بر سرلوحه ی دست نویس مونس الاحرار فی دقایق الاشعار (741 هجری) جلوس زوجی سلطنتی بازنمایی شده که پژوهشگران آن را به پیروی از تفسیر معمول از مجالس مصور در افتتاحیه ی نسخ به عنوان بازنمایی حامی ناشناس این نسخه تفسیر کرده اند. در این مقاله با روش شمایل نگاشتی و با تمرکز بر مجاورت این مجلس با بزم شکار به واکاوی محتو ای سرلوحه ی مونس الاحرار در بستر تاریخی خلق آن و چرایی ظهور آن به عنوان مجلس سرلوحه در ابتدای این نسخه پرداخته ایم. داده های به دست آمده از متون تاریخی و ادبی و بررسی محتوای بصری آثار برجای مانده تا سده ی هشتم هجری، سرلوحه ی مونس الاحرار را به گستره ای از مفاهیم و مضامین متداول در فرهنگ درباری و ادبیات فارسی پیوند می دهد که نِمود آن در هنر های تصویری «زنجیره ی شاهانه» نامیده شده است و به نمایش شاه و اعمال شاهانه ی وی تحت عنوان کلی بزم و رزم اختصاص دارد. بدین ترتیب مشاهده می شود که سرلوحه های مصور بیان بصری سنت مدح و ثنای شاهان در ابتدای کتب به شمار می روند و در سرلوحه ی مونس الاحرار این کارکرد با جزئیات شمایل نگاشتی متداول در تبریزِ عهد ایلخانی، ترکیب بندی های مجالس بر تخت نشستن در دوره ی سلجوقی و سنت ایرانیِ بازنمایی زنجیره های شاهانه به عنوان جان مایه ی هنر درباری درهم آمیخته است.