مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمان
سال:1391 | دوره:19 | شماره:6 |تعداد مقالات:14

مقدمه: نقش بیان ژن های P53 و PCNA در کیست های ادنتوژنیک التهابی و غیرالتهابی به طور کامل مشخص نشده است، اما مرتبط با تکثیر سلولی می باشند. هدف از این مطالعه، بررسی ایمونوهیستوشیمیایی بیان P53 وPCNA  در کیست های دنتی ژروس التهابی و غیرالتهابی بود.روش: مطالعه حاضر بر روی 23 مورد کیست دنتی ژروس (12 مورد التهابی و 11 مورد غیرالتهابی) انجام شد. برش های 3 میکرونی تهیه شده از بلوک های پارافینه نمونه های مذکور، به روش ایمونوهیستوشیمی با آنتی بادی برایP53  و PCNA رنگ آمیزی شد. سپس توسط دو پاتولوژیست با میکروسکوپ نوری و بزرگنمایی 400 برابر بررسی گردید و بر اساس درجه بندی Allred، درجه ای برای سلول های اپی تلیالی رنگ گرفته، در نظر گرفته شد. تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزاز آماری SPSS نسخه 17 و آزمون آماری Mann-Whitney، انجام شد و P<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: از مقایسه بین درصد سلول های رنگ گرفته نتیجه گیری شد که رابطه معنی داری در بروز نشانگرهایP53  و PCNA در لایه های بازال و سوپرابازال کیست های دنتی ژروس التهابی و غیرالتهابی وجود نداشت.نتیجه گیری: به نظر می رسد که التهاب، در بیان ژن های P53 و PCNA در کیست دنتی ژروس تاثیر ندارد.

مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس (Multiple Sclerosis یا MS) از دسته بیماری های خودایمن مزمن سیستم عصبی مرکزی با اتیولوژی ناشناخته است. در این مطالعه آپوپتوز و تولید نیتریک اکساید سلول های اندوتلیال تیمار شده با سرم بیماران مبتلا به MS و پاسخ به درمان با (Interferon beta-1b) IFN beta-1b مورد بررسی قرار گرفت.روش: سلول های اندوتلیال بند ناف انسان با نمونه سرم بیماران مبتلا به MS در فازهای عودکننده و بهبودیابنده و افراد سالم تیمار شدند. میزان نیتریک اکساید تولید شده در سوپرناتانت محیط کشت به روش گریس و میزان آپوپتوز سلول های اندوتلیال را به کمک فلوسایتومتری با رنگ آمیزی انکسین V و(Annexin V and Propidium iodide) PI  تعیین شدند. تاثیر اینترفرون بتا 1- ب بر آپوپتوز و میزان تولید نیتریک اکساید توسط سلول های اندوتلیال در سه دوز مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در مقایسه با افراد سالم، تنها میزان آپوپتوز سلول های اندوتلیال تیمار شده با سرم بیماران در فاز عودکننده افزایش یافت، P<0.001، در حالی که بین آپوپتوز سلول های اندوتلیال تیمار شده با سرم بیماران در فاز بهبود و شاهد سالم تفاوت معنی داری وجود نداشت، آپوپتوز سلول های اندوتلیال تیمار شده با سرم بیماران گروه عود با دوز 10 واحد در میلی لیتر IFN-beta-1b کاهش معنی دار یافت، P<0.05. همین دوز منجر به افزایش معنی دار تولید نیتریک اکساید نیز شد P<0.05.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر پیشنهاد کننده این احتمال است که آسیب و آپوپتوز سلول های اندوتلیال مکانیسم موثری در اتیولوژی MS است و پیشگیری از آن با تیمار IFN beta-1b، مکانیسم احتمالی اثر درمانی IFN beta-1b در درمان MS را تبیین می کند.

مقدمه: لیشمانیوز احشایی در اغلب مناطق ایران به صورت اسپورادیک و در برخی استان ها به صورت اندمیک دیده می شود. این مطالعه به منظور تعیین شیوع سرمی لیشمانیوز احشایی در سگ های شهر کرمان انجام گرفته است.روش: جمعیت سگ های مورد بررسی، از میان سگ های خانگی آورده شده به بیمارستان تخصصی دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان و سگ های ولگرد معدوم شده توسط شهرداری به صورت تصادفی انتخاب گردید که پس از انجام معاینات بالینی کامل، از آنها خون گیری به عمل آمد. سرم به دست آمده با استفاده از روش الیزای غیرمستقیم، از لحاظ حضور آنتی بادی اختصاصی بر ضد لیشمانیا اینفانتوم بررسی شد. همچنین در تمامی سگ ها آزمایش کامل خون جهت بررسی تغییرات هماتولوژیک صورت گرفت. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS و آزمون های آماری کای دو و فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: شیوع کلی سرولوژیک 7.03 درصد و در سگ های ولگرد 11.5 درصد بود که در گروه سنی بالای 5 سال به طور معنی داری بیشتر از گروه سنی زیر 5 سال بود (P<0.01). شیوع آلودگی ارتباط معنی داری با جنس و تغییرات هماتولوژیک نشان نداد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد هر چند که شیوع سرمی لیشمانیوز احشایی در سگ های شهر کرمان کمتر از مناطق آندمیک در سطح کشور می باشد، وجود سگ های ولگرد آلوده می تواند خطر بالقوه ای برای بهداشت عمومی ایجاد نماید. بر این اساس، انجام مطالعات تکمیلی اکولوژیک بر روی مخازن و ناقلین بیماری در مناطق مختلف استان کرمان ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: محدودیت حرکات مفصلی یکی از عوارض دیابت است که معمولا از مفاصل کوچک دست شروع می شود و با بروز عوارض درازمدت دیابت، مانند رتینوپاتی و نفروپاتی، در ارتباط است. هدف از این مطالعه تعیین شیوع محدودیت حرکات مفصلی در بیماران مبتلا به دیابت نوع I و مقایسه آن با گروه شاهد در شهر کرمان در سال 1382 بود.روش: شصت و شش بیمار دیابتی نوع 1 به صورت متوالی به عنوان گروه مورد و 66 فرد سالم که از نظر سن و جنس با آنها هماهنگی داشتند، به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. محدودیت حرکات مفصلی با استفاده از «علامت دعا» تشخیص داده شد، و از نظر شدت به سه درجه خفیف، متوسط، و شدید تقسیم گردید. نتیجه اندازه گیری سطح هموگلوبین گلیکوزیله، تاریخ تولد، تاریخ ابتلا به دیابت، جنس، وزن، و قد نیز یادداشت شد. شاخص های تن سنجی هر دو گروه با استفاده از مقادیر مرجع مرکز ملی آمار بهداشتی آمریکا و سازمان بهداشت جهانی محاسبه شد.یافته ها: از نظر ترکیب جنسی گروه مورد و شاهد همانند بودند و میانگین سن دو گروه اختلاف معنی داری نداشت. شاخص های رشد (قد برای سن و وزن برای سن) در گروه مورد به طور معنی داری پایین تر از گروه شاهد بود (P=0.05). محدودیت حرکات مفصلی در گروه مورد در 25 نفر (%37.9) و در گروه شاهد در 5 نفر (%7.6) مشاهده شد، که اختلاف شیوع از نظر آماری معنی دار بود (P<0.001). محدودیت حرکات مفصلی در بیماران دیابتی با سن (P=0.047) و مدت ابتلا به دیابت (P=0.003) ارتباط مستقیم معنی دار داشت، اما با سن شروع دیابت رابطه معنی داری نداشت. میانگین HbA1c بیماران دیابتی دچار محدودیت حرکات مفصلی نسبت به بیمارانی که فاقد این عارضه بودند، به طور معنی داری بالاتر بود (P<0.001). وجود محدودیت حرکات مفصلی و شدت آن با میزان قد برای سن و وزن برای سن ارتباط معکوس معنی دار داشت (P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نتایج مطالعات قبلی را در زمینه ارتباط محدودیت حرکات مفصلی با مدت ابتلا به دیابت و با چگونگی کنترل متابولیک دیابت تایید می نماید. با توجه به ارتباط بین محدودیت حرکات مفصلی و عوارض درازمدت وخیم تر دیابت و آسان بودن کشف این علامت در معاینه بالینی، توصیه می شود که معاینه بیماران دیابتی از نظر محدودیت حرکات مفصلی، که علامتی فراموش شده می باشد، به صورت روتین انجام شود و در موارد مثبت، اقدامات پیشگیرانه لازم، مانند کنترل بهینه قندخون، صورت پذیرد.

مقدمه: واریاسیون های حلقه ویلیس نه تنها در بروز آنوریسم های مغزی موثر هستند بلکه بر بروز عوارض درمان نیز موثر می باشند. به دلیل مطالعات محدود در زمینه واریاسیون های حلقه ویلیس در ایران، در این مطالعه به بررسی این واریاسیون ها در 100 جسد پرداخته شد.روش: این مطالعه بر روی 100 جسد ایرانی که به علت حوادث وسایل نقلیه به پزشکی قانونی کرمان ارجاع شده بودند، انجام شد. بعد از خارج کردن مغز از جمجمه، طول و قطر عروق به روش glass plate اندازه گیری شد.یافته ها: نمونه ها شامل 81 مرد و 19 زن 81-16 ساله با متوسط سنی 39 سال بودند. شایع ترین فرم حلقه ویلیس بر اساس تقسیم بندی لازورت تیپ 1 (50%) و تیپ 4 (38%) بود. آسیمتری در 61 درصد و هیپوپلازی در 51 درصد موارد دیده شد. شایع ترین محل هیپوپلازی شریان رابط خلفی چپ بود. هیچ رابطه معنی داری بین وجود آسیمتری شریان مغزی قدامی و اندازه شریان رابط قدامی وجود نداشت. در عین حال که اندازه شریان رابط خلفی تحت تاثیر وجود آسیمتری در شریان مغزی خلفی نبود.نتیجه گیری: هر چند نتایج این طرح تفاوت چندانی با نتایج سایر مطالعات نداشت، ولی وجود تشابهات نژادی در جمعیت های مورد مطالعه این اجازه را نمی دهد که بتوان تاثیر نژاد را بر اندازه عروق حلقه ویلیس رد کرد. متفاوت بودن فرم های شایع حلقه ویلیس در مطالعات انجام شده بر روی جسد با مطالعات انجام شده بر روی انسان زنده این تئوری را مطرح می کند که شاید بررسی حلقه ویلیس در حین حیات توسط تصویربرداری نقش نژاد را در واریاسیون حلقه ویلیس مشخص تر کند. عدم وجود رابطه معنی دار بین اندازه شرایین رابط قدامی و خلقی با وجود آسیمتری در شرایین مغزی قدامی و خلقی نیز به نقع این تئوری است.

مقدمه: این مطالعه با هدف تاثیر گچ گیری مکرر توام با تزریق سم بوتولینیوم نوعA  بر اسپاستی سیتی عضلات همسترینگ و کاف کودکان فلج مغزی انجام گرفت.روش: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی با گروه های موازی به شکل پیش و پس مداخله و دو سویه کور انجام شد. جامعه هدف، کودکان 8-2 ساله مبتلا به فلج مغزی همی پلژی و دایپلژی در شهر تهران بودند. از میان کودکان مراجعه کننده به موسسه توانبخشی ولیعصر (عج)، 25 نفر که شرایط ورود به مطالعه را داشتند با در نظر گرفتن شرایط همگنی (سن، سیستم طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت و نوع اختلال) به صورت ساده و هدفمند انتخاب و به روش تصادفی ساده به دو گروه 13 و 12 نفره تقسیم شده و به ترتیب تحت تزریق سم بوتولینیوم نوعA  به تنهایی و سم بوتولینیوم نوعA  همراه با گچ گیری مکرر قرار گرفتند. ابزارهای کلینیکی، شامل سیستم طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت و مقیاس اصلاح شده آشورث می شد که قبل و 1، 3، 6 و 12 ماه بعد از تزریق مورد استفاده قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون های آماری رتبه های علامت دار ویلکاکسون و من - ویتنی انجام شد.یافته ها: مقایسه بین دو گروه از نظر میزان اسپاستی سیتی زانوی راست و چپ در مقاطع یک ماه، سه ماه، شش ماه و دوازده ماه بعد نسبت به قبل از مداخله تفاوت معنی داری نشان نداد. در مقایسه بین دو گروه از نظر میزان اسپاستی سیتی مچ پای راست و چپ در مقاطع زمانی یک ماه و سه ماه تفاوت معنی داری نسبت به قبل از مداخله دیده نشد ولی در بازه های زمانی شش ماه و دوازده ماه تفاوت معنی دار مشاهده گردید (P<0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد ترکیب تزریق سم بوتولینیوم نوع A و گچ گیری مکرر مچ پا، یکی از رویکردهای مناسب در کاهش اسپاستی سیتی عضلات کاف کودکان فلج مغزی باشد که برای مدت بیش از 6 ماه می تواند کاهش تون عضلات را حفظ کند.

مقدمه: برخی از افراد برای درمان درد مزمن خود مواد مخدر مصرف می کنند. این افراد از نظر شخصیتی با افرادی که به دلایل دیگری به سوء مصرف مواد گرایش پیدا کرده اند، تفاوت دارند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه صفات و اختلالات شخصیتی این دو گروه صورت پذیرفت.روش: در یک مطالعه مقطعی طی سال های 1389-1385 کلیه افرادی که به مرکز ترک اعتیاد بیمارستان آموزشی امام خمینی دانشگاه جندی شاپور اهواز مراجعه نمودند، از لحاظ ویژگی های جمعیت شناختی بررسی شدند. همچنین تحت معاینه جسمی، آزمون چندوجهی شخصیت مینه سوتا و مصاحبه روانی قرار گرفتند. سپس این افراد به دو گروه تقسیم شدند که گروه اول شکایت درد همراه با مصرف مواد داشتند و گروه دوم مصرف کننده مواد بدون شکایت درد بودند. متغیرهای شخصیتی توسط آزمون t مستقل و c2 مورد مقایسه قرار گرفتند.یافته ها: مراجعین 488 نفر شامل 478 مرد و 10 زن بودند. میانگین نمرات مقیاس های Pa, Pt در گروه دارای درد مزمن غیر سرطانی کمتر بود. همچنین شیوع اختلال شخصیت در این گروه به صورت معنی داری کمتر بود. گروه مبتلا به درد تحصیلات بالاتر داشته و در شروع به مصرف مواد افیونی بیشتر از گروه دیگر تحت تاثیر تلقین دوستان برای سوء مصرف مواد قرار داشتند.نتیجه گیری: در این مطالعه افرادی که برای تسکین درد مواد افیونی مصرف می کرده اند، نیم رخ روانی و شخصیت سالم تری داشته و مصاحبه روانی آنها اعتبار و روایی بیشتری داشت. مشکلات روان پزشکی در این گروه کمتر و اعتیاد در آنان یک رفتار غیر انطباقی بود.

مقدمه: هیدرونفروز در زمان جنینی و دوران نوزادی یکی از موارد شایع می باشد که در دوران جنینی و نوزادی توسط سونوگرافی به راحتی قابل تشخیص و بررسی است. در این مطالعه ضمن بررسی یافته های سونوگرافی، رادیولوژیک و یا اسکن ایزوتوپ، بیماران مبتلا، به مدت یک سال از نظر بالینی و آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفتند.روش: تعداد 100 نوزاد و شیرخوار مبتلا به هیدرونفروز به مدت یک سال تحت پی گیری بالینی، آزمایشگاهی، سونوگرافی و در مواردی (Voiding cystourethrogram) VCUG و DSMA قرار گرفتند. بیماران بر حسب زمان تشخیص هیدرونفروز در دو گروه جنینی و شیرخواری طبقه بندی شدند. هیدرونفروز از نظر شدت به سه دسته خفیف، متوسط و شدید تقسیم شد.یافته ها: 54 بیمار پسر و 46 بیمار دختر بودند. میانگین سنی بیماران در بدو مراجعه در موارد هیدرونفروز جنینی 2.5 ماه (79 درصد بدون علامت) و در موارد هیدرونفروز شیرخواری 5 ماه (100 درصد علامت دار) بودند. علل هیدرونفروز جنینی عبارت بودند از: ریفلاکس (45 درصد)، هیدرونفروز ایدیوپاتیک (41 درصد)، انسداد محل اتصال حالب به مثانه (Ureteropelvic junction obstruction یا UPJO) (11.3 درصد)، هیدرونفروز فیزیولوژیک (5.7 درصد)، دریچه پیشاب راهی خلفی (3.8 درصد). ریفلاکس شایع ترین علت هیدرونفروز در کلیه بیماران (57 درصد) بود. شایع ترین عامل هیدرونفروز خفیف ریفلاکس و شایع ترین عامل هیدرونفروز شدید UPJO بود. بیماران مبتلا به هیدرونفروز جنینی در 100 درصد موارد شدید، 30 درصد موارد متوسط و 6 درصد موارد خفیف، نیازمند جراحی بودند.نتیجه گیری: استفاده از سونوگرافی در دوران بارداری منجر به کشف بیشتر موارد بدون علامت هیدرونفروز جنینی در مقایسه با هیدرونفروز شیرخواری گردید که با عوارض کمتری همراه بود. با توجه به کاربرد سونوگرافی به عنوان روش تشخیصی ساده می توان از عوارض و نتایج وخیم نارسایی کلیوی جلوگیری نمود. پیشنهاد می گردد، در حین سونوگرافی جنینی، سونولوژیست ها سیستم ادراری جنینی را بررسی نمایند.

تومورهای خوش خیم معده ضایعات نادری می باشند که کلا کمتر از 10% تومورهای معده را تشکیل می دهند. لیپوم معده توموری نادر می باشد که حدود 3% کلیه تومورهای خوش خیم معده را تشکیل می دهد و عمدتا به صورت توده زیر مخاطی دیده می شود. اکثرا بدون علامت بوده و به صورت اتفاقی یافت می شوند اما می توانند باعث ایجاد علایمی مانند خونریزی گوارشی، انسداد دردهای شکمی و انواژیناسیون شوند. سی تی اسکن و اندوسکوپی در تشخیص قطعی کمک کننده می باشند. درمان این تومورها به صورت جراحی و تایید تشخیص با پاتولوژی می باشد.در این مقاله، بیماری با شکایت از ضعف و خستگی و ملنا معرفی می شود که در اندوسکوپی تومور وی به صورت توده مایل به زرد در انتروم معده دیده شد. در سی تی اسکن توده مذکور با دانسیته چربی منطبق با لیپوم گزارش شد. بیمار با این تشخیص تحت جراحی قرار گرفت و در پاتولوژی نیز لیپوم تایید شد. علی رغم نادر بودن لیپوم های معده باید در ارزیابی و تشخیص افتراقی توده های زیر مخاطی خونریزی دهنده معده مدنظر قرار گیرد.

هموویژلانس (مراقبت از خون) یک سیستم نظارت کشوری بر سلامت خون و فرآورده های آن در تمام مراحل (زنجیره انتقال خون) یعنی از زمان خون گیری از اهداکنندگان تا پیگیری دریافت کنندگان خون و فرآورده ها، گردآوری و تجزیه و تحلیل داده های مربوط به اثرات ناخواسته انتقال خون و اعلام خطر به منظور تصحیح و اقدامات لازم برای جلوگیری از وقوع مجدد آنها است. در این سیستم عوارض ناشی از تزریق خون به صورت سیستماتیک جمع آوری و گزارش شده و داده های مربوط به اثرات عوارض ناخواسته انتقال خون تجزیه و تحلیل و یک سری اقدامات اصلاحی به منظور جلوگیری از وقوع مجدد آنها انجام می شود. یکی دیگر از اهداف سیستم هموویژلانس این است که موارد تزریق خون در یک بیمارستان به صورت مستند جمع آوری گردند، که در نهایت باعث هدایت و ارتقای تزریق خون در بیمارستان ها می گردد. سیستم هموویژلانس در صورتی موثر واقع خواهد شد که تمامی عوارض ناشی از تزریق خون به موقع تشخیص داده و گزارش شوند.