نشریه پرستاری ایران
سال:1401 | دوره:35 | شماره:136 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف اکثر والدین کودکان مبتلابه سرطان بارمراقبتی را تجربه می کنند. از طرفی افزایش تاب آوری خانواده می تواند سطح بارمراقبتی را کاهش دهد. هدف اصلی این مطالعه تعیین اثربخشی آموزش مبتنی بر شبکه مجازی بر تاب آوری و بار مراقبتی والدین کودکان مبتلابه سرطان است. روش بررسی این مطالعه یک پژوهش از نوع پیش آزمون و پس آزمون تک گروهی بود. 50 نفر از والدین کودکانی که به مراکز منتخب مراجعه می کردند، به روش نمونه گیری مستمر، انتخاب شدند. بازه زمانی نمونه گیری از مهر تا اسفند 1399 بود. ابزار گردآوری داده ها، شامل اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاس تاب آوری و مقیاس بار مراقبتی بود. آموزش تاب آوری به مدت 4 هفته ازطریق یک شبکه اجتماعی مجازی برگزار شد. یک ماه پس از انجام مداخله، پس آزمون گرفته شد. تحلیل داده ها بااستفاده از آمار توصیفی و استنباطی (تی زوجی) در نرم افزار SPSS نسخه 26 انجام شد. یافته ها: میانگین تاب آوری قبل از مداخله 21/84±, 50/32 و بعد از مداخله 9/16±, 78/24 نشان دهنده افزایش معنادار میانگین نمره کسب شده بعد از مداخله بود (0/001>P). همچنین میانگین بارمراقبتی کل قبل از مداخله(18/17±, 57/18) و بعد از مداخله (7/45±, 24/02) نشان دهنده کاهش معنادار میانگین نمره کسب شده بعد از مداخله بود (0/001>P). نتیجه گیری: برنامه آموزشی مبتنی بر شبکه مجازی باعث افزایش تاب آوری والدین کودکان مبتلابه سرطان می شود. کاربرد برنامه های آموزشی مبتنی بر شبکه های اجتماعی که قابلیت اجرایی بالایی دارند، به منظور افزایش تاب آوری و کاهش بار مراقبتی والدین و به ویژه والدین کودکان مبتلابه سرطان، باید مدنظر مدیران پرستاری قرار گیرد.

زمینه و هدف برخی بیماری های نو ظهور همچون پاندمی یکی از گونه های خانواده ویروس کرونا تحت عنوان بیماری کووید-19می تواند در سالمندان، تهدیدی جدی به شمار آید و تنش و ترس و نگرانی خاصی را ایجاد کند. بنابراین این مطالعه با هدف تعیین استرس درک شده و ترس از کووید-19 در سالمندان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی غرب تهران (وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران) در سال 1399 انجام شد. روش بررسی در این مطالعه مقطعی توصیفی، 260 نفر از سالمندان بالای 60 سال در مرکز بهداشت غرب تهران به روش نمونه گیری خوشه ای (در انتخاب دو مرکز بهداشت) و به صورت طبقه ای (به میزان مساوی از هر مرکز 130 نمونه) طبق معیارهای مورد پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل فرم مشخصات جمعیت شناختی، پرسش نامه استرس درک شده و مقیاس ترس از کووید-19 بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 20 از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. یافته ها: میانگین نمره استرس درک شده 10/19±, 41/5 بود که نشان دهنده تنش و استرس بالا در سالمندان بود. این متغیر با سن، بیماری زمینه ای ناتوان کننده، و »سلامتی ادراک شده« (0/001>P) ارتباط معنادار آماری را نشان می داد. نتایج آزمون تعقیبی شفه نشان دهنده آن بود که استرس درک شده در متاهلین و در کسانی که بیماری زمینه ای ناتوان کننده نداشتند و به سلامتی خود نمره 5 و بالاتر (مطلوب) دادند، به طور معناداری کمتر از سایرین بود. ضمن اینکه »ترس از کووید-19، » با میانگین و انحراف معیار (9/35±, 23/45) نیز نشان دهنده شدت بالای این متغیر در بین سالمندان مورد مطالعه بود. نتیجه گیری: میزان بالای استرس و ترس از کووید-19، در درصد قابل توجهی از سالمندان مورد مطالعه، برنامه ریزی مدونی از سوی نظام سلامت را به طور اورژانسی ضروری می سازد. باتوجه به اینکه استرس در زمان همه گیری بیماری های نوظهور اجتناب ناپذیر است، براساس یافته های مطالعه حاضر که میزان بالای استرس و ترس از کووید-19، در درصد قابل توجهی از سالمندان مورد مطالعه را نشان داد، این امر می تواند احتمال تضغیف سیستم ایمنی و ابتلا به بیماری ها یا طولانی شدن مدت بهبودی را افزایش دهد. بنابراین برنامه ریزی های پیشگیرانه بهداشتی درمانی از سوی سیاستگذاران نظام سلامت ضروری است.

زمینه و هدف اختلال دوقطبی همراه با نوعی تجربه پیچیده خویشتن نگر از احساسات منفی مانند ناامیدی و فقدان به نام درد ذهنی همراه می باشد. این مطالعه با هدف تعیین درد ذهنی افراد دارای اختلال دو قطبی بستری در مرکز روانپزشکی ایران انجام شد. روش بررسی پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی بود. 153 نفر از بیماران با اختلال دو قطبی بستری در مرکز روان پزشکی ایران با روش نمونه گیری مستمر انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل فرم اطلاعات جمعیت شناختی و ابزار روا و پایا شده درد ذهنی بود. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 16 و بااستفاده از آمار توصیفی و استنباطی تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: میانگین نمره درد ذهنی بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی 36/93±, 109/56 بود. متغیرهای سابقه خودکشی (P<0/001)، وضعیت اقتصادی (P=0/002) و وضعیت اشتغال (P=0/002) با درد ذهنی بیماران، ارتباط معنادار داشت. نتیجه گیری: درد ذهنی بیماران بستری مبتلابه اختلال دوقطبی در تهران در سطح متوسط بود. بیماران با وضعیت اقتصادی ضعیف، بیکار و آنان که سابفه اقدام به خودکشی داشتند، درد ذهنی بیشتری داشتند.

زمینه و هدف حفظ ایمنی بیمار یکی از وظایف حرفه ایی و اخلاقی تمام ارایه دهندگان خدمات سلامت می باشد. پرستاران به عنوان بزرگترین گروه حرفه ای نظام سلامت، دارای نیروی بالقوه و قابل توجهی در اثرگذاری بر کیفیت مراقبت های بهداشتی درمانی هستند و شایستگی آن ها در مورد ایمنی بیمار برای اطمینان از مراقبت با کیفیت بالا و ایمن ضروری است. آموزش نقش بسیار مهمی در بهبود ایمنی و ارایه مراقبت های بهداشتی و پرستاری با کیفیت بالا دارد. باتوجه به اینکه شیوع کووید-19 و لزوم رعایت فاصله گذاری اجتماعی امکان برگزاری کلاس های چهره به چهره (به دلیل مسری بودن این ویروس) وجود ندارد، بنابراین یادگیری الکترونیکی، گزینه ای ارزشمند در دوران همه گیری است. مطالعه حاضر با هدف «ارزشیابی اثر یادگیری الکترونیک درزمینه ایمنی بیمار بر شایستگی پرستاران بخش های مراقبت ویژه» انجام شد روش بررسی مطالعه حاضر یک پژوهش ارزشیابی از نوع ارزیابی مبتنی بر نتایج است که به صورت یک گروهی از نوع پیش آزمون-پس آزمون در سال 1399 در شهر تهران انجام شد. شرکت کنندگان 50 پرستار شاغل در بخش مراقبت های ویژه بودند که به روش طبقه ای متناسب با تعداد پرستاران از بخش های مراقبت ویژه (بخش مراقبت های ویژه تنفسی و قلبی) در مراکز آموزشی-درمانی حضرت رسول اکرم و فیروزگر وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران انتخاب شدند. محتوای الکترونیکی با استفاده از دستورالعمل های بالینی و محتواهای موجود تهیه شد و شامل مطالبی در مورد 1. ایمنی بیمار و شاخص های آن (خطاهای دارویی، هموویژلانس، زخم های فشاری، سقوط، پیشگیری و کنترل عفونت های بیمارستانی، بهداشت دست، شست وشو و ضدعقونی سطوح و ابزار، مدیریت پسماندها)، 2. فرهنگ ایمنی بیمار، 3. تاثیر عوامل انسانی و کار تیمی در بروز خطا، 4. اهمیت ارتباط با بیماران قبل و پس از وقوع خطا و بازخورد مناسب در برابر خطا، 5. بررسی علل ریشه ای بروز خطا، 6. تحلیل فعالیت پس از یک حادثه نامطلوب، 7. مدیریت خطر که با استفاده از نرم افزار استوری لاین تهیه شدند. محتوای یادگیری الکترونیک ازطریق شبکه اجتماعی تلگرام در اختیار شرکت کنندگان قرار گرفت. قبل و 3 ماه بعد از مداخله، داده ها با استفاده از پرسش نامه خود ارزشیابی شایستگی در ایمنی بیمار برای دانشجویان پرستاری جمع آوری شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (تی زوجی، در نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد میانگین نمرات آگاهی (3/28±, 21/75)، نگرش (4/19±, 61/52) و مهارت (53/7±, 84/66) پس از مداخله به طور معناداری بیشتر از قبل از مداخله بود (0/001). نتیجه گیری: براساس نتایج پژوهش، آموزش الکترونیکی باعث افزایش دانش، مهارت و نگرش مطلوب و در نهایت ارتقای شایستگی پرستاران درزمینه ایمنی بیمار می شود. مدیران پرستاری با توجه به اثربخشی آموزش الکترونیکی به عنوان یک روش آموزشی موثر می توانند از این روش برای اجرای دوره های آموزش ضمن خدمت و بازآموزی آشنایی با مفاهیم ایمنی استفاده کنند. بنابراین استفاده از این روش یادگیری در پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه مخصوصا در بحران های همه گیری مانند کووید-19 توصیه می شود.

زمینه و هدف فرزندآوری پدیده مهمی در حرکات جمعیتی بوده و برای کشورهایی که نرخ باروری آن ها زیر سطح جانشینی است، به عنوان یکی از محورهای مهم توسعه پایدار محسوب می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین مسیولیت پذیری و جهت گیری مذهبی با قصد فرزندآوری در زنان مراجعه کننده به مراکز جامع سلامت شهر یاسوج در سال 1398-1399 انجام شد. روش این مطالعه یک پژوهش مقطعی از نوع توصیفی همبستگی بود که بر روی 240 زن متاهل بارور 18 تا 45 سال ایرانی مراجعه کننده به مراکز جامع سلامت شهر یاسوج با روش نمونه گیری مستمر انجام شد. معیارهای ورود به مطالعه شامل مبتلا نبودن به بیماری های مزمن ناتوان کننده، بیماری روانی شناخته شده و یا هرگونه منعی برای بارداری درج شده در پرونده و یا به گفته خود مراجعه کننده بود. جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه های مشخصات فردی، پرسش نامه مسیولیت پذیری هاریسون گاف، پرسش نامه جهت گیری مذهبی و یک سوال مربوط به تمایل به باروری استفاده شد. تحلیل اطلاعات با نرم افزار SPSS نسخه 20 و با استفاده از روش های آماری کای دو، تی مستقل و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه انجام شد. P<0/05 به عنوان سطح معناداری درنظر گرفته شد. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد بین مسیولیت پذیری و قصد فرزندآوری ارتباط معکوس و معناداری وجود داشته است (0/036=P). بدین صورت که در زنانی که نمره مسیولیت پذیری بالاتری داشتند، قصد فرزندآوری به طور معناداری پایین تر بود. در این مطالعه، بین جهت گیری مذهبی و ابعاد درونی و بیرونی آن با قصد فرزندآوری ارتباط معناداری مشاهده نشد. همچنین از بین مشخصات فردی افراد شرکت کننده در این پژوهش تنها بین سن (0/001= P) و طول مدت ازدواج (0/001=P) و همچنین تعداد فرزندان پسر (0/011=P) با قصد فرزندآوری ارتباط معناداری مشاهده شد. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه بیانگر کاهش قصد فرزندآوری زنان سنین باروری شهریاسوج با افزایش مولفه هایی نظیر مسیولیت پذیری، سن، طول مدت ازدواج و همچنین تعداد فرزندان پسر بود. بنابراین توصیه می شود زنان بالای 18 سال تشویق به فرزندآوری در سنین پایین تر شوند. همچنین شاید بتوان با آموزش مهارت های فرزندآوری، زنان با حس مسیولیت بالاتر را تشویق به فرزندآوری کرد. اگرچه این مسیله نیاز به مطالعات بیشتری دارد.

زمینه و هدف چاقی یکی از بزرگترین چالش های سلامت عمومی در قرن حاضر است. رفتار جهت گیرانه کارکنان بهداشتی درمانی از جمله پزشکان و پرستاران نسبت به بیماران چاق، می تواند بر کیفیت مراقبت از این افراد تاثیر بگذارد. این مطالعه با هدف تعیین نگرش پرستاران شاغل در رابطه با ارایه مراقبت به بیماران مبتلابه اختلال چاقی و عوامل پیش بینی کننده آن صورت گرفته است. روش بررسی در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 162 پرستار شاغل در یکی از مراکز آموزشی درمانی استان گیلان به صورت تمام شماری شرکت داشتند. داده ها از طریق پرسش نامه مشتمل بر 2 بخش: 1. اطلاعات جمعیت شناختی، 2. پرسش نامه در مورد نگرش پرستاران در مراقبت از بیماران چاق، استفاده شد. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی از طریق نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شدند. سطح معناداری در تمام تحلیل ها 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه میانگین سنی پرستاران7/9±, 34/08 بود که بیشتر آن ها خانم (97/5) و با میانگین کل سابقه کاری آ ن ها 7/01±, 8/65 سال بودند. در مقایسه میانگین نمره نگرش پرستاران نسبت به بیماران چاق، بین بخش های مختلف محل کار پرستاران، تفاوت معناداری مشاهده شد (0/001=P). همچنین میانگین نمره نگرش پرستاران نسبت به بیماران چاق با سطح تحصیلات (0/042=P و نوع استخدامی (0/400=P) تفاوت معناداری مشاهده شد. نتایج رگرسیون خطی نشان داد متغیرهای سن، تحصیلات و نوع استخدامی پرستاران ازنظر آماری معنادار بودند و به ترتیب بیشترین تاثیر را در پیش بینی نمره نگرش آن ها داشتند. نتیجه گیری: نگرش مطلوب درباره مراقبت از بیماران مبتلابه چاقی می تواند بر نحوه ارایه مراقبت به این بیماران موثر باشد و داشتن حمایت اجتماعی در سلامت صرف نظر از اندازه بدن حق همه ذی نفعان می باشد، بنابراین لزوم توجه مدیران پرستاری به عواملی مانند کاهش فشار کاری پرستار به ویژه در بخش های ویژه و همچنین تجهیز امکانات و ارایه آموزش های لازم به پرستاران در مورد ارایه مراقبت ایمن و حمایتی از بیماران چاق، امری ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف رابطه مستقیمی میان ابتلا به ناباروری در زنان و مواجهه آن ها با خشونت خانگی گزارش شده است و روش های متعددی جهت کاهش میزان خشونت در زنان نابارور پیشنهاد شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت حل مسیله در میزان مواجهه زنان نابارور ایرانی با خشونت خانگی انجام شد. روش بررسی پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود که در کلینیک ناباروری بیمارستان شهید اکبرآبادی شهر تهران وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی ایران در سال 1399-1400 انجام شد. 80 زن نابارور خشونت دیده در مطالعه شرکت کردند. تعداد 40 نفر در هر دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مداخله به صورت برگزاری 4 جلسه 2 ساعته آموزش مهارت حل مسیله با تواتر هفتگی بود. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه جمعیت شناختی و مشخصات باروری و همچنین پرسش نامه خشونت خانگی مقیاس تجدیدنظر یافته تاکتیک های حل تعارض استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آزمون های کای دو، تست دقیق فیشر، تی تست، من ویتنی و آزمون ویلکاکسون انجام شد. یافته ها: 38 زن نابارور در گروه کنترل و 34 نفر در گروه آزمایش بررسی شدند. مهارت حل مسیله در مواجهه زنان نابارور با خشونت فیزیکی، جنسی و خشونت منجر به صدمه و مقیاس مذاکره و توافق و عدم توافق زوجین در حل تعارضات در گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری نشان نداد و تغییرات مواجهه با خشونت نیز در هیچ کدام از حیطه های مورد بررسی در 2 گروه ازمایش و کنترل ازنظر آماری معنادار نبود (0/05). نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان داد آموزش مهارت حل مسیله باعث ایجاد تغییر معناداری در مواجهه با خشونت نشده است. گزارش مواجهه با خشونت روانی در هر 2 گروه آزمایش وکنترل افزایش یافته بود که می تواند به علت هم زمانی پژوهش با دوران قرنطینه خانگی کووید-19 باشد. دشواری آموزش ازطریق فضای مجازی به دلیل شرایط همه گیری نیز می تواند از دلایل عدم اثربخشی آموزش مهارت حل مسیله باشد. بهتر است آموزش ها حضوری و همراه با کار عملی باشد و در مطالعات بعدی در کنار مهارت حل مسیله، سایر مهارت های زندگی نظیر مهارت های ارتباطی و مدیریت خشم نیز آموزش داده شود.

مقدمه رفتارهای مراقبتی جوهره اصلی اقدامات پرستاری است. ایجاد محیط بالینی مطلوب برای استفاده از توانمندی های پرستاران تابع عوامل و شرایط برون سازمانی و درون سازمانی متعددی است. مدیران پرستاری با انتخاب سبک رهبری مناسب باعث افزایش مشارکت کارکنان در تصمیم گیری ها و تفویض اختیار به آنان، کمک به توانمند سازی آنان، ایجاد انگیزه کاری، افزایش رضایت شغلی و کاهش تنش و بهبود عملکرد تیم درمان می شود و در نتیجه کیفیت مراقبت و سطح سلامت جامعه را حفظ و ارتقا می دهند. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط سبک رهبری مدیران پرستاری با رفتارهای مراقبتی پرستاران در مراکز آموزشی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1399 و از دید پرستاران شاغل در این مراکز، انجام شد. روش ها پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی _ همبستگی بود که به صورت مقطعی در سال 1399 انجام شد. دیدگاه 214 نفر از پرستاران شاغل [w1] در مراکز آموزشی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران درباره نوع سبک رهبری و رفتارهای مراقبتی با استفاده از پرسشنامه سبک رهبری MLQو پرسشنامه رفتار مراقبتی WOLFجمع آوری شد. گردآوری اطلاعات از طریق پرسشنامه به صورت خود گزارش دهی بود و مدت زمان جهت تکمیل آنها حدود 20 الی 30 دقیقه در نظر گرفته شد. جمع آوری داده ها از اردیبهشت 1400 شروع شد و در مرداد 1400 به پایان رسید. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 و آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی ( t مستقل، آنالیز واریانس) انجام شد و سطح معناداری کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها بیشترین میانگین مربوط به بعد دانش و مهارت حرفه ای (0/66±,5/17)، و کمترین بعد احترام قایل شدن برای سایرین (0/64 ±,4/71) بود و نشان دهنده این است که بعد جسمانی مراقبت بیش از بعد روانی مراقبت توجه شده است. نتایج نشان دهنده ارتباط معنی دار آماری بین بعد احترام قایل شدن برای سایرین با رهبری عدم مداخله بود (029/= p). سبک رهبری تحول گرا (0/82±,3/34) سبک غالب در مدیران پرستاری بود و بین رفتارهای مراقبتی با سن (0/032= p) و سابقه کار (0/003= p) ارتباط معنی دار آماری وجود داشت. نتیجه گیری توصیه می شود پرستاران ضمن حفظ دانش و مهارت خود و استمرار در افزایش دانش حرفه ای، بیشتر به جنبه های ارتباطی و عاطفی مراقبت توجه کنند. آموزش و بکارگیری سبک رهبری تحول گرا توسط مدیران پرستاری مد نظر قرار گیرد، زیرا در این سبک رهبری وجود چشم انداز واقع بینانه و مشارکت پرستاران در تصمیم گیری ها و توجه به نیازهای فردی کارکنان، امکان توسعه و توانمندسازی پرستاران در جهت برقراری ارتباط محترمانه را فراهم می نماید.