پژوهش های کاربردی روانشناختی
سال:1396 | دوره:8 | شماره:1 |تعداد مقالات:7

جلوه های هیجانی چهره یکی از پیچیده ترین حالت های ذهنی است. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی و توانایی بازشناسی جلوه های هیجانی چهره بود. در یک مطالعه مقطعی 221 نفر (100 زن و 121 مرد) از دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی از طریق روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و نسخه کامپیوتری تجدیدنظر یافته جلوه های هیجانی صورت و پرسشنامه سبک های دلبستگی را تکمیل نمودند. یافته ها حاکی از تفاوت افراد با سبک دلبستگی ایمن و ناایمن در بازشناسی حالات هیجانی چهره بود. بدین گونه که افراد با سبک دلبستگی ایمن نسبت به افراد با سبک دلبستگی ناایمن عملکرد مناسب تری داشتند. نتایج تفاوت معناداری بین سبک های دلبستگی اجتنابی و اضطرابی نشان نداد. یافته های این مطالعه در قالب تاثیرات درازمدت تجارب نخستین رابطه مادر و کودک بر توانایی بازشناسی جلوه های هیجانی چهره مورد بحث قرار گرفته است.

ساختار کلاس تاثیر زیادی در فرآیند یادگیری دارد. جو آموزشی خلاق به عنوان یکی از متغیرهای اثرگذار بر انگیزش درونی، از مهم ترین عوامل موثر در کیفیت یادگیری است. هدف از این پژوهش بررسی رابطه جو آموزشی خلاق با راهبردهای یادگیری خود تنظیم، با واسطه گری انگیزه درونی یادگیری است. 300 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه تهران به صورت نمونه گیری در دسترس از دانشکده های روانشناسی، علوم اجتماعی و دانشکده اقتصاد برای پاسخ دادن به سوالات پرسشنامه های جو آموزشی خلاق آکوآل، راهبردهای یادگیری خود انگیخته MSLQ و انگیزه یادگیری AMS، انتخاب شدند. نتایج به روش الگویابی معادلات ساختاری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که متغیر برون زای جو آموزشی خلاق، رابطه معناداری با راهبردهای یادگیری خود تنظیم دارد و رابطه بین جو آموزشی خلاق با یادگیری خود تنظیم از طریق انگیزه درونی یادگیری میانجی گری می شود. در مجموع یافته ها نشان می دهد که جو آموزشی خلاق مستقیما و با واسطه گری انگیزه یادگیری بر استفاده از راهبردهای یادگیری خود تنظیم تاثیر دارد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی ثبات درونی و روایی عاملی مقیاس اعتماد کارکنان (OTS) طراحی شده توسط هوی و شان- موران (2003) انجام شد. در این پژوهش، 255 معلم از مدارس ابتدایی شهر بجستان با روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. ثبات درونی مقیاس اعتماد کارکنان به کمک آلفای کرونباخ و ساختار عاملی آن با تحلیل عاملی به روش عامل مشترک و نیز تحلیل عاملی تاییدی بررسی شد. یافته ها نشان داد آلفای کرونباخ کل مقیاس، 0.96 است و خرده مقیاس ها نیز از آلفای بالایی برخوردار هستند. همچنین تحلیل عاملی به روش عامل مشترک با چرخش پروماکس، سه عامل مشابه با عوامل مطرح شده توسط سازندگان مقیاس در پژوهش اولیه شان را نمایان ساخت که مجموعا 71.04 درصد واریانس داده ها را تبیین می کرد. تحلیل عاملی تاییدی مقیاس نیز نشان دهنده برازش خوب ساختار سه عاملی مطرح شده با داده ها بود. نتایج پژوهش حاضر گویای آن است که مقیاس اعتماد کارکنان، ابزاری پایا و معتبر جهت اندازه گیری اعتماد آموزشگاهی معلمان ایرانی است.

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان شناختی- رفتاری (الگوی بورکوک) و درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر متغیرهای میانجی اختلال اضطراب فراگیر بود. این پژوهش به صورت شبه آزمایشی انجام شده و دارای گروه گواه همراه با گمارش تصادفی، پیش آزمون- پس آزمون و پی گیری 4 ماهه بوده است. جامعه پژوهش کلیه زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر شهر تهران بود. روش نمونه گیری به صورت در دسترس و تخصیص شرکت کنندگان در دو گروه به صورت تصادفی بوده است. در این پژوهش از مقیاس 7 سوالی اختلال اضطراب فراگیر، تنظیم هیجانی، پرسشنامه اجتناب شناختی، حل مساله، مقیاس آگاهی از توجه ذهن آگاهانه و خودشفقت ورزی استفاده شد. شرکت کنندگان در مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری 4 ماهه مقیاس ها را تکمیل نمودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که درمان شناختی رفتاری در مقایسه با درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی اثربخشی بیشتری در کاهش اجتناب شناختی، بهبود تنظیم هیجانی و حل مساله داشته، و این در حالی است که اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر افزایش توجه ذهن آگاهانه و خودشفقت ورزی بیشتر بوده است. بنابراین، از نتایج پژوهش فوق استنباط می شود که هر کدام از دو روش، اثربخشی متفاوتی در خصوص متغیرهای میانجی این اختلال دارند.

هدف پژوهش حاضر مقایسه رضایت زناشویی والدین بر اساس ویژگی و نوع ناتوانی فرزندان می باشد. با توجه به موضوع و هدف پژوهش حاضر این مطالعه از نوع پس رویدادی است. شرکت کنندگان پژوهش حاضر شامل 125 زوج می باشند که به صورت نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تصادفی انتخاب و مورد پژوهش قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش حاضر شامل فرم کوتاه مقیاس رضامندی زوجیت افروز و پرسشنامه مربوط به سوالات جمعیت شناختی می باشد. داده های گردآوری شده در دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی (تحلیل واریانس یک راهه و t مستقل)، تجزیه و تحلیل گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که بین والدین دانش آموزان عادی، کم توان ذهنی، آسیب بینایی و آسیب شنوایی از لحاظ رضایت زناشویی تفاوت معناداری وجود دارد (p<0.01). گروه والدین دانش آموزان با آسیب شنوایی رضایت زناشویی کمتری نسبت به دیگر گروه ها دارا می باشد. همچنین این پژوهش نشان داد که بین گروه پدرها و مادرها از لحاظ رضایت زناشویی تفاوت معنادار وجود دارد (p£0.001). با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر می رسد رضایت زناشویی والدین با فرزند ناتوان می تواند تحت تاثیر نوع ناتوانی کودک قرار گیرد. از آنجاکه والدین کودک دارای آسیب شنوایی شرایط و نیازهای متفاوت تری نسبت به دیگر والدین تجربه می کنند، از رضایت زناشویی کمتری برخوردار هستند. ازاین رو، پیشنهاد می شود برنامه های مداخله ای موثر و زودهنگام برای سازگاری والدین کودک ناتوان به ویژه والدین فرزند با آسیب شنوایی صورت گیرد.

هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه ادراک از محیط یادگیری کلاس و هیجان تحصیلی با پیشرفت ریاضی در دو سطح دانش آموز و کلاس است. این رابطه در میان 600 دانش آموز پایه ششم از 20 کلاس بررسی شد. دانش آموزان به پرسشنامه های ادراک از ساختار کلاس فرانزل، پکران و گوتز (2007) و هیجان پیشرفت پکران، گوتز و فرانزل (2005) پاسخ دادند. نتایج تحلیل چند سطحی نشان دهنده رابطه منفی و معنادار هیجان تحصیلی اضطراب، و رابطه مثبت و معنادار لذت با عملکرد ریاضی در سطح دانش آموز و همچنین رابطه معنادار ابعاد ادراک از محیط یادگیری کلاس یعنی کیفیت آموزش ریاضیات، اعتماد به همسالان، تنبیه معلم و رقابت با عملکرد ریاضی در سطح مدرسه است. در مدل کامل 29 درصد و 71 درصد از واریانس عملکرد ریاضی به ترتیب بر اساس متغیرهای سطح اول و دوم پژوهش تبیین شده است. نتایج همچنین نشان داد که مدل دو سطحی بر خلاف مدل معمولی و یک سطحی، دانش بیشتری در ارتباط با رابطه بین متغیرها ارائه می دهد.

هدف پژوهش حاضر مقایسه خودبرتربینی اخلاقی از نظر انجام دادن کارهای خوب با خودبرتر بینی اخلاقی از نظر انجام ندادن کارهای بد بود. خودبرتربینی اخلاقی دو شکل دارد: 1- باور به این که «من بیشتر از دیگران کارهای خوب انجام می دهم»، 2- باور به این که «من کمتر از دیگران کارهای بد انجام می دهم»، و شدت خود برتربینی اخلاقی در این دو حوزه می تواند متفاوت باشد. طرح پژوهش حاضر آزمایشی و درون-آزمودنی و جامعه پژوهش دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بویین زهرا در سال تحصیلی 96-95 (پنج هزار نفر) بودند که با روش نمونه گیری تصادفی، 73 نفر از آنها گزینش شدند. ابزار پژوهش یک مقیاس محقق ساخته بود که در آن از آزمودنی ها خواسته می شد که مشخص کنند آنها بیشتر احتمال دارد هفت کار اخلاقی و هفت کار غیراخلاقی را انجام دهند یا دیگران. آزمون t تک نمونه ای نشان داد که وقتی آزمودنی ها با رفتارهای غیراخلاقی روبرو می شوند، اعلام می کنند که آنها کمتر از دیگران احتمال دارد که آن رفتارها را انجام دهند (خودبرتربین هستند)، اما وقتی با رفتارهای اخلاقی روبرو می شوند اعلام نمی کنند که آنها بیشتر از دیگران احتمال دارد که آن رفتار را انجام دهند (خودبرتربین نیستند).