مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران
سال:1390 | دوره:13 | شماره:2 (مسلسل 56) |تعداد مقالات:15

انتشار مقاله یکی از راه های ارتقا پژوهشگران و اعضای هیات علمی می باشد، و در این راستا نه تنها تعداد، بلکه کیفیت مقاله ها نیز دارای اهمیت است. از سوی دیگر، مقاله ای که نتیجه یک طرح تحقیقاتی است، تا زمانی که در یک مجله با داوری بی همتا مورد بررسی نقادانه قرار نگرفته و چاپ نشده باشد، آنچنان وجاهت علمی نخواهد داشت، و این روش انتشار تا حدودی ضامن کیفیت پژوهش های انجام شده خواهد بود. افرادی که در روند چاپ یک اثر علمی تاثیرگذار هستند، عبارتند از پژوهشگران که نویسندگان مقاله ها نیز می باشند داوران مقاله ها، دبیران، سردبیران و در نهایت خوانندگان مجلات. بایستی در نظر داشت که بدون انتشار و یا به عبارت دیگر، ثبت کار پژوهشی، که ساده ترین راه آن انتشار مقالاتی از پژوهش می باشد، ممکن است دیگران نیز به انجام آن پروژه اقدام کنند و یا ممکن است یافته ها به سرقت بروند. از طرف دیگر این انتشار، نتیجه یک پژوهش است که رسیدن آن را به مخاطبین تضمین می کند و در نهایت ممکن است در تغییر شرایط زندگی بشر موثر باشد.

مقدمه: افزایش شیوع چاقی و اختلالات وابسته به آن، یک نگرانی جدی می باشد که نیاز به مداخله دارد. هدف از این پژوهش، بررسی شیوع افزایش چاقی و عوامل خطر وابسته به آن در ایران، طی دهه های اخیر می باشد. مواد و روش ها: در این بررسی، افزایش وزن و سایر عوامل خطرساز شامل دور کمر، فشار خون سیستولی و دیاستولی، قند خون ناشتا، کلسترول تام، کلسترول HDL-، کلسترول LDL- و تری گلیسیرید در دختران و پسران 3-17 سال شهر تهران، از مطالعه قند و لیپید تهران در سال های 1379، 1382 و 1385 اندازه گیری و مقایسه بین آن در سه گروه سنی انجام شد. یافته ها: میانگین نمایه توده بدن در هر دو گروه دختران و پسران در گروه سنی 7-12 سال و 13-17 سال به ترتیب در سال 1385 نسبت به 1379 افزایش معنی داری داشت (به ترتیب P=0.001, 0.006, 0.002, 0.0001) و فشارخون در سال 1385 در هر دو جنس نسبت به 1379 کاهش معنی داری را نشان داد (P=0.0001) .در مورد کلسترول تام و کلسترول LDL- در بعضی گروه های سنی دختران و پسران کاهش معنی داری در 1385 نسبت به 1379 مشاهده شد. دور کمر در پسرها در هر سه گروه سنی در سال 1385 نسبت به سال 1379 افزایش معنی داری داشت (P=0.001) .افزایش کلسترول تام در هر دو جنس دختران و پسران در 1385 نسبت به 1379 کاهش قابل توجهی را نشان داد (به ترتیب 0.01 و (P=0.0001. کاهش کلسترول -HDL به میزان کمتر از 35 میلی گرم درصد در 1385 نسبت به سال 1379 فقط در پسران معنی دار بود (P=0.001) .نتیجه گیری: پژوهش حاضر افزایش شیوع تعدادی از عوامل خطرساز قلبی ـ عروقی را نشان می دهد که هشداری برای مداخله با آن می باشد.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثرات شیوه زندگی، بر اختلالات چربی بود. اختلالات چربی ممکن است موجب بروز سندرم متابولیک شود که گاهی اوقات به عنوان بیماری های مرتبط با شیوه زندگی نامیده می شود. مواد و روش ها: در این پژوهش، 141 نفر شامل 47 مرد (میانگین±انحراف معیار سن 7.8±43.7 سال) و 94 زن (میانگین±انحراف معیار سن 7.5±43.7 سال) شرکت کردند. شیوه زندگی آزمودنی ها توسط پرسش نامه شاخص زندگی برسلو و نمره مربوط به مواد غذایی با ارزش و مواد غذایی کم ارزش، به وسیله پرسش نامه عادات غذایی 22 موردی مشخص گردید. یافته ها: یافته ها حاکی از ارتباط منفی بین شاخص شیوه زندگی برسلو و سطح آمادگی جسمانی با اختلالات چربی بود (P<0.05) .از طرفی دیده شد مواد غذایی که ارزش غذایی کمتری دارند با افزایش سطح کلسترول، تری گلیسرید و کلسترول LDL- در ارتباط هستند. رگرسیون چندگانه نشان داد که در زنان عادات غذایی، و در مردان سطح آمادگی جسمانی، عامل مستقلی در پروفایل چربی است. نتیجه گیری: به طور کلی به نظر می‎رسد شیوه زندگی نامناسب در بروز اختلالات چربی عامل موثری است. هم چنین، این یافته ها بیان منطقی رابطه موجود بین شیوه زندگی و بیماری های مرتبط با آن را نشان می دهد.

مقدمه: هدف پژوهش کنونی ارزیابی نسبت انرژی دریافتی به سوخت و ساز استراحت، در میان زنان تهرانی (EI.RMR) و مقایسه بین سن، ویژگی های تن سنجی و سبک زندگی در میان کم و بیش گزارش دهندگان انرژی بود. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت یک مطالعه مقطعی روی 187 زن سالم 18 تا 45 ساله شهر تهران انجام گرفت. نسبت (EI.RMR) که از مقدار انرژی دریافتی تقسیم بر سوخت و ساز استراحت ـ اندازه گیری شده با روش کالریمتری غیرمستقیم ـ محاسبه شد، به عنوان شاخص گزارش دهی درست انرژی استفاده گردید. EI.RMR≤1.34 به عنوان کم گزارش دهی و EI/RMR≥2.4 به عنوان بیش گزارش دهی شناخته شد. داده های رژیمی با استفاده از پرسش نامه بسامد خوراک 125 جزیی و داده های سن، تن سنجی و سبک زندگی از راه پرسش نامه طراحی شده برای این پژوهش، جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) انجام شد. یافته ها: میانگین EI.RMR 1.6±0.6 بود. 35% از افراد EI.RMR کمتر از 1.34 و 7% از افراد EI.BMR بیشتر از 2.4 داشتند. BMI همبستگی منفی با (β=199.0, P<0.01) داشت. سن، BMI، وزن، RMRو دور کمر به طور معنی داری با افزایش EI.RMR کاهش یافت (P<0.01). پیرترین گروه (40£)،EI.RMR  کمتری نسبت به جوان ترین گروه (<30) داشت (1.5 در مقابل 1.8). کم گزارش دهندگان نسبت به دیگر افراد ماهی، مارگارین، قهوه، شیرینی و روغن جامد کمتری مصرف کردند.نتیجه گیری: کم گزارش دهی بیش تر از بیش گزارش دهی دریافت انرژی در این گروه از زنان تهران وجود دارد. BMI مهم ترین فاکتور تاثیرگذار روی درستی گزارش دهی دریافت انرژی است..

مقدمه: از آنجا که پایش و ارزشیابی وضعیت دیابت و فشارخون کمک شایانی به بهبود مراقبت های بالینی و ارزیابی دقیق وضعیت این بیماری ها در منطقه و حتی کشور و نیز مدیریت برنامه های پیشگیری و کنترل دیابت، فشارخون بالا و عوامل خطر آنها می نماید، به نظر می رسد پژوهش حاضر با ایجاد یک مقایسه مطلوب با وضعیت بیماری در مناطق روستایی منطقه مدیترانه شرقی نسبت به مناطق روستایی استان فارس به این مهم دست یازد. مواد و روش ها: پژوهش کنونی یک مطالعه مقطعی توصیفی ـ تحلیلی است که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی بر پایه آمار موجود برنامه استانی وسیع غربالگری افراد بالای 30 سال مناطق روستایی استان فارس درسال 1387 انجام گرفته است. بر اساس این داده ها میزان شیوع دیابت، فشارخون بالا و عوامل خطرساز آن ها محاسبه گردیده و علاوه بر تعیین ارتباط دیابت و فشارخون بالا با عوامل خطرساز سن، جنس، سابقه فامیلی، و سکته قلبی با آزمون های مجذور خی، آزمون تی و نرم افزارهای spss نسخه 17 و مینی تب نسخه 15، مقدارهای شیوع استانی با این مقدارها در مناطق روستایی کشورهای منطقه مدیترانه شرقی مقایسه گردیده است. یافته ها: میزان شیوع فشار خون بالا به طور کلی 21.08% و میزان شیوع دیابت در مناطق روستایی استان فارس 14.11% محاسبه گردید. به طور کلی در مقایسه با مناطق روستایی کشورهای منطقه یمدیترانه شرقی، میزان شیوع فشار خون بالا در مناطق روستایی استان فارس کمتر از کشورهای منطقه مدیترانه شرقی، میزان شیوع دیابت نیز به طور متوسط کمتر، و میزان شیوع چاقی (BMI>30)، کمتر از سایر کشورهای منطقه و ایران بوده است. نتیجه گیری: به طور کلی هرچند میزان شیوع به دست آمده در این پژوهش نسبت به کشورهای منطقه کمتر بوده، اما باید دانست تعهد همگانی در راستای اطلاع رسانی پایه ای به اقشار در معرض خطر، و تعهد دولت و نظام سلامت به پایش مستمر سلامت، می تواند تا اندازه بسیار بالایی در کاهش هرچه بیشتر بار بیماری های دیابت و فشار خون بالا و نیز عوامل خطر وابسته درمیان سایر کشورهای منطقه، موثر باشد.

مقدمه: سبک زندگی از عواملی است که با تعدیل آن، برآیند مراقبتی در بیماران مبتلا به دیابت بهبود می یابد. پژوهش حاضر به منظور مقایسه وضعیت خواب شبانه مبتلایان به دیابت نوع 2 با افراد غیر دیابتی یا مبتلا به اختلال تحمل گلوکز - اختلال قند خون ناشتا انجام گرفته است. مواد و روش ها: در این پژوهش مقطعی، تعداد 834 نفر شامل 384 دیابتی، 245 نفر با اختلال در تست تحمل گلوکز و 205 نفر سالم شرکت داشتند. داده ها با بهره گیری از پرسش نامه های استاندارد و سنجش های آزمایشگاهی اندازه گیری، و تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون آماری من کوا و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام شد. یافته ها: 73% افراد مورد بررسی، زن و میانگین سنی آن ها 48.4±8.6 سال بود. میانگین نمره اختلال در وضعیت خواب افراد دیابتی 6.5±3.6 و در دو گروه دیگر 5.8±3.3 بود. نمره کلی اختلال وضعیت خواب در زن ها به طور معنی داری بیشتر از مردها بوده، با سطح تحصیلات رابطه معنی دار معکوس و با سن، شدت افسردگی و سطح هموگلوبین گلیکوزیله رابطه معنی دار مستقیمی داشت. نتیجه گیری: اختلال در وضعیت خواب دیابتی، به ویژه زنان بارزتر از افراد غیرمبتلا است. با توجه به ارتباط معنی دار و مستقیم میزان اختلال خواب با شدت افسردگی، لازم است بهداشت خواب و وضعیت روانشناختی فرد (به ویژه از نظر افسردگی) در افراد مستعد و مبتلا به دیابت مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: در پژوهش های اخیر یافته های ناهمسویی در مورد ارتباط آپولیپوپروتئین های A وB ، به عنوان عوامل خطر جدید شناخته شده در بیماری های قلبی ـ عروقی و درگیری عروق کرونر وجود دارد. در این بررسی، سعی شده ارتباط بین این دو آپولیپوپروتئین با شدت درگیری عروق کرونر در نمونه ای از یک جمعیت ایرانی تعیین گردد. مواد و روش ها: مطالعه مقطعی در سال 1388 روی دو گروه 72 نفری و40 سال به بالا، با تنگی خفیف و شدید از بیماران مبتلا به آنژین پایدار که در مجموع 144 نفر بودند، انجام شد. پس از گرفتن نمونه خون ناشتا 12 ساعته برای تعیین قند خون ناشتا و پروفایل چربی (آپولیپوپروتئین A و B، کلسترول، تری گلیسیرید، کلسترولLDL-  و کلسترولHDL-)  و تکمیل پرسش نامه دارای ویژگی های آمارنگاری، سابقه بیماری، سابقه مصرف دارو و آنژیوگرافی عروق کرونر انجام شد. بر اساس یافته های به دست آمده از آنژیوگرافی، بیماران در دو گروه با تنگی عروق کرونر خفیف و شدید قرار گرفتند. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 15 و با آزمون های آماری تی، مجذور خی، فیشر و لجستیک رگرسیون آنالیز شدند. یافته ها: میانگین سنی در بیماران مبتلا به تنگی خفیف و شدید عروق کرونر، به ترتیب 57.7±9.6 و 58.2±11.3 سال بود. بین میزان آپوپروتئین (Apo A) (P=0.07) آپوپروتئین (Apo B) B (P=0.51) و هم چنین نسبت apo A.apo B (P=0.23) در دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت (P³0.05). پس از تعدیل نقش متغیرهای مخدوش گر نیز یافته های معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: عوامل تاثیرگذار بر شدت تنگی عروق کرونر ممکن است با عوامل ایجادکننده آن متفاوت باشند، که این عوامل باید در پژوهش های آتی مورد بررسی قرار گیرند.

مقدمه: مولکول محلول چسبان بین سلولی 1- (sICAM-1) یکی از عوامل ارتباط چاقی و ضایعات التهابی مانند آترواسکلروز می باشد. پژوهش حاضر اثر تمرین استقامتی و مقاومتی را بر سطح sICAM-1 در سرم و پروفایل لیپیدی در زنان چاق غیرفعال، مورد پژوهش قرار داده است. مواد و روش ها: 24 زن چاق (BMI³30) یائسه غیرفعال در سه گروه: استقامتی، مقاومتی و کنترل، در 10 هفته برنامه تمرین مقاومتی (40-60% یک تکرار بیشینه) و استقامتی شنا (50-60% حداکثر ضربان قلب بیشینه)، سه جلسه در هفته شرکت کردند. شاخص های تن سنجی، سطح sICAM-1 در سرم و پروفایل لیپیدی خون، قبل و 48 ساعت بعد از اجرای تمرین ها اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تی زوجی، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون همبستگی پیرسون در سطح معنی داری P<0.05، انجام گرفت. یافته ها: تغییرات سطح sICAM-1 سرم (P=0.42)، کلسترولHDL- (P=0.006) و کلسترول (P=0.006) خون در پاسخ به 10 هفته تمرین استقامتی و مقاومتی در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنی داری داشت، به طوری که غلظت sICAM-1 سرم در دو گروه استقامتی (P=0.017, %18.4) و مقاومتی (P=0.012, %21.7) با کاهش معنی داری همراه بود (P=0.005) .اگر چه تغییرات پروفایل لیپیدی در گروه مقاومتی معنی دار نبود (P>0.05)، ولی پس از انجام تمرین های استقامتی تغییرات تری گلیسرید (P=0.001)، کلسترول (P=0.043) و کلسترول HDL- (P=0.002) معنی دار گزارش شد. به علاوه در گروه استقامتی بین سطح ابتدایی sICAM-1 سرم و مقدار ابتدایی درصد چربی بدن (P=0.031)، محیط کمر (P=0.006) و لگن (P=0.005) رابطه معنی داری مشاهده گردید، ولی پس از اجرای تمرین های مقاومتی رابطه معنی داری بین تغییرات سطح سرمی sICAM-1 با تغییرات هیچ یک از متغیرهای جسمانی و پروفایل لیپیدی یافت نشد (P>0.05). نتیجه گیری: اگرچه کاهش مشاهده شده در سطحsICAM-1  سرم را می توان به تغییرات ایجاد شده در پروفایل لیپیدی و یا بهبود ترکیب بدنی نسبت داد، ولی در نهایت لزوم انجام پژوهش های بیشتر به منظور تعیین سازوکار موثر در کاهشsICAM-1  پس از اجرای تمرین های مقاومتی احساس می شود.

مقدمه: به علت تناقضات در زمینه ارتباط بین سرطان پستان و بیماری های تیروئید، و فقدان اطلاعات منطقه ای مطالعه حاضر با هدف بررسی اتوایمیونتیه تیروئید در زنانی که در آنها سرطان پستان به تازگی تشخیص داده شده است طراحی و اجرا شد. مواد و روش ها: در یک مطالعه مورد ـ شاهدی، 40 زن مبتلا به سرطان پستان قطعی و 40 زن سالم که از نظر سنی همسان با گروه بیمار بودند، طی مدت 12 ماه در درمانگاه های دانشگاه علوم پزشکی تبریز بررسی شدند. بیماران گروه مورد قبل از دریافت درمان وارد مطالعه شدند. معاینه تیروئید و تست های سرمی تیروتروپین(TSH) ، تیروکسین آزاد (FT4)، آنتی بادی ضدپراکیسدازتیروئید(ATPO)  و آنتی بادی ضدتیروگلوبولین(ATG)  به عمل آمد. نتایج بین دو گروه و نیز زیرگروه های پاتولوژیک سرطان پستان مقایسه شد. یافته ها: متوسط سن بیماران 7.75±49.48 و گروه شاهد 46.80±7.00 سال بود. معاینه تیروئید در تمام افراد طبیعی بود. متوسط سطح سرمی TSH،ATPO   ATG ودر دو گروه تفاوت معنی داری نداشت؛ ولی میانه سطح سرمی FT4 در گروه بیمار بیشتر بود (1.20 در برابر 1.03 میکروگرم در دسی لیتر؛P<0.001 ). سطوح افزایش یافته TSH و FT4 هر دو در 7.5% و سطوح کاهش یافته هر دو در 2.5% بیماران مشاهده شد که از این نظر تفاوت معنی داری بین دو گروه نبود. تست های تیروئید در انواع مختلف هیستوپاتولوژیک سرطان پستان تفاوتی نداشتند. نتیجه گیری: ارتباطی بین وضعیت اتوایمیونیته تیروئید و سرطان پستان در مطالعه ما کشف نشد. یافته های ما در توافق با بعضی مطالعات و بر خلاف برخی مطالعات قبلی می باشد. به نظر می رسد برای رسیدن به نتایج قطعی تر، انجام مطالعات با حجم نمونه بالا مورد نیاز باشد.

مقدمه: گرلین هورمون پپتیدی ترشح شونده از سلول های درون ریز فوندوس معده می باشد که بر اشتها، مصرف سوخت، وزن و ترکیب بدن موثر است. تاثیر تمرین استقامتی در کاهش وزن مشخص شده است. در زمینه تاثیر فعالیت یاد شده بر تغییر گرلین پلاسما یافته ها ناهمسو می باشد و بیشتر در افراد ورزشکار صورت گرفته است. هدف این پژوهش، بررسی پاسخ گرلین، هورمون رشد، انسولین و کورتیزول پلاسما به یک جلسه فعالیت هوازی در مردان جوان دانشگاهی غیر ورزشکار بود. مواد و روش ها: 16 دانشجوی مرد غیر ورزشکار به طور تصادفی ساده انتخاب شدند و یک جلسه فعالیت هوازی، شامل سه نوبت متوالی دو یک مایل، با فاصله زمانی استراحت 3 دقیقه بین هر نوبت را انجام دادند. شرکت کنندگان در این پژوهش، دارای میانگین سنی22.7±2.1 سال؛ وزن 72.8±5.7 کیلوگرم؛ قد 177.9±5.7 سانتی متر و نمایه توده بدن 23.2±1.7 کیلوگرم بر مترمربع بودند. به منظور سنجش هورمون های گرلین، رشد، کورتیزول و انسولین، از افراد نمونه خون دریافت گردید و هورمون های مورد نظر به روش الایزا اندازه گیری شدند. یافته ها: یافته های به دست آمده از این پژوهش نشان داد که پس از فعالیت ورزشی یاد شده، میزان هورمون های گرلین و رشد، افزایش و میزان هورمون های انسولین و کورتیزول، کاهش معنی داری (P<0.05) را نشان داد. نتیجه گیری: افزایش هورمون رشد به منظور افزایش قند خون، و کاهش انسولین به دلیل عدم افزایش کافی قند خون، به احتمال زیاد عوامل مهمی در افزایش گرلین (هورمون اشتهاآور) به دنبال یک جلسه تمرین استقامتی هوازی برای ورود خارجی قند به بدن می باشند. در سایر فعالیت ها که به منظور تغییر گرلین ناهمسو بوده، توصیه می شود وضعیت هورمون های تنظیمی و هورمون های ضد تنظیمی بررسی شود.

مقدمه: نسفاتین-1 پروتئین ضد اشتهای جدیدی است که از ژن نوکلئوبایندین-2 مشتق، در بافت چربی بیان و در پلاسما ظاهر می گردد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین استقامتی بر بیان ژن نسفاتین و غلظت آن در کبد موش های صحرایی نر بود. مواد و روش ها: 11 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به 2 گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین با شدت 20 متر در دقیقه (معادل vo2 max %50-55)، به مدت 60 دقیقه، 5 روز در هفته و در مجموع 8 هفته روی نوار گردان تمرین کردند. حیوانات، 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین بیهوش، و تکه ای از کبد آن ها برای تعیین بیان ژن، غلظت نسفاتین-1 و گلیکوژن به روش هایRT-PCR ، الایزا و رنگ سنجی برداشته شد. یافته ها: این پژوهش نشان داد، تمرین استقامتی موجب افزایش بیان و غلظت نسفاتین-1 شد، اگرچه این تغییر نسبت به گروه کنترل معنی دار نبود. غلظت گلیکوژن استراحتی کبد نیز در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش برای نخستین بار نشان داد که نسفاتین-1، اول در کبد بیان می شود و دوم در پاسخ به تمرین استقامتی افزایش می یابد. تغییرات غیرمعنی دار نسفاتین-1 به احتمال زیاد از نقش آن در تنظیم انرژی حکایت دارد. به نظر می رسد بهبود نسبی شرایط انرژی کبد بر افزایش بیان ژن نسفاتین اثرگذار باشد. این در حالی است که ATP به عنوان نمایانگر شارژ انرژی کبد در گروه تمرین، پایین تر از گروه کنترل بود.

مقدمه: سندرم متابولیک مجموعه ای از اختلالات می باشد که خطر وقوع همزمان آن ها در هر شخص بیشتر از وقوع احتمالی هر یک به تنهایی است. سندرم متابولیک مجموعه ای از عوامل خطرساز بیمارهای قلبی ـ عروقی را در بر می گیرد و فدراسیون بین المللی دیابت، معیارهایی برای تشخیص این سندرم را ارایه داده است که چاقی مرکزی، تری گلیسرید افزایش یافته، کلسترول HDL- کاهش یافته، فشار خون افزایش یافته و قند پلاسمای ناشتای افزایش یافته را شامل می شود. نشانه های سندرم متابولیک به وسیله اعمال به هم پیوسته تغییرات فیزیکی و بیوشیمیایی بدن انسان، چندین ژن و عوامل محیطی تعیین می شود. یکی از مهمترین عوامل اثرگذار در بروز این بیماری، تغییر میزان چربی ها می باشد. با توجه به نقش آپولیپوپروتئین ها در سوخت و ساز چربی ها، احتمال نقش آنها در بروز سندرم متابولیک طبیعی به نظر می رسد. هدف این پژوهش، مروری بر نقش ژنتیکی آپولیپوپروتئین ها در بروز این سندرم است. در مجموع شواهد به دست آمده، دلالت بر آن دارد که آپولیپوپروتئین های A به ویژه APOA5 بیشترین همراهی را با این سندرم داشته است، در حالی که با وجود نقش بارزی که آپولیپوپروتئین های B در سوخت و ساز چربی ها دارند، موردی دال بر ارتباط آپولیپوپروتئین B-100 با میزان لیپوپروتئین هایی مانند کلسترول ـ HDL و تری گلیسرید که از نشانه های سندرم متابولیک هستند، ارایه نشده است.