علوم پیراپزشکی و توانبخشی مشهد
سال:1396 | دوره:6 | شماره:1 |تعداد مقالات:10

هدف: کشیدگی رباط خارجی مچ پا یکی از شایعترین آسیبها در ورزشکاران است که یکی از دلایل اصلی بروز آن مشکلات حس عمقی است. با توجه به احتمال بالای بروز مجدد کشیدگی رباط خارجی مچ پا توانبخشی این آسیب بسیار اهمیت دارد، لذا هدف این تحقیق مقایسه اثرات تفکیکی و ترکیبی دو روش توانبخشی سنتی و لباس فضایی بر حس عمقی افراد مبتلا به کشیدگی رباط خارجی مچ پا بود. روش بررسی: تعداد30 نفر مرد و زن مبتلا به کشیدگی رباط خارجی مچ پا به صورت داوطلب در این تحقیق شرکت کردند و به طور مساوی در سه گروه توانبخشی قرار گرفتند. افراد به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه 45 دقیقه تحت تمرینات توانبخشی قرار گرفتند. حس عمقی افراد قبل و بعد از هشت هفته توسط دستگاه اندازه گیری حس عمقی مچ پا مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنوا استفاده شد (0/05>p). یافته ها: نتایج تحقیق تفاوت معنی داری را در حس عمقی مچ پا بین سه روش توانبخشی نشان داد (0/026=p). روش ترکیبی به طور معنی داری اثر بخش تر از روش سنتی بود (0/024=p)، اما بین روش ترکیبی با لباس فضایی (0/236=p) و روش لباس فضایی با سنتی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/928=p). نتیجه گیری: به نظر می رسد روش ترکیبی تاثیر معنی داری بر حس عمقی مچ پا نسبت به روش سنتی داشته باشد، اما نیاز به بررسیهای بیشتر در گروههای بیشتر افراد با گروههای سنی مختلف و ناتوانیهای عملکردی بیشتر یا کمتر است تا بتوان به جمع بندی جامعی رسید.

هدف: محیط بیمارستان دارای انواع مختلفی از میکروارگانیسمها بویژه قارچها می باشد. انتشار قارچهای هوابرد در بخشهای بیمارستانی، عامل خطرناکی برای سلامتی بیماران بستری محسوب شده و در ایجاد عفونتهای بیمارستانی نقش عمده ای دارند. در مطالعه حاضر، نوع و میزان آلودگی قارچی هوای بخشها و اتاقهای عمل بیمارستان بررسی شده است. روش بررسی: دراینمطالعه، 96 نمونه از بخشهای همودیالیز زنان، مردان، پیوند کلیه، پیوند کبد و مراقبتهای ویژه (ICU) و هر سه اتاق عمل بیمارستان پیوند اعضاء شهر مشهد گرفته شد. نمونه برداری با استفاده از دستورالعمل(The National Institute for Occupational Safety and Health; NIOSH) و بر اساس روش آندرسون با دبی L/min 12در مدت زمان min 2 انجام شد و تراکم قارچی بر اساس تعداد کلنی بر متر مکعب (CFU/m3) محاسبه گردید. شناسایی عوامل قارچی نیز توسط آزمایشهای ماکروسکوپی و میکروسکوپی قارچ شناسی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: قارچهای جنس (Aspergillus (29/98% و جنس (Penicillium (25% بیشترین عوامل قارچی آلوده کننده هوای بخشها و اتاقهای عمل بودند. میزان آلودگی قارچی در بخشهای همودیالیز مردان، همودیالیز زنان، پیوند کبد، پیوند کلیه و ICU، به ترتیب 58/3%، 33/3%، 33/3%16/7% و 8/3% بود. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر، میزان آلودگی قارچی هوای بخشها و اتاقهای عمل نسبتاً پایین بود. با این حال، به دلیل حساسیت بالای بیماران گیرنده عضو و سرکوب ایمنی در کسب عفونتهای قارچی بیمارستانی، بررسیهای دوره ای میزان آلودگیهای قارچی در این نوع بیمارستانها ضروری است.

هدف: مطالعات بسیاری با کمک تجهیزات آزمایشگاهی، کینماتیک تغییر یافته کتف در دو گروه از بیماریهای ارتوپدی شانه شامل سندرم گیرافتادگی شانه و پارگی نسبی روتاتور کاف را نشان می دهند. یکی از معتبرترین آزمونهای بالینی تشخیص اختلال راستای کتف، آزمون همراهی کتف می باشد که به صورت غیر فعال به تصحیح چرخش رو به بالا و تیلت خلفی کتف می پردازد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج حاصل از انجام آزمون همراهی کتف در تشخیص اختلال راستای کتف و تاثیر آن بر درد شانه و دامنه حرکتی ابداکسیون طی آزمون در دو گروه از بیماران مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه و پارگی نسبی روتاتور کاف می باشد. روش بررسی: هفت بیمار مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه و هفت بیمار مبتلا به پارگی نسبی روتاتور کاف براساس معیارهای ورود و خروج، وارد مطالعه شدند. میزان درد شانه حین حرکت براساس معیار دیداری درد، دامنه حرکتی ابداکسیون، فلکسیون و اسکپشن (گونیامتر دیجیتال) و همچنین میزان ناتوانی شانه (پرسشنامه ناتوانی اندام فوقانی) در هر دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفت. درد شانه حین آزمون همراهی کتف و نتیجه آزمون همراهی کتف طی ابداکسیون شانه در هر دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. آزمونهای t مستقل و t جفتی به ترتیب جهت بررسی تغییرات بین گروهی و درون گروهی مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: بنابر نتایج بدست آمده، مدت بیماری (0/02=p)، درد شبانه شانه (0/001>p)، قسمت مربوط به کار پرسشنامه ناتوانی اندام فوقانی (0/001=p)، دامنه حرکتی فلکسیون مرتبه اول (0/02=p)، دامنه حرکتی اسکپشن مرتبه اول (0/009=p) و درد شانه حین آزمون همراهی کتف (0/048=p) در بین دو گروه مذکور با استفاده از آزمون تی مستقل معنی دار شده است. تنها مقایسه بین درد شانه حین حرکت و درد شانه حین آزمون همراهی کتف در گروه سندرم گیرافتادگی شانه با استفاده از آزمون تی جفتی معنی دار شد (0/001=p). نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان می دهد که آزمون همراهی کتف به عنوان یک آزمون تشخیص اختلال راستای کتف اگر چه در بیماران مبتلا به سندرم گیرافتادگی معتبر است ولی به نظر می رسد که این آزمون در گروه بیماران مبتلا به پارگی نسبی روتاتور کاف به اندازه کافی دقیق نیست.

هدف: عفونت هلیکوباکتر پیلوری یکی از شایعترین عفونتهای باکتریایی مزمن انسانی بوده که در تمام دنیا و در هر سنی اتفاق می افتد. شواهد اخیر نشان می دهد که هلیکوباکتر پیلوری با فقر آهن و آنمی ارتباط دارد. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی فقر آهن در بیماران آلوده به عفونت هلیکوباکترپیلوری مراجعه کننده به آزمایشگاه جهاد دانشگاهی نیشابور می باشد. روش بررسی: مطالعه به روش شاهد-مورد روی 162 بیمار مراجعه کننده به آزمایشگاه تشخیص طبی جهاد دانشگاهی نیشابور در سال 1394 انجام شد. اطلاعات دموگرافیک شامل سن و جنس بودند. مراجعه کنندگان از لحاظ مصرف یا عدم مصرف داروی آهن مورد سوال قرار گرفتند. نمونه ها بر اساس میزان آنتی بادی IgG ضد هلیکوباکتر پیلوری توسط روش الیزا به دو دسته آلوده به عفونت و کنترل تقسیم شدند. سپس برای تمام نمونه ها آزمایشات هموگلوبین، فریتین، آهن و TIBC انجام شد. نتایج توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد بین دو گروه آلوده به عفونت هلیکوباکتر پیلوری و کنترل تفاوت معنی داری در میزان هموگلوبین، فریتین، آهن و TIBC وجود دارد (0/001>p). میانگین تیتر آنتی بادی IgG، هموگلوبین، فریتین، آهن و TIBC در افراد مبتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری به ترتیب برابر با 86، 12/9، 13، 41/6 و 424 بود. همچنین این مقدار در افراد سالم (کنترل) به ترتیب برابر با 10/2، 14/3، 110، 91 و 362 بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر بین ابتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری و کم خونی ارتباط وجود دارد. بنابراین پزشکان و متخصصین پیش از درمان کم خونی باید این مسئله را نیز مورد توجه قرار دهند.

هدف: کشیدگی رباط خارجی مچ پا یکی از رایج ترین آسیب های مرتبط با ورزش می باشد. طبق تخمین های صورت گرفته، بیشتر افراد با کشیدگی رباط خارجی، دچار بی ثباتی مزمن مچ پا می شوند. بنابراین شناسایی عوامل مرتبط با آسیب امری ضروری می باشد. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی شاخص استقامت عضلات مرکز در زنان ورزشکار با بی ثباتی مزمن مچ پا بود. روش بررسی: تعداد 15 ورزشکار با بی ثباتی مزمن مچ پا (سن 3/5± 25 سال، قد 8/5± 167/6 سانتیمتر، وزن6/1± 64/8 کیلوگرم) و 15ورزشکار سالم (سن 4/2± 0/26 سال، قد 4/7± 168/9 سانتیمتر، وزن 7/3± 62/1 کیلوگرم) با استفاده از روش های نمونه گیری انتخاب شدند. استقامت عضلات مرکز با استفاده از روش McGill ارزیابی شد که شامل تست استقامت فلکسور های تنه، اکستنسورهای تنه و خم کننده های جانبی دو طرف تنه بود. داده ها با استفاده از آزمون مانووا (MANOVA) و t مستقل آنالیز شدند. یافته ها: ورزشکاران با بی ثباتی مزمن مچ پا دارای تفاوت معنادار در زمان استقامت در مقایسه با ورزشکاران سالم بودند (0/001˂ p، 13/18=f) و بیشترین میزان ارتباط بی ثباتی مزمن مچ پا با استقامت عضلات مرکز به ترتیب مربوط به استقامت اکستنسورهای تنه (0/62=PES)، فلکسورهای تنه (0/51=PES)، خم کننده جانبی سمت راست (0/38=PES) و چپ تنه (0/31=PES) بود. همچنین تفاوت معنا داری در نسبت زمان استقامت فلکسور/ اکستنسور و خم کننده جانبی راست تنه/ سمت چپ تنه مشاهده نشد. نتیجه گیری: بر طبق مطالعه حاضر ورزشکاران با بی ثباتی مزمن مچ پا نسبت به ورزشکاران سالم از استقامت کمتری در عضلات مرکز برخوردار می باشند. لذا به مربیان، درمانگران و ورزشکاران پیشنهاد می شود که ارزیابی استقامت عضلات مرکز را در برنامه های پیشگیری و توانبخشی از آسیب کشیدگی رباط و بی ثباتی مچ پا لحاظ کنند.

هدف: کوله سیستیت حاد یکی از شایعترین مشکلات جراحی بوده و تشخیص صحیح و به موقع آن برای شروع درمان و کاهش مرگ و میر مورد نیاز می باشد. با توجه به نتایج ضد و نقیض پیرامون روشهای تشخیصی کوله سیستیت حاد، این مطالعه با هدف بررسی ارزش پیشگویی مثبت یافته های آزمایشگاهی و سونوگرافی در تشخیص کوله سیستیت حاد انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی با استفاده از تمامی پرونده های افرادی که در سال 1393 در بیمارستان بزرگ دزفول با تشخیص کوله سیستیت حاد تحت عمل جراحی کوله سیستکتومی قرار گرفتند صورت پذیرفت. یافته های آزمایشگاهی مورد بررسی شامل تعداد لوکوسیتها، مقادیر (Aspartate Aminotransferase Test; AST)، (Alanine Aminotransferase Test; ALT)، آلکالین فسفاتاز، بیلی روبین مستقیم و غیرمستقیم خون و مطالعه سونوگرافی که با نتیجه پاتولوژی به عنوان تشخیص قطعی مقایسه شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 18 و آمار توصیفی و آزمونهای آماری ضریب همبستگی خطی پیرسون و اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: از تعداد 67 بیمار با میانگین سنی 17/36± 47/58 سال، 23 نفر 34/3 درصد مذکر و 44 نفر 65/7 درصد مونث بودند. ارزش پیشگویی مثبت یا حساسیت WBC با 56/1 درصد، آلکالین فسفاتاز با 34/2 درصد، AST با 37/5 درصد، ALT با 50 درصد، بیلی روبین مستقیم با 4/77 درصد، بیلی روبین غیرمستقیم با 62/1 درصد و سونوگرافی در 96/2 درصد بود. نتیجه گیری: با توجه به سهولت دسترسی به سونوگرافی و آنزیمهای کبدی و نیز مقادیر بدست آمده از آنها در این پژوهش، می توان از این روشها در تشخیص دقیق کوله سیستیت استفاده کرد.

هدف: در اجتماع ما گروه وسیعی از کودکان و بزرگسالان هستند که به گونه ای خاص از لحاظ جنبه های فکری، جسمی، عاطفی و یا ویژگیهای رفتاری با دیگر همسالان خود تفاوت دارند. یکی از این اقشار آسیب پذیر کودکان کم توان ذهنی می باشند که به علت شرایط ذهنی و روانی ویژه در مقایسه با افراد سالم تحرک کمتری داشته و به همین علت دچار ضعفهای جسمانی-حرکتی می شوند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته برنامه بازی درمانی بر تعادل کودکان کم توان ذهنی بود. . روش بررسی: در این تحقیق نیمه تجربی، تعداد 30 نفر از کودکان کم توان ذهنی به طور تصادفی به دو گروه 15 نفره تجربی (با میانگین سنی2/8± 12/06، قد1/33± 145 سانتیمتر، وزن 1/38± 42/33 کیلوگرم) و کنترل ( با میانگین سنی 2/8± 12/26 سال، قد9/8± 144سانتیمتر، وزن 1/31± 43/66 کیلوگرم) تقسیم شدند. گروه تجربی یک دوره هشت هفته ای (سه جلسه در هفته) بازیهای تعادلی منتخب را انجام دادند، در این مدت، گروه کنترل هیچ گونه تمرین قدرتی و تعادلی را تجربه نکردند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار Spss16 و برای بررسی اختلاف بین دو گروه از t مستقل در سطح0/05 استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تعادل آزمودنیها در گروه تجربی در هر سه شاخص کلی، قدامی-خلفی، داخلی-خارجی در پیش آزمون و پس آزمون در گروه تجربی و نیز در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معناداری داشتند (0/05≥ p). نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که برنامه بازی درمانی ارائه شده در این پژوهش می تواند در بهبود تعادل کودکان کم توان ذهنی تأثیر بسزایی داشته باشد.

هدف: سرعت گفتار یکی از ویژگیها ی مهم روانی گفتار است و می تواند بر وضوح گفتار و ارتباط تاثیرگذار باشد. مداخله برای ایجاد سرعت طبیعی گفتار در اختلالات زبانی، اختلالات روانی، واج شناختی، دیزآرتری و آپراکسی یکی از وظایف آسیب شناسان گفتار و زبان است. لازمه درمان موثر آگاهی از سرعت گفتار طبیعی در زبان هدف است. بنابراین هدف این پژوهش تعیین و مقایسه سرعت گفتار و خواندن در دانش آموزان تک و دوزبانه سوم دبستان است. روش بررسی: 40 دانش آموز تک زبانه پایه سوم فارسی (22 پسر و 18 دختر) و 50 دانش آموز دو زبانه کردی-فارسی (40 پسر و 10 دختر)، پس از لحاظ کردن معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. سپس نمونه گفتار آزاد، توصیفی و خواندن استخراج شد. سرعت گفتار و خواندن آنها برآورد شد؛ جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS16 و آزمون t مستقل استفاده شد یافته ها: میانگین سرعت گفتار آزاد، توصیفی و خواندن در دانش آموزان تک زبانه (2531%) 108/93، (21/75%) 103/41، (23%) 79/14 و در دانش آموزان دوزبانه به ترتیب برابر بود با (13/88%) 90/03، (19/20%) 89/91، (23/66%) 87/55 کلمه در دقیقه. میانگین سرعت خواندن در تک و دوزبانه ها به لحاظ آماری معنادار نبود اما تفاوت معناداری بین سرعت گفتار آزاد و توصیفی تک زبانه ها و دو زبانه ها وجود داشت. سرعت گفتار آزاد و توصیفی در تک زبانه ها بیشتر بود. نتیجه گیری: اگرچه دانش آموزان دوزبانه در خواندن سرعت بالاتری را نسبت به تک زبانه ها نشان دادند، در گفتار آزاد و توصیفی نمره کمتری از تک زبانه ها کسب کرده اند. به نظر می رسد دانش آموزان دو زبانه در گفتار توصیفی و آزاد نیازمند زمان بیشتری برای تصمیم گیری در مورد آنچه می خواهند بگویند و حتی چگونگی گفتن آن هستند.

هدف: سینوزیت مزمن نوعی بیماری است که موجب احتقان صورت و حساسیت به لمس می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر یک دوره ماساژ درمانی ویژه صورت بر احتقان صورت و حساسیت به لمس ورزشکاران مبتلا به سینوزیت مزمن بود. روش بررسی: 40 نفر از ورزشکاران مرد به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه تجربی20 نفر و کنترل20 نفر تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 5 هفته پروتکل ماساژ درمانی ویژه صورت را دریافت کردند. گروه کنترل هم تحت هیچگونه برنامه تمرینی قرار نگرفتند. قبل و بعد از دوره ی تمرین، اندازه گیری احتقان صورت و حساسیت به لمس به صورت میانگین نمره ای که سه نفر پزشک درباره ی احتقان صورت و حساسیت به لمس صورت بیان نمودند، را به عنوان نمره احتقان صورت و حساسیت به لمس صورت در نظر گرفتیم. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در یک طرح (2*2) برای مقایسه گروهها در سطح معناداری 0/05 استفاده شد. یافته ها: نتایج تفاوت معنی داری را به لحاظ بهبودی علایم بالینی در بین گروه تجربی و کنترل در نمرات احتقان و حساسیت به لمس نشان داد. به طوری که گروه ماساژ درمانی از علایم بالینی بهتری نسبت به گروه کنترل برخوردار بودند (0/05

هدف: آزمایشگاه به عنوان یک بخش تشخیصی در بیمارستان، نقش بسزایی در درمان و پیشگیری از بیماریها بازی می کند و در نتیجه، وجود سیستم اطلاعات هدفمند می تواند نقش مهمی در بهبود عملکرد سازمانهای بهداشتی ایفا نماید. این مطالعه با هدف بررسی دیدگاه کاربران در مورد اطلاعات خروجی زیر سیستم اطلاعات آزمایشگاه از شش بعد ویژگی اطلاعاتی در آزمایشگاههای بیمارستانهای آموزشی شهر شیراز اجرا گردید. روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی مقطعی بود. جامعه آماری را کلیه کاربران زیر سیستم اطلاعات آزمایشگاه تشکیل می داد که به صورت سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای با عنوان ارزیابی اثربخشی سیستم اطلاعات بود که از مطالعات مشابه داخلی با عنوان ارزیابی اثربخشی سیستم اطلاعات مدیریت استخراج گردید. پس از ورود داده ها به نرم افزار SPSS16 به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از شاخصهای آمار توصیفی استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد در ابعاد مرتبط بودن، دقت، صحت، ایمنی و سرعت به ترتیب 44/3، 51/7، 55/7، 57/2، 56/7 درصد از افراد با بیشترین فروانی سیستم اطلاعات را از این ابعاد مطلوب و از بعد اقتصادی بودن 64/2 درصد از افراد با بیشترین فراوانی، سیستم را تا حدودی مطلوب اعلام کردند. میانگین به دست آمده از کل ابعاد (3/11) از مقیاس 1 تا 5 نشان داد زیر سیستم اطلاعات آزمایشگاه به میزان بسیار مطلوب هستند. نتیجه گیری: اطلاعات خروجی این سیستمها گام مهمی در تشخیص و درمان بیماریهاست، توجه بیشتر برای افزایش و تقویت کیفیت اطلاعات خروجی، از هزینه ها و دوباره کاریها در بخش بهداشت و درمان جلوگیری می کند. لذا می توان با ایجاد تمهیداتی کیفیت اطلاعات خروجی را به میزان زیادی افزیش داد.