سال:1393 | دوره:3 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: بروز سرطان پستان و شیمی درمانی توام با عوارضی است که می تواند منجر به کاهش کیفیت زندگی شود. در این بین از وظایف کلیدی پرستاران انکولوژی پیشگیری و کنترل عوارض ناشی از سرطان و درمان آن می باشد. این پژوهش با هدف بررسی مشکلات ایفای نقش پرستاران در ارتقاء کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی به صورت مقطعی در سال 1392در دو بیمارستان آموزشی از شهرهای شهرکرد و اصفهان انجام شد و 45 نفر پرستار به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف وارد مطالعه شدند. با استفاده از پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک و مشکلات ایفای نقش پرستاران در ارتقاء کیفیت زندگی، موانع و مشکلات ایفای نقش این پرستاران در ارتقاء کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی بررسی و تعیین شد.یافته ها: زیاد و سخت بودن روش های رگ گیری، کمبود کارکنان پرستاری، اهمیت ندادن مدیران به مساله سنجش و ارتقاء کیفیت زندگی و نبود فرم سنجش کیفیت زندگی از عمده ترین موانع گزارش شد. بیشترین مشکل به ترتیب در حیطه های مدیریتی- اجرایی (42%)، فردی– پرستار (21%)، فردی- بیمار (14%)، آموزشی (13%) و محیطی– تجهیزاتی (10%) مشخص شد. راهکارهای برگزاری دوره های آموزشی برای مدیران، تهیه فرم سنجش کیفیت زندگی و لحاظ نمودن فعالیت آموزش به مددجو در ارزشیابی های پرستاری به عنوان راهکارهایی با امتیاز بالاتر بدست آمد و در نهایت راهکار توانمندسازی مدیران پرستاری به عنوان راهکاری برتر با پوشش دهی تمامی راهکارها پیشنهاد شد.نتیجه گیری: بیشترین مشکل در حیطه مدیریتی- اجرایی گزارش شد؛ لذا پیشنهاد می شود برنامه ریزی هایی در جهت افزایش توانمند سازی مدیران پرستاری در راستای ارتقاءکیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی صورت پذیرد.

زمینه و هدف: تغذیه درست در میان بیماران همودیالیزی از مهم ترین عوامل افزایش طول عمر و کاهش بستری شدن در بیمارستان می باشد و گفته می شود مداخلات آموزشی در این خصوص بسیار تاثیر گذار است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش رژیم غذایی بر برخی فاکتورهای اثرگذار در بیماران همودیالیزی مراجعه کننده به بخش همودیالیز بیمارستان هاجر (س) شهرکرد انجام شد.روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1390 بر روی 100 نفر از بیماران همودیالیزی که به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شده بودند انجام شد. برای بیماران مداخله آموزشی شامل آموزش رژیم غذائی مشتمل بر آموزش چهره به چهره همراه با ارائه جزوه آموزشی در دو جلسه طی یک ماه اجرا گردید. تغییرات وزن، فشار خون، کراتینین و اوره خون بیماران قبل از آموزش، دو هفته بعد ویک ماه بعد از آموزش اندازه گیری و اثر آموزش رژیم غذائی بر فاکتورهای ارزیابی شده قبل و بعد از مداخله مقایسه شد.یافته ها: میانگین سنی بیماران مورد مطالعه 56.20±15.14 سال در محدوده 80-13 سال بود. میانگین وزن بیماران یک ماه بعد از مداخله آموزشی (64.66±14.54 کیلوگرم) نسبت به قبل از مداخله (66.50±15.10 کیلوگرم) کاهش معنی داری نشان داد (P=0.002) میانگین فشار خون سیستولیک و دیاستولیک بیماران قبل از مداخله به ترتیب 152.44±18.12 و 88.16±64 میلی متر جیوه و یک ماه بعد از مداخله 128.70±13.08 و 79.02±7.5 بود؛ که این کاهش معنی دار گزارش شد (P=0.001) تغییرات میزان کراتینین و اوره خون بیماران، هر دو طی مطالعه کاهش یافت اما تنها میزان کاهش اوره خون معنی دار بود (P=0.001).نتیجه گیری: آموزش رعایت رژیم غذایی مناسب در این مطالعه توانست موجب کاهش وزن بیماران، بهبود سطح فشار خون و تعدیل فاکتورهای بیوشیمیایی خون شود؛ لذا اجرا و تداوم برنامه های آموزشی در این خصوص توسط مراقبین بهداشتی ضروری و حائز اهمیت می باشد.

زمینه و هدف: کمر درد یکی از مشکلات شایع در سراسر دنیا و ایران است و پرستاران نیز به تبع شرایط کاری جز گروه های پر خطر محسوب می شوند که در صورت مزمن شدن می تواند در کیفیت زندگی آن ها تاثیر جدی داشته و سبب پایین آمدن کیفیت کار، کاهش زمان مفید فعالیت و افزایش تعداد روزهای غیبت کاری شود. این مطالعه با هدف تعیین کیفیت زندگی پرستاران مبتلا به کمر درد مزمن طراحی و اجرا شده است.روش بررسی: در این پژوهش توصیفی تحلیلی تعداد 450 نفر پرستار شاغل در بیمارستان های آموزشی تبریز در سال 1392 حاضر به همکاری در مطالعه شدند. داده ها از طریق چک لیستی دو قسمتی شامل مشخصات دموگرافیکی و پرسشنامه تعدیل یافته اسوستر (Modified Oswestry Low Back Pain Questionnaire) جمع آوری شد. کیفیت زندگی پرستاران مبتلا به کمردرد مزمن تعیین گردید.یافته ها: از کل پرستاران شرکت کننده در تحقیق 65.8 درصد (250 نفر) معیار ورود به مطالعه را داشتند. اختلال به وجود آمده در کیفیت زندگی اکثر پرستاران مبتلا به کمردرد مزمن (38.04 درصد) در حد متوسط بود و در 6.88 درصد از پرستاران اختلال به وجود آمده خیلی شدید به دست آمد. بیشترین و کمترین اختلال به وجود آمده در مبتلایان به کمر درد مزمن به ترتیب مربوط به روابط اجتماعی و مراقبت از خود بود. شدت درد تجربه شده در پرستاران متوسط تا شدید گزارش شد.نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای کمردرد مزمن در پرستاران و تحت تاثیر قرار گیری کیفیت زندگی آن ها بر اثر این اختلال، برگزاری کلاس های آموزشی و ایجاد محیطی با حداقل عوامل خطر برای کمردرد در محیط های کاری پرستاران برای کاهش آسیب های فردی و اجتماعی و اقتصادی ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: تغییر رویکرد سنتی به توانمندسازی در آموزش و مراقبت بیماران دیابتی می تواند با ایجاد بستر مناسب، زمینه ساز بهبود خود مراقبتی و وضعیت سلامتی در بیماران دیابتی باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط توانمندی با ابعاد کیفیت زندگی و برخی عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1392 بر روی 156 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 در شهرستان شاهرود انجام شد. با استفاده از فرم اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه سنجش توانمندی (DES-28) و پرسشنامه کیفیت زندگی مختص بیماران دیابتی، ارتباط بین توانمندی بیمارن با ابعاد کیفیت زندگی و برخی عوامل مرتبط با آن ارزیابی و سنجیده شد.یافته ها: میانگین نمره توانمندی بیماران 82.56±16.84 بود. بین توانمندی بیماران با تمام ابعاد کیفیت زندگی آن ها همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت (P<.05) بین توانمندی با سن بیماران همبستگی منفی معنی داری وجود داشت (r=0.54، P=0.01). همچنین تفاوت معنی داری در میزان توانمندی بیماران برحسب متغیرهای جنس (P=0.04)، وضعیت تاهل (P<0.001)، نوع زندگی (P<0.001)، تحصیلات (P<0.001) و درآمد (P<0.02) مشاهده شد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، بیماران با توانمندی بالاتر از سطوح بالاتر کیفیت زندگی در همه ابعاد برخوردار بودند. همچنین توانمندی بیماران با برخی مشخصات دموگرافیک آن ها در ارتباط بود. بنظر می رسد پرستاران می توانند با شناسایی عوامل تاثیرگذار بر توانمندی و گنجاندن برنامه های آموزشی مبتنی بر توانمندسازی در بالین به منظور دستیابی به سطح بالاتری از کیفیت زندگی کمک کنند.

زمینه و هدف: امروزه درگیری شغلی به عنوان یک عامل مهم در اثر بخشی سازمان مطرح می باشد؛ به طوری که هر چه درگیری شغلی کارکنان بالاتر باشد اثربخشی سازمان نیز افزایش خواهد یافت. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط میان درگیری شغلی با ویژگی های جمعیت شناختی در پرستاران انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی که به صورت مقطعی در سال 1392 انجام شد، تعداد 436 نفر پرستار از بیمارستان های منتخب شهر تهران و کرمان به روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه درگیری شغلی کانونگو استفاده شد. نقطه برش برای درگیری شغلی، نمره 40 تعیین و ارتباط میان درگیری شغلی با ویژگی های جمعیت شناختی در پرستاران بررسی شد.یافته ها: اکثر پرستاران در رده سنی 40- 31 سال قرار داشتند. میانگین نمره درگیری شغلی 36.07±10.02 بدست آمد. از میان ویژگی های جمعیت شناختی، از نظر جنسیت، مردان نسبت به زنان درگیری شغلی بالاتری داشتند (P=0.01). همچنین نمره درگیری شغلی پرستاران شاغل در بیمارستان های نظامی به نسبت بیمارستان های غیر نظامی بالاتر بود (P=0.001). از نظر سایر ویژگی های جمعیت شناختی مثل وضعیت تاهل، سابقه کار، سن و تحصیلات از نظر نمره درگیری شغلی اختلاف معنادار آماری وجود نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: با توجه به پایین بودن نمره درگیری شغلی، پیشنهاد می شود که به عوامل تاثیرگذار و انگیزه های لازم جهت بهبود و افزایش درگیری شغلی پرستاران با توجه به متغیرهای محیطی مورد توجه قرار گیرد.

زمینه و هدف: بستری شدن کودک یکی از ترسناک ترین حوادث زندگی برای کودکان و والدین و از مهم ترین علل پیدایش اضطراب در آنان می باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مشارکت و مراقبت خانواده محور بر اضطراب مادران کودکان مبتلا به عفونت گوارشی انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه کار آزمایی بالینی تعداد 90 مادر دارای کودک مبتلا به عفونت گوارشی به روش نمونه گیری تصادفی در دو گروه برابر کنترل و آزمون قرار گرفتند. در گروه مداخله کودکان مراقبت مشارکتی را دریافت نمودند. در گروه کنترل کودکان تحت مراقبت های معمول قرار گرفتند. اضطراب مادران در زمان ترخیص با استفاده از پرسشنامه استاندارد اضطراب آشکار و پنهان اسپیلبرگر تعیین و در دو گروه مقایسه شد.یافته ها: میانگین سنی 90 مادری که مطالعه را به پایان رساندند 28.86±4.32 سال بود. از نظر ویژگی های جمعیت شناسی اختلاف معناداری بین دو گروه وجود نداشت (P>0.05). در زمان ترخیص میانگین نمره کلی اضطراب مادران در گروه کنترل 101.29±5.43 و در گروه 80.71±7.22 بدست آمد؛ که این کاهش در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل معنی دار بود (P<0.001). پس از مداخله، میانگین نمره اضطراب آشکار به طور معناداری در گروه آزمون نسبت به قبل از مداخله کاهش یافت و در سطح متوسط قرار گرفت؛ ولی میانگین نمره اضطراب پنهان علارغم کاهش همچنان در سطح متوسط به بالا قرار داشت.نتیجه گیری: اجرای مراقبت مشارکتی بیش از روش معمول مراقبتی منجر به کاهش اضطراب مادران می شود؛ بنابراین پیشنهاد می شود از این روش در مراقبت کودکان بستری استفاده گردد.

زمینه و هدف: وزن هنگام تولد با بسیاری از فاکتورها و وضعیت های خاص طبی که در دوران حاملگی وجود داشته یا ایجاد می شوند ارتباط دارد. این مطالعه با هدف بررسی و ارزیابی برخی تعیین کننده های وزن هنگام تولد در نوزادان متولد شده در قزوین انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی که به صورت مقطعی در سال 1389 انجام شد، میانگین وزن 3076 نوزاد که به روش زایمان طبیعی در قزوین متولد شده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. پیش گویی کننده های تک متغیره و چند متغیره برای وزن هنگام تولد با استفاده از مدل خطی عمومی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین وزن نوزادان و سن مادران به ترتیب 3248.18±458.36 گرم و 25.33±5.70 سال بود. شیوع وزن کم هنگام تولد در 6.67 درصد (205 نوزاد) و ماکروزومی در 3.15 درصد (97 نوزاد) مشاهده شد. پیش گویی کننده های تک متغیره برای وزن بیشتر در زمان تولد شامل مولتی پاریته، جنسیت مذکر نوزاد، نوزادان ترم و پست ترم، عدم وجود پره اکلامپسی در مادر و مادران با سن بیشتر از 18 سال بودند. بر اساس مدل چند متغیره، اغلب پیش گویی کننده های تک متغیره به جز سن مادر که اثر خود بر وزن هنگام تولد را از دست داد، در مدل باقی ماندند. نوزادان متولد شده در فصل بهار (P=0.01) و زمستان (p=0.01) به طور معنی داری وزن هنگام تولد بیشتری در مقایسه با نوزادان متولد شده در فصل تابستان داشتند.نتیجه گیری: برخی تعیین کننده های وزن هنگام تولد غیر قابل تعدیل بوده و انجام مداخلات بر روی آن ها امکان پذیر نیست اما با تعدیل برخی فاکتورها نظیر انتخاب سن مناسب برای حاملگی می توان وزن مطلوب نوزادان در هنگام تولد را انتظار داشت.

زمینه و هدف: داشتن یک بیمار نباتی در خانواده تجربه پیچیده و استرس زایی است و مراقبت از چنین بیمارانی با ناتوانی کامل در منزل بسیار چالش زا می باشد. مطالعه حاضر با هدف تبیین تجارب و چالش های مراقبتی خانواده های دارای بیمار در وضعیت نباتی صورت گرفته است.روش بررسی: در مطالعه کیفی حاضر که به صورت مقطعی از مرداد ماه سال 1392 تا شهریور ماه سال 1393 در برخی استان های ایران (خوزستان، تهران و لرستان) صورت گرفت، 17 مشارکت کننده شامل 14 مراقب خانگی و 3 مراقب حرفه ای به مطالعه وارد شدند. جهت جمع آوری داده ها از مصاحبه های بدون ساختار و مشاهده استفاده شد. جمع آوری داده ها تا رسیدن به اشباع داده ها و پدیدار شدن الگوهای اصلی ادامه یافت. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوایی صورت گرفت.یافته ها: چالش های مراقبتی که خانواده های دارای بیمار نباتی با آن مواجه بودند در قالب پنج الگوی اصلی شامل ولع آموزش، عهده داری مراقبتی دشوار، هزینه های فرساینده، برزخ حرف و حدیث ها و پسرفت روحی پدیدار گردید.نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که خانواده های دارای بیماران نباتی طی دوره مراقبت از بیمار خود با چالش های متعددی روبرو هستند که بخش عمده این چالش ها مرتبط با سیاست های سیستم سلامت و برخی نیز مرتبط با سطح آگاهی عموم جامعه می باشد، لذا توجه بیشتر به این چالش ها از سوی مسوولان مرتبط پیشنهاد می گردد.