هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر طرحواره های ناسازگار اولیه در مردان تحت درمان نگهدارنده با متادون (MMT) بود. این پژوهش تجربی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری در پژوهش کلیه مردان وابسته به مواد مراجعه کننده به مراکز دولتی ترک اعتیاد شیراز بود. از ده مرکز دولتی در شهر شیراز، یک مرکز به طور تصادفی اتخاب شد و نمونه 30 نفر از افراد تحت درمان نگهدارنده با متادون(MMT) بود که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. این افراد به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل، گمارده شدند. اما پنج نفر از آزمایش انصراف دادند و در نهایت 10 نفر در هر گروه باقی ماندند. مداخله به شیوه گروهی، طی 15 جلسه برگروه آزمایش اجرا شد. ابزار، پرسشنامه کوتاه طرحواره های ناسازگار یانگ (1988) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل از لحاظ طرحواره های ناسازگار اولیه در گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (P<0.001). بنابراین، طرحواره درمانی گروهی، درمان مناسبی در طرحواره های ناسازگار اولیه افراد وابسته به مواد است.