مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران
سال:1402 | دوره:33 | شماره:230 |تعداد مقالات:15

سابقه و هدف: استرس یک محرک است که منجر به واکنش فیزیکی یا روانی می شود. استرس، حافظه و شناخت را تحت تأثیر قرار می دهد. داروهای رایجی که برای درمان استرس و اختلالات حافظه استفاده می شوند اثرات محدود و عوارض جانبی فراوانی دارند، بنابراین جستجوی ترکیبات موثر جدید با منشاء طبیعی و عوارض جانبی کم تر، مورد توجه می باشند. مطالعات مختلف نشان داده است که هلیله سیاه و کروسین در بهبود حافطه مؤثر هستند. چندین پروتئین از جمله سیناپسین1، سیناپتوفیزین و PSD95در انتقال پیام عصبی در سیناپس های دخیل در حافظه نقش دارند. در این مطالعه اثر عصاره هیدروالکلی هلیله سیاه و کروسین در بهبود حافظه و استرس و بیان ژن های سیناپسین 1، سیناپتوفیزین و PSD95 در بافت هیپوکمپ موش های صحرایی نر مدل استرس بی حرکتی مورد ارزیابی قرار گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه 25 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی به پنج گروه شامل گروه کنترل، گروه استرس، گروه تیمار شده با عصاره هیدروالکلی هلیله سیاه، گروه تیمار شده با کروسین، گروه تیمار هم زمان با عصاره هیدروالکلی هلیله سیاه و کروسین تقسیم شدند. همه گروه ها غیر از گروه کنترل به مدت 14 روز تحت استرس بی حرکتی قرار گرفتند. کروسین به صورت داخل صفاقی (mg/kg 30) و عصاره هیدروالکلی هلیله سیاه به صورت گاواژ داخل معدی (mg/kg 50) داده شد. پس از 14 روز تست shuttle box جهت بررسی حافظه انجام شد. سپس حیوانات بی هوش شدند و هیپوکمپ آن ها جدا گردید و تغییرات بیان ژن های سیناپسین 1، سیناپتوفیزین و PSD95 در بافت، توسط روش Real-time PCR مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: استرس بی حرکتی باعث اختلال در دو شاخصه حافظه شد، یعنی مدت زمان توقف دراتاقک تاریک را افزایش (01/0>P) و مدت زمان تاخیر جهت ورود به اتاقک تاریک را نسبت به گروه کنترل کاهش(0/0001>P) داد. درمان با عصاره هیدرو الکلی هلیله سیاه تاثیری بر روی مدت زمان توقف در اتاقک تاریک نداشت (0/05P). عصاره هیدروالکلی هلیله سیاه و کروسین هر دو مدت زمان تأخیر جهت ورود به اتاق تاریک را افزایش دادند (به ترتیب 0/01>P و 0/001>P). در نتیجه هر دوی آن ها پارامترهای بهبود حافظه را تحت تاثیر قرار دادند. ترکیب عصاره هیدروالکلی هلیله سیاه و کروسین مدت زمان توقف در اتاقک تاریک را کاهش (05/0>P) و مدت زمان تاخیر جهت ورود به اتاقک تاریک را نسبت به گروه استرس افزایش داد(001/0>P). استرس بی حرکتی باعث کاهش بیان ژن های سیناپتوفیزین، سیناپسین 1 و PSD95 در بافت هیپوکمپ نسبت به گروه کنترل شد (همگی 0/001>P). هم چنین بیان ژن های سیناپتوفیزین، سیناپسین 1 و PSD95 در بافت هیپوکمپ گروه های تیمار شده با عصاره هیدروالکلی هلیله سیاه (به ترتیب 0/01>P، 0/01>P و 0/001>P)، کروسین (به ترتیب 0/001>P، 0/01>P و 0/001>P) و ترکیب آن ها (به ترتیب 0/001>P، 0/001>P و 0/01>P) نسبت به گروه استرس افزایش یافت. استنتاج: درمان با کروسین و عصاره هیدرو الکلی هلیله سیاه به طور جداگانه و یا ترکیب آن ها در بهبود حافظه و کاهش استرس با افزایش بیان ژن های سیناپسین 1، سیناپتوفیزین و PSD95موثر بود.

سابقه و هدف: استفاده از آنتی بیوتیک ها یکی از مهم ترین روش ها برای مقابله با عفونت های باکتریایی است. با این حال، استفاده نادرست از آنتی بیوتیک ها و ظهور مقاومت دارویی، کارایی آنتی بیوتیک را به خطر انداخته است. استافیلوکوکوس اورئوس منجر به ایجاد طیف گسترده ای از بیماری های بالینی می شود و عفونت های ناشی از این پاتوژن در جامعه و در محیط های بیمارستانی به شدت رو به افزایش است. امروزه درمان این عامل پاتوژن به دلیل ظهور سویه های مقاوم به چند دارو به بحثی چالش برانگیز تبدیل شده است. از آن جایی که مقاومت آنتی بیوتیکی پاتوژن ها در حال حاضر به یک مشکل بهداشت عمومی جهانی تبدیل شده است، معرفی کاندیدهای دارویی جدید علیه عوامل پاتوژن به یک ضرورت تبدیل گردیده است. اخیراً، گزارش هایی در راستای استفاده از OMVs به عنوان عوامل ضد باکتری یا حامل آنتی بیوتیک ها وجود دارد که حاکی از پتانسیل OMVsدر درمان ضد باکتریایی می باشد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثر وزیکول های غشای خارجی باکتری E. coli Nissle1917 بر روی مهار رشد سویه های استافیلوکوکوس اورئوس می باشد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر بر روی 50 نمونه های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از زخم، ادرار و خون صورت پذیرفت. در پژوهش حاضر با هدف تأکید بر تأثیر سودمند OMVs مشتق شده از پروبیوتیک (EcN) به عنوان عامل پست بیوتیکی، به استخراج وزیکول های غشای خارجی ناشی از باکتری با استفاده از روش اولتراسانتریفیوژ پرداخته و پس از تایید حضور محتوای پروتئینی توسط روش SDS-PAGE به تایید ساختار و حفظ یکپارچگی وزیکول ها در طی مراحل استخراج با استفاده از میکروسکوپ الکترونی FE-SEM پرداخته شد. در نهایت به منظور ارزیابی اثر این ساختارها بر قدرت زنده مانی استافیلوکوکوس اورئوس از روش MTT استفاده گردید. یافته ها: در ارزیابی های الگوی پروتئینی توسط SDS-PAGE بان های پروتئینی در محدوده 15 الی 100 کیلو دالتونی مشاهده گردید و هم چنین ساختار و یکپارچگی وزیکول های غشای خارجی در رنج 40 الی 100 نانومتر توسط میکروسکوپ الکترونی تایید گردید. در نهایت، کاهش معنی داری در مهار رشد تمامی سویه های استافیلوکوکوس اورئوس در حضور وزیکول های غشای خارجی ناشی از EcN، مشاهده گردید. استنتاج: با توجه به گزارشات مطالعات مبنی بر غیر تکثیری بودن ساختارها و اثرات مشابه با پروبیوتیک و از سوی دیگر با توجه به نتایج به دست آمده ناشی از کاهش معنی دار مهار رشد سویه های استافیلوکوکوس اورئوس در حضور وزیکول های غشای خارجی ناشی از EcN، به نظر می رسد این ترکیبات می توانند به عنوان ابزار قدرتمندی برای توسعه رویکردهای درمانی در جهت سلامت انسان و سبک زندگی بهتر باشد

سابقه و هدف: برای درمان سرطان کلیه از روش هایی مانند جراحی، شیمی درمانی، ایمونوتراپی و غیره استفاده می شودکه عوارض زیادی ایجاد می کنند، بنابراین سعی می شود از روش هایی نظیر ترکیبات گیاهی که عوارض کم تری دارند، استفاده شود. گیاهان دارویی ترکیبات بسیاری دارندکه فعالیت آنتی اکسیدانی قابل توجهی از خود نشان داده و در نتیجه از پیشرفت سرطان جلوگیری می کنند و فعالیت های ضد التهابی، ضد توموری و ضد جهش زایی نیز دارند. با توجه به اهمیت تغییراتی که در عملکرد ژن ها خصوصا ژن های حیاتی طی سرطان رخ می دهد، در این مطالعه ژن های درگیر در چرخه سلولی شامل P53و CDK2 بررسی شدند. هدف از انجام این مطالعه بررسی خواص آنتی اکسیدانی و اثر سایتوتوکسیک عصاره گیاه بشقابی سنبله ای (Scutellaria pinnatifida) بر بقاء و میزان بیان ژ ن های درگیر در چرخه سلولی (P53 و CDK2) در سرطان کلیه بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی عصاره گیاه Scutellaria pinnatifida به روش خیساندن تهیه و وجود ترکیبات فیتوشیمیایی موجود در عصاره به صورت کیفی بررسی گردید. سلول های ACHN سرطان کلیه کشت داده شدند. اثر سایتوکسیک عصاره با غلظت های 1000، 500، 250، 125، 100و 62/5 µg/ml به روش MTT (3-(4, 5-Dimethylthiazol-2-yl)-2, 5-Diphenyltetrazolium Bromide) که یک روش رنگ سنجی برای بررسی تکثیر و بقای سلول ها است، در زمان های 24، 48 و 72 ساعت مورد سنجش قرار گرفت. سپس استخراج RNA از سلول های در معرض تیمار با غلظت500 و 250 µg/ml انجام شده و غلظت و کمیت RNA های استخراج شده با استفاده از نانو دراپ سنجیده شد. سپس از RNA های استخراج شده، cDNA ساخته شد و میزان بیان ژن های P53 و CDK2با استفاده از Real Time PCR مورد بررسی قرار گرفت. برای ارزیابی خواص آنتی اکسیدانی عصاره از تست DPPH (Diphenyl picrylhydrazyl) استفاده گردید که بر اساس اندازه گیری ظرفیت مهار آنتی اکسیدان ها نسبت به آن است. یافته ها: طبق نتایج به دست آمده از تست های فیتوشیمیایی، عصاره گیاه بشقابی سنبله ای حاوی فلاونوئید، تری ترپنوئید، آستروئید، استرول و گلیکوزید می باشد، اما فاقد آلکالوئید، تانین و ساپونین است. تست MTT نشان داد که عصاره گیاه Scutellaria pinnatifida بر روی سلول های ACHN اثر کشندگی دارد و این اثر وابسته به دوز و زمان است. با کاهش غلظت عصاره گیاه بشقابی سنبله ای درصد زنده ماندن سلول ها به طور معنی داری افزایش یافت و با افزایش طول مدت تیمار از 24 تا 72 ساعت، میزان بقا در سلول های سرطانی کلیه به طور معنی داری کاهش یافت. Real Time PCR نیز افزایش بیان ژن P53 و کاهش بیان ژن CDK2 را در سلول های ACHN تحت تیمار با عصاره گیاه Scutellaria pinnatifida را نشان داد. تغییرات بیان نیز وابسته به دوز و زمان بود. تست آنتی اکسیدانی خاصیت آنتی اکسیدانی عصاره را تایید کرد و نشان داد خاصیت آنتی اکسیدانی این گیاه وابسته به غلظت است. سطح معنی داری در این مطالعه کم تر از0/05 (0/05P<) بود. استنتاج: یافته های این مطالعه نشان می دهند که عصاره گیاه Scutellaria pinnatifida می تواند اثر ضد سرطانی داشته و سلول های سرطانی ACHN را از بین ببرد. تغییرات بیان ژن P53 و CDK2 در سلول ACHN نشان دهنده آن است که عصاره گیاه Scutellaria pinnatifida احتمالاً چرخه سلولی را در سلول های سرطانی کلیه مختل کرده و از این طریق باعث کاهش بقای این سلول ها می گردد، بنابراین می تواند به عنوان ترکیبی با خواص ضد سرطانی مورد توجه قرار گیرد.

سابقه و هدف: پیشرفت های اخیر دربهبود خصوصیات مکانیکی، فیزیکی و زیبایی کامپوزیت های دندانی منجر به افزایش چشمگیر در استفاده از آن ها شده است. دهان شویه های با پایه الکل ممکن است بر روی برخی خواص کامپوزیت تأثیر گذاشته و سبب مشکلاتی همچون تغییر رنگ و سایش کامپوزیت شوند. با توجه به افزایش کاربرد کامپوزیت رزین، تقاضای روز افزون برای زیبایی و افزایش مصرف دهانشویه ها، ارزیابی تاثیر دهان شویه ها بر خواص فیزیکی کامپوزیت ازجمله خشونت سطحی آن ها ضروری است. این مطالعه با هدف بررسی اثر دهان شویه حاوی الکل بر خشونت سطحی کامپوزیت های میکروهیبرید و نانوهیبرید انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه آزمایشگاهی با کد اخلاق IR. IAU. DENTAL. REC. 1399. 049 در تاریخ 24/3/1399 در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران انجام شد. مجموعاً 60 نمونه کامپوزیت نانوهیبرید IPS Empress و کامپوزیت مایکروهیبرید Vit-l-escence با ضخامت 2 میلی متر و قطر 5 میلی متر تهیه گردید. نمونه ها به مدت 24 ساعت در دمای 37 درجه سانتی گراد نگهداری و بعد از آن توسط دیسک های ساینده آلومینیوم اکساید پالیش شدند. سپس، نمونه ها به مدت 24 ساعت در 20 میلی لیتر بزاق مصنوعی غوطه ور شدند. پس از 24 ساعت خشونت سطحی اولیه نمونه ها توسط میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM) اندازه گیری شد. نمونه های کامپوزیتی IPS Empress direct و Vit-l-escence به صورت تصادفی به دو زیرگروه تقسیم شده (15 =n) و در داخل 20 میلی لیتر دهانشویه حاوی لیسترین و دهانشویه فاقد لیسترین، در داخل ظروف دربسته به مدت 24 ساعت درون انکوباتور در دمای 37 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. این میزان در صورت استفاده روزانه از دهان شویه به مدت 2 دقیقه در روز، معادل یک سال استفاده از دهانشویه می باشد. میزان خشونت سطحی ثانویه نمونه ها توسط AFM اندازه گیری شد. تغییرات خشونت سطحی نمونه ها توسط آزمون های Two way ANOVA و Ttest ارزیابی شد. یافته ها: در این مطالعه، اندازه گیری مقادیر اولیه خشونت سطحی نمونه ها، مقادیر بیش تری را در کامپوزیت مایکروهیبرید نسبت به کامپوزیت نانوهیبرید نشان داد. با اندازه گیری تغییرات خشونت سطحی، بیش ترین تغییرات مربوط به کامپوزیت مایکروهیبرید Vit-l-escence قرار گرفته در دهان شویه لیسترین حاوی الکل وکم ترین تغییرات خشونت سطحی مربوط به کامپوزیت نانوهیبرید IPS Empress قرار گرفته در دهانشویه لیسترین فاقد الکل بود. نتایج آزمون two-way ANOVA نشان دهنده تغییرات معنی دار خشونت سطحی برای گروه های در معرض دهان شویه حاوی الکل بود، که بیانگر رفتار متفاوت دو نوع کامپوزیت در برابر الکل است. براساس نتایج، قرارگیری کامپوزیت در دهان شویه ها سبب افزایش خشونت سطحی کامپوزیت ها شد، هم چنین در حضور الکل تغییرات خشونت سطحی دو کامپوزیت IPS Empress و Vit-l-escence دارای اختلاف آماری معنی دار بود(0/001>P) و این تغییرات در گروه Vit-l-escence به طور معنی داری بیش تر از گروه IPS Empress بود(0/001>P). استنتاج: مقدار خشونت سطحی هر دو نوع کامپوزیت پس از قرار گرفتن در معرض دهان شویه صرف نظر از وجود الکل افزایش یافت، ولی این افزایش کم تر از حد آستانه 0/2 میکرون برای چسبندگی باکتری بود و از نظر کلینیکی قابل قبول بود. اثر دهان شویه حاوی الکل بر افزایش خشونت سطحی هر دو نوع کامپوزیت، بیش تر از دهان شویه بدون الکل بود. افزایش خشونت سطحی در کامپوزیت مایکروهیبرید نسبت به کامپوزیت نانوهیبرید در اثر قرارگیری در دهان شویه حاوی الکل بیش تر بود.

سابقه و هدف: پس از بیماری های قلبی و تصادفات، سرطان به عنوان سومین عامل مرگ و میر در ایران و به عنوان یک مشکل عمده بهداشتی در بسیاری از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه در نظر گرفته می شود. در سرطان پستان، سلول های پستان بدون کنترل رشد می کنند. این بیماری بر اساس نوع سلول های پستان که سرطانی می شوند انواع مختلفی دارد. این سرطان حدود یک سوم انواع سرطان را در جمعیت زنان تشکیل می دهد و علت اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در زنان در سراسر جهان است. گیرنده استروژن-α یکی از ایزوفرم های گیرنده استروژن است که توسط ژن گیرنده استروژن (ESR1)کدگذاری می شود. ESR-α یک گیرنده هسته ای است که به عنوان یک فاکتور رونویسی وابسته به لیگاند عمل می کند. پس از اتصال استروژن، ESR-α به نواحی پاسخ استروژن در پروموتر ژن های هدف متصل شده وسبب تغییر در بیان ژن های هدف می شود. مطالعه حاضر به بررسی سطح بیان ژن گیرنده استروژن (ESR1) و RNAهای طولانی غیر کدکننده (lncRNAs) مرتبط با آن و بررسی فراوانی آلل و ژنوتیپ پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی (SNP) rs2234693 در ژنESR1 در بیماران مبتلا به سرطان پستان پرداخت. مواد و روش ها: در این مطالعه موردی-شاهدی، بررسی بیان ESR1 و RNA های کدکننده و غیرکدکننده مربوط به آن توسط میکروآرایه (17 نمونه کنترل و 104 نمونه بیمار)، TCGA RNAseq (بر روی 113 نمونه نرمال، 1102 تومور اولیه و 7 نمونه تومور متاستاتیک) انجام شد. آنالیز داده ها توسط R Studio و limma و پایگاه داده های ENCORI و GEPIA2 صورت گرفت. ارزیابی تعامل microRNAها توسط miRWalk و یافتن برهمکنش lncRNA توسط lncBase 3 انجام شد. برهمکنش پروتئین-پروتئین توسط STRING و آنالیز بقا و همبستگی توسطGEPIA2 و ENCORI بررسی شدند. آنالیزهای غنی سازی مسیر و آنتولوژی ژنی (GO) توسطKEGG و Enrichr و بررسی SNP توسط آزمایش RFLP انجام شد. یافته ها: بیان ژن ESR1 در سرطا پستان افزایش داشت و ژن miR-15a-3p تعامل قابل توجهی با ESR1 وlncRNA OIP5-AS1 داشت. OIP5-AS1 و ESR1 در نمونه های بیمار بیان مثبت معنی داری داشتند. فراوانی ژنوتیپ های TC، TT و CC در افراد سالم به ترتیب 65، 15 و 20 درصد و در گروه بیمار 38/5، 38/5 و 23 درصد بود. تفاوت معنی داری در شیوع ژنوتیپ های ژن ESR1 بین بیماران و کنترل وجود داشت. استنتاج: پلی مورفیسم ESR1 ممکن است با افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان مرتبط باشد و rs2234693 T>CSNP می تواند یک نشانگر قوی برای غربالگری سرطان پستان در نظر گرفته شود. OIP5-AS1 ممکن است پیشرفت سرطان پستان را با تغییر در تنظیم بیان ESR1 تنظیم کند.

بگذارد. ناگویی خلقی (آلکسی تایمیا) یک ساختار است که به ناتوانی در تمایز بین احساسات و واکنش های بدنی، مشکل در توصیف احساسات به دیگران و هم چنین یک سبک شناختی اشاره دارد که توسط واقعیت و وضعیت های ملموس هدایت می شود. مطالعات گوناگون نشان می دهند که ناگویی خلقی با اختلالات روانپزشکی متعدد به صورت معنی دار و با همبستگی مثبتی همراه است و علاوه براین، به عنوان یک عامل، بر سلامت روان (به ویژه اضطراب) و کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی تأثیر منفی دارد. از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش میانجی ناگویی خلقی در رابطه حمایت اجتماعی و اضطراب مرگ در بیماران همودیالیزی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی و تحلیلی در سال 1402 در مرکز جامع همودیالیز شهروند ساری انجام شد. 235 بیمار به روش نمونه گیری دردسترس وارد مطالعه شدند. جمع آوری داده ها با استفاده از چک لیست اطلاعات جمعیت شناختی و طبی، پرسشنامه های مقیاس اضطراب مرگ تمپلر، مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و مقیاس آلکسی تایمیا تورنتو صورت گرفت. اطلاعات جمعیت شناختی جمع آوری شده شامل جنسیت، محل زندگی، میزان تحصیلات، مدت زمانی که فرد تحت درمان با همودیالیز قرار گرفته، تعداد دفعات مراجعه در هفته، سابقه ابتلا به بیماری های زمینه ای و سابقه ابتلا به همودیالیز بود. مقیاس اضطراب مرگ تمپلر شامل 15 سؤال به صورت طیف لیکرتی 5 درجه ای در خصوص افکار مرگ، ترس از مرگ، صحبت درباره مرگ، ترس و تفکر درباره بیماری های لاعلاج بوده است. مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت ابزاری 12 سوالی به صورت طیف لیکرتی 7 درجه ای است که به منظور ارزیابی حمایت اجتماعی ادراک شده از سه خرده مقیاس دوستان، خانواده و دیگران مهم استفاده شد. مقیاس آلکسی تایمیا تورنتو پرسشنامه ای 20 سوالی با طیف پنج درجه ای لیکرت دارای سه خرده مقیاس دشواری در تشخیص احساسات، دشواری در توصیف احساسات و تفکر عینی(برون مدار) بود که به منظور ارزیابی ناگویی خلقی استفاده شد. در انتها داده ها با روش های آمار توصیفی و مدل سازی معادلات ساختاری توسط نرم افزارهای SPSS نسخه 26 و AMOS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه اغلب جامعه آماری از مردان تشکیل شده بود (58/3 درصد). میانگین کلی اضطراب مرگ، حمایت اجتماعی درک شده و ناگویی خلقی شرکت کنندگان به ترتیب 10/31±38/97، 1/26±4/88، 9/76±55/72 بود. ارتباط بین نمرات حمایت اجتماعی با اضطراب مرگ (0/153=P، (0/04، 0/30-) 0/13-=B) و هم چنین حمایت اجتماعی با ناگویی خلقی (0/256=P، (0/09، 0/28-) 0/12-= B) به صورت معکوس و غیرمعنی دار بود و تنها ارتباط بین ناگویی خلقی و اضطراب مرگ (0/0160=P، (0/82، 0/46) 0/66= B) دارای ارتباط معنی دار و مستقیم بود. استنتاج: با توجه به این که رابطه معنی دار و مستقیم بین ناگویی خلقی و اضطراب مرگ شناسایی شد، اتخاذ رویکردهایی در جهت بررسی دوره ای اضطراب مرگ و ناگویی خلقی و انجام مداخلات در جهت کاهش ناگویی خلقی و اضطراب مرگ توسط مدیران و برنامه ریزان بهداشت و سلامت می تواند ثمربخش باشد.

سابقه و هدف: مشکلات سلامت روان در دوره نوجوانی از شیوع بالایی برخوردار است و دانش آموزان به عنوان قشر فعال جامعه، تحت تاثیر این مشکلات قرار می گیرند. در این زمینه سواد سلامت روان و کمک طلبی روانشناختی حرفه ای از مولفه هایی هستند که در پیشگیری، تشخیص و درمان به هنگام اختلالات روانی اهمیت دارند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط سواد سلامت روان با نگرش به کمک طلبی روانشناختی حرفه ای در دانش آموزان مقطع دبیرستان شهر آمل در سال تحصیلی 1402-1401 انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی است که در دانش آموزان دبیرستانی شهر آمل در سال تحصیلی 1402-1401 انجام شد. با نمونه گیری به روش تصادفی چندمرحله ای، تعداد 416 دانش آموز در مطالعه شرکت کردند که با در نظرگرفتن معیارهای ورود و خروج، 357 نفر از آن ها وارد آنالیزها شدند. از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و تحصیلی، مقیاس سواد سلامت روان و فرم کوتاه مقیاس نگرش به کمک طلبی روانشناختی حرفه ای جهت جمع آوری داده ها استفاده گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22، آمار توصیفی، مدل رگرسیون خطی تعمیم یافته تک متغیره و چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در این مطالعه میانگین سنی شرکت کنندگان برابر با 0/645±16/62 سال بود و 52/4 درصد آن ها پسر بودند. هم چنین اکثر آن ها در پایه تحصیلی یازدهم و رشته فنی و حرفه ای مشغول به تحصیل بودند. نتایج نشان داد میانگین سواد سلامت روان و نگرش به کمک طلبی روانشناختی حرفه ای در دانش آموزان به ترتیب برابر با 9/17±78/32 و4/31±15/70 می باشد که تقریبا در محدوده متوسط قرار داشتند. هم چنین بعد توانایی شناسایی اختلالات روانی از بیش ترین میانگین (23/34) و بعد آگاهی از عوامل خطر از کم ترین میانگین(5/12) در میان ابعاد مولفه سواد سلامت روان برخوردار بودند. نتایج رگرسیون خطی تعمیم یافته تک متغیره نشان داد نگرش به کمک طلبی روانشناختی حرفه ای با سواد سلامت روان دانش آموزان، ارتباط مثبت و معناداری دارد(0/05< P). بنابر نتایج رگرسیون خطی تعمیم یافته چندگانه نیز نگرش به کمک طلبی روانشناختی حرفه ای، جنسیت دختر و تحصیلات مادر با سواد سلامت روان دانش آموزان ارتباط معناداری داشتند (0/05< P). سایر متغیرهای جمعیت شناختی و تحصیلی با سواد سلامت روان دارای ارتباط معنی داری نبودند(0/05< P). استنتاج: با توجه به رابطه مستقیم و معناداری که بین سواد سلامت روان و نگرش به کمک طلبی روانشناختی حرفه ای در دانش آموزان وجود داشت؛ پیشنهاد می شود که مدیران و مسئولین آموزشی و بهداشتی تدابیر لازم را جهت ارتقاء سواد سلامت روان دانش آموزان اتخاذ نمایند تا موجب افزایش تمایل آن ها نسبت به دریافت حمایت های روانشناختی در مواقع مورد نیاز گردد. هم چنین ایجاد شرایط مناسب جهت آموزش و ارتقای سواد سلامت روان اولیای دانش آموزان نیز اهمیت دارد تا بتوانند نقش موثرتری در بهبود و ارتقای سلامت روان خود و فرزندانشان داشته باشند.

سابقه و هدف: رانندگی، یکی از مهم ترین مهارت هایی است که می تواند بر کیفیت زندگی سالمندان تأثیرگذار باشد. سالمندان ممکن است نسبت به سایر گروه های سنی بیش تر به رانندگی وابسته باشند. زیرا این توانایی برای دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی، کار و فعالیت های اجتماعی ضروری است و در حفظ استقلال و خود مختاری سالمندان نقش مهمی ایفا می کند. افزایش سن تغییرات قابل توجهی در توانایی های فیزیکی، شناختی، ادراکی و حسی ایجاد می کند که همه این عوامل در رانندگی، که نیازمند دقت و توجه بالا دارد، اهمیت دارند. حرکت و فعالیت یکی از ارکان اصلی سلامتی در دوران سالمندی است و رانندگی نقش کلیدی در تحرک افراد سالمند در جامعه دارد. با افزایش جمعیت سالمندان، تعداد رانندگان سالمند نیز به موازات آن بیش تر شده است. خودکارآمدی در رانندگی از مهارت های مهم در این زمینه است که شناخت عوامل موثر بر آن اهمیت دارد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین خستگی و خودکارآمدی و رانندگی میان رانندگان سالمند، در شهرستان قائم شهر انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این تحقیق به صورت مطالعه مقطعی و توصیفی-تحلیلی، در بین رانندگان مرد 60 سال و بالاتر عضو اتحادیه تاکسیرانی قائم شهر، ساکن شهر قائم شهر انجام شد. در این پژوهش 310 نفر از واجدین شرایط ورود به مطالعه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها، از فرم اطلاعات جمعیت شناسی، ابزارهای چند بعدی خستگی اسمیتس و خود کارآمدی رانندگی آدلاید استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون همبستگی و رگرسیون خطی چندگانه انجام شد. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان 3/28 ± 64/96 سال بود و دامنه سنی آن ها بین 60 تا 75 سال قرار داشت. بیش ترین سطح تحصیلی شرکت کنندگان زیر دیپلم بود (42 درصد). اکثریت آن ها بین 30 تا 50 سال سابقه رانندگی داشتند. میانگین خودکارآمدی رانندگی در بین رانندگان سالمند قائم شهر 15/74±101/87 بود. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد دو متغیر سن و تعداد سال های سابقه گواهینامه دارای ارتباط معنادار و معکوس با نمره خودکارآمدی رانندگی می باشند. به عبارت دیگر با افزایش سن و تعداد سال های سابقه گواهینامه، نمره خودکارآمدی رانندگی به طور معنی داری کاهش می یابد. ارتباط بین نمرات پرسشنامه های خستگی و خودکارآمدی رانندگی معنادار و معکوس بود(0/001>P)، به طوری که با افزایش نمره خستگی، نمره خودکارآمدی در سالمندان کاهش می یابد. براساس نتایج رگرسیون خطی چندگانه، متغیرهای تحصیلات، وضعیت اقتصادی-اجتماعی بیماری مزمن، نمرات خودکارآمدی دارای ارتباط معنادار با نمره خستگی بودند. هم چنین براساس نتایج این مدل، به ازای هر واحد افزایش در نمره خودکارآمدی، نمره خستگی 0/18 کاهش می یابد. براساس نتایج رگرسیونی متغیرهای درآمد ماهانه، نوع وسیله نقلیه و نمره خستگی با نمره خودکارآمدی رانندگی ارتباط معناداری داشتند(39/5R2=). استنتاج: پژوهشگران پیشنهاد می کنندکه باتوجه به نتایج این تحقیق، استفاده از رویکرد توانبخشی در رانندگی و مداخلاتی که می تواند حمایت روانی در کاهش خستگی در رانندگان سالمند تضمین کند، ضروری می باشد. نتایج این مطالعه می تواند به سیاستگذاران در حوزه سالمندی کمک کند که با در نظر گرفتن عوامل تاثیرگذار در کاهش خودکارآمدی رانندگی در رانندگان سالمند، برنامه های توانبخشی جهت بهبود میزان خودکارآمدی رانندگی را در سالمندان طراحی کنند و با همکاری سازمان بهزیستی و شهرداری این برنامه ها را در جمعیت سالمندان اجرا کنند

سابقه و هدف: سرطان پروستات شایع ترین بدخیمی اوروژنیتال مردان در بسیاری از مناطق جهان می باشد که در سال های اخیر در سراسر دنیا از جمله کشورهای آسیایی و هم چنین در ایران نیز در حال افزایش است. خطر نسبی بروز سرطان پروستات برای کسانی که سابقه خانوادگی این بیماری را در بستگان نزدیک دارند تقریبا 2 تا 3 برابر است و میزان بروز با افزایش تعداد بستگان مبتلا، افزایش می یابد. اگر چه سابقه خانوادگی سرطان پروستات یک عامل خطر ثابت شده برای این بیماری است، اما مطالعات کمی ارتباط بین وجود سابقه خانوادگی این سرطان و درجه خطر آن را بررسی کرده اند. لذا هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین وجود سابقه خانوادگی سرطان پروستات و درجه خطر سرطان پروستات در زمان تشخیص است. مواد و روش ها: این مطالعه مورد-شاهدی بر روی 322 نفر از بیماران در دسترس مبتلا به سرطان پروستات مراجعه کننده به مراکز درمانی تابع دانشگاه علوم پزشکی بابل که به دنبال بیوپسی پروستات، سرطان پروستات برای آن ها تشخیص داده شد، انجام گردید. بیماران به دو گروه مورد (وجود سابقه خانوادگی سرطان پروستات) و شاهد (عدم وجود سابقه خانوادگی سرطان پروستات) تقسیم شدند. اطلاعات مربوط به سابقه خانوادگی، نمره گلیسون، PSA و مرحله بالینی از همه بیماران از طریق پرونده و تماس تلفنی استخراج شد. سابقه خانوادگی مثبت سرطان پروستات به صورت زیر بیان می شود: بیمارانی که حداقل دو نفر از بستگان درجه یک آن ها در هر سنی مبتلا به سرطان پروستات هستند. هم چنین بیمارانی که یک نفر از بستگان درجه یک و حداقل دو نفر از بستگان درجه دو در هر سنی مبتلا به سرطان پروستات هستند. در سرطان پروستات ارثی حداقل سه نفر از بستگان درجه یک مبتلا به سرطان پروستات هستند یا بروز سرطان پروستات در سه نسل متوالی از یک دودمان (پدری یا مادری) وجود دارد. هم چنین حداقل دو نفر از بستگان درجه یک یا دو، در سن زیر 55 سال بروز زودرس سرطان پروستات داشته اند. ارتباط بین وجود سابقه خانوادگی سرطان پروستات در بستگان درجه یک شامل: پدر، برادر و فرزند و بستگان درجه دو شامل: پدربزرگ، عمو، دایی، پسرعمو، پسر دایی، پسرعمه و پسر خاله با درجه خطر سرطان پروستات در سه گروه (کم خطر با PSA کمتر از 10، نمره گلیسون کم تر از 7 و خطر متوسط با PSA بین 10 تا 20 یا نمره گلیسون 7 و خطر بالا با PSA بیش تر از 20 یا نمره گلیسون بیش تر از 7) در زمان تشخیص مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی بیماران هنگام تشخیص سرطان پروستات8/97/±67/23 سال بود، که در محدوده سنی 93-43 سال قرار داشتند. 23/3 درصد بیماران مورد مطالعه سابقه خانوادگی سرطان پروستات و 1/9 درصد سابقه خانوادگی موروثی سرطان پروستات داشتند. با افزایش سن تشخیص، درجه خطر سرطان پروستات افزایش یافت، به طوری که 63/9 درصد بیمارانی که سرطان پروستات در سن بالای 71 سال در آن ها تشخیص داده شد، سرطان پروستات با درجه خطر بالا داشتند که نشان می دهد با افزایش سن تشخیص سرطان پروستات، درجه خطر سرطان پروستات افزایش می باید(0/001=P). در سن بین 61 تا 70 سال 62 نفر ( 44/9 درصد) با درجه خطر بالا بودند در حالی که در سن زیر 60 سال، 33 نفر با درجه خطر بالا مشاهده شد(0/001>P). هم چنین بین سابقه خانوادگی مثبت سرطان پروستات و درجه خطر ارتباط آماری معنی داری وجود داشت در 75 مورد مثبت (23/3 درصد) در مقابل (247 مورد منفی (76/7 درصد) (0/05>P). استنتاج: یافته های این مطالعه نشان داد که ارتباط مثبت بین سابقه خانوادگی سرطان پروستات و درجه خطر سرطان پروستات وجود دارد، که نشان دهنده اهمیت غربالگری سرطان پروستات با PSA و معاینه انگشتی رکتال از سن مناسب در این بیماران است

سابقه و هدف: دسترسی به خدمات اولیه بهداشتی درمانی با در نظر گرفتن عدالت و برابری در نظام سلامت از حقوق جامعه جهانی است. در این راستا به جهت ارائه خدمات اولیه سلامت، برنامه پزشک خانواده روستایی از ابتدای سال 1384 با هدف دستیابی به پوشش همگانی سلامت در مناطق روستایی و شهرهای زیر 20 هزار نفر جمعیت اجرا گردید. اهداف اختصاصی این برنامه شامل اجرای نظام ارجاع، افزایش پاسخگویی بازار سلامت، افزایش دسترسی مردم به خدمات سلامت، کاهش هزینه های غیرضروری در بازار سلامت و افزایش پوشش خدمات بود. پس از حدود 7 سال از اجرای این برنامه، برنامه پزشک خانواده شهری به عنوان سطح اول ارائه خدمات سلامت از سال 1391 در استان مازندران و فارس به صورت پایلوت شروع به اجرا کرد. در راستای اجرای بهتر این برنامه و نظر به گستردگی زیاد برنامه ها و فعالیت های مورد انتظار، سپردن فعالیت مناسب با زمان ارائه دهندگان خدمت از اهمیت زیادی برخوردار است. این مطالعه با هدف آگاهی از زمان مورد انتظار فعالیت های محوله به پزشک خانواده شهری انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه به روش مقطعی، در 15 پایگاه پزشک خانواده شهری (6 پایگاه دولتی و 9 پایگاه خصوصی) شهرستان های گلوگاه، بهشهر، نکا، قائمشهر، نور و چالوس استان مازندران انجام شد. از 15 شهرستان بالای 20هزار نفر مجری این برنامه در استان مازندران شش شهرستان مذکور بصورت تصادفی انتخاب و در مرحله بعد، از لیست پایگاه پزشکان خانواده شهری، 15 پایگاه به طور تصادفی انتخاب شدند. در نهایت گروه های هدف، به صورت در دسترس وارد مطالعه گردیدند. در این مطالعه از چک لیست های تدوین شده براساس بسته های مراقبتی منطبق بر 8 گروه خدمت گیرنده (سالمندان (11 خدمت)، میانسالان (7 خدمت)، جوانان (13 خدمت)، نوجوانان (24 خدمت)، کودکان زیر 5 سال (6 خدمت)، مانا (15 خدمت)، مادران (3 خدمت) و ویزیت غیر هدف) استفاده شد. به ازای هر گروه خدمت گیرنده نیز، حداقل سه نفر در مطالعه مورد بررسی قرار گرفته اند. جهت توصیف داده ها از شاخص های مرکزی و پراکندگی استفاده شد. یافته ها: نتایج اندازه گیری زمان ارائه خدمت به 297 نفر شامل 90 نفر ازگروه سنی زیر 5 سال، 30 نفر از دریافت کنندگان خدمات مانا، 30 نفر از هر کدام از گروه های مادران، نوجوانان، جوانان، میانسالان، سالمندان و 27 نفر از بیماران غیر هدف که جهت ویزیت مراجعه نموده بودند، نشان داد که میانه و میانگین زمان مورد انتظار جهت ارائه خدمت روزانه توسط پزشک به جمعیت تحت پوشش به ترتیب 2 ساعت و 52 دقیقه و 3 ساعت و 23 دقیقه است. مقدار این شاخص در گروه های دریافت کننده خدمت متفاوت بوده که بیش ترین مقدار آن مربوط به ویزیت گروه خدمتی غیر هدف با میانه و میانگین 84/17 و87/20 دقیقه و کم ترین آن مربوط به خدمات مانا با میانه و میانگین 3/40و4/34دقیقه بوده است. استنتاج: باتوجه به نتایج بدست آمده، پزشکان خانواده شهری زمان کافی برای ارائه خدمات در نظر گرفته شده روزانه را در اختیار داشته و لذا به نظر می رسد، از سوی نظام سلامت، تکلیفی بیش از ظرفیت زمانی روزانه به ایشان محول نشده است.

سابقه و هدف: پیشگیری از وقوع پنومونی وابسته به ونتیلاتور(VAP) به عنوان یکی از رایج ترین و نیز مهلک ترین عوارض ناشی از اینتوباسیون و تهویه مکانیکی در بخش های مراقبت ویژه، همواره در مطالعات بی شماری مورد تأکید بوده است. اگرچه دهان‎شویه کلرهگزیدین به عنوان استانداردی طلایی در کنترل پلاک‎های دندانی و پیشگیری از VAP به صورت رایج مورد استفاده است، اما با عنایت به گسترش بروز عفونت‎های گرم منفی در اثر مقاومت به آنتی‎بیوتیک‎های رایج و عوارض آن و نیز با توجه به خواص ضدباکتریایی و ضدالتهابی دهان‎شویه گیاهی روغن درخت چای/آلوئه ورا، این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه تأثیر دهان شویه های مذکور بر میزان بروز پنومونی وابسته به ونتیلاتور انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور می باشد. 62 بیمار اینتوبه 65-16 سال بستری در بخش‎های مراقبت ویژه بیمارستان حضرت ولیعصر شهر اراک در سال 1401 با روش تصادفی‎سازی ساده در دو گروه مداخله (دهان‎شویه روغن درخت چای/آلوئه ورا) و کنترل (دهان‎شویه کلرهگزیدین) مورد بررسی قرار گرفتند. بطری های دهان شویه قبل از توزیع پوشیده شد. بیماران، همکاران (پرستاران) و نیز پزشک تعیین کننده نتیجه نهایی مطالعه، هیچ‎یک از قرارگیری افراد در گروه مداخله و یا کنترل آگاهی نداشتند. مراقبت های دهانی در هر دو گروه با شست وشوی دست ها، پوشیدن دستکش، ارزیابی دهان، تنظیم فشار کاف لوله تراشه (20-30 سانتی متر آب)، مسواک زدن با مسواک نرم، استفاده از دهان شویه روزانه دو نوبت و سپس ساکشن ترشحات دهان و ساب گلوت به روش باز انجام گردید. در انتها در فواصل 3 روز (جهت ارزیابی بروز VAP زودرس) و 7 روز (جهت ارزیابی بروز VAPدیررس) پس از انجام مداخله، نمره بالینی عفونت ریوی تعدیل شده محاسبه و امتیاز بیش تر یا مساوی 6 به عنوان تشخیص پنومونی در نظر گرفته شد. این ابزار در مطالعات مشابه مورد استفاده قرار گرفته و روایی و پایایی آن تایید شده است. در نهایت داده ها با استفاده از آزمون کای اسکوئر، تی مستقل و آزمون اندازه‎گیری های مکرر برای بررسی اثر مداخله در طول زمان با نرم افزار SPSS نسخه 20 مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: براساس نتایج به دست آمده، 5/64 درصد از شرکت کنندگان مرد و 35/5 درصد زن بودند. از نظر میانگین سنی، جنسیت، علت بستری، سابقه ابتلا به بیماری های زمینه ای، مداخلات تهاجمی، میانگین تعداد داروهای مصرفی و آنتی بیوتیک ها، نوع و میزان تغذیه، مدت زمان تهویه مکانیکی، اختلاف آماری معناداری میان دو گروه وجود نداشت. در گروه مداخله، 9/7 درصد از بیماران و در گروه کنترل، 12/9 درصد از بیماران دچار پنومونی زودرس شدند. با وجود این که بروز پنومونی زودرس در گروه مداخله کم تر از گروه کنترل بود اما اختلاف آماری معناداری بین دو گروه وجود نداشت(0/99=P). درخصوص پنومونی دیررس نیز میزان بروز در گروه مداخله 12/9 درصد و در گروه کنترل، 16/1 درصد بود که با وجود بروز پایین‎تر پنومونی دیررس در گروه مداخله، اختلاف آماری معناداری وجود نداشت(1/00=P). هم چنین طبق نتایج آزمون مقایسات زوجی بن فرونی، اختلاف میانگین نمره MCPIS بین زمان های 3 روز بعد و 7 روز بعد در گروه مداخله معنادار نبود و افزایش معناداری نداشت(0/06=P) و این بدان معناست که در این گروه، اثر مداخله در این زمان قابل مشاهده است. استنتاج: انجام مراقبت های دهانی با استفاده از دهان شویه روغن درخت چای/آلوئه ورا و یا کلرهگزیدین 0/2 درصد هیچ ارجحیت یا مزیت قابل توجهی بر یکدیگر ندارد و هر دو دهان شویه می توانند در کاهش پنومونی وابسته به ونتیلاتور موثر باشند. با توجه به بروز پایین‎تر پنومونی زودرس و دیررس در گروه مداخله توصیه به انجام مطالعاتی با حجم نمونه بیش تر و نیز با استفاده از ابزارهای دقیق بررسی دهان برای تایید حذف پلاک دندانی (نمره پلاک)، در این جمعیت از بیماران ‎می‎شود.

سابقه و هدف: هیپوکسی، کاهش اکسیژن موجود در بافت های بدن، می تواند باعث ناهنجاری های فیزیولوژیکی متعدد شود. هیپوکسی با پاتولوژی سکته مغزی، بیماری قلبی عروقی و بیماری کوه گرفتگی مرتبط است. هیپوکسی به خصوص در حملات قلبی و ایسکمی رخ داده و در نهایت به مرگ منجر می شود. هیپوکسی موجب استرس اکسیدتیو و تولید ذرات فعال اکسیژن می گردد. ترکیبات آنتی اکسیدان می توانند این ذرات را حذف کرده و فعالیت آنتی هیپوکسی نشان دهند. انار میوه مشهوری است که فعالیت آنتی ایسکمی و آنتی اکسیدانی بسیار خوبی دارد. تا امروز اطلاعات کمی در خصوص اثرات محافظتی انار در برابر کشندگی ناشی از هیپوکسی وجود دارد. برخی از گیاهان دارویی، اثرات پذیرفته شده ای در هیپوکسی دارند. این مطالعه با هدف تعیین اثر محافظتی میوه انار در مقابل مرگ و میر ناشی از هیپوکسی در موش سوری با سه مدل تجربی مختلف، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: اثر محافظتی عصاره متانلی دانه و پوست میوه ی انار در مقابل مرگ و میر ناشی از هیپوکسی در موش سوری با سه مدل هیپوکسی خفگی، خونی و جریان خونی بررسی شد. زمان زنده ماندن موش ها اندازه گیری شد. تمام مراحل آزمایشی مطابق با دستورالعمل های موسسه ملی بهداشت (NIH) در خصوص مراقبت و استفاده از حیوانات آزمایشگاهی انجام شد. کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی مازندران نیز پروتکل آزمایشی را تایید کرد. در تست هیپوکسی خفگی، فنی توئین (50 میلی گرم بر کیلوگرم، داخل صفاقی) و در دو تست بعدی پروپرانولول (20 و 30 میلی گرم برکیلوگرم، داخل صفاقی) به عنوان کنترل مثبت به کار رفتند. در تمامی تست ها، نرمال سالین به عنوان کنترل منفی به کار گرفته شد. آنالیز واریانس یک سویه (آنووا) و متعاقب آن نیومن کولز به منظور تعیین اختلاف بین میانگین ها استفاده شد. مقادیر P کم تر از 5 درصد معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: عصاره ها در برخی مدل های تست شده ضد هیپوکسی، فعالیت خوبی در موش ها از خود نشان دادند. در مدل خونی عصاره پوست در دوز mg/kg 250، زمان مرگ را موش ها حدود 8/4 دقیقه افزایش داد(0/001P<). در این دوز اثری مشابه پروپرانولول mg/kg 20 داشت که به عنوان کنترل مثبت به کار رفت. عصاره پوست در دوز mg/kg250 در مدل گردش خونی، زمان مرگ را در موش ها 4/5 دقیقه افزایش داد (0/0001P<). در این دوز اثری مشابه پروپرانولول mg/kg 30 از خود نشان داد (0/05P>). در مدل خفگی، عصاره دانه در دوز mg/kg250، به میزان 2/4دقیقه موجب افزایش زمان بقاء در موش ها شد؛ اما این افزایش از نظر آمار معنی دار نبود (0/05P>). عصاره پوست در دوز mg/kg62/5، زمان مرگ را 4/2 دقیقه افزایش داد؛ اما این افزایش نیز از نظر آماری معنی دار نبود (0/05P<). عصاره پوست اثر خوبی در مدل خفگی نشان داد. در دوز mg/kg 125، زمان بقاء را حدودا 2 برابر نمود (0/0001P<). در این دوز عصاره اثری قوی تر از فنی توئین ایجاد کرد (0/05P<). زمان زنده ماندن در گروه های دریافت کننده فنی توئین 2/51±29/60 دقیقه بود که تفاوت معنی داری با گروه کنترل داشت (0/001P<). استنتاج: عصاره فعالیت محافظتی خوبی در برخی مدل ها از خود نشان داد. تاثیر عصاره به ویژه در مدل خفگی بالا بود. عصاره پوست قوی تر از عصاره دانه بود. محتوای ترکیبات فنلی می تواند پاسخگوی اثرات ضد هیپوکسی مشاهده شده عصاره ها باشد

سابقه و هدف: کیفیت زندگی جنسی یکی از شاخه های مهم کیفیت زندگی بوده و وسیله ای جهت بررسی رابطه بین مشکلات جنسی و کیفیت زندگی می باشد. معنای زندگی نیز یکی از شاخص های اثرگذار بر کیفیت زندگی است. در میان جمعیت کشور، دانشجویان به دلیل قرار داشتن در دوره تحول جوانی، در معرض پرسش درباره معنای زندگی قرار دارند. لذا هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین معنای زندگی و کیفیت زندگی جنسی دانشجویان متاهل دانشگاه علوم پزشکی مازندران و همسران آن ها در سال 1402، می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی، پس از تصویب در کمیته اخلاق، 185 زوج از دانشجویان متاهل دانشگاه علوم پزشکی مازندران و همسران آن ها در اردیبهشت و خرداد 1402 با روش نمونه گیری دومرحله ای طبقه ای با تخصیص متناسب وارد مطالعه شدند. ابتدا تعداد دانشجویان متاهل هر دانشکده(طبقه) تعیین شده سپس شرکت کنندگان با روش در دسترس وارد مطالعه شدند. معیارهای ورود به این پژوهش شامل تمایل به مشارکت، ایرانی بودن، متاهل بودن، داشتن همسر در قید حیات، تک همسر بودن و معیار خروج شامل عدم تمایل همسر به تکمیل پرسشنامه درنظر گرفته شد. شرکت کنندگان پرسشنامه های کیفیت زندگی جنسی، معنای زندگی، DASS-21، وضعیت اجتماعی-اقتصادی قدرت نما و فرم محقق ساخته اطلاعات جمعیتی-طبی-روانشناختی را به شکل آنلاین و از طریق سایت پرس لاین تکمیل نمودند. از نرم افزار SPSS 25 و آزمون های آماری پیرسون، تی-دونمونه ای مستقل، آنالیز واریانس یکراهه و رگرسیون آمیخته خطی با مدل پسرو (Backward) استفاده شد. نرخ ریزش 20 درصد و سطح معنی داری 0/05>P در نظر گرفته شد. یافته ها: درصد پاسخگویی در این مطالعه 87/2 درصد بود. میانگین سن مردان7/87±31/88 سال و زنان 8/34±28/81 سال می باشد. میانگین نمره کیفیت زندگی جنسی مردان و زنان شرکت کننده در مطالعه به ترتیب 25/54±59/8 و 60/05±15/93 می باشد. طبق آزمون تی دو نمونه ای زوجی، نمره کیفیت زندگی جنسی مردان از زنان 2/53±6/15 واحد بیشتر و معنی دار است (0/001>P). طبق رگرسیون آمیخته خطی با مدل پسرو، ارتباط معنی داری بین کیفیت زندگی جنسی زوجین با مدت تاهل 10-6 سال (14/69-=r) و 15-11 سال (19/08-=r)، مکان زندگی با خانواده در شهر (18/76=r) و روستا (27/43=r)، نداشتن حریم خصوصی (28/29-=r)، مالکیت منزل مسکونی (7/64=r)، عدم ابتلا به بیماری جسمی (15/09=r) و بیماری روانپزشکی (15/04=r)، ناباروری (10/00-=r)، عدم دریافت مطالب آموزش مسائل جنسی (6/76-=r)، وضعیت اجتماعی-اقتصادی به صورت خودارزیابی قیمت مسکن در حد متوسط (8/85=r) و خودارزیابی توان مالی برای خرید مسکن در حد خیلی پایین (14/52-=r)، افسردگی (1/93-=r) و معنای زندگی (0/11 =r) وجود داشت(0/05>P). استنتاج: معنای زندگی درحضور سایر فاکتورهای جمعیتی، طبی، روانشناختی، اجتماعی واقتصادی ارتباط مستمر و معنی داری با کیفیت زندگی جنسی دارد و توجه به این عوامل در برنامه ریزی های مرتبط با دانشجویان ضروری است. مطالعات بعدی می تواند در جهت جستجوی عوامل ارتقاء دهنده معنای زندگی و به تبع آن کیفیت زندگی جنسی دانشجویان و همسران آن ها انجام شود.

سابقه و هدف: نقایص مادرزادی قلب (CHD) وضعیتی است که از زمان تولد به وجود می آیند و بر ساختار و عملکرد قلب نوزاد تاثیر می گذارند. درکودکان مبتلا به CHD تعداد دندان های پوسیده، از دست رفته یا پر شده به دلیل پوسیدگی(dmft) بالاتر است و سلامت دهان ضعیف تری نسبت به کودکان سالم دارند. اکثر محققان معتقدند که آگاهی و نگرش در مورد بهداشت دهان، عامل موثری در رفتارهای مرتبط با سلامت دهان هستند. علاوه بر این، عوامل روانشناختی، تمایل فرد را در جهت اقدام به رعایت بهداشت افزایش می دهد. از این رو هدف از این مطالعه مقایسه شاخص dmft و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهانی در کودکان 6-3 ساله دچار ناهنجاری قلبی مادرزادی با کودکان سالم می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد-شاهدی، 28 کودک 3 تا 6 ساله مبتلا به CHD و 28 کودک سالم مراجعه کننده به کلینیک طوبی، به روش نمونه گیری سرشماری انتخاب شدند. پس از کسب رضایت آگاهانه از والدین، پرسشنامه شاخص تأثیر سلامت دهان در دوران کودکی(ECOHIS) در اختیار آن ها قرار گرفت. این پرسشنامه حاوی 13 سوال و در دو حیطه تاثیر بر کودک (CIS) و تاثیر بر خانواده (FIS) طبقه بندی شد. بخش CIS دارای 4 مولفه شامل علائم بیماری (1پرسش)، عملکرد کودک (4پرسش)، روحی روانی (2پرسش)، اعتماد به نفس کودک و تعاملات اجتماعی(2پرسش) بود. بخش FIS نیز شامل حیطه های نگرانی و دغدغه های والدین (2پرسش) و عملکرد خانواده (2پرسش) بود. به طور کلی مجموع نمرات خام این شاخص از 52-0 متغیر بود که در بخش CIS از 36-0 و در بخش FIS از 16-0 می باشد. هر چه عدد نهایی شاخص ECOHIS بیش تر می بود نشان دهنده مشکلات بهداشت دهانی بیش تر و OHRQOL نامناسب تر بود. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS V. 25 و آزمون Mann-Whitney انجام گرفت و معنی داری در سطح 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: در مجموع 56 نفر در این مطالعه شرکت کردند که 24 نفر (42/9 درصد) دختر بودند. میانگین سنی شرکت کنندگان 4/64 سال بود. براساس یافته های حاصل از این مطالعه میانگین شاخص dmft در کودکان گروه CHD (27/3±42/6)و در کودکان سالم این عدد (2/9#5/92) به دست آمد. تفاوت های مشاهده شده بین دو گروه به لحاظ آماری معنی دار نبود(0/492P=). میانگین نمره بخش CIS پرسشنامه در کودکان بیمار(3/96±2/57) و درکودکان سالم(5/15±4/64) بود(082/0P=). علاوه بر این، میانگین نمره بخش FIS در کودکان بیمار(3/06±2/5) و در کودکان سالم(4/4±4/4) به دست آمد که این تفاوت به لحاظ آماری در این مطالعه معنی دار بود(0/026P=). استنتاج: در این مطالعه تفاوت شاخص dmft در کودکان بیمار و سالم از نظر آماری معنی دار نبود، اما این شاخص در گروه بیمار بالاتر بود. کودکان بیمار کیفیت زندگی وابسته به سلامت دهانی بهتری را نسبت به کودکان سالم نشان دادند. کیفیت زندگی در کودکان بیمار می تواند بهتر از کودکان سالم باشد و بالاتر بودن شاخص dmft در کودکان بیمار ممکن است به علت بالاتر بودن میزان دندان های پر شده(f) و از دست رفته(m) در کودکان بیمار نسبت به کودکان سالم باشد و بدین علت ممکن است کودک مبتلا به بیماری قلبی مادرزادی سابقه تجربه درد دندانی کم تری را نسبت به کودک سالم داشته باشد

می شود. براساس آمار حدود 250 میلیون نفر در جهان از نقص غضروف رنج می برند. تاکنون هیچ روش درمانی قطعی برای OA گزارش نشده است. سلول درمانی یکی از استراتژی های مناسب درمان ضایعات غضروفی است. با این حال، چالش های فعلی مانند نیاز به مقیاس زیاد سلول وجود دارد. به تازگی، رویکردهای بدون سلول ابزار جدیدتری برای درمان نقص غضروف هستند. به عنوان مثال، وزیکول های خارج سلولی(EVs) ترشح شده توسط سلول های مختلف، مسئول اثرات درمانی آن ها هستند. این EV به عنوان واسطه های درمانی مناسب، ابزار انتقال دارو یا نشانگرهای زیستی بیماری شناخته می شوند. بنابراین، به تازگی EVs به دلیل استحکام فیزیکوشیمیایی و زیست سازگاری بالا به عنوان ابزارهای قدرتمند درمان بدون سلول شناخته شده اند. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مروری است که خلاصه ای از مطالعات پیش بالینی و بالینی که از EV مشتق شده از منابع سلولی مختلف استفاده کرده اند، ارائه می دهد. در این مطالعات از حیوانات کوچک و بزرگ آزمایشگاهی با ایجاد ضایعه غضروفی تجربی در زانو استفاده شده است و اثربخشی EV در درمان این ضایعات را بررسی کردند. علاوه بر این در مطالعه حاضر، تکنیک های جداسازیEV که از چالش های کاربرد EV است، به طور خاص بررسی و معایب و مزایای آن ها بررسی شده است. هم چنین در این مطالعه نشان داده شد که EV جدا شده از هر سلول دارای ویژگی های منحصر به فردی مانند خواص ضد التهابی، تمایز و درمانی است. مطالعات اخیر پیش بالینی را که از EVs به عنوان یک حامل داروهایی مانند کوچک مولکول ها، microRNA ها و یا ریزفاکتورهای فعال زیستی استفاده کرده اند نیز در این مطالعه بررسی و نتایج آن ها به طور خلاصه ارائه شد. علاوه بر این، تکنیک های جداسازی EV و مشخصه یابی آن ها که از دیگر چالش های کاربرد EV است توضیح داده شد و چالش ها مورد بحث قرار گرفت. یافته ها: EVs به سرعت به عنوان رویکردهای درمانی جدید برای درمان ضایعات غضروفی و OA در حال پیشرفت هستند. با وجود تلاش های فراوان در سلول درمانی و نتایج امیدوارکننده گزارش شده در مدل های متعدد بیماری، استفاده از سلول ها به ویژه سلول های اصلاح شده ژنتیکی محدودیت هایی در پزشکی احیاکننده دارد. شایان ذکر است که استفاده از EV مشتق شده از MSCs یا سلول های تراریخته هیچ آسیبی برای بدن انسان ندارد. در نتیجه، EV درمانی به عنوان یک رویکرد درمانی جدید معرفی شده است که خطرات احتمالی مشابهی با سلول درمانی ندارد. مطالعات بررسی شده نشان داد که EV جدا شده از منابع مختلف در بسیاری موارد از پیشرفت OA جلوگیری می کنند. هم چنین نتایج برخی دیگر از مطالعات حاکی از توانایی EVs در ترمیم غضروف آسیب دیده است. بسیاری از مطالعات نشان دادند که در ضایعات با اندازه بحرانی غضروف، استفاده از EVs نیاز به داربست دارد. چندین مطالعه نشان دادند که زمان انتشار EV و دوز مورد نیاز EV براساس اندازه ضایعه در ترمیم و بازسازی غضروف مفصلی نقش موثری دارد. استنتاج: با وجود نتایج امیدوارکننده استفاده از EV در مطالعات مذکور، به نظر می رسد که چالش های EV درمانی نیاز به ارزیابی بیشتری دارد. به عنوان مثال، بازسازی یک ضایعه با سایز بحرانی نیاز به استفاده از داربست های مناسب در شرایط دینامیک برای حمل EV دارد. بنابراین، سؤالات اساسی که باید در نظر گرفته شوند عبارتند از: چگونه می توان از EVs به عنوان یک نانوذره به جای سلول های بنیادی در ترکیب با روش های مهندسی بافت استفاده کرد؟ خواص بیولوژیکی EV چیست؟ چه دوزی از EV برای اندازه های مختلف ضایعات غضروفی نیاز است و چگونه EVs در ضایعات پایدار هستند؟ در نهایت نقش EVs در هموستاز و پاتوژنز اتصالات چیست؟