علوم پیراپزشکی و توانبخشی مشهد
سال:1395 | دوره:5 | شماره:2 |تعداد مقالات:10

هدف: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر کراس لینکینگ قرنیه بر اسمولاریتی اشک در بیماران کراتوکونوس پیشرونده با استفاده از دستگاه TearLab انجام شده است.روش بررسی: در این مطالعه 66 چشم از 66 بیمار (محدوده سنی 15 تا 35 سال شامل 40 مرد و 26 زن)، با کراتوکونوس پیشرونده که کاندید جراحی کراس لینکینگ قرنیه بودند، تحت مطالعه قرار گرفتند. این بیماران، فاقد هرگونه سابقه بیماری چشمی و یا بیماری سیستمیک با تظاهرات چشمی بودند و تا سه هفته قبل از مطالعه، از لنز تماسی استفاده نکرده بودند. همچنین این بیماران بعد از عمل نیز تا 6 ماه از داروهای موثر بر اشک چشم یا لنز تماسی (به جز مدت درمان بعد جراحی) استفاده نکردند. میزان اسمولاریتی اشک با استفاده از دستگاه TearLab قبل و 6 ماه بعد از کراس لینکینگ قرنیه اندازه گیری شد و پس از جمع آوری داده ها، اطلاعات بدست آمده از طریق روش های آماری توصیفی و تحلیلی آنالیز گردید.یافته ها: در مقادیر اسمولاریتی اشک قبل و 6 ماه بعد از کراس لینکینگ قرنیه، اختلاف معنی داری مشاهده نشد و میانگین اسمولاریتی، قبل از عمل جراحی کراس لینکینگ قرنیه 303.82±15.50 و بعد از عمل 306.64±14.49 بود که بین میانگین اسمولاریتی اشک قبل و بعد از کراس لینکینگ قرنیه، اختلاف معنی داری بدست نیامد (p=0.192).نتیجه گیری: جراحی کراس لینکینگ قرنیه در بیماران دارای کراتوکونوس پیشرونده، باعث تاثیر قابل توجهی بر اسمولاریتی اشک نمی شود و نمی توان خشکی چشم را به عنوان یکی از عوارض جانبی کراس لینکینگ قرنیه در نظر گرفت.

هدف: با افزایش جمعیت سالمندان، شیوع ناتوانایی های جسمانی نیز در حال افزایش است که این امر، توجه سیستمهای مراقبتی، بهداشتی و اجتماعی را به خود معطوف کرده است. از جمله مشکلات شایع در دوران سالمندی کاهش تعادل واختلال پوسچر، کاهش عملکرد عصبی عضلانی، توده عضله، قدرت، استقامت، حرکت و بی ثباتی مفصل است. هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی با باند الاستیک، بر تعادل ایستا و درد سالمندان زن، دارای آرترورز و واروس زانو می باشد.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 24 بیمار زن مبتلا به آرتروز و واروس زانو (دامنه سنی 50 تا 65 سال) به طور داوطلبانه آمادگی خود را جهت شرکت در پژوهش اعلام کردند و به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. جهت سنجش تعادل از دستگاه تعادل سنج بایودکس (BIODEX) و میزان درد بیماران از طریق مقیاس دیداری درد (VAS) استفاده گردید. گروه تجربی به مدت 8 هفته تمرینات مقاومتی با باند الاستیک را به مدت 45 دقیقه، سه روز در هفته انجام دادند. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تی استیودنت وابسته و مستقل استفاده گردید.یافته ها: نتایج تحقیق بهبود معنی داری در آزمون تعادل ایستا بین دو گروه تجربی و کنترل نشان نداد (p=0.147). اما در تغییرات آزمون درد بهبود معنی داری بین دو گروه کنترل و تجربی مشاهده شد (p=0.001).نتیجه گیری: یک دوره تمرینات مقاومتی با باند الاستیک نتوانست بر تعادل ایستا سالمندان مبتلا به آرتروز و واروس زانو تاثیرگذار باشد اما بر تغییرات درد زانو این گروه از افراد تاثیر قابل توجهی داشت لذا می توان از تمرینات مقاومتی با باند الاستیک، در بیماران سالمند مبتلا به آرتروز و واروس زانو، به عنوان یک روش به منظور کاهش درد در مفصل زانو استفاده کرد.

هدف: رویکرد جهانی به کیفیت مراقبت سلامت منجر به تلاش برای مدیریت موثرتر منابع و خدمات با در نظر گرفتن افزایش هزینه ها، مزایای رقابتی در بازاریابی و ایمنی بیمار شده است. یکی از ابزارهای اصلی کیفیت مراقبت سلامت و بهبود آن اعتباربخشی است. این پژوهش باهدف بررسی فرایند اجرای اعتباربخشی از دیدگاه کارکنان بخش مدیریت اطلاعات سلامت، به عنوان اصلی ترین جایگاه اطلاعاتی و تصمیم گیری در بیمارستان ها و یک منبع مهم ارزیابی انجام شده است.روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی در کلیه بخش مدیریت اطلاعات بیمارستان های مشهد با استفاده از پرسشنامه ای محقق ساخته ای اجرا شد. تحلیل داده ها با آنالیز واریانس یک طرفه برای مقایسه میانگین متغیر اجرای اعتباربخشی در چند گروه انجام گردید. همچنین از آزمون فریدمن به منظور مقایسه رتبه ها در هر یک از مولفه های پرسشنامه استفاده شد.یافته ها: یافته ها نشان داد مدیریت و هدایت موثر، آگاهی از اهداف اجرای اعتباربخشی، پویایی و کارایی بخش، ایجاد انگیزه با ارائه پاداش و مشارکت کارکنان در اعتباربخشی از نقاط قوت اجرای آن است. در مقابل افزایش حجم کار کارکنان و تقسیم وظایف، کمبود آموزش روش های بهبود کیفیت، اطلاع رسانی ناکافی به کارکنان از میزان پیشرفت، کمبود تخصیص بودجه، نبود انگیزه در کارکنان و فقدان کار گروهی وظایف از چالش های موجود است.نتیجه گیری: آموزش، توسعه فرهنگ کار گروهی و مدیریت موثر به اجرای کامل تر فرایند اعتباربخشی منجر می گردد و ضمن تاثیر مثبت بر عملکرد کارکنان، به رفع چالش های اجرای اعتباربخشی در بخش مدیریت اطلاعات سلامت کمک می کند.

هدف: درمطالعات انجام شده در زبان انگلیسی، کودکان مبتلا به اختلال آسیب ویژه زبانی، نقایص ویژه ای را در انسجام داستان نشان داده اند، در پژوهش حاضر انسجام داستان در این دسته از کودکان و کودکان طبیعی در زبان فارسی بررسی شده است.روش بررسی: این مطالعه از نوع مقطعی است. 50 کودک با رشد طبیعی و 10 کودک مبتلا به آسیب ویژه زبانی در این مطالعه شرکت کردند. کودکان آسیب ویژه زبانی از نظر وضعیت شنوایی، هوش غیرکلامی و عاطفی طبیعی بودند. مشکل زبانی آنها با استفاده از آزمون رشد زبان تایید گردید. با استفاده از نسخه فارسی آزمون هنجار گفتمان روایتی، داستانهای تک صحنه ای و سه صحنه ای از آنها استخراج و نسخه برداری گردید. سپس بر اساس عناصر انسجام امتیاز داده شد. در هردو مرحله نسخه برداری و امتیاز دهی، درصد توافق بین دو مصحح محاسبه گردید. جهت مقایسه امتیاز انسجام داستانها و صحنه ها بین دو گروه، از آزمونهای تی مستقل و من ویتنی استفاده شد. یافته ها: در کودکان طبیعی درصد توافق برای نسخه برداری هر دو داستان«الف1» و «الف 3» 100 درصد، امتیازدهی داستان «الف 1»، 96 درصد و امتیازدهی داستان «الف 3»، 94.51 درصد به دست آمد. پس از مقایسه گروه ها مشخص شد که در بین دو گروه میانگین امتیاز انسجام داستان «الف 1» و «الف 3» به تفکیک و همچنین میانگین امتیاز انسجام صحنه های مختلف داستان «الف3» در دو گروه به طور معنادار متفاوت هستند (p=0.00). نتیجه گیری: عملکرد انسجام داستان در کودکان مبتلا به آسیب ویژه زبانی ضعیف تر از کودکان با رشد طبیعی است.

هدف: امروزه استئوآرتریت به یکی از بزرگترین مسائل جامعه سالمندان تبدیل شده است که منجر به ناتوانی، مشکلات جسمی، هزینه هایی برای خانواده و جامعه می شود. لذا پیدا کردن یک روش درمانی که بتواند به این افراد کمک کند و عوارض ناشی از این بیماری را کاهش دهد از اهمیت زیادی برخوردار است بنابراین هدف از این پژوهش تاثیر حرکت درمانی در آب بر فعالیت الکتریکی عضلات چهارسررانی و شدت درد زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو بود.روش بررسی: تعداد 30 زن سالمند مبتلا به استئوارتریت زانو به روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس، انتخاب، و به صورت تصادفی ساده به دو گروه تجربی (سن: 58.73±4.78) و کنترل (سن: 56.93±5.43) تقسیم شدند لازم به ذکر است که بین میانگین سن گروه تجربی و کنترل از نظر آماری تفاوت معناداری وجود نداشت (t=0.963، p=0.344). به گروه تجربی یک دوره حرکت درمانی در آب به مدت 20 جلسه با تواتر پنج جلسه درهفته، و هر جلسه 60 - 45 دقیقه انجام شد. قبل و بعد از مداخله، فعالیت الکتریکی عضلات چهارسررانی با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی سطحی biovision ساخت کشور سوئیس و شدت درد با استفاده از مقیاس عینی درد (Visual analog scale) اندازه گیری و ثبت شد. تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارspss نسخه 20 و آزمون T student مورد آزمون قرار گرفت.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که حرکت درمانی در آب باعث افزایش معناداری در فعالیت الکتریکی عضلات پهن مایل داخلی (p=0.2817)، پهن خارجی (p=0.2681) و راست رانی (p=0.831) نشد اما باعث افزایش میانگین فعالیت الکتریکی این عضلات شد. همچنین نتایج نشان داد که این تمرینات باعث کاهش شدت درد در بیماران شده است (p=0.001).نتیجه گیری: حرکت درمانی در آب بر فعالیت الکتریکی عضلات چهار سر رانی تاثیری ندارد. ولی می توان این روش درمانی را به عنوان روشی موثر برای کاهش شدت درد بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو تجویز نمود.

هدف: هدف این پژوهش، مطالعه برخی پارامترهای بیومکانیک قرنیه شامل هیسترزیس و فاکتور مقاومت قرنیه ای در دژنراسیون حاشیه ای شفاف قرنیه با دستگاه تحلیل کننده پاسخ چشمی می باشد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی بر اساس اطلاعات موجود در پرونده پزشکی بیماران از ژانویه سال 2013 تا اکتبر 2015 انجام شد و تعداد 102 چشم از 63 بیمار 20 تا 50 ساله در این مطالعه وارد شدند. تشخیص دژنراسیون حاشیه ای شفاف قرنیه بر اساس معاینات بالینی و تصویربرداری های پاراکلینیک شرط ورود به مطالعه و معیارهای خروج شامل سایر بیماریهای قرنیه ای، خشکی چشم شدید، گلوکوم، استفاده از داروهای چشمی، حاملگی یا شیردهی، بیماریهای سیستمیک، جراحی چشمی قبلی، سن بالای 50 سال و چشمهای مشکوک به سایر اکتازی های قرنیه ای بودند. مقادیر هیسترزیس، فاکتور مقاومت قرنیه ای و سایر پارامترهای خروجی دستگاه تحلیلگر پاسخ چشمی استخراج شدند و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد آنالیز آماری توصیفی و تحلیلی قرار گرفتند.یافته ها: در بررسی مقادیر خروجی از دستگاه تحلیلگر پاسخ چشمی در کل افراد تحت مطالعه، میانگین (±انحراف معیار) هیسترزیس قرنیه ای 9.18±1.47، فاکتور مقاومت قرنیه ای 8.48±1.72، فشار داخل چشمی جبران شده قرنیه ای 14.58±3.08 و فشار داخل چشمی مرتبط با گلدمن 12.38±3.42 میلیمتر جیوه بدست آمدند. همچنین برای هیسترزیس قرنیه ای (p=0.12) فشار داخل چشمی جبران شده قرنیه ای (p=0.37) و فشار داخل چشمی مرتبط با گلدمن (p=0.07) میان دو گروه مرد و زن، اختلاف معناداری وجود ندارد اما برای فاکتور مقاومت قرنیه ای میان دو گروه مرد و زن، اختلاف معناداری (p=0.01) وجود دارد. نتیجه گیری: این مطالعه، مقادیر طبیعیهیسترزیس و فاکتور مقاومت قرنیه ایحاصل از دستگاه تحلیل کننده پاسخ چشمی را برای دژنراسیون حاشیه ای شفاف قرنیه نشان می دهد. این نتایج می توانند در ارزیابی بیومکانیک قرنیه بعنوان یک شاخص در فرآیند تشخیص و درمان این بیماری مورد استفاده قرار گیرند.

هدف: خدمات سرپایی بخش قابل توجهی از نظام ارائه خدمات سلامت را شامل می شود. تسلط بخش غیردولتی در ارائه این خدمات در کنار نقش تولیتی دولت، اهمیت پایش جنبه های غیربالینی کیفیت این خدمات را نشان می دهد. هدف از این تحقیق، بررسی میزان پاسخگویی نظام سلامت در حوزه خدمات سرپایی در مناطق منتخب شهر مشهد بوده است.روش بررسی: این مطالعه توصیفی- کاربردی و از نوع مقطعی بود. نمونه مورد بررسی شامل 889 خانوار ساکن در دو منطقه برخوردار و کمتر برخوردار شهر مشهد بود که به روشنمونه گیری ترکیبی و در سال 1393 انتخاب شدند. ابزار مطالعه، پرسشنامه سه بخشی سازمان جهانی بهداشت بود که روایی و پایایی آن قبلا تائید شده بود. داده ها با استفاده از شاخصهای توصیفی و استنباطی آماری در نرم افزارSPSS تحلیل گردید.یافته ها: یافته های این مطالعه نشان داد که به طور کلی بیش از 60% افراد، پاسخگویی خدمات سرپایی را در حوزه های مختلف خوب گزارش دادند. سطح پاسخگویی در حوزه محرمانگی بالاتر و در حوزه کیفیت امکانات رفاهی محل ارائه خدمت، پایین تر از سایر حوزه ها بوده است. همچنین سطح پاسخگویی از نظر ساکنان منطقه برخوردار بیشتر از منطقه کمتر برخوردار گزارش شده بود.نتیجه گیری: پاسخگویی نظام سلامت هدفی است که در صورت وجود یک تولیت خوب در نظام سلامت محقق می شود. از آنجا که اکثر نهادهای ارائه دهنده خدمات سرپایی خارج از تصدی وزارت بهداشت به عنوان تولیت نظام سلامت است، لذا ایجاد مکانیسم های مناسب برای پایش میزان تحقق این هدف ضروری به نظر می رسد.

هدف: کاهش قدرت عضلانی یکی از علل اصلی افتادن در سالمندان است، که با عواقب و عوارض جسمانی و افسردگی همراه است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر یک دوره تمرینات منتخب پیلاتس بر قدرت عضلات ران و افسردگی زنان سالمند بود.روش بررسی: در پژوهش نیمه تجربی حاضر تعداد 23 زن سالمند با دامنه سنی 55 تا 60 سال از بین سالمندان داوطلب شهر اصفهان بصورت دردسترس و هدفمند انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه تجربی (12 نفر، با میانگین و انحراف معیار سن 56.75±4.61 سال، وزن 61.75±5.41 کیلوگرم، قد 161.83±7.01 سانتیمتر) و کنترل (11 نفر، با میانگین و انحراف معیار سن 59.09±10.20 سال، وزن 62.78±2.81 کیلوگرم، قد 158.81±5.03 سانتیمتر) تقسیم شدند. گروه تجربی 8 هفته تمرینات پیلاتس را 3 جلسه در هفته به مدت 60 دقیقه انجام دادند، ولی گروه کنترل در هیچ گونه فعالیتی به غیر از فعالیت های معمول روزانه شرکت نداشتند. قدرت عضلانی با استفاده از دینامومتر دستی (Power Track II Commander TMJ Tec medical) و میزان افسردگی با استفاده از پرسشنامه افسردگی Beck در دو مرحله قبل و بعد از اجرای تمرینات پیلاتس اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به وسیله آزمون تی همبسته و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معناداری (p£0.005) مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که پس از 8 هفته تمرین بهبود معناداری در نمرات قدرت عضلانی چهارسر و همسترینگ پای گروه تجربی نسبت به پیش از دوره تمرینات پیلاتس یافت شد، در حالی که در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. همچنین تفاوت معناداری در نمرات افسردگی بین پیش و پس آزمون در گروه تجربی دیده شد اما در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نگردید.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، چنین به نظر می رسد که تمرینات منتخب پیلاتس بر بهبود قدرت عضلانی و افسردگی زنان سالمند موثر است و می تواند به عنوان یک مداخله ای تاثیر گذار مورد توجه قرار گیرد.

هدف: ابزارهای متعددی به منظور بررسی تاثیر اختلال صوت بر ابعاد مختلف جسمی، روانی و اجتماعی بیماران طراحی شده است که از جمله آنها می توان به شاخص معلولیت صوت (Voice Handicap Index-30; VHI) اشاره کرد. در بیماران فلجی تارهای صوتی، صوت بیشتر از دیگر زیر سیستمهای گفتار تحت تاثیر قرار می گیرد. هدف ما در این پژوهش بررسی کیفیت زندگی در افراد فلجی تارهای صوتی با ابزار شاخص معلولیت صوت می باشد.روش بررسی: نمونه از 10 نفر که شامل 9 نفر مرد و 1 نفر زن بود، تشکیل می شد. سن بیماران نیز در محدوده سنی 55-23 سال بود. زمان نمونه گیری از ابتدای تیرماه تا 15 مرداد ماه 1392 و محل آن کلینیکهای گفتار درمانی شهر مشهد بود. پس از تکمیل نسخه فارسی پرسشنامه توسط بیماران اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: ضریب همبستگی پیرسون بین زیرآزمون حیطه های عملکردی و عاطفی 0.474، بین زیرآزمون حیطه های عملکردی و جسمی 0.821 و بین زیرآزمون حیطه های جسمی و عاطفی 0.669 بود. در مطالعه حاضر ارتباط بین زیرآزمون حیطه های عملکردی - عاطفی متوسط، زیرآزمون حیطه های جسمی - عاطفی قوی و حیطه های عملکردی - جسمی بسیار قوی ارزیابی گردید.نتیجه گیری: تاثیر معلولیت ناشی از اختلالات صوت به طور عمده از فردی به فرد دیگر متفاوت است و به عواملی مانند شغل، محیط زندگی و کار، واکنش اطرافیان به کیفیت اختلال صوت و شخصیت کلی فرد مرتبط می باشد. اختلال صوت در افراد مبتلا به فلجی تارهای صوتی در کاهش کیفیت زندگی آنها تاثیر بسزایی دارد. ارزیابی های بیمار محوری مانند برای ارزیابی بیماران مبتلا به فلجی تارهای صوتی در کنار دیگر ارزیابی های گفتاری توصیه می شود.

هدف: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر خواب شبانه بر تحکیم مهارت حرکتی ظریف دانشجویان 19 تا 25 ساله به دنبال یک جلسه تمرین با و بدون تسهیل عصبی-عضلانی از طریق گیرنده های عمقی بود.روش بررسی: 22 دانشجوی راست دست (25-19سال) که دارای کیفیت خواب مطلوب و عدم بیماری عصبی عضلانی بودند به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی (انجام تمرینات تسهیل عصبی-عضلانی) و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه آزمایشی و کنترل در روز اول به یک جلسه تمرین (54 کوشش) پرتاب دارت پرداخته و بلافاصله در آزمون اکتساب (9 کوشش) شرکت کردند. سپس در صبح روز دوم پس از خواب شبانه، آزمون بازآزمایی (9کوشش) به عمل آمد. برای ارزیابی بهبود دقت اجرا، آزمون اکتساب و آزمون بازآزمایی با یکدیگر مقایسه شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس بین-درون آزمودنی های آمیخته در سطح معناداری a=0.05 استفاده گردید.یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تفاوت معنادار آماری در دقت اجرا قبل و بعد از خواب شبانه (p=0.62، f=3.9) بین دو گروه مشاهده نشد (p=0.71، f=0.13). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که خواب شبانه به دنبال یک جلسه تمرین با و بدون تسهیل عصبی-عضلانی قبل از اجرای مهارت حرکتی ظریف، تاثیری بر تحکیم مولفه دقت نداشته است.