زمینه و هدف: یکی از مهمترین مشکلات بالینی در نوزادان نارس و با وزن خیلی پایین این است که چه حجم شیری برای نوزاد شروع شده و به چه اندازه ای افزایش یابد. هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه پیامدهای تغذیه روده ای با سرعت پیشرفت سریع و آهسته در نوزادان نارس بستری در بیمارستان الزهرای رشت می باشد. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی است که در آن 62 نوزاد نارس با سن کمتر از 35 هفته و وزن 1000 تا g 2000 به طور تصادفی ساده در دو گروه مداخله و غیرمداخله در بیمارستان الزهرای رشت از اردیبهشت 1394 تا اردیبهشت 1395 تقسیم شدند. مداخله شامل تغذیه نوزادان با شیر مادر یا فرمولا با سرعت پیشرفت سریع (cc/kg/day 30) می باشد که با روش مرسوم یعنی تغذیه با سرعت پیشرفت آهسته (cc/kg/day 20) مقایسه شده است. تحلیل داده ها با استفاده از SPSS software, version 22 (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) انجام شد. یافته ها: در بررسی 31 نوزاد در هر گروه، نوزادانی که در گروه مداخله بودند زودتر به به حجم شیر کامل (cc/kg/day 150) دست یافتند (34/1±, 06/6 روز در مقابل 39/2±, 45/9 روز)، سریع تر به وزن تولد برگشتند (57/3±, 89/9 روز در مقابل 46/6±, 9/12 روز)، زمان کمتری نیازمند مایعات وریدی بودند (61/1±, 10/5 روز در مقابل 81/3±, 86/8 روز) و مدت زمان کوتاه تری در بیمارستان بستری بودند (03/4±, 97/9 روز در مقابل 13/9±, 87/16 روز). نتیجه گیری: مطالعه ما نشان داد که تغذیه با سرعت روده ای پیشرفته (cc/kg/day 30) باعث کم شدن زمان باز بودن راه وریدی، مدت بستری در بیمارستان و ترخیص زودتر از بیمارستان می شود و در عین حال با عارضه جدی نیز همراه نمی باشد.