نتایج هورمونی نشان داد که میزان هورمون تستوسترون در مرحله قبل از تخم ریزی ماهیان ماده 7.93±1.18 ولی در ماهیان رسیده مقدار آن 3.88±1.12 نانوگرم در میلی لیتر به دست آمد (P<0.05). غلظت هورمون 17 بتا– استرادیول در مولدین در طی دوره تخم ریزی برررسی شده و مقدار آن در مرحله قبل از رسیدگی کامل و ماهیان رسیده به ترتیب 2.98±0.18 و 2.55±0.09 نانوگرم در میلی لیتر اندازه گیری شد. غلظت هورمون پروژسترون نیز در ماهیان ماده رسیده 0.36±0.04 و در ماهیان مرحله قبل از تخم ریزی 0.25±0.03 نانوگرم در میلی لیتر اندازه گیری شد (P<0.05). اندازه قطر تخمک در ماهیان قبل رسیدگی کامل و رسیده کامل به ترتیب 655.12±13.29 تا 792.4±13.96 میکرون اندازه گیری شد. بررسی مطالعات بافت شناسی در مولدین ماده از لحاظ میکروسکوپی، نشان داد که در تخمدان ها، تخمک هایی در مراحل اولیه رشد، مرحله آلوئل های اطرافی، تخمک های مراحل اولیه زرده سازی، تخمک های مرحله نهایی زرده سازی، تخمک های هیدراته شده و همچنین تخمک هایی که مهاجرت وزیکول ژرمینال در آنها رخ داده، قابل مشاهده هستند. با توجه به بالا بودن مقدار هورمون 17- بتا- استرادیول در زمان تخم ریزی و بر طبق نتایج سایر گزارشات، احتمالا فرآیند رشد و رسیدگی تخمک ها در زمان تخم ریزی در این ماهیان در حال انجام است و الگوی رشد تخمک در تخمدان این ماهیان از نوع ناهم زمان می باشد.

فلزات سنگین از مهمترین آلودگی های موجود اکوسیستم های آبی محسوب می شوند. امروزه با پیشرفت تکنولوژی این آلودگی ها افزایش یافته اند به همین جهت ارزیابی خطرات آن ها ضروری می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات حاد سموم کلرید جیوه، کلرید سرب و کلرید روی در ماهی کپور نقره ای بوده است. در این بررسی 5 تیمار برای کلریدهای جیوه و سرب و 6 تیمار برای کلرید روی در نظر گرفته شد. میزان متوسط غلظت کشنده LC 50 این سموم بر روی بچه ماهیان مورد آزمایش طی 96 ساعت با روش آنالیز آماری پروبیت تعیین گردید. تست های سمیت در مدت 96 ساعت، 100 درصد تلفات را برای کلرید جیوه در غلظت 1 میلی گرم بر لیتر، کلرید سرب و کلرید روی در غلظت 60 میلی گرم بر لیتر را نشان دادند. LC 50 96 h برای کلرید جیوه 0.55±0.63، کلرید سرب 39.9±0.76 و برای کلرید روی 41.1±0.20 می باشد. که از ارقام به دست آمده این نتیجه گرفته شد که کلرید جیوه سمیت بیشتری برای کپور ماهیان نقره ای نسبت به کلرید سرب و کلرید روی دارد و می بایست از ورود فلزات سنگین به ویژه کلرید جیوه به محیط های طبیعی جلوگیری شود.

بیماری دیابت یکی از شایع ترین بیماری های متابولیک می باشد و در طولانی مدت تاثیرات وسیعی بر تمامی اندام های بدن از جمله کبد و کلیه می گذارد. هدف پژوهش حاضر اثر عصاره الکلی بخش های هوایی گیاه خارشتر بر تست های عملکردی کبد و کلیه در موش های نر دیابتی شده با استرپتوروتوسین می باشد. در این مطالعه 28 موش نر ویستار به 4 گروه (n=7) تقسیم شدند: گروه کنترل غیر دیابتی با رژیم غذایی نرمال، گروه کنترل دیابتی شده با استرپتوزوتوسین که روزانه 1 میلی لیتر آب مقطر به صورت گاواژ (از طریق لوله به معده) دریافت کردند، دو گروه تجربی دیابتی شده که عصاره الکلی بخش های هوایی گیاه خارشتر را با دوز های 200 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم را به صورت گاواژ دریافت کردند. برای القاء دیابت، داروی استرپتوزوتوسین به مقدارmg/kg 50 به صورت داخل صفاقی تزریق گردید و در پایان روز 21 از همه گروه ها نمونه خونی تهیه گردید، میزان فاکتورهای موردنظر اندازه گیری و داده ها به کمک نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که میزان کراتینین، اوره و آنزیم های کبدی در گروه کنترل دیابتی نسبت به کنترل غیردیابتی افزایش یافته است. در حالی که میزان تمامی این فاکتورها در گروه های دریافت کننده عصاره الکلی گیاه خارشتر کاهش معنی داری یافته است. نتایج نشان می دهد عصاره الکلی بخش های هوایی گیاه خارشتر موجب کاهش میزان کراتینین، اوره و آنزیم های کبدی می شود.

جلبک های تک سلولی، مناسب ترین غذا برای آرتمیا هستند. کارایی شش گونه جلبکی Dunaliella tertiolecta، Tetraselmis suecica و Chlorella sp. از جلبک های سبز Spirolina sp. و Nannochloropsis oculata از جلبک های سبز- آبی و Cheatoceros sp. از شاخه دیاتومه ها و Isochrisis sp. S از شاخه هاپتوفیتا بر روی رشد، بازماندگی و خصوصیات تولید مثلی آرتمیا اورمیانا در شرایط آزمایشگاهی مقایسه شد. سیست آرتمیا از دریاچه ارومیه صید و مطابق روش های استاندارد تخم گشایی شد. جلبک های تک سلولی در محیط کشت F/2 Guillard's کشت و مورد تغذیه آرتمیا قرار گرفتند. درصد بقا آرتمیا در تیمارهای مختلف در روزهای 8، 11، 14، 17 و 20 تعیین گردید. رشد طولی آرتمیا اورمیانا در فواصل سه روزه اندازه گیری شد. برای تعیین کارایی تولید مثلی آرتمیا، میزان سیست و ناپلی تولید شده، فاصله بین دو تولید مثل متوالی، زمان اولین تولید مثل و زمان مرگ آرتمیای ماده بررسی شد.نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری بین جلبک های مورد آزمایش از نظر هر سه عامل رشد طولی، میزان بقا و خصوصیات تولیدمثلی آرتمیا اورمیانا وجود دارد (P<0.001). بین میزان رشد طولی و خصوصیات تولید مثلی آرتمیا رابطه مستقیمی مشاهده شد. همچنین میزان بقا، رشد طولی و خصوصیات تولید مثلی آرتمیا اورمیانای تغذیه شده با جلبک Dunaliella tertiolecta به طور معنی داری بیشتر از آرتمیای تغذیه شده با جلبک های دیگر می باشد (P<0.001). لذا پرورش آرتمیا در آبهای دارای جلبک دونالیلا، گزینه ای مناسب محسوب می شود.

دیابت قندی یک سندروم اختلال متابولیسم کربوهیدرات، چربی و پروتئین است که توسط کمبود یا فقدان ترشح انسولین و یا کاهش حساسیت بافت ها به انسولین به وجود می آید. در این تحقیق اثر عصاره متانولی گل راعی دیهیمی (Hypericum scabrum) بر درمان دیابت و التهابات آنزیم های کبدی ناشی از دیابت بررسی شد.30 عدد موش نر در محدوده وزنی (20±200) گرم استفاده شد و به پنج گروه تقسیم شدند، 3 گروه از موش ها با دوزهای 50، 80 و 110 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، با عصاره متانولی گل راعی دیهیمی به وسیله گاواژ تیمار شدند و 2 گروه نیز به عنوان شاهد مثبت و منفی دست نخورده باقی ماندند، میزان آب و غذای دریافتی، قند خون، لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) و آمینوترانسفرازها (SGPT) SGOT اندازه گیری شد. از داروی استرپتوزوتوسین برای دیابتی کردن موش ها استفاده شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که استفاده از عصاره متانولی گل راعی دیهیمی توانست به طور موثری از دیابت در رت جلوگیری کند. نمونه هایی که با دوزmg/kg 80 عصاره متانولی گل راعی دیهیمی تیمار شدند، آنزیم های کبدی، میزان آب و غذای دریافتی لیپوپروتئین و قند خونشان به طور قابل توجهی کاهش یافت. با توجه به این موضوع که داروهای گیاهی عوارض جانبی مضر کمتری نسبت به داروهای شیمیایی دارند، این گیاه را می توان به عنوان یک جایگزین مناسب برای داروهای شیمیایی استفاده کرد.

این تحقیق به مدت 6 هفته به منظور مطالعه اثرات رنگ های مختلف نور بر شاخص های رشد (نرخ رشد و نرخ رشد ویژه)، ضریب تبدیل غذایی و نرخ بازماندگی ماهی تایگر بارب (Barbus tetazone) انجام گرفت. 120 عدد ماهی با متوسط وزن 75±0.02 میلی گرم به ترتیب در چهار تیمار نوری سفید، طبیعی، آبی و سبز (با 3 تکرار برای هر تیمار) قرار گرفتند. تغذیه ماهیان روزانه دو بار و 2% وزن بدن انجام شد. نتایج نشان دادند که شاخص های رشد (نرخ رشد و نرخ رشد ویژه) و ضریب تبدیل غذایی در نورهای مختلف اختلاف معنی داری داشتند (P<0.05). نور سفید و سبز به ترتیب منجر به بیشترین و کمترین رشد در این ماهی شدند و بالاترین و پایین ترین ضریب تبدیل غذایی به ترتیب در نور طبیعی و سبز مشاهده شد. اختلاف معنی داری در نرخ بازماندگی ماهیان در این چهار تیمار مشاهده نشد (P>0.05). نتایج تحقیق حاضر نشان داد که رنگ نور مصنوعی می تواند تاثیر معنی داری روی رشد ماهی تایگر بارب داشته باشد. بنابراین با استفاده از رنگ نور مناسب (ترجیحا سفید) در طول دوره پرورش می توان به رشد بهینه در این ماهیان دست یافت.

بیوفیلم یک اجتماع میکروبی پیچیده است که درون ماتریکس پلی ساکاریدی و یا پروتئینی محصور شده است. بیوفیلم می تواند توسط میکروارگانیسم هایی مانند قارچ ها و باکتری ها ایجاد شود. هم باکتری های گرم مثبت و هم گرم منفی این توانایی را دارند. مقاومت باکتریایی ایجاد شده در فاز بیوفیلم به مواد ضدمیکروبی یک مساله مهم جهانی است. بیوفیلم باکتریایی از جنبه های مختلفی مانند بیماری های وابسته به عفونت های مزمن انسانی، پلاک دندان، عفونت اجسام خارجی مانند کاتترها، بیماری های دامی و گیاهی و همچنین در واحد های فرآوری مواد غذایی دارای اهمیت است. تخمین زده شده است که بیش از 80 درصد موارد عفونت انسانی مربوط به تشکیل بیوفیلم توسط باکتری مهاجم است. مطالعه حاضر به معرفی بیوفیلم باکتریایی و اهمیت آن می پردازد. مقاومت باکتریایی در فاز بیوفیلم بحث می شود و در انتها مکانیسم های ضدبیوفیلمی شناخته شده بررسی می گردند. همچنین با توجه به اهمیت ترکیبات گیاهی در درمان عفونت های باکتریایی و توجه روزافزون محققان به آن ها، تعدادی از مطالعات اخیر در زمینه های مختلف کنترل بیوفیلم به وسیله ترکیبات گیاهی آورده شده است.

مشکلات قلبی - عروقی، به عنوان یکی از عوارض بسیار رایج در بیماری دیابت محسوب می شود. کانکسین ها غالب ترین زیرواحدهای موجود در ساختار اتصالات شکاف دار می باشند که در برقراری ارتباطات بین سلولی حائز اهمیت هستند. با در نظر داشتن نقش موثر کانکسین در آئورت، این سوال در ذهن ایجاد می شود که آیا تغییر در سطح کانکسین 43 فسفریله آئورت سینه ای بیماران دیابتی رخ می دهد یا نه؟ در این بررسی 20 سر موش صحرائی نر بالغ با محدوده وزنی (50±300) گرم به طور تصادفی به دو گروه ده تائی کنترل و گروه دیابتی تقسیم شدند. با تزریق داخل صفاقیmg/kg 60 استرپتوزوتوسین موش های صحرائی به دیابت نوع 1 مبتلا گشتند. گروه کنترل نیز به همان نسبت سالین نرمال دریافت کردند. پس از 60 روز، بعد از بیهوشی آئورت سینه ای جدا و بلافاصله فریز گردید، سپس توسط متد الایزا کانکسین مزبور مورد سنجش قرار گرفت. در این بررسی افزایش معنی داری در سطح کانکسین 43 فسفریله در گروه دیابتی مشاهده شد (P<0.05). افزایش کانکسین فسفریله و تنظیم کاهشی کانکسین 43 با کاهش ارتباطات سلولی از خلال اتصال شکافدار و نیز القاء آپوپتوز می توانند یکی از علل مشکلات قلبی - عروقی در بیماران دیابتی محسوب گردد.

جوندگان گسترش جهانی داشته و بزرگ ترین راسته پستانداران را شامل می شوند که گستره سازگاری آنها وسیع است. در ایران نیز بیشترین تنوع مربوط به این راسته می باشد به طوری که 38.2 درصد پستانداران ایران را به خود اختصاص می دهد. تا کنون مطالعه ای در خصوص فون جوندگان فردوس انجام نگرفته است لذا هدف از این مطالعه شناسایی و معرفی جوندگان منطقه می باشد. در این راستا جهت بررسی سیستماتیکی فون جوندگان از فصل زمستان 1392 تا خردادماه 1393 در بخش های مختلف منطقه نمونه برداری انجام شد. تعداد 19 نمونه جمع آوری شده با استفاده از صفات ریخت شناسی و ریخت سنجی ظاهری، دندانی و جمجمه ای مورد شناسایی قرار گرفتند. بر اساس نتایج بدست آمده تعداد پنج گونه از جوندگان شامل موش خانگی (Mus musculus)، جربیل هندی (Tatera indica)، جرد ایرانی (Meriones persicus)، موش ورامین (Nesokia indica) و هامستر خاکستری (Cricetulus migratorius) در فردوس شناسایی گردید.