پژوهش در نشخوار کنندگان
سال:1394 | دوره:3 | شماره:4 |تعداد مقالات:10

سابقه و هدف: در این پژوهش ارتباط بین وزن زنده هنگام کشتار گوسفند لری بختیاری با خصوصیات لاشه (وزن لاشه گرم، وزن لاشه سرد، وزن نیم لاشه سرد، وزن گوشت، وزن چربی، وزن استخوان و وزن دنبه) و برخی اندازه های ظاهری بدن (طول بدن، دور قفسه سینه، عرض کپل و عرض شانه) مورد بررسی قرار گرفت. همچنین معادلات رگرسیون خطی مناسب برای پیش بینی وزن زنده و خصوصیات لاشه تعیین شد و با روش شبکه عصبی مصنوعی نیز مقایسه گردید.مواد و روش ها: از رکوردهای مربوط به 58 راس بره نر نژاد لری بختیاری ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد شهرستان شهرکرد واقع در استان چهارمحال و بختیاری استفاده شد. بره ها در سن 90±5 روزگی شیرگیری و سپس در سه گروه 60، 80 و 100 روز پروار شدند. در پایان دوره پروار اندازه های ظاهری بدن اندازه گیری شد و بعد از کشتار و پوست کنی نیز خصوصیات لاشه مورد نظر اندازه گیری گردید. از تعداد 696 رکورد برای پیش بینی وزن زنده و خصوصیات لاشه با استفاده از معادلات رگرسیون و شبکه عصبی مصنوعی استفاده گردید. پیش بینی خصوصیات لاشه و وزن زنده هنگام کشتار با استفاده از اندازه های ظاهری بدن توسط معادله رگرسیونی دارای بهترین ضریب تعیین انجام شد. همچنین مدل های رگرسیونی منتخب پیش بینی کننده صفات با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی نیز برازش داده شدند و نتایج این دو روش بر اساس معیارهای ضریب تعیین و میانگین مربعات خطا مقایسه شد.یافته ها: ضرایب همبستگی فنوتیپی بین وزن زنده و خصوصیات لاشه مثبت و نسبتا زیاد برآورد گردید که در دامنه 0.58 تا 0.99 قرار داشتند. ضرایب همبستگی فنوتیپی بین اندازه های بدن و خصوصیات لاشه نیز دارای تغییراتی در دامنه 0.29 تا 0.69 بود. در بین اندازه های ظاهری بدن بیشترین همبستگی را دور قفسه سینه با وزن زنده و خصوصیات لاشه داشت. همبستگی نسبتا بالای بین وزن زنده و وزن اجزای مختلف لاشه با اندازه های ظاهری بدن در پژوهش حاضر حاکی از آن است که می توان از اندازه های ظاهری بدن در پیش بینی این صفات و با دقت نسبتا بالایی استفاده نمود. نتایج نشان داد با استفاده از اندازه های طول بدن، دور قفسه سینه و عرض کپل در معادله رگرسیونی می توان با دقت 79 درصد وزن زنده بره های لری بختیاری را پیش بینی نمود. همچنین با استفاده از وزن زنده و دور قفسه سینه می توان وزن لاشه گرم و وزن لاشه سرد را به ترتیب با دقت 97 و 96 درصد برآورد نمود. وزن زنده بدن به ترتیب 94 و 72 درصد از تنوع وزن نیم لاشه و وزن دنبه را توجیه نمود. همچنین نتایج نشان داد که کارایی شبکه عصبی مصنوعی طراحی شده در پیش بینی خصوصیات لاشه بالاتر از مدل های رگرسیون بود.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که می توان با دقت نسبتا بالایی از اندازه های ظاهری بدن در پیش بینی وزن زنده و وزن اجزای مختلف لاشه استفاده نمود. همچنین نتیجه گیری شد که تکنیک شبکه عصبی مصنوعی بهتر از معادلات رگرسیون خطی قادر به پیش بینی وزن زنده و خصوصیات لاشه در گوسفندان لری بختیاری بود. با توجه به اهمیت خصوصیات لاشه در تعیین پتانسیل ژنتیکی و تنظیم برنامه های اصلاح نژاد مرتبط با افزایش تولید گوشت، نتایج این پژوهش می تواند استفاده کاربردی داشته باشد.

سابقه و هدف: این پژوهش به منظور بررسی ارتباط چند شکلی ژن پرولاکتین با تولید شیر گوسفند کردی شیروان انجام گرفت. پرولاکتین یک هورمون لاکتوژنیک است که نقش قابل توجهی در تولید شیر دارد و کاهش آن باعث کاهش شدید تولید شیر می شود. ژن پرولاکتین به عنوان یک ژن کاندید موثر بر تغییرات عملکرد تولید شیر مطرح است. بر اساس تحقیقی که بر روی چند شکلی ژن پرولاکتین در گوسفند چویز انجام شد، یک منطقه 23 جفت باز ایندل (حذف- اضافه) در موقعیت 213 شناسایی شد و مشخص شد که آلل B از حذف 23 bp از آلل  Aبدست آمد. فراوانی آلل هایA  و  Bبه ترتیب 0.71 و 0.29 برآورد شد و نشان داده شد که آلل  Bدر تولید شیر بیشتر موثر است. تحقیق حاضر به منظور بررسی ارتباط بین ژنوتیپ های مشاهده شده در ژن پرولاکتین با رکوردهای روز آزمون تولید شیر میش های کردی ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد حسین آباد شیروان انجام شد.مواد و روش ها: در این تحقیق از 100 راس میش رکوردگیری شده در ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند کردی شیروان به طور تصادفی خونگیری شد و رکوردگیری تولید شیر به روش شیردوشی دستی توام با وزن کشی بره هر 14 روز و از اردیبهشت تا مرداد سال 1391 انجام شد. ژنوتیپ های حیوانات از روی تعداد باندها و جایگاه تشکیل باندها بعد از PCR تعیین گردید؛ به منظور محاسبه فراوانی های ژنی و ژنوتیپی و همچنین آزمون کای مربع و برای بررسی تعادل هاردی- واینبرگ، از نرم افزار POP Gene 1.32 استفاده شد. پس از تشخیص ژنوتیپ ها، تجزیه آماری به منظور تشخیص ارتباط ژنوتیپ های مذکور با رکوردهای روزآزمون تولید شیر در دو رویه INBREED و MIXED نرم افزار  SASو مقایسه میانگین های حداقل مربعات با آزمون توکی- کرامر در سطوح معنی داری 5 درصد انجام شد.یافته ها: 23 جفت باز ایندل (حذف- اضافه) در ژن پرولاکتین شناسایی و ژنوتیپ ها در مرحله PCR مشخص گردید. ارتباط بین چندشکلی ژن مورد بررسی با رکوردهای تولید شیر روزآزمون با استفاده از یک مدل مختلط مورد بررسی قرار گرفت. ژنوتیپ AA بیشترین فراوانی ژنوتیپی (0.60) را در گله مورد مطالعه داشت. همچنین میزان فراوانی آلل های A و B به ترتیب 0.765 و 0.235 به دست آمد. نتایج مشخص نمود که رابطه معنی داری بین چند شکلی ژن پرولاکتین و تولید شیر در جمعیت مورد مطالعه وجود نداشت.نتیجه گیری: در تحقیق حاضر چون اثر ژنوتیپ های ژن پرولاکتین بر تولید شیر معنی دار نشده است، نمی توان اظهار داشت که کدام ژنوتیپ مطلوب می باشد.

سابقه و هدف: اسیدلینولئیک مزدوج نام عمومی برای گروهی اسیدچرب با 18 کربن و دارای دو پیوند دوگانه است که با یک پیوند ساده از هم جدا شده اند و بر تعدادی از فرآیندهای بیولوژیک تاثیر می گذارند. اسید لینولئیک مزدوج می تواند تولید برخی از سایتوکین های پیش التهابی که در فرآیند مقاومت به انسولین دخالت دارند را مهار کند. تاثیر اسیدلینولئیک مزدوج بر کاهش چربی شیر سبب شد تا به عنوان یک راهبرد تغذیه ای برای بهبود توازن منفی انرژی به جیره گاوهای شیری افزوده شود. هدف از انجام این آزمایش بررسی تاثیر تغذیه اسیدلینولئیک مزدوج از روز 21 قبل از زایش تا 21 یا 42 روز پس از زایش بر تست تحمل گلوکز و تغییرات گلوکز خون گاوهای هلشتاین بود.مواد و روش ها: تعداد 75 راس گاو شیری با نوبت زایش 3.3±1.7 (خطای استاندارد ± میانگین) با نمره وضعیت بدنی 3.25±0.2 انتخاب و به صورت تصادفی در بین چهار گروه آزمایشی قرار گرفتند: تغذیه 75 گرم در روز چربی پالم از 21 روز قبل از زایش تا 21 روز پس از زایش (C21) یا 42 روز پس از زایش (C42)؛ تغذیه 75 گرم در روز اسیدلینولئیک مزدوج پوشش دار از 21 روز قبل از زایش تا 21 روز پس از زایش (CLA21) یا 42 روز پس از زایش .(CLA42) مکمل اسیدلینولئیک مزدوج پوشش دار دارای 10 درصد از هر یک از ایزومرهای 10-ترانس، 12-سیس و 9-سیس، 11-ترانس بود. برای انجام تست تحمل گلوکز از هر گروه پنج راس گاو به صورت تصادفی انتخاب و در روزهای 14 و 30 پس از زایش به ازای هر کیلوگرم وزن زنده حیوان 0.25 گرم گلوکز از راه رگ شیری پستان اینفیوز شد. در زمان های 20-، 10-، 0، 5، 10، 20، 30، 40، 60، 80، 100 و 120 دقیقه نسبت به اینفیوز گلوکز، از راه رگ شیری جهت خلاف اینفیوز گلوکز نمونه خون تهیه و پس از سانتریفیوژ گلوکز آن اندازه گیری شد. سطح زیرمنحنی در دقیقه 60 و 120، نرخ زدودگی گلوکز و زمان رسیدن غلظت گلوکز به نصف به عنوان شاخص های تست تحمل گلوکز محاسبه شد. برای بررسی تغییرات گلوکز و انسولین خون در دوره پس از زایش در روزهای 21-، 0، 10، 21 و 42 نسبت به زایش از هر تیمار هشت راس گاو به صورت تصادفی انتخاب و از راه رگ دنبالچه نمونه خون تهیه شد. تولید شیر به صورت روزانه ثبت و به منظور سنجش ترکیبات شیر نمونه گیری به صورت هفتگی انجام شد.یافته ها: تغذیه مکمل اسیدلینولئیک مزدوج پوشش دار در دوره انتقال تاثیر معنی داری بر شاخص های تست تحمل گلوکز نداشت. سطح گلوکز خون در زمان زایش و 10 روز پس از زایش در گاوهای دریافت کننده اسیدلینولئیک مزدوج پوشش دار از گاوهای دریافت کننده چربی پالم بیشتر بود در حالی که غلظت انسولین خون در گروه های مختلف تفاوت معنی دار نداشت (P<0.05). گاوهای تغذیه شده با اسیدلینولئیک مزدوج پوشش دار در مقایسه با گاوهای تغذیه شده با چربی پالم درصد چربی شیر و نیز تولید چربی شیر کمتری داشتند (P<0.05). تغذیه مکمل پوشش دار اسیدلینولئیک مزدوج در دوره انتقال سبب افزایش تولید شیر در اوایل دوره شیردهی شد (P<0.05). افزایش دوره تغذیه اسیدلینولئیک مزدوج پوشش دار و یا چربی پالم از 21 روز پس از زایش به 42 روز پس از زایش سبب افزایش معنی دار تولید شیر نشد.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد افزودن اسیدلینولئیک مزدوج به جیره گاوها طی دوره انتقال سبب افزایش سطح گلوکز خون در ابتدای زایش و بهبود تولید شیر شده و تاثیر منفی بر تست تحمل گلوکز به عنوان برآوردی از مقاومت به انسولین نداشت.

سابقه و هدف: اثرات سودمند افزودن مکمل های چربی دارای اسیدهای چرب غیراشباع با چند پیوند دوگانه شامل منابع امگا-6 و امگا-3 به جیره بر بازده تولیدمثلی دام ها در مطالعات زیادی گزارش شده است. از طرفی یکی از مشکلات در اجرای طرح های اصلاح نژاد گوسفند، راندمان پایین تلقیح مصنوعی می باشد. تاکنون اثر ویژه افزودن روغن ماهی به عنوان منبع اسیدهای چرب امگا-3 به جیره فلاشینگ میش بر بازده تولیدمثلی میش پس از تلقیح مصنوعی بررسی نشده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر مکمل نمودن جیره فلاشینگ میش های نژاد شال با روغن ماهی بر بازده تولیدمثلی پس از تلقیح مصنوعی به روش لاپاراسکوپی بود.مواد و روش ها: تعداد 111 رس میش شال غیرشیرده و غیرآبستن، بر اساس جیره غذایی به سه گروه آزمایشی تقسیم شدند: 1- گروه آزمایشی شاهد منفی (C-)، تغذیه شده با جیره فلاشینگ بدون مکمل چربی 2- گروه آزمایشی شاهد مثبت (C+)، تغذیه شده با جیره فلاشینگ دارای 3.5 درصد مکمل چربی اشباع (پودر چربی پالم) و 3- گروه آزمایشی روغن ماهی (FO)، تغذیه شده با جیره فلاشینگ دارای 3.5 درصد روغن ماهی. هم زمان سازی فحلی با استفاده از تیمار پروژسترون به مدت 13 روز انجام شد. 24 الی 48 ساعت پس از خاتمه تیمار پروژسترون، نرخ بروز فحلی با استفاده از قوچ های مجهز به پیش بند و یراق نشانه گذار ثبت و 48 ساعت پس از خاتمه تیمار پروژسترون، تلقیح مصنوعی با روش لاپاراسکوپیک انجام شد. پانزده روز پس از تلقیح، قوچ های مجهز به یراق نشانه گذار جهت تعیین نرخ بازگشت فحلی و جفت گیری با میش های آبستن نشده از تلقیح، وارد گله شدند. چهل روز پس از تلقیح، تشخیص آبستنی با روش اولتراسونوگرافی انجام شد. در زمان زایش تعداد و وزن بره های متولد شده و سه ماه بعد از آن، تعداد و وزن بره های از شیرگرفته برای هر میش تحت آزمایش، ثبت گردید و با استفاده از آن ها صفات تولیدمثلی شامل نرخ آبستنی، نرخ زایش، نرخ سقط، نرخ مرده زایی، نرخ قصری، نرخ چندقلوزایی، نرخ زادآوری، نرخ بره زایی، محصول بره متولد شده، نرخ زنده مانی بره، نرخ بره گیری و محصول بره از شیرگرفته محاسبه شد.یافته ها: افزودن روغن ماهی در جیره فلاشینگ، باعث افزایش نرخ بره گیری حاصل از تلقیح لاپاراسکوپیک و مجموع تلقیح لاپاراسکوپیک و جفت گیری طبیعی گردید (P<0.05). افزایش نرخ بره گیری در میش های دریافت کننده روغن ماهی به دلیل بالاتر بودن نرخ چندقلوزایی و زادآوری بود؛ چرا که جیره های آزمایشی تاثیری بر نرخ آبستنی نداشتند (P>0.05). در میش هایی که مکمل روغن هیدروژنه پالم (چربی اشباع) دریافت کرده بودند، نرخ زنده مانی بره از زمان تولد تا سن نود روزگی نسبت به دو گروه دیگر به طور معنی داری کمتر بود (p<0.05).نتیجه گیری: در برنامه های تلقیح مصنوعی و نیز جفت گیری طبیعی هم زمان شده، گنجاندن روغن ماهی در جیره فلاشینگ می تواند بازده تولیدمثلی را بهبود دهد. همچنین توصیه می شود، از بکار بردن مکمل چربی پالم هیدروژنه در جیره فلاشینگ گوسفند اجتناب شود.

سابقه و هدف: به منظور بررسی اثر تغییرات فصلی و رژیم غذایی بر ترکیب و تولید شیر خام و ارتباط این شاخص ها با یکدیگر، شیر 5 گاوداری صنعتی ارزیابی شد.مواد و روش ها: این آزمایش در 2 فصل تابستان و زمستان در سال 1393 انجام شد. تغییرات دمایی از ایستگاه تحقیقات هواشناسی شمال شرق ایران (مشهد) جمع آوری شد. گاوهای شیرده با 2 جیره متفاوت در سه سطح تولید (پر تولید، متوسط تولید و کم تولید) تغذیه شدند: جیره شاهد (بدون دانه کتان) و جیره آزمایشی (حاوی 10 درصد دانه کتان). جیره ها به صورت مخلوط در اختیار حیوانات قرار گرفت. در این آزمایش، میزان ماده خشک مصرفی، تولید شیر روزانه، چربی شیر، پروتئین، لاکتوز، مواد جامد شیر و اسیدهای چرب غیراشباع آن اندازه گیری شد.یافته ها: با افزایش THI در طی تابستان (THI³72) نسبت به زمستان  (THI£72)میزان مصرف خوراک کاهش یافت (به ترتیب 21.8 در مقابل 24.0 کیلوگرم ماده خشک در روز). درنتیجه کاهش مصرف خوراک، تولید شیر و پروتئین شیر نیز کاهش یافت و چربی شیر تمایل به افزایش داشت. همچنین نسبت چربی به پروتئین در فصل زمستان افزایش معنی داری یافت (1.39 در مقابل 1.28). تیمار آزمایشی حاوی 10 درصد دانه کتان، موجب افزایش تولید شیر، اسید چرب غیراشباع با چند پیوند دوگانه (PUFA) و اسید لینولنیک شد. همچنین اسید چرب غیراشباع با یک پیوند دوگانه (MUFA) و اسید لینولئیک افزایش یافت ولی چربی شیر کاهش یافت. مصرف خوراک، درصد پروتئین، لاکتوز و مواد جامد شیر تحت تاثیر تیمار حاوی دانه کتان قرار نگرفتند. آنالیز استاندارد همبستگی بین تولید شیر با پروتئین شیر بیانگر ارتباط منفی این دو عامل است و با عوامل دیگر رابطه ای نداشت. در این آزمایش ارتباط معنی داری بین مواد جامد شیر با چربی شیر (0.795)، پروتین شیر (0.770) و لاکتوز شیر (0.477) مشاهده شد. علاوه بر این، رابطه اسیدهای چرب 18 کربن غیراشباع شیر با چربی شیر معکوس بود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده تغذیه دام ها با دانه کتان موجب افزایش نسبت چربی به پروتئین در فصل زمستان شد که احتمالا دلیلی بر بهره وری بهتر از چربی در بدن دام هاست. همچنین نتایج این آزمایش به روشنی بیانگر امکان افزایش تولید ارگانیک امگا-3 در شیر تا 2.3 برابر شیر شاهد در چربی شیر است. علاوه بر این به دلیل وابستگی شاخص های ترکیبات شیر خام به یکدیگر، می توان برای بهبود کیفیت شیر با ایجاد محیط مناسب دمایی و تغذیه مناسب برای گاوهای شیری، شیری با کیفیت بالاتر تولید کرد.

سابقه و هدف: دانه کامل جو به دلیل دارا بودن پریکارپ سالم در برابر اتصال باکتریایی شکمبه و گوارش توسط نشخوارکنندگان مقاوم است. بنابراین، به منظور دسترسی جمعیت میکروبی شکمبه به آندوسپرم احاطه شده توسط پریکارپ و پوسته غیرقابل هضم، فرآوری دانه جو ضرورت دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات روش فرآوری (آسیاب در مقابل ورقه نمودن با بخار) در قالب طرح کاملا تصادفی و بررسی تاثیرات سه زمان بخاردهی، دو فاصله غلطک و اثر متقابل این دو به صورت آزمایش فاکتوریل 2×3 در قالب طرح کاملا تصادفی بر فراسنجه های تجزیه پذیری ماده خشک و آلی دانه جو بود.مواد و روش ها: 5 گرم از هر یک از تیمارهای جو فرآوری شده (آسیاب شده با استفاده از توری 3 میلی متر یا ورقه شده با بخار طی سه زمان بخاردهی 35، 45 یا 55 دقیقه و دو فاصله غلطک 0.3 یا 0.4 میلی متر برای هر زمان بخاردهی) بر اساس ماده خشک با سه تکرار درون کیسه هایی از جنس پلی استر با اندازه منافذ 50 میکرومتر و با ابعاد 20 × 10 سانتی متر ریخته و داخل شکمبه یک راس گاو غیرشیرده هلشتاین به مدت 0، 2، 4، 8، 16، 24 و 48 ساعت قرار داده و هر یک از ساعات کیسه گذاری سه بار تکرار شدند. باقی مانده ماده خشک و آلی بر حسب زمان کیسه گذاری به کمک نرم افزار آماری SAS تجزیه و تحلیل گردیدند.یافته ها: روش فرآوری سبب تغییر چگالی دانه جو آسیاب شده (616 گرم بر لیتر) و ورقه شده با بخار (به طور میانگین 285 گرم بر لیتر) در مقایسه با دانه کامل جو (684 گرم بر لیتر) شد. افزایش وسعت فرآوری سبب کاهش چگالی دانه جو ورقه شده با بخار از 390 به 180 گرم بر لیتر و ضخامت از 1.5 به 1.0 میلی متر گردید. آسیاب کردن جو در مقایسه با ورقه نمودن با بخار سبب افزایش درصد ناپدیدی ماده خشک و آلی، افزایش بخش سریع تجزیه (28.6 در مقابل 21.6 درصد)، نرخ تجزیه پذیری (0.10 در مقابل 0.05 در ساعت)، تجزیه پذیری موثر (60.4 در مقابل 47.5 درصد) و کاهش بخش با پتانسیل تجزیه پذیری (51.7 در مقابل 56.0 درصد) و غیرقابل تجزیه (19.7 در مقابل 22.5) ماده خشک و افزایش بخش سریع تجزیه (28.3در مقابل 21.4 درصد)، نرخ تجزیه پذیری (0.10 در مقابل 0.05 در ساعت)، تجزیه پذیری موثر (60.6 در مقابل 647.6 درصد) و کاهش بخش با پتانسیل تجزیه پذیری (52.6 در مقابل 56.5 درصد) و غیرقابل تجزیه (19.1 در مقابل 22.1) ماده آلی دانه جو گردید (P<0.01). افزایش زمان بخار دهی و کاهش فاصله بین غلطک ها (در مقایسه گروهی فاصله غلطک 0.4 با 0.3 میلی متر) به طور میانگین سبب افزایش درصد ناپدیدی ماده خشک و آلی، اما کاهش بخش با پتانسیل تجزیه پذیری (62.6 در مقابل 49.4) و افزایش بخش سریع تجزیه (17.8 در مقابل 25.3)، بخش غیرقابل تجزیه (19.7 در مقابل 25.3)، نرخ تجزیه پذیری (0.05 در مقابل 0.06 در ساعت) و تجزیه پذیری موثر (44.1 در مقابل 50.9) ماده خشک و کاهش بخش با پتانسیل تجزیه پذیری (62.9 در مقابل 50.1) و افزایش بخش سریع تجزیه (17.7 در مقابل 25.1)، بخش غیرقابل تجزیه (19.5 در مقابل 24.9)، نرخ تجزیه پذیری (0.05 در مقابل 0.06 در ساعت) و تجزیه پذیری موثر (44.2 در مقابل 51.0) ماده آلی جو ورقه شده با بخار شد (P<0.05).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که روش فرآوری می تواند چگالی، اندازه ذرات دانه جو و توزیع آنها روی الک ها را تغییر دهد. آسیاب کردن در مقایسه با ورقه نمودن جو با بخار سبب افزایش تجزیه پذیری موثر ماده خشک و آلی گردید. تجزیه پذیری شکمبه ای ماده خشک و آلی دانه جو را می توان با بهینه نمودن متغیرهای مهم و دخیل در فرآیند ورقه ای نمودن با بخار (زمان بخارهی و تنظیم فاصله غلطک) مدیریت نمود.

سابقه و هدف: آلودگی خاک و تجمع فلزات سنگین در گیاهان و محصولات کشاورزی در مناطق صنعتی یکی از مهم ترین مسایل زیست محیطی است که زندگی گیاهان، حیوانات و انسان را تهدید می نماید. کادمیوم (Cd) یک فلز سنگین خطرناک با نیمه عمر طولانی بیولوژیکی است که با سرعت کم از بدن دفع می شود. این مطالعه با هدف تعیین اثرات دریافت طولانی مدت کادمیوم بر برخی پارامترهای بیوشیمیایی سرم خون گوسفند با یک جیره پرواری انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه ده راس بره نر مهربانی 9-8 ماهه بر اساس در یک طرح کاملا تصادفی به دو گروه شاهد (جیره پایه) و آزمایش (جیره پایه + 100 میلی گرم کادمیوم به ازاء هر کیلوگرم ماده خشک جیره به صورت کلرید کادمیوم) تقسیم شدند. بره ها روزانه در دو نوبت صبح و عصر خوراک دهی شدند و در روزهای صفر، 35 و 70 پیش از خوراک نوبت صبح از طریق ورید وداج بوسیله لوله های خلاء خونگیری شدند. سرم نمونه ها جداسازی شد و تا زمان آزمایش در 20- درجه سانتی گراد نگهداری شدند. کادمیوم، ازت اوره، کراتینین، سدیم، پروتئین کل، آلبومین و فعالیت آنزیم های آسپارتات آمینو ترانسفراز، آلانین آمینو ترانسفراز، گاما گلوتامیل ترانسفراز، کراتین فسفوکیناز، آلکالاین فسفاتاز و ایزوآنزیم استخوانی آن در سرم نمونه ها اندازه گیری شد. آزمایش های بیوشیمیایی به صورت خودکار بوسیله دستگاه اتوآنالایزر و کیت های بیوشیمیایی شرکت پارس آزمون با استفاده از دستورالعمل سازنده کیت انجام شد. میزان سدیم نمونه ها با استفاده از دستگاه فلیم فتومتر تعیین شد. تجزیه تحلیل آماری داده ها بوسیله آزمون چند دامنه ای دانکن انجام شد.یافته ها: میانگین افزایش وزن روزانه و ماده خشک مصرفی در گروه دریافت کننده کادمیوم کمتر بود (P<0.05). مقدار آلبومین در روز 70 و میزان فعالیت آلکالاین فسفاتاز و ایزو آنزیم استخوانی آن در روزهای 35 و 70 آزمایش در گروه کادمیوم نسبت به گروه شاهد کاهش یافت (P<0.05). افزایش میزان فعالیت آنزیم کراتین فسفوکیناز در روزهای 35 و 70 آزمایش در گروه کادمیوم معنی دار بود (P<0.05).نتیجه گیری: یافته های بدست آمده نشان داد که سطح 100 میلی گرم کادمیوم به ازاء هر کیلوگرم ماده خشک جیره در مدت 70 روز در بره های در حال رشد تغذیه شده با جیره پرواری، اثرات سمی قابل توجهی ندارد.

سابقه و هدف: ویژگی های لاشه و کیفیت گوشت از معیارهای مهم تاثیرگذار بر تصمیم مصرف کنندگان برای خرید گوشت هستند. تاثیر افزودنی های باکتریایی بر ویژگی های کیفی گوشت تاکنون مورد بررسی قرار نگرفته اند و این در حالی است که قابلیت این افزودنی ها برای تغییر در جذب اسیدهای چرب و متابولیسم لیپیدها در بدن در پژوهش های متعددی به اثبات رسیده است. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیرات پروبیوتیکی باکتریایی بر برخی ویژگی های لاشه و ویژگی های کیفی عضله بزغاله های نژاد مرخز، به عنوان یکی از نژادهای بومی کشور، به انجام رسید.مواد و روش ها: جیره آزمایشی بر مبنای نیازهای درج شده در انجمن ملی تحقیقات تنظیم گردید. پژوهش در قالب طرح کاملا تصادفی با دو تیمار و هشت تکرار با استفاده از 16 راس بزغاله نر نژاد مرخز به انجام رسید. بزغاله ها به مدت 119 روز با جیره آزمایشی تغذیه شدند. پروبیوتیک تجاری پری مالاک ترکیبی از چهار سویه باکتریایی Lactobacillus acidophilus (107 cfu/g×2.5)، L. casei(107 cfu/g×2.5)، Streptococcus faecium (107 cfu/g×2.5) و Bifidobacterium thermophilum(108 cfu/g×1.0) به صورت پودر خشک بوده و در پژوهش حاضر، طبق دستورالعمل شرکت سازنده، روزانه دو گرم در قالب دو عدد کپسول و پیش از نوبت خوراک دهی اول به هر دام در تیمار مربوطه خورانده شد. در پایان دوره آزمایش چهار بزغاله از هر تیمار کشتار و ویژگی های لاشه در ناحیه ران، شامل شاخص عضلانی بودن و نسبت عضله به استخوان، و ویژگی های کیفی گوشت در عضله biceps femoris، شامل ویژگی های فیزیکی، ترکیب شیمیایی و ترکیب اسیدهای چرب، مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که به استثنای شاخص عضلانی بودن ناحیه ران، دیگر پارامترهای ارزیابی شده در رابطه با ترکیب بافتی ناحیه ران تحت تاثیر استفاده از پروبیوتیک باکتریایی در جیره بزغاله ها قرار نگرفتند. شاخص عضلانی بودن ناحیه ران در بزغاله های گروه کنترل به طور معنی داری بیش از گروه دریافت کننده پروبیوتیک باکتریایی بود. به علاوه مصرف این پروبیوتیک باکتریایی به استثنای شاخص های L* و hue angle، تاثیر معنی داری بر دیگر ویژگی های کیفی گوشت در عضله biceps femoris شامل pH، ضایعات شیرابه ای، ظرفیت نگه داری آب، کاهش وزن در اثر طبخ، فشار برشی و نیز ترکیب شیمیایی آن نداشت. بررسی ترکیب اسیدهای چرب نیز نشان داد که پروبیوتیک مورد استفاده در پژوهش حاضر قادر به القای هیچ گونه تغییر معنی داری در درصد اسیدهای چرب اشباع، اسیدهای چرب غیراشباع، اسیدهای چرب غیراشباع با یک و چند پیوند دو گانه و نسبت اسیدهای چرب  n-3به  n-6و درصد مجموع اسیدهای چرب مطلوب در عضله biceps femoris بزغاله های مرخز نبوده است.نتیجه گیری: بررسی تاثیر مصرف پروبیوتیک باکتریایی تجاری به وسیله بزغاله های مرخز نشان داد که پروبیوتیک باکتریایی مورد استفاده در این پژوهش به طور کلی توانایی ایجاد تغییری قابل ملاحظه در نسبت عضلات در ناحیه ران و ویژگی های کیفی گوشت را ندارد.

سابقه و هدف: فاصله گوساله زایی از جمله صفاتی است که به میزان قابل توجهی تحت تاثیر اثرات محیطی و مدیریتی قرار می گیرد. استفاده از الگوریتم های هوشمند روش های یادگیری ماشین در بررسی سامانه های پیچیده رو به افزایش است و این روش ها نیز می تواند رهیافت مناسبی برای تحلیل داده های صنعت گاوشیری به حساب آیند. شبکه های عصبی مصنوعی بخشی از هوش مصنوعی بوده و معمولا از این الگوریتم ها بهره می جویند. هدف از انجام این مطالعه بررسی ارتباط بین صفات تولیدی و تولیدمثلی با فاصله گوساله زایی در تلقیح های متفاوت بود. چنین فرض گردید که استخراج این ارتباط می تواند در مدیریت بهتر این صفت نقش بهتری ایفا کند.مواد و روش ها: در این مطالعه، از داده های تولیدی و تولیدمثلی شرکت کشت و دامداری فکا وابسته به شرکت تعاونی وحدت گاوداران اصفهان استفاده شد. داده های مربوط به فاصله گوساله زایی (روز)، طول دوره خشکی (روز)، تعداد تلقیح، کل شیر تولیدی (کیلوگرم)، کل چربی تولیدی (کیلوگرم)، کل پروتئین تولیدی (کیلوگرم)، روزهای شیردهی (روز)، شیر تصحیح شده (کیلوگرم)، چربی تصحیح شده (کیلوگرم)، پروتئین تصحیح شده (کیلوگرم) مورد بررسی قرار گرفت. داده ها مربوط به 15465 راس گاو بود که تاریخ زایش آن ها در بازه بین سال های 1368 تا 1393 قرار داشت. جهت کاهش ابعاد داده های مورد استفاده در آموزش شبکه عصبی مصنوعی از دو رویکرد حذف همبستگی بالا و تحلیل مولفه اصلی استفاده شد. سپس به ازای هر تلقیح، یک شبکه عصبی آموزش داده شد. برای بررسی کارایی شبکه عصبی از معیارهای ضریب تعیین و جذر میانگین مربعات خطا استفاده شد. میزان رابطه خطی و غیرخطی بین متغیرهای ورودی با فاصله گوساله زایی نیز با معیار ضریب اطلاعات بیشین بررسی گردید.یافته ها: مقادیر مشابه معیارهای ضریب تعیین و جذر میانگین مربعات خطا حاصل از شبکه عصبی مصنوعی نشان داد که ارتباط بین متغیرهای ورودی و فاصله گوساله زایی در تلقیح های مختلف از روند تقریبا یکسانی پیروی می کند. مقادیر بزرگتر جذر میانگین مربعات خطا حاصل از رویکرد تحلیل مولفه اصلی نسبت به رویکرد حذف همبستگی بالا نشان داد که استفاده از رویکرد حذف همبستگی بالا مناسبتر می باشد. معیار ضریب اطلاعات بیشین روند تقریبا یکسانی در میزان رابطه خطی و غیرخطی متغیرهای مختلف و فاصله گوساله زایی در تلقیح های مختلف نشان داد. در این راستا روزهای شیردهی و تولید شیر بیشترین ارتباط را با فاصله گوساله زایی داشتند.نتیجه گیری کلی: نتایج نشان داد که معیارهای ضریب تعیین و جذر میانگین مربعات خطا در تلقیح های مختلف تقریبا یکسان هستند. از این رو نباید انتظار داشت که رابطه بین متغیرهای ورودی به کار رفته در این تحقیق با فاصله گوساله زایی در تلقیح های مختلف متفاوت باشد. بر اساس نتایج این مطالعه مشخص گردید که متغیرهای به کار رفته در این مطالعه پیش بینی خوبی از فاصله گوساله زایی را نشان می دهند. همچنین می توان چنین استنباط کرد که شرایط محیطی- مدیریتی در تلقیح های مختلف اثر ناچیزی روی ارتباط بین فاصله گوساله زایی و سایر متغیرها داشته است.

سابقه و هدف: صفات تولیدی و تولیدمثلی نقش مهمی در صنعت گاو شیری و بازده اقتصادی آن دارند. ارتباط ژنتیکی صفات تولیدی و تولیدمثلی در جهت خلاف یکدیگر می باشد و افزایش تولید شیر باعث کاهش بازده تولید مثلی و افزایش مشهود هزینه های جایگزینی تلیسه ها در گله های تجاری شیری می شود. مدل دام چند صفتی به دلیل در نظر گرفتن روابط بین صفات روش مناسبی در تحلیل ژنتیکی توام صفات با وراثت پذیری پائین و بالا می باشد و دقت ارزیابی را افزایش می دهد. ایران با توجه به شرایط متفاوت دما و رطوبت در نواحی مختلف اقلیم های متفاوتی دارد و از طرفی اقلیم به صورت مستقیم و غیرمستقیم در تولید حیوانات اثر دارد. بنایراین هدف از این مطالعه برآورد پارامترهای ژنتیکی و محاسبه روند فنوتیپی و ژنتیکی برخی صفات تولیدی و تولیدمثلی گاوهای شیری هلشتاین اقلیم خشک بیابانی ایران با استفاده از مدل دام چند صفتی بود.مواد و روش ها: در این تحقیق به منظور آنالیز ژنتیکی صفات تولیدی (شیر، چربی، پروتئین، درصد چربی و پروتئین 305 روز و صفات تولیدمثلی (طول دوره خشکی، سن اولین زایش و فاصله گوساله زایی) گاوهای شیری هلشتاین در اقلیم خشک بیابانی ایران از 5403 رکورد که طی سال های 1375 تا 1388 توسط مرکز اصلاح نژاد دام کشور جمع آوری شده بود استفاده گردید. برآورد مولفه های واریانس و کواریانس، ارزش های ارثی و همبستگی های ژنتیکی و فنوتیپی به روش حداکثر درست نمائی محدود شده بر اساس مدل دام چند صفتی با استفاده از نرم افزار ژنتیکی DMU انجام گردید. روند ژنتیکی و فنوتیپی به ترتیب از تابعیت میانگین ارزش اصلاحی و میانگین فنوتیپی صفات بر سال زایش محاسبه گردید.یافته ها: وراثت پذیری صفات تولید شیر، مقدار چربی، درصد چربی، مقدار پروتئین و درصد پروتئین، طول دوره خشکی، سن اولین زایش و فاصله گوساله زایی به ترتیب 0.23، 0.27، 0.39، 0.28، 0.41، 0.03، 0.25 و 0.05 بودند. قدر مطلق همبستگی ژنتیکی در محدوده 0.01 (مقدار چربی و طول دوره خشکی) تا 0.84 ( مقدار شیر و مقدار پروتئین) و همبستگی فنوتیپی بین 0.01 (مقدار پروتئین با مقدار چربی و سن اولین زایش با درصد پروتئین) تا 0.91 ( تولید شیر و مقدار پروتئین) بود. روند ژنتیکی ( برای دختران) برای صفات تولید شیر 4.48 (±0.88)، مقدار پروتئین 0.08 (±0.03) کیلوگرم و درصد پروتئین -0.001 (±0.0002) درصد بود (P<0.01). روند ژنتیکی سایر صفات معنی دار نبود.نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد روند فنوتیپی تمامی صفات تولیدی و تولیدمثلی و روند ژنتیکی صفات تولید شیر و مقدار پروتئین مطلوب و معنی دار بود.