زمینه و هدف ادروپین هورمون جدیدی است که در بهبود متابولیسم لیپیدی و اخیرا در محافظت عملکرد عروقی نقش مهمی ایفا می کند. لذا، هدف از تحقیق حاضر تعیین تاثیر هشت هفته تمرین شدید تناوبی (HIIT) بر ادروپین و متابولیت های نیتریک اکساید مردان دارای اضافه وزن بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی و با طرح پیش-پس آزمون بود. آزمودنی های تحقیق را 32 مرد دارای اضافه وزن (میانگین سنی07/3 ±,56/30 سال و میانگین نمایه توده بدنی 2/4 ±,93/27) تشکیل می دادند. پس از انتخاب آزمودنی ها، آزمون حداکثر اکسیژن مصرفی بیشینه انجام گرفت و آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه تمرین تناوبی شدید (16 تن) و کنترل (16 تن) تقسیم شدند. گروه تمرین تناوبی شدید، تمرینات HIIT را به مدت هشت هفته و 3 جلسه در هفته و هر جلسه 20 تکرار 30 ثانیه ای با 13 ثانیه استراحت بین هر تکرار انجام دادند. سپس ارزیابی ترکیب بدن (با دستگاه تجزیه و تحلیل ترکیب بدن به روش مقاومت الکتریکی زیستی) و نمونه گیری خونی جهت ارزیابی ادروپین و متابولیت های نیتریک اکساید (با روش الیزا) قبل و پس از هشت هفته مداخله تمرینی صورت پذیرفت. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری در سطح 05/0>p انجام شد. ملاحظات اخلاقی: مطالعه حاضر با اخذ مجوز و دریافت کد اخلاق از کمیته اخلاق در پژوهش با شماره IR. ut. Rec. 1395007 انجام پذیرفت. لازم به ذکر است در کلیه مراحل تحقیق، اصول بیانیه هلسینکی و اخلاق در پژوهش، رعایت شد. یافته ها: نتایج تحقیق حاضر بیانگر آن بود که بین ادروپین گروه HIIT و گروه کنترل تفاوت معناداری وجود داشت (ng/mL 5/1-26/0CI, 95%: 256/0±, 88/0). همچنین، بین متابولیت های نیتریک اکساید (نیتریت و نیترات) گروه HIIT و گروه کنترل تفاوت معناداری وجود داشت (μ, mol/L 15/14-85/0CI,95%: 032/3±, 5/7). همچنین، نتایج بیانگر وجود ارتباط مستقیم معنادار بین ادروپین سرمی و متابولیت های نیتریک اکساید در آزمودنی های دارای اضافه وزن بود (0001/0=p، 498/0=r). نتیجه گیری به نظر می رسد HIIT با شدت و مدت یاد شده توانایی کاهش خطرات قلبی-عروقی را از طریق افزایش ادروپین و نیتریک اکساید داراست. به علاوه، به نظر می رسد HIIT قادر به تغییرات مطلوبی بر آمادگی قلبی-عروقی (VO2peak) و ترکیب بدنی مردان دارای اضافه وزن است.