مجله تحقیقات پزشکی صارم (دانشنامه صارم در طب باروری)
سال:1401 | دوره:7 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

مقدمه: سویه های جدید کرونا نظیر اومیکرون، هرچند کشندگی کمتری دارند اما یکی از بیشترین سرعت های سرایت را دارند. این بیماری علاوه بر عوارض ریوی عوارض متعددی نظیر عوارض کلیوی نیز دارد. در این مطالعه ما یک خانم 80 ساله را معرفی می کنیم که با آسیب حاد کلیه با سطح کراتینین در بازه نرمال به بیمارستان فوق تخصصی صارم مراجعه کرده است. معرفی مورد: بیمار خانم 80 ساله با شکایت از ضعف و بی حالی و بدن درد در تاریخ صبح 9 فروردین 1402 به اورژانس بیمارستان فوق تخصصی صارم (تهران، ایران) مراجعه کرد. بیمار دو مرتبه قبلا به مراکز دیگر مراجعه کرده بود و افزایش کراتینین از 0. 6 میلی گرم بر دسی لیتر تا 1. 3 میلی گرم بر دسی لیتر را تجربه کرده بود. با توجه به رال و ادم اندام تحتانی، بیمار به یک مرکز فوق تخصصی نفرولوژی اعزام شد. برای بیمار یک نوبت دیالیز انجام شد. خوشبختانه بیمار عملکرد کلیه خود را بازیافت. نتیجه گیری: سطح خالص کراتینین معیار مناسبی جهت تعیین وضعیت کارکرد کلیه بیماران نیست و باید تغییرات آن حتماً جهت تشخیص آسیب حاد کلیه مورد ارزیابی قرار گیرد. حتی تغییراتی به اندازه 0. 3 میلی گرم بر دسی لیتر در سطح کراتینین نیز باید مورد توجه باشد. همچنین معاینه فیزیکی بیماران مبتلا به سویه اومیکرون بسیار اساسی بوده و نباید مغفول بماند.

مقدمه: ناباروری یکی از مشکلات پزشکی در دنیا است و حدود 10 الی 15 درصد از زوج ها مشکل ناباروری را تجربه کرده اند. در سال های اخیر تلاش های زیادی برای تشخیص گیاهان دارویی مطلوب و ایده آل با اثر ضد متابولیکی قوی و تاثیر آنها بر باروری نرها انجام شده است. کنجد دانه روغنی مهمی است که ازگیاه Sesamum indicum گرفته می شود. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر رژیم غذایی دانه کنجد بر ساختار اپیدیدیم و ویزیکول سمینال موش های صحرایی نر بالغ بود. مواد و روش ها: تعداد 30 سر موش صحرایی بالغ 200 گرمی ویستار از حیوان خانه دانشگاه علوم پزشکی کاشان تهیه شدند. موش ها به طور تصادفی به دو گروه آزمایش (تعداد 15 سر) و کنترل (تعداد 15 سر) تقسیم شدند. گروه کنترل جیره استاندارد و گروه تجربی جیره حاوی 70 درصد جیره استاندارد و 30 درصد دانه کنجد پس از شیرگیری به مدت 12 هفته دریافت نمودند. اپیدیدیم سمت راست برداشته شد و به چند قطعه در یک بطری نمونه حاوی نرمال سالین برای چند دقیقه خرد شد تا اسپرم به بیرون شنا کند. پارامترهای اسپرم، تعداد و تحرک اسپرم نیز تعیین شد. اپیدیدیم سمت چپ به سه بخش تقسیم و برای ارزیابی بافت شناسی در محلول بوئین تثبیت گردید. همچنین، وزیکول منی پس از فیکس شدن مورد بررسی قرار گرفتند. . داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 0. 05P< در سطح معنی داری در نظر گرفته شد. نتایج: میانگین تعداد سلول ها و تحرک اسپرم در اپیدیدیم چپ در گروه آزمایش نسبت به شاهد بسیار معنی دار بود (0. 001P<). میانگین قطر اپیدیدیم لوله ها، لومن و اپیتلیوم در سه قسمت تفاوت معنی داری نداشت (0. 05P>). بین دو گروه درمان و کنترل در قطر فیبروماسکولار و اپیتلیوم ویزیکول سمینال تفاوت معنی داری مشاهده شد (0. 05P<). تراکم حجمی اپیتلیوم وزیکول منی در گروه درمان نسبت به گروه کنترل هم به طور معنی داری افزایش یافت، اما تراکم حجمی غده فیبروماسکول و لومن وزیکول منی در گروه درمان نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت. نتیجه گیری: مصرف کنجد باعث بهبود تحرک و تعداد اسپرم ها شد. اما، تاثیری بر بافت اپیدیدیم نداشت. بنابراین، برای بررسی بیشتر این دانه بر سیستم تولید مثل باید مطالعات بیشتری در این زمینه انجام گردد.

لنفوهیستوسیتوز هموفاگوسیتیک (HLH) یک سندرم نادر اما بالقوه کشنده است. معیار HLH-2004 یک راهنمای رایج برای تشخیص HLH است. ما موردی را گزارش کردیم که خانم 48 ساله ای با گلودرد، تب، ضعف و بی حالی مراجعه کرده است. آزمایشات اولیه پان سیتوپنی را نشان داد. آسپیراسیون مغز استخوان انجام شد که هموفاگوسیتوز را نشان داد. بیمار معیارهای HLH-2004 را پر کرد. مطالعه حاضر سعی دارد آگاهی را در مورد تشخیص صحیح EBV افزایش دهد و پزشکان را در مورد یکی از نادرترین عوارض این بیماری (HLH) آگاه نماید.

مقدمه: سلول های بنیادی مزانشیمی سلول های چندتوانی هستند که از ویژ گی آن ها داشتن توانایی خودبازسازی و قابلیت تمایز و تبدیل شدن به انواع دیگر سلول های بدن می باشد. سلول های بند ناف بعنوان یک منبع با ارزشی از سلول های بنیادی مزانشیمی بوده که برای درمان سلول های بنیادی مورد توجه هستند. در این مطالعه با استفاده از چند مارکر مزانشیمال، سلول های بنیادی ماتریکس بند ناف بررسی گردید. مواد و روش ها: در تحقیق حاضر پس از جداسازی و کشت سلول ها وقتی به تراکم 80 درصد رسیدند ترپسینه شده و پاساژ داده شدند و بعد از پاساژ چهارم سلول ها آماده فلوسایتومتری شدند. ابتدا سلول ها شمارش شدند و حدود 106×5 سلول همراه با 20 میکرولیتر آنتی بادی کونژوگه شده بافیکواریترین (PE) و فلورسین ایزوتیوسیانات (FITC) و 100 ماکرولیتر PBSآماده سازی شد و سانتریفیوژ گردید. در نهایت، پلاک سلولی در 100 ماکرولیتر PBSحل و با دستگاه فلوسایتومتری آنالیز شد. نتایج: یافته ها نشان داد بیش از 80 درصد جمعیت سلول بنیادی مشتق شده از ماتریکس بند ناف، مارکرهای سلول های بنیادی مزانشیمی را بیان کردند. جمعیت سلول های بنیادی جدا شده از ماتریکس بند ناف برای مارکرهای سلول های بنیادی مزانشیمی مثبت بودند. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که سلول های ماتریکس بند ناف منبعی از سلول های بنیادی مزانشیمال بوده که می تواند جایگزین مناسبی برای سلول های بنیادی در کاربردهای کلینیکی و سلول درمانی باشد.

مقدمه: سلول های بنیادی، سلول های تمایز نیافته ای هستند که توانایی تبدیل و تمایز به انواع مختلف سلول ها را دارند. سلول های بنیادی مزانشیمی سلول های چندتوانی هستند که می توانند به انواع سلول ها تمایز پیدا کنند. هدف این مطالعه کشت و جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمی از مغز استخوان انسان و بیان برخی از مارکرهای سطحی در سلول های بنیادی مزانشیمی بود. مواد و روش ها: در این تحقیق، از نمونه مغز استخوان انسان (ایلیاک کرست) برای تولید سلول های استرومایی مغز استخوان استفاده شده است. سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان براساس خاصیت چسبندگی آن ها جداسازی شدند. جهت اثبات مزانشیمی بودن سلول ها علاوه بر خاصیت چسبندگی آن ها، مارکرهایCD13، CD49e، CD73، CD105 و CD90 بعد پاساژ چهارم با روش فلوسایتومتری بررسی شدند. نتایج: در کشت سلول های گرفته شده از مغز استخوان تا پاساژ چهارم سلول های مزانشیمی از لحاظ مورفولوژیکی بیشتر شبیه به سلول های فیبروبلاستی بودند. آنالیز فلوسایتومتری مارکرهای سطحی نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان حاصل از پاساژ چهارم مارکرهای CD13، CD49e و CD105 را به میزان بالاتری و مارکرهای CD73 و CD90 را به میزان کمتری بیان می کنند. نتیجه گیری: سلول های بنیادی جدا شده از مغز استخوان دارای سطوح بالایی از بیان مارکرهای سطحی ویژه سلول های بنیادی خصوصاً منشاء مزودرم می باشند که این میزان بیان، مزانشیمی بودن این سلول ها را اثبات می کند.

مقدمه: اندوسالپنژیوز یک اختلال در سیستم مولرین می باشد که با غدد خوش خیم پوشیده از اپیتلیوم لوله ای مشخص می شود و صفاق، بافت های زیر صفاقی و غدد لنفاوی خلفی را درگیر می کند. اندوسالپنژیوز میومتر بسیار نادر است. معرفی مورد: خانم 48 ساله ای با شکایت از درد شکم به بیمارستان فوق تخصصی صارم مراجعه کرد. در معاینه زنان و رادیولوژی توده لگنی به قطر 27×41 میلی متر مشخص شد که نشان دهنده ی وجود لیومیوم با تغییرات کیستیک ثانویه بود. بررسی ماکروسکوپی کیست بزرگ ساب سروزال نشان داد. از نظر میکروسکوپی، کیست شامل چندین ماکروکیست بود که با اپیتلیوم لوله ای خوش خیم پوشانده شده بود. با این یافته ها، تشخیص آندوسالپنژیوز کیستیک بود. نتیجه گیری: در این گزارش، ویژگی های بالینی پاتولوژیک یک مورد آندوسالپنژیوز کیستیک واقع در میومتر با مروری بر مطالعات قبلی ارائه شد. اندوسالپنژیوز به ندرت با چنین تغییرات کیستیک بزرگ و یافته های ماکروسکوپی قابل توجه ظاهر می شود. آگاهی از وجود این ضایعه نادر از تشخیص نادرست جلوگیری می کند.

مقدمه: ژن HER2 (Her2/neu) یک عضو از خانواده ی گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی (EGFR) است که یک پروتئین 185 کیلو دالتونی با فعالیت تیروزین کینازی را کد می کند. این ژن در بافت های مختلفی از جمله کلیه، پوست، کلون، تخمدان و غدد پستانی بیان شده و بیشتر در غشای پلاسمایی یافت می شود. با تکثیر یا افزایش رونویسی HER2، سرطان زایی و یا وخیم تر شدن وضعیت تومورزایی در بعضی از سرطان ها مشاهده می شود. تغییرات کروماتینی و مکانیزم های اپی ژنتیکی تا حد زیادی می توانند بر روی بیان ژن و تنظیم رونویسی تاثیرگذاشته و به پیشروی سرطان کمک کنند. مطالعات نشان داده اند که گاهی این تغییرات بر روی توالی انهنسرها (Enhancer) نیز اتفاق می افتند. توالی های انهنسری شامل موتیف های کوتاه DNA است که به عنوان جایگاه های اتصال فاکتورهای رونویسی ویژه ی توالی عمل می کنند. مناطقی از کروماتین مانند جایگاه های حساس به DNase I و همچنین تغییرات هیستونی مانند H3K4me1 و H3K27ac برای پیش بینی انهنسرها استفاده می-شوند. انهنسرهای فعال از لحاظ رونویسی که eRNA ها (RNA های رونویسی شونده ی غیرکد شونده ی مشتق از انهنسرها) را بیان می کنند، دارای دو نشان هیستونی H3K4me1و H3K4me3 می باشند. یک رویکرد درمانی که تغییرات ژنومی را مستقیماً هدف قرار می دهد، از آن جهت می تواند ارزشمند باشد که هیچ تاثیری بر سلول های سالم نگذارد. توسعه ی ابزارهای ویرایش ژنوم مانند سیستم کریسپر (CRISPR) می تواند چنین فرصتی را فراهم کند. در این پژوهش ما با هدف بررسی نقش تنظیمی ناحیه GH17J039694 به عنوان انهنسر که به اختصار آن را HER2-En1 (HER2-Enhancer1) نامیدیم، مستقر در ژن HER2 در ناحیه 17q12: 37850592-37853472 (GRCh37/hg19. 2009) از فناوری کریسپر Cas9 برای دست ورزی (ویرایش) ژنتیکی و مطالعات بیوانفورماتیکی بهره گرفتیم. مواد و روش ها: ویرایش ژنتیکی این ناحیه به منظور بررسی های سیس و ترانس در سلول های سرطانی پستان +HER2 و-HER2 انجام گرفت. مطالعات بیوانفورماتیکی در رده های سلولی مختلف با جستجو در پایگاههای داده ای مانندGEO، ChIP-Atlas و recount3 انجام گرفت. نتایج آزمایشگاهی نشان دهنده کاهش واریانت های HER2 و تغییرات بیانی دیگر ژن های مورد بررسی بود. بطور کلی با توجه به مطالعات بیوانفورماتیکی و آزمایشگاهی به نظر می رسد این بخش از توالی HER2 را می توان به عنوان یک ناحیه تنظیمی انهنسری در نظر گرفت. نتایج: یافته ها نشان دهنده ی کاهش بیان واریانت ها در رده های سلولی مورد مطالعه پس از 24 ساعت بطور سیس و تغییرات بیانی دیگر ژن های مورد بررسی بطور ترانس می باشد. همچنین، بررسی های بیوانفورماتیکی مانند نشان های هیستونی، H3K4me1 نیز اهمیت HER2-En1 را به عنوان یک ناحیه تنظیمی نشان داد. نتیجه گیری: بطور کلی، با توجه به مطالعات بیوانفورماتیکی و آزمایشگاهی بصورت حذف ژنتیکی ناحیه HER2-En1 در HER2، به نظر می رسد این بخش از توالی HER2 را می توان به عنوان یک ناحیه تنظیمی انهنسری در نظر گرفت.

اندومتریوز یک بیماری التهابی مزمن است که در آن بافت شبه آندومتر در خارج از رحم ایجاد می شود. مطالعه حاضر یک مرور سیستماتیک جهت طبقه بندی انواع اندومتریوز است. در این مطالعه 10 طبقه بندی اندومتریوز مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج ما نشان داد که با وجود این که مدت زمان قابل توجهی از شناسایی اندومتریوز می گذرد، هنوز طبقه بندی جامع و یکپارچه ای برای آن پیشنهاد نشده است. ما بر این باوریم که با توجه به یافته های مربوط به بیان ژن و دلایلی که ذکر شد، در آینده ای نه چندان دور بیش از آن که پنج اختلالSuperficial Peritoneal Endometriosis، Cystic Ovarian Endometriosis (Endometrioma)، Deep Endometriosis، Extra-Pelvic Endometriosis و Adenomyosis پنج شکل یک بیماری باشند، به عنوان پنج بیماری جداگانه مشابه هم در نظر گرفته شوند.