زمینه و هدف: پرستاران به واسطه ماهیت شغلی خود، به طور مداوم با عوامل تنش زا روبرو هستند. این عوامل تنش زا می توانند روی سلامت جسمی، روانی و اجتماعی آنها تاثیر بگذارند. هدف از مطالعه حاضر، تعیین رابطه فعالیت ورزشی با میزان سلامت اجتماعی و هوش معنوی پرستاران بود.روش و مواد: این مطالعه علی- مقایسه ای، با مشارکت 86 نفر پرستار فعال و غیرفعال شاغل در بیمارستان های شهر جهرم انجام شد. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، سلامت اجتماعی Keyes و هوش معنوی King بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-18 انجام شد و آزمون های توصیفی شامل میانگین (انحراف معیار) و آزمون Mann–Whitney U برای تجزیه و تحلیل استنباطی داده ها مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: مشارکت کنندگان در مطالعه بر پایه میزان فعالیت بدنی به دو گروه فعال (34 نفر) و غیرفعال (52 نفر) تقسیم شدند. میانگین (انحراف معیار) سن پرستاران گروه فعال (5.1) 25.7 و گروه غیر فعال (4.5) 25.9 بود. در زیرمقیاس های هوش معنوی، میانگین (انحراف معیار) نمره بسط حالت هوشیاری در گروه فعال بیشتر از گروه غیر فعال بود، (5.5) 16.5 در مقابل (4.4) (13.2) و (P<0.01). ولی در زیرمقیاس های تفکر وجودی انتقادی، تولید معنای شخصی، آگاهی متعالی و نمره کلی هوش معنوی، تفاوت معنی داری در دو گروه مشاهده نشد. در زیرمقیاس های سلامت اجتماعی شامل شکوفایی اجتماعی، همبستگی اجتماعی، انسجام اجتماعی، پذیرش اجتماعی، مشارکت اجتماعی و نمره کلی سلامت اجتماعی، تفاوتی در گروه فعال و غیر فعال مشاهده نشد.نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که فعالیت بدنی با بهبود میزان سلامت اجتماعی و هوش معنوی ارتباط دارد. لذا با توجه به یافته های تحقیق پیشنهاد می شود که فعالیت ورزشی، در برنامه روزانه پرستاران گنجانده شود.