اهمیت و نقش سرمایه اجتماعی در روند توسعه جوامع، در سال های اخیر مورد توجه بسیاری از اقتصاددانان قرار گرفته است و یکی از شاخص های توسعه در نظر گرفته می شود. با وجود این، هنوز در مورد تعاریف و مفاهیم نظری سرمایه اجتماعی و میزان تاثیر آن بر روند رشد و توسعه جوامع، اجماعی وجود ندارد.بدیهی است که برنامه ریزی و سیاست گذاری در هر زمینه ای، از جمله در سرمایه اجتماعی، به شاخص اندازه گیری نیاز دارد. ولی ساخت شاخص برای سرمایه اجتماعی پیچیده و دشوار است و از این رو، یکی از بزرگترین کاستی های مفهوم سرمایه اجتماعی، فقدان اجماع درباره سنجش و اندازه گیری آن است.در پژوهش حاضر، تلاش شده است با توجه به محدودیت های موجود، به جای سنجش و اندازه گیری شاخص های سرمایه اجتماعی، با بررسی شواهد و آثار آن در جامعه، روند و وضعیت سرمایه اجتماعی در ایران طی سال های گذشته بررسی شود. بدین ترتیب که ابتدا با استفاده از روش جایگزین فوکویاما، روند سرمایه اجتماعی از سال 1365 الی 1383 مورد بررسی قرار گرفت. طبق نتایج به دست آمده، برآورد می شود که سرمایه اجتماعی در ایران طی سال های 1365-1381، کاهش و در سال های 1381-1383 افزایش یافته است. سپس با استفاده از داده های طرح پیمایش ایرانیان که دفتر طرح های ملی وزارت فرهنگ و ارشاد در سال 1379 آن را اجرا کرده است، میزان سرمایه اجتماعی در سال 1379 مورد بررسی قرار گرفت. با در نظر گرفتن فرض هایی، سرمایه اجتماعی در این سال در حد متوسط برآورد شد. در نهایت با فرض اینکه نتایج به دست آمده در خصوص روند سرمایه اجتماعی صحیح است، میزان سرمایه اجتماعی در هر یک از سال های 1365 الی 1381 نسبت به سال 1379 به دست آمد.