زیست شناسی میکروبی
سال:1397 | دوره:7 | شماره:28 |تعداد مقالات:10

مقدمه: گونه های روغنی توانایی تولید روغن با مختوی بالای اسید های چرب غیر اشباع را دارند. جداسازی گونه ای روغنی که توانایی بالایی در تولید اسیدهای چرب غیراشباع بلند زنجیره (LCPUFA) دارد کمک شایانی در جهت تجاری سازی آن برای تولید اسیدهای چرب غیراشباع بلند زنجیره است.مواد و روش ها: پس از جداسازی گونه مخمری به روش مولکولی گونه جداسازی شده شناسایی شد. از روش آماری سطح پاسخ برای یهنه سازی تولید روغن و اولئیک اسید استفاده شد.نتایج: گونه مخمر روغنی جداشده از آبشش ماهی قزل آلا Wickerhamomyces Siamensis SAKSG بود. نتایج سطح پاسخ نشان داد که که این گونه در سطوح حدواسط گلوکز (42g/l) و حداقلی پودر سویا (5g/l) بیشتر میزان روغن (27 درصد وزن خشک توده زیستی) را تولید می کند. بیشترین میزان اولئیک اسید (66.5 درصد روغن) در سطوح حداکثری گلوکز (80g/l) و پودر سویا (15g/l) تولید می کند. نتایج نشان داد که این گونه میکروبی توانایی تولید دوکوزاهگزاانوئیک اسید (DHA)، ایکوزاپنتانوئیک اسید (EPA) و آراشیدونیک اسید (ARA) را نیز دارد.بحث و نتیجه گیری: گونه Wickerhamomyces Siamensis SAKSG به عنوان مخمر روغنی توانایی خوبی در تولید روغن و LCPUFA دارد. ویژگی های شیمایی محیط کشت از موثرترین عوامل در تولید LCPUFA است. در بین این عوامل میزان پروتین تاثیر زیادی در تولید این اسیدهای چرب دارد. محتوی بالای اولیک در روغن Wickerhamomyces Siamensis SAKSG باعث شده این گونه روغنی منبع مناسبی برای تولید بیودیزل در نظر گرفته شود. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مقدمه: فرایند رسوب کلسیت، در نتیجه فعالیت های متابولیکی میکروارگانیسم ها، کلسیفیکاسیون زیستی نامیده می شود. در این فرایند، کلسیت (CaCO3) به وسیله فعالیت های میکروارگانیسم ها بر روی دانه های خاک ته نشین شده و سبب افزایش سختی/ استحکام و کاهش فرسایش خاک می شود.مواد و روش ها: در این مطالعه، میزان هیدرولیز اوره و ته نشینی کلسیت در فرایند تثبیت خاک، بوسیله باکتری Bacillus sp. HAI4 از طریق روش تاگوچی مورد ارزیابی قرار گرفته است. همچنین، تونل باد برای اندازه گیری میزان پایداری خاک، طراحی شد.نتایج: در این پژوهش، سه فاکتور (کلرید آمونیوم، اوره و ملاس) برای بررسی تثبیت خاک، بررسی شدند. نتایج این مطالعه، نشان داد که روش تاگوچی یکی از کارامدترین روش ها برای بررسی فاکتورهای موثر در فرایند پایداری خاک است. در این مورد، غلظت اوره، دارای بیشترین تاثیر در رسوب دهی کلسیت و تثبیت خاک بوسیله این باکتری بود. همچنین، بررسی اندرکنش فاکتورها، ارتباط فاکتورها را با هم نشان داد. در مورد فاکتور کلرید آمونیوم با سه سطح (0.5، 1 و 1.5 گرم بر لیتر)، در سطح سوم، بیشترین تاثیر (4.353%) را در فرایند تثبیت خاک داشت. افزایش کلریدآمونیوم، باعث افزایش میزان پایداری خاک شد. سه سطح 20، 30 و 40 گرم بر لیتر اوره نیز مورد بررسی قرار گرفت. دراین مورد نیز، سطح سوم با میزان4.313 % بیشترین تاثیر را داشت. همچنین، در این مطالعه، طراحی تاگوچی، به صورت سه سطح ملاس (30، 40 و 50 گرم بر لیتر)، بیشینه تثبیت خاک را در سطح دوم با میزان 3.873% نشان داد. در حقیقت، ابتدا با افزایش ملاس، تثبیت خاک، افزایش و سپس کاهش یافت.بحث و نتیجه گیری: در حالت کلی، این مطالعه نشان داد که دو فاکتور کلرید آمونیوم و اوره، تاثیر بیشتری در میزان هیدرو لیز اوره و رسوب کلسیت دارند. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مقدمه: با توجه به کاربردهای گسترده نانوذرات طلا در پزشکی و الکترونیک، روش های سنتز زیستی این نانوذرات قابل ملاحظه است. روش های زیستی متفاوت به ایجاد انواع متنوعی از نانوذرات فلزی منجر می شوند. آنزیم ها ابزارهایی قدرتمند در این مسیر هستند. در پژوهش حاضر، نقش تیروزیناز در سنتز نانوذرات طلا توسط تیروزیناز تثبیت شده در سطح اسپور مطالعه شده است.مواد و روش ها: تیروزیناز بیان شده در سطح اسپور باسیلوس سابتلیس به عنوان منبع آنزیمی برای تولید نانوذرات طلا استفاده شد. روش های انکسار اشعه X و میکروسکوپ الکترونی برای بررسی ویژگی های نانوذرات استفاده شد. برای تائید نقش آنزیم در سنتز نانوذرات طلا، دو نوع تیروزیناز از باسیلوس مگاتریوم و استرپتومایسز نیز مطالعه شدند.نتایج: نتایج نشان داد که تیروزیناز تثبیت شده در سطح اسپور Au3+ را به Au0 تبدیل می کند. نانوذرات تولید شده مخلوطی از ساختارهای کروی، مثلثی و شش ضلعی با اندازه حدود 2.5 تا 35 نانومتر را نشان دادند. همچنین، تیروزیناز خالص شده باسیلوس مگاتریوم و استرپتومایسز نانوذرات طلا تولید کردند.بحث و نتیجه گیری: مکانیسم احتمالی تولید نانوذرات طلا به وسیله تیروزیناز، انتقال الکترون از یون های مس به کاتیون طلاست. این نتایج روشی ساده و سازگار با محیط زیست را در سنتز نانوذرات طلا با استفاده از تیروزیناز بیان شده در سطح اسپور نشان می دهد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مقدمه: حشره کش های ارگانوفسفره نظیر کلروپیروفوس و دیازینون به طور گسترده ای برای کنترل حشرات خانگی، کشاورزی و امور دامپزشکی به کار می رود. این ترکیبات یک تهدید برای سلامتی عمومی و محیط زیست به شمار می روند. از طرف دیگر نرخ تجزیه پایینی دارند و بنابراین می توانند برای مدت طولانی در خاک باقی بمانند. یکی از مهمترین فاکتور هایی که سرنوشت آفت کش های ارگانوفسفره را در خاک و آب تعیین می کند تجزیه زیستی است.مواد و روش ها: دو باکتری تجزیه کننده دیازینون و کلروپیروفوس از خاک های آلوده به آفت کش ها جدا سازی شد. گونه های باکتریهای جدا شده با استفاده 16S RNA ریبوزومی و آنالیز متیله کردن اسید های چرب شناسایی شدند.نتایج: همبستگی مثبتی بین رشد میکروبی و تجزیه دو ارگانوفسفات مشاهده شد. به طور متوسط گونه باکتری 1 و 2 به ترتیب 88.27 و 82.45 درصد از غلظت اولیه دیازینون و 81.07 و 88.35 درصد از غلظت ابتدایی کلروپیروفوس را در محیط کشت نمکی در طول 20 روز گرما گرماگذاری تجزیه کردند. گونه های باکتریهای جداسازی شده با عنوان Acinetobacter و Pseudomonas sp شناسایی شدند. بالاترین میزان تجزیه دیازینون توسط باکتری Acinetobacter و بالاترین مقدار تجزیه کلروپیروفوس توسط Pseudomonas در محیط های کشت نمکی مشاهده شد.بحث و نتیجه گیری: جدایه های خالص باکتری ها از این دو سم به عنوان منبع کربن استفاده کردند. این باکتری ها بیشتر ترکیبات سمی را در طول 20 روز تجزیه کردند. بنابراین باکتری های جداسازی شده پتانسیل زیست پالایی را در خاک های آلوده به دیازینون و کلروپیروفوس دارند. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مقدمه: در این مطالعه باکتری Idiomarina zobellii (باکتری اعماق دریایی) به عنوان منبع جدید برای تولید لیپاز مورد استفاده قرارگرفت. لیپازهای بدست آمده توسط باکتری های هالوفیل برای کاربردهای صنعتی و بیوتکنولوژیک بسیار جذاب می باشند.مواد و روش ها: دما و pH بهینه فعالیت لیپاز Idiomarina zobellii با اندازه گیری میزان فعالیت در محدوده دمایی 30 تا60 درجه سانتی گراد و محدوده7 pH  تا 11 تعیین شد. برای تعیین فاکتورهای موثر بر تولید لیپاز، فاکتورهای مورد نظر توسط روش پلاکت- برمن ارزیابی شد. شرایط بهینه تولید بر اساس فاکتورهای موثر با استفاده از روش طرح مرکب مرکزی تعیین و در نهایت، میزان افزایش در تولید لیپاز تحت شرایط بهینه با شرایط اولیه مقایسه شد.نتایج: دما و pH بهینه آنزیم به ترتیب 50 و 8-7 درجه سانتی گراد تعیین شد. از بین 10 فاکتور مورد بررسی، غلظت کلریدمنیزیم، مخمر، بی کربنات سدیم، نیترات آمونیوم و دما به عنوان فاکتورهای موثر شناسایی شدند. شرایط بهینه برای این فاکتورها بصورت زیر تعیین شد: کلریدمنیزیم (7.18g/L)، مخمر (1.1g/L)، بی کربنات سدیم (0.11g/L)، نیترات آمونیوم (3.65g/L) و دما 42 درجه سانتی گراد. میزان فعالیت آنزیمی بدست آمده از 0.39U/ml به0.8U/ml  تحت شرایط بهینه افزایش یافت.بحث و نتیجه گیری: لیپاز بدست آمده از Idiomarina zobellii را می توان جزء لیپازهای قلیادوست طبقه بندی کرد. با توجه به اهمیت لیپازهای قلیادوست و افزایش 2.9 برابری تولید آنزیم تحت شرایط بهینه سازی شده، می توان مقدار کافی آنزیم لیپاز از Idiomarina zobellii برای استفاده در کاربردهای صنعتی و بیوتکنولوژیک بدست آورد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مقدمه: Zymoseptoria tritici گونه ای از قارچ های رشته ای است و بیماری شایع سوختگی سپتوریایی برگ گندم (STB) را موجب می شود. اسید سالیسیلیک (SA) نقش کلیدی در واکنش های دفاعی گیاه داشته و مقاومت اکتسابی عمومی (SAR) را القا می کند. با این حال، سهم SA در برهمکنش Z. tritici - گندم در بیماری سوختگی سپتوریایی برگ کاملا روشن نیست. در این مطالعه مشخص شد در حضور غلظت های افزایشی SA از رشد هیف ها و جوانه زنی کونیدی ها Z. tritici هم در محیط مایع و هم در محیط جامد بطور معنی داری ممانعت می شود. علاوه بر این تاثیر SA بر روی بیماریزایی Z. tritici در گندم نیز بررسی شد.مواد و روش ها: در این مطالعه اثر مهاری SA بر روی Z. tritici در غلظت های مختلف (از یک تا 20 میلی مولار) در شرایط آزمایشگاهی، و همچنین اثر بخشی استعمال خارجی آن در کنترل STB گندم در شرایط گلخانه بررسی شد. ارزیابی های آزمایشگاهی برای تعیین تاثیر SA بر جوانه زنی کونیدی ها و رشد هیف ها به ترتیب در محیط های YMDAو YMDB انجام شد. جهت آزمایشات گلخانه ای واریته حساس گندم در گلدان کشت داده شده و در مرحله سه برگی با اسپور قارچ و SA تلقیح شد.نتایج: طبق نتایج، جوانه زنی کونیدی ها توسط غلظت چهار میلی مولار SA به طور کامل مهار شد. بعلاوه در محیط های YMDA در غلظت های بالاتر از 8/. میلی مولار، سایز کلنی ها بطور معنی داری کاهش یافت. نتایج آزمون in planta نیز مشخص کرد محلول پاشی غلظتچهار میلی مولار SA می تواند علائم بیماری در برگ های گندم را بطور قابل ملاحظه ای کاهش دهد.بحث و نتیجه گیری: بر اساس داده های ما، بنظر می رسد تاثیرات مهارکنندگی SA در in vitro بیش از in planta است. علاوه بر این با توجه به اثرات مثبت SA بر STB، نتایج این پژوهش می تواند به عنوان یک روش بالقوه در مدیریت این بیماری محسوب شود. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مقدمه: اخیرا تولید اسید گانودریک و اگزوپلی ساکارید با استفاده از استراتژی های مفید فرمانتاسیون مورد توجه قرارگرفته است. هدف از این مطالعه مقایسه شیوه کشت غوطه ور، نیمه جامد و جامد گانودرما لوسیدوم در تولید اسید گانودریک و اگزوپلی ساکارید می باشد.مواد و روش ها: محیط عصاره سیب زمینی جهت تکثیر گانودرما لوسیدوم استفاده شد. یک فرمولاسیون جدید با عنوان کشت نیمه جامد که دارای مزایای کشت غوطه ور و جامد می باشد، استفاده شد. ترکیبات محیط های کشت استفاده شده، بهینه گردید و فاکتورهای اثرگذار مانند منبع کربن، القا کننده ها و هوادهی با استفاده از طراحی تاگوچی بررسی شدند. از کروماتوگرافی لایه نازک جهت شناسایی گانودریک اسید در میسلیوم و میوه بارده گانودرما لوسیدوم و از طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز جهت شناسایی اگزوپلی ساکاریدها در کشت غوطه ور استفاده شد.نتایج: در کشت نیمه جامد با9g/L  سبوس گندم، 13g/L چیپس چوب بلوط و بدون هوادهی میزان تولید اسید گانودریک افزایش یافت(256mg/g) . همچنین تولید قابل توجه اگزوپلی ساکارید در کشت غوطه ور نسبت به کشت نیمه جامد و جامد مشاهده شد. در کشت غوطه ور با 20% مالت، 4% گلوکز، 2% سوکروز و هوادهی98.3±3.78mg/g  اگزوپلی ساکارید بدست آمد. وجود اگزوپلی ساکاریدها توسط باند طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز در Cm-1 890 تعیین شد.بحث و نتیجه گیری: در میان سه فرمولاسیون بهینه شده، نتایج حاصل نشان داد که کشت نیمه جامد جهت تولید اسید گانودریک و کشت غوطه ور جهت تولید اگزوپلی ساکارید مناسب است. در کل شیوه کشت نیمه جامد غنی شده با گلوکز و ذرات جامد تراشه چوب بلوط، جهت تولید اسید گانودریک و اگزوپلی ساکارید پیشنهاد شد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مقدمه: در سال های اخیر علاقه زیادی به استفاده از دست آوردهای بیولوژیکی بعنوان جایگزینی برای آفتکش ها و کودهای شیمیایی برای مدیدیت بیمارگرهای گیاهی و بهبود تولید محصول به وجود آمده است. به دلیل وجود پتانسیل های کارآمد کنترل زیستی در باکتری های اندوفیت، در سال های اخیرگرایش به استفاده از این باکتری ها بعنوان افزایش دهنده رشد گیاه و عوامل کنترل زیستی در حال افزایش است. هدف از این تحقیق ارزیابی توانایی کنترل زیستی و افزایش رشد گیاه توسط باکتری های اندوفیت در مواجه با قارچ Verticillium dahliae در شرایط آزمایشگاه و گلخانه بود.مواد و روش ها: باکتری های اندوفیت جداسازی شد و کنترل زیستی آن ها بر اساس روش کشت متقابل انجام گرفت. ویژگی های ضد قارچی و افزایش دهندگی رشد گیاه مانند تولید ترکیبات فرار، آنتی بیوتیک، پروتئاز، کتیناز، سیانید هیدروژن، سیدرفور، ایندول استیک اسید و انحلال فسفات ارزیابی شدند. اثرات آن ها بر جوانه زنی و فاکتورهای رشدی گیاهچه ها در آزمایشگاه و اثرات آن ها بر کنترل بیماری و رشد گوجه فرنگی در گلخانه بررسی شدند.نتایج: طبق نتایج آزمون کشت متقابل ایزوله هایFS67، FS167، FS300 و FS339 فعالیت ضد قارچی معنی داری را نشان دادند که به ترتیب بعنوان Pseudomonas mosselli، P. fuorescence، Stenotrophomonas maltophilia و Acinetobacter calcoaceticus شناسایی شدند. همه ایزوله های آنتاگونیست بیش از یک نوع ازترکیبات ضد قارچی و افزایش دهنده رشد گیاه را در شرایط آزمایشگاه تولید کردند و قادر به افزایش جوانه زنی بذر و فاکتورهای رشدی گیاهچه ها بودند. آن ها باعث کاهش بیماری و بهبود رشد گیاهان در مواجه با V. dahliae در گلخانه شدند.بحث و نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که باکتری های اندوفیت گوجه فرنگی دارای پتانسیل کنترل زیستی و کود زیستی هستند و عوامل مناسبی برای جایگزینی مواد شیمیایی در مدیریت V. dahliae می باشند. نتایح نشان می دهد که آن ها با مکانسیم های مختلفی ممکن است باعث افزایش رشد و سلامتی گیاه گوجه فرنگی شوند و احتمالا اغلب آن ها بیش از یک مکانسیم را به کار می برند. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مقدمه: استفاده از عصاره های گیاهی تهیه شده از گیاهان دارویی در کشورهای در حال توسعه بصورت گسترده ای متداول است. گیاه زوفا (Hyssopus officinalis is) به خانواده Lamiaceae متعلق است. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی فعالیت مهاری و ضد باکتریایی گیاه زوفا بر روی شش باکتری مقاوم به انتی بیوتیک است.مواد و روش ها: در این پژوهش عصاره های متانولی و اتانولی گیاه زوفا تهیه شد. اثر ضدمیکروبی عصاره های اتانولی و متانولی بوسیله روش انتشار دیسک بررسی شد. غلظت حداقل مهار کننده (MIC) و غلظت حداقل کشنده (MBC) عصاره ها بر روی شش باکتری پاتوژن مشخص گردید. فعالیت ضد بیوفیلمی (تشکیل بیوفیلم و تخریب بیوفیلم) این عصاره های گیاهی بوسیله روش میکروتیتر پلیت بررسی شد. ترکیب شیمیایی عصاره زوفا با روش گاز کروماتوگرافی تعیین مشخص گردید.نتایج: حداکثر اثر مهاری این عصاره ها بر علیه باکتری. S. aureus و P.aeruginosa در فرم منفرد مشاهده شد. در بین همه باکتری های بیماریزا باکتری A. baumannii بالاترین حساسیت را به عصاره گیاه زوفا در محیط مایع نشان داد (MIC=3.125 میلی گرم بر میلی لیتر). بالاترین اثر مهاری عصاره گیاه زوفا روی تشکیل بیوفیلم علیه باکتری E. coli بود (99 درصد). نتایج تخریب بیوفیلم نشان داد که باکتری K. pneumonia دارای مقاوم ترین ساختار بیوفیلمی در بین کلیه باکتری های مورد مطالعه بود (16.41). نتایج گاز کروماتوگرافی نشان داد که پنج ترکیب فعال و موثره در عصاره این گیاه وجود دارد.بحث و نتیجه گیری: عصاره های گیاه زوفا می توانند در درمان برخی عفونت های باکتریایی استفاده شوند. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مقدمه: در صنعت آبزی پروری مخمرها در کنار سایر میکروارگانیزم ها از جمله جلبک ها از اهمیت زیادی دارند. مخمرها می توانند مواد معدنی را از محیط کشت خود جذب کنند و به واسطه آن به عنوان یک انتقال دهنده برای رساندن مواد به موجودات تغذیه کننده در صنعت آبزی پروری مطرح شوند.مواد و روش ها: در پژوهش حاضر تاثیر 3 غلظت (2.5، 5 و 7.5 گرم در لیتر) روی آلی (روی ترئونین) و روی معدنی (روی سولفات) در محیط کشت بر رشد و میزان غنی سازی مخمر نانوایی بررسی شد. یک گروه به عنوان تیمار شاهد (هر کدام با 3 تکرار) انتخاب شد. کشت مخمرها تحت شرایط استاندارد در محیط کشت YEPD و در ارلن های یک لیتری انجام شد و مقدار مخمر اضافه شده در محیط های کشت 10 گرم در هر لیتر بود.نتایج: بر اساس نتایج بیشترین ممانعت رشد مخمرها بعد از اضافه کردن 2.5 گرم بر لیتر روی ترئونین مشاهده شد و با افزایش مقدار روی ترئونین در محیط کشت میزان رشد افزایش یافت. ولی همچنان نسبت به تیمارهای گروه روی سولفات و شاهد به طور معناداری پایین تر بود (0.05>p). در گروه روی سولفات بیشترین میزان ممانعت رشد مخمرها بعد از اضافه کردن 7.5 گرم بر لیتر روی سولفات مشاهده شد. ولی سایر تیمارها با تیمار شاهد تفاوت معناداری را نشان ندادند (0.05<p). در این مطالعه بیشترین مقدار روی اندازه گیری شده با جذب اتمی (9.31±231.34 میلی گرم بر گرم وزن خشک) در تیمار 7.5 گرم بر لیتر روی سولفات مشاهده شد که بطور معناداری بیشتر از سایر تیمارها بود (0.05>p). به طور کلی مقدار روی در مخمر در گروه ترئونین کمتر از گروه روی سولفات بود اما در گروه روی ترئونین بیشترین مقدار روی اندازه گیری شده با جذب اتمی (2.2±46.15 میلی گرم بر گرم وزن خشک) در تیمار 5 گرم بر لیتر مشاهده شد که به طور معناداری بیشتر از سایر تیمارهای این گروه بود (0.05>p).بحث و نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد مخمر با هر دو شکل روی معدنی و روی آلی غنی می شود ولی روی سولفات کمترین ممانعت رشد را در مخمر ایجاد می کند. همچنین، محتوای روی بعد از غنی سازی در تیمارهای روی سولفات بیشتر از تیمارهای روی ترئونین بود. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.