آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت ایران
سال:1396 | دوره:5 | شماره:4 |تعداد مقالات:13

زمینه و هدف: فقر آهن شایع ترین مشکل تغذیه ای در جهان و یکی از عمده ترین علل کم خونی، به ویژه در دختران است. هدف از این مطالعه ارزیابی مداخله آموزشی مبتنی بر الگوی اعتقاد بهداشتی، بر ارتقای رفتارهای پیشگیری کننده از کم خونی فقر آهن بود. مواد و روش ها: این پژوهش به روش مداخله ای (نیمه تجربی) روی 128 نفر از دانش آموزان دختر پایه دوم دبیرستان های شهرستان فریدن در سال 1395 انجام گرفته است، که به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر مشخصات جمعیت شناختی، سوالات مربوط به سازه های الگوی اعتقاد بهداشتی و عملکرد بهداشتی بود که پس از تایید روایی و پایایی ابزار استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون t زوجی و مستقل در نرم افزار Spss تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: قبل از آموزش میانگین نمره سازه های الگوی اعتقاد بهداشتی و عملکرد بهداشتی در دو گروه، اختلاف معناداری نداشتند (0.05<P)، اما3 ماه بعد از مداخله، میانگین نمره حساسیت، شدت، منافع، موانع، خودکارآمدی درک شده، راهنمای عمل و عملکرد بهداشتی تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده شد (0.001>P). نتیجه گیری: آموزش مبتنی بر الگوی اعتقاد بهداشتی بر ارتقاء رفتارهای پیشگیری کننده از کم خونی فقر آهن موثر بوده از این رو این الگو می تواند به عنوان چارچوبی برای طراحی و اجرای مداخلات آموزشی برای پیشگیری از کم خونی فقر آهن استفاده شود.

زمینه و هدف: استعمال دخانیات به عنوان معضلی بهداشتی در سطح جهان مطرح است و مصرف قلیان در بین دانشجویان شیوع زیادی دارد. این مطالعه با توجه به خطرات و پیامدهای منفی مصرف قلیان روی سلامت افراد، باهدف بررسی عوامل مرتبط با مصرف آن بین دانشجویان شهرستان اسدآباد بر اساس تئوری رفتار برنامه ریزی شده انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی_ تحلیلی از نوع مقطعی، در سال 94-95 روی400 نفر از دانشجویان دانشگاه های شهرستان اسدآباد انجام شد. روش نمونه گیری در این مطالعه از نوع طبقه ای چندمرحله ای بود. پرسشنامه ها به صورت خود گزارش دهی تکمیل شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش سازه های نظریه رفتار برنامه ریزی شده و متغیرهای جمعیت شناختی جمع آوری شد. اطلاعات پس از ورود در نرم افزار Spss ویرایش 16 با آزمون های رگرسیون خطی و لجستیک تحلیل شد. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان 22.72±3.3 سال بود. نتایج نشان داد شیوع مصرف قلیان در دانشجویان مطالعه شده 32 درصد و از بین متغیرهای تئوری رفتار برنامه ریزی شده، کنترل رفتاری درک شده و نگرش مثبت نسبت به مصرف قوی ترین پیشگویی کنندگان قصد مصرف قلیان بود. درمجموع 78.5درصد از واریانس قصد رفتاری را سازه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده تبیین کرد. همچنین قصد رفتاری (0.489=b) در مقایسه با کنترل رفتاری درک شده (0.115=b) پیشگویی کننده قوی تری برای رفتار بود. نتیجه گیری: با توجه به موثر بودن تئوری رفتار برنامه ریزی شده در پیش بینی مصرف قلیان، به نظر می رسد می توان از این تئوری برای برنامه ریزی و مداخله برای پیشگیری مصرف قلیان در بین دانشجویان استفاده کرد.

زمینه و هدف: شیوع چاقی از معضلات تهدیدکننده سلامتی در سراسر جهان است که متغیرهای بسیاری امکان ابتلا به آن را افزایش می دهند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش سبک زندگی سلامت محور و مکان کنترل سلامت در پیش بینی ابتلا به اضافه وزن انجام شد. مواد و روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی مقطعی است. جامعه آماری کلیه مراجعین زن و مردی بودند که با اضافه وزن به بخش تغذیه بیمارستان امام خمینی تهران در شش ماهه اول سال 1394 و در محدوده سنی15 تا 67 سال مراجعه کرده بودند. از میان آنها 300 نفر با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با محاسبه شاخص نمایه توده بدنی، به دو گروه با اضافه وزن (شاخص نمایه توده بدنی 25 تا 29.9) و بدون اضافه وزن (شاخص نمایه توده بدنی 18.5تا 24.9) تقسیم شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های سبک زندگی سلامت محور و مکان کنترل سلامت جمع آوری و با استفاده از روش تحلیل رگرسیون لوجستیک به وسیله نرم افزار Spss ویرایش 24، تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان می دهد که با پیش بینی درست 87 درصد افراد با وزن طبیعی و 74 درصد افراد مبتلا به اضافه وزن به طبقات آن ها، مدل کامل به طور معنی داری پایا بود (P>0.001 وdf=21 و x2=141.61). و 82 درصد از پیش بینی ها در کل درست بودند.نتیجه گیری: سبک زندگی سلامت محور و مکان کنترل سلامت، توان پیش بینی کنندگی ابتلا به اضافه وزن را دارا هستند و می توان گفت که با ایجاد تغییر در سبک زندگی افراد و تعدیل منبع کنترل سلامت می توان احتمال ابتلا به اضافه وزن را در آن ها کاهش داد.

زمینه و هدف: کمردرد یکی از مهم ترین معضلات بهداشتی و از عمده ترین دلایل ناتوانی افراد در اکثر کشورها بوده و به مرحله همه گیری رسیده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرین درمانی در آب بر درد، ناتوانی، تعادل ایستا و عملکرد عضلات تنه و کمربند لگنی در زنان مبتلا به کمردرد مزمن است. مواد و روش ها: آزمودنی های این پژوهش از میان زنان 20 تا 40 ساله مراجعه کننده به کلینیک های ارتوپدی شهر همدان انتخاب شدند. این تحقیق از نوع نیمه تجربی است. تعداد 24 زن مبتلا به کمردرد مزمن انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 12 نفره شاهد و تجربی تقسیم شدند. ابزارهای اندازه گیری تحقیق دو پرسشنامه استاندارد درد کیوبک و ناتوانی اسوستری و همچنین آزمون تعادلی استورک، آزمون دراز و نشست، آزمون سورنس و آزمون اسکات بود. گروه تجربی، پروتکل تمرینی شش هفته ای (سه جلسه در هفته) را انجام دادند و در این مدت گروه کنترل، تمرینی نداشتند. ارزیابی و اندازه گیری ها قبل و بعد از مداخله انجام شدند. به منظور تجزیه تحلیل داده ها از نرم افزار spss ویرایش 19 و آزمون t همبسته و t مستقل در سطح معناداری 0.05 به کار گرفته شد. یافته ها: نتایج آزمون t وابسته نشان داد که در گروه تجربی متغیرهای وابسته بهبود معناداری داشته است (0.05>P). ولی در گروه کنترل بهبود معناداری حاصل نشد و در آزمون t مستقل تفاوت معناداری بین گروه ها در متغیرهای وابسته وجود داشت (0.05>P). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که پروتکل آب درمانی استفاده شده در این پژوهش می تواند به عنوان یک روش درمانی مفید و موثر در راستای بهبود وضعیت جسمانی، درد، ناتوانی و تعادل بیماران استفاده شود.

زمینه و هدف: دیابت نوع دو یکی از مهم ترین چالش های سلامت عمومی است. خودکارآمدی و سواد سلامت از مهم ترین عواملی هستند که در موفقیت خودمراقبتی در بیماران دیابتی نقش عمده ای دارند. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر نظریه خودکارآمدی بر سواد سلامت و رفتارهای خودمراقبتی و خودکارآمدی بیماران مبتلابه دیابت نوع دو انجام گرفت. مواد و روش ها: این پژوهش مطالعه ای نیمه تجربی با گروه کنترل و آزمون بود که در آن 70 بیمار مبتلابه دیابت نوع دو به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. داده ها با پرسشنامه های استاندارد، TOHFLA SDSCA، CIDS ارزیابی شده و برنامه آموزشی برای گروه آزمون اجرا و نتایج با نرم افزار آماری Spss ویرایش 16، تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: قبل از مداخله بین دو گروه کنترل آزمون از نظر میانگین نمره خودکارآمدی (0.77=P، t=0.29) و خودمراقبتی (P=0.67، t=0.42) و سواد سلامت (0.69=P، t=0.38) تفاوت معناداری وجود نداشت، اما بعد از مداخله آموزشی میانگین نمرات در گروه آزمون افزایش یافت و بین دو گروه، ازنظر میانگین نمره خودکارآمدی (0.001>P، t=0.099)، خود مراقبتی (0.003=P، t=3.13) و سواد سلامت (0.01=P، t=2.66) تفاوت معنادار، مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مداخله آموزشی مبتنی بر نظریه خودکارآمدی در بهبود خودکارآمدی، سواد سلامت و رفتارهای خود مراقبتی بیماران مبتلا به دیابت موثر است. لذا استفاده از استراتژی های خودکارآمدی در برنامه درمانی و کنترل بیماری در مبتلایان به دیابت توصیه می شود.

زمینه و هدف: تست پاپ اسمیر یک ابزار غربالگری سرطان دهانه رحم است که نقش مهمی در تشخیص زودرس، پیشگیری و تاخیر در پیشرفت اختلالات دهانه رحم دارد. لذا این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مداخله آموزشی بر انجام پاپ اسمیر در زنان شهر فسا انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی روی 160 نفر از زنان تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی فسا (80 نفر گروه آزمون و 80 نفر گروه شاهد) در سال 1395 انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی، سوالات آگاهی و عملکرد، سازه های مدل اعتقاد بهداشتی در زمینه پاپ اسمیر بود که قبل و دو ماه بعد از مداخله تکمیل شد. برنامه آموزشی برای گروه آزمون طی 5 جلسه به صورت بحث گروهی به همراه ارائه پمفلت آموزشی اجرا شد. یافته ها با نرم افزار Spss ویرایش 22 و در سطح معنی داری 0.05>P، تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین نمرات آگاهی و سازه های مدل اعتقاد بهداشتی (حساسیت، شدت، منافع و موانع درک شده) در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد پس از مداخله افزایش یافت (0.05>P). همچنین 51.25 درصد از زنان گروه آزمون تست پاپ اسمیر را انجام دادند که از نظر آماری معنی دار بود (0.01>P). نتیجه گیری: ارتقای انجام تست پاپ اسمیر در زنان مطالعه شده، از سودمندی اجرای برنامه آموزشی و بهره گیری از مدل اعتقاد بهداشتی برای انجام غربالگری سرطان دهانه رحم حمایت می کند.

زمینه و هدف: دیابت نوع دو یکی از شایع ترین بیماری های مزمن است که محدودیت های زیادی برای بیماران و خانواده های آنان ایجاد می کند، لذا بسیاری از درمانگران به بهبود ویژگی های روانشناختی این افراد توجه کرده اند. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان ضریب سختی و استرس ادراک شده بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش همه بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر اهواز در سال1394  بودند. در مجموع 30 بیمار با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای با روش گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد آموزش دید. گروه ها پرسشنامه های ضریب سختی و استرس ادراک شده را تکمیل کردند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد بین گروه های آزمایش و کنترل در متغیرهای ضریب سختی و استرس ادراک شده تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر روش گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد، به طور معناداری باعث افزایش ضریب سختی و کاهش استرس ادراک شده بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شد. نتیجه گیری: با توجه به تاثیر گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ضریب سختی و استرس ادراک شده، توصیه می شود مشاوران و درمانگران از روش مذکور برای افزایش ضریب سختی و کاهش استرس ادراک شده بیماران مبتلا به دیابت نوع دو استفاده کنند.

زمینه و هدف: تغییرات جهانی چالش های جدیدی را در عرصه سلامت و به طور خاص در بیمارستان ها ایجاد کرده است در دیدگاه جدید بیمارستان ها از بهترین بسترها برای ارائه خدمات ارتقای سلامت و پیشگیری هستند.پژوهش حاضر با هدف تعیین عملکرد بیمارستانهای عمومی آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بر اساس استانداردهای بیمارستانهای ارتقا دهنده سلامت انجام شده است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی و ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه سازمان جهانی بهداشت در خصوص استانداردهای بیمارستان های ارتقادهنده سلامت بود. برای پرکردن پرسشنامه ها ابتدا تیمی از اعضای کلیدی بیمارستان تشکیل و معیارهای ارزیابی استانداردها و زیراستانداردها مشخص شد سپس همه اعضای تیم پرسشنامه ها راتکمیل کردند. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Spss ویرایش16  و با استفاده از شاخص های آماری صورت گرفت. یافته ها: نتایج با استفاده از شناسایی 5 دسته از فعالیتها بر اساس استانداردهای بیمارستان های ارتقا دهنده سلامت صورت گرفت. در رابطه با استانداردها، بیشترین امتیاز مربوط به اطلاعات بیمار و مداخلات درمانی (78) وکمترین آن مربوط به سیاست های مدیریتی (51.1) بود. در مجموع هرسه بیمارستان از لحاظ اجرای استانداردهای بیمارستان های ارتقا دهنده سلامت در وضعیت تقریبا یکسانی قرار داشتند و میانگین درصد نمره آنها 63.8% بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد که بعضی از فعالیت های مربوط به بیمارستان های ارتقا دهنده سلامت در بیمارستان ها انجام می شود. بنابراین برای ارتقای کیفیت خدمات سلامت، ترغیب سیاستگذاران و مدیران خدمات سلامت به ایجاد سیاست های منسجم در حوزه بیمارستان های ارتقادهنده سلامت، نقش موثری در بهبود وضعیت بیمارستان ها خواهد داشت.

زمینه و هدف: با توجه به این که مهم ترین عامل کنترل بیماری دیابت، رفتارهای خودمراقبتی است و از آنجا که بهبود رفتارهای خودمراقبتی، اولین گام کمک به بیماران برای مراقبت و مدیریت بهتر بیماری شان است، لذا پژوهشی با عنوان بررسی خودمراقبتی در زنان مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. مواد و روش ها: دراین مطالعه مقطعی و توصیفی تحلیلی، 300 زن مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی دولتی شهر مشهد به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارگردآوری اطلاعات، خلاصه مقیاس رفتار خودمراقبتی توبرت و همکاران بود. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Spss ویرایش 21 انجام شد و داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های پیرسون،t مستقل، آنالیز واریانس یکطرفه واسپیرمن تحلیل شد. در همه آزمون ها سطح معنی داری 0.05 در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین نمره خودمراقبتی بیماران 9.90±42.72 و وضعیت خودمراقبتی آن ها در حد متوسط بود. نمره رفتار خودمراقبتی با سطح تحصیلات، درآمد بیشتر و آموزش بیماران ارتباط آماری معنی داری را نشان داد (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش، عوامل مهمی نظیر میزان تحصیلات، وضعیت اقتصادی و دانسته های قبلی بیمار در تحقق رفتارهای خودمراقبتی نقش بسزایی دارند، لذا برای ارتقاء رفتارهای خودمراقبتی بیماران، آموزشگران سلامت نخست باید این عوامل را شناسایی کنند، سپس با در نظر گرفتن این عوامل، برنامه ریزی و مداخلات آموزشی را بنیان نهند.

زمینه و هدف: رسیدن به سن سالمندی از عمده ترین پیشرفت های بشر است، ولی کاهش عملکرد جسمانی به ویژه تعادل، راه رفتن و نیز اختلالات شناختی از جمله مشکلات، در دوران سالمندان است که با عواقب و عوارض جسمانی، روانشناختی و اجتماعی همراه است. تحقیق حاضر با هدف بررسی آثار یک پروتکل تمرینی بر سلامت جسمی و شناختی در زنان سالمند ساکن در یک مرکز نگهداری از سالمندان صورت گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 24 زن سالمند (با میانگین سنی 6.05±72.40 سال و میانگین وزن 62.66±4.55  کیلوگرم) با وضعیت شناختی سالم که در یک مرکز نگهداری سالمندان ساکن بودند، بصورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. گروه مداخله از یک دوره 12 هفته ای تمرینات ترکیبی (شناختی-حرکتی) استفاده کردند. آزمون تعادلی برگ (BBS یا Berg balance scale)، آزمون بلند شدن و رفتن زمان دار (TUG یا Timed up and go test)، آزمون رسیدن عملکردی (FRT یا Functional reach test) و آزمون کوتاه وضعیت ذهنی (MMSE یا Mini–mental state examination) قبل و پس از مداخله از افراد گرفته شد.یافته ها: یافته ها حاکی از بهبود نتایج آزمون (p=0.002) FRT، (p=0.001) TUG، آزمون تعادلیp=0.001) Berg ) و آزمونp=0.011) MMSE )، در افراد گروه فعالیت بود. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که برنامه تمرینی شناختی حرکتی می تواند بر بهبود عملکرد حرکتی به ویژه تعادل و عوامل شناختی در زنان سالمند موثر باشد. بنابراین به نظر می رسد این نوع فعالیت، روش تمرینی سودمندی برای حفظ عملکرد حرکتی و کاهش سرعت کارکردهای ذهنی سالمندان باشد.

زمینه و هدف: ترافیک و حمل ونقل بخش مهمی از طیف عوامل اجتماعی، اقتصادی و محیطی خارج از بخش بهداشت و درمان است که بر سلامت اثرگذار است. هدف از مطالعه حاضر، تبیین دیدگاه های ساکنین شهر و مطلعین کلیدی از اثرات ترافیک درون شهری سنندج بر سلامت جسمانی آن ها بود.مواد و روش ها: مطالعه به صورت کیفی و به روش تحلیل محتوای قراردادی در سال 1393 انجام شد.بیست و دو تن از شرکت کنندگان در پژوهش، از ساکنین شهر و 8 تن مطلع کلیدی بودند که به ترتیب در جلسات مصاحبه گروهی متمرکز (4 جلسه) و مصاحبه عمیق فردی (8 جلسه) مصاحبه شدند. روش نمونه گیری مبتنی بر هدف بود. برای تحلیل داده ها از نرم افزار MAXQDA 10 استفاده شد. یافته ها: از دید مشارکت کنندگان، ترافیک درون شهری سنندج دو اثر مستقیم و غیرمستقیم بر سلامت جسمانی ساکنین داشت، طبقه اثرات مستقیم شامل هشت زیر طبقه بود: ایجاد پیری زودرس، خستگی مفرط، بیماری های روان تنی، مشکلات سیستم اسکلتی عضلانی، سیستم گوارش، سیستم اعصاب، سیستم تنفس، و سیستم قلبی- عروقی و طبقه اثرات غیرمستقیم نیز شامل چهار زیرطبقه بود: اثرات ناشی از اتکای محض به خودرو، اثرات ناشی از تصادف، اثرات ناشی از تراکم بیش از حد خودرو، و اثرات ناشی از آلودگی هوا. نتیجه گیری: پژوهشگران حوزه سلامت و دست اندرکاران سیستم ترافیک شهری باید مطالعات جامعی را برای ارزیابی اثرات ترافیک و حمل ونقلدرون شهری بر سلامت در کشور طرح ریزیکنند تا بتوانند اثرات آن را بر سلامت جسمانی افراد پس از وضع هر قانون و برنامه ای رصد نمایند و راهکارهای ارتقادهنده سلامت را با انجام اقدامات جامعه محور و با هماهنگی بین سازمان های مربوط به اجرا بگذارند.

زمینه و هدف: آموزش به شیوه رفتاری عقلانی عاطفی الیس، روشی است که اثربخشی آن بر کاهش بعضی از مشکلات مرتبط باسلامتی تایید شده است. بنابراین ممکن است بتواند بر ارتقای سلامت موثر باشد. به این ترتیب پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش به روش عقلانی عاطفی رفتاری الیس بر سلامت انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون است. جامعه آماری کارشناسان شرکت ایران خودرو دیزل 650 نفر بود. از بین آنها 60 نفربه شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و با روش تصادفی در دو گروه قرارداده شدند. ابزار سنجش پرسشنامه سلامت عمومی بود. ابتدا پرسشنامه در مرحله پیش آزمون اجرا شد و گروه آزمایش با روش الیس آموزش دیدند. سپس آزمون در دو مرحله دیگر پس آزمون و پیگیری مجدد اجرا شد. داده های پژوهش با نرم افزار Spss ویرایش 16 و آزمون تحلیل واریانس تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل نشان داد با استفاده از روش آلیس، سلامت و خرده مقیاس های کارکرد اجتماعی، اضطراب و افسردگی افراد در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل (0.88 و 0.04) بهبود یافته است (0.01>P). نتایج به دست آمده از مرحله پیگیری، نشان دهنده پایداری اثر مداخله بر متغیر سلامت و زیرمقیاس های عملکرد اجتماعی، افسردگی و اضطراب و افزایش اثر بر زیر مقیاس نشانه های جسمانی بود. نتیجه گیری: بنابراین می توان گفت روش الیس بر بهبود سلامت روان و زیر مقیاس های آن موثر است و توصیه می شود دوره هایی مثل برنامه مداخلاتی الیس در محیط های کاری برگزار شود.

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت نقش پرستاران در افزایش سلامت فرد، خانواده و جامعه، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ادراک حمایت اجتماعی با گرایش به مصرف مواد روان گردان در پرستاران انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه پرستاران بیمارستان های شهر کرمانشاه در سال 1395 بودند که 341 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای، از بین آنها انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش مقیاس ادراک حمایت اجتماعی چند بعدی زیمت و همکاران (1988) و پرسش نامه گرایش به مصرف مواد روان گردان بهره مند و همکاران (2014) بود. برای تحلیل داده های جمع آوری شده از نرم افزار Spss ویرایش 22 و آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها: نتایج یافته های پژوهش نشان داد که رابطه معناداری بین مولفه های ادراک حمایت اجتماعی با نمره کلی گرایش به مصرف مواد روان گردان وجود داشت که این روابط همگی در سطح (0.001>P) معنادار بودند. نتیجه گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت که خرده مقیاس های ادراک حمایت اجتماعی توان پیش بینی گرایش به مصرف مواد روان گردان را دارند.