پرستاری دیابت
سال:1394 | دوره:3 | شماره:2 |تعداد مقالات:7

مقدمه و هدف: دیابت قندی یکی از بیماری های شایع و خطرناک است که مطالعات زیادی جهت ارتقای کنترل آن انجام ولی با توجه به ناکافی بودن روش های معمول جهت ارتقای کنترل دیابت ، این مطالعه کیفی به منظور بهینه سازی آموزش نوجوانان جهت ارتقای کنترل دیابت آنها انجام گردید.مواد و روش ها: تحقیق حاضر یک تحقیق عملکردی مشارکتی بود که در آن 10 نفر از پرسنل مرکز دیابت و 74 نفر از نوجوانان دیابتی و خانواده های آنان شرکت داشتند که با 7 نفر از پرسنل و 14 نفر از نوجوانان وخانواده آنان مصاحبه های عمیق 65 الی 120 دقیقه ای انجام تا مشکلات شناسایی شوند، پس از شناسایی مشکلات توسط مشارکت کنندگان، جلسات بحث های گروهی جهت طراحی برنامه برگزار شد و با تشکیل جلسات هدایت کننده تصمیمات اجرایی برای برنامه های آموزشی که توسط مشارکت کنندگان در اولویت قرار گرفته بودند انجام شد، پس از اجرای برنامه های تغییر مجددا 21 مصاحبه با مشارکت کنندگان اجرا و مقایسه قبل و بعد از برنامه های تغییر انجام وارزشیابی شدند، علاوه بر این در بخش کمی میزان قند خون و HbA1c اندازه گیری شدند که با آزمون آماری تی زوجی و اطلاعات کیفی بامقایسه مداوم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: با بهینه سازی آموزشی، تزریق ناصحیح انسولین به تزریق صحیح، عدم شناخت نسبت به رژیم غذایی به شناخت نسبت به رژیم غذایی، مراجعه ضعیف به مرکز برای دریافت مشاوره به مراجعه مرتب برای دریافت مشاوره، بی توجهی نسبت به کنترل قند خون و HbA1c به کنترل مرتب قند خون و HbA1c تغییر یافت؛ علاوه بر تغییرات کیفی تغییرات کمی اندازه گیری قند خون ناشتا از 65.69±189 به 59.42±141.08  HbA1C PV=0.002از 1.35±8.45 به.89 ±6.98  (PV=0.0001)مشاهده شد.بحث و نتیجه گیری: با بهینه سازی آموزشی، باتوجه به نتایج بدست آمده ناشی از تغییرات نشانگر ان است که کنترل دیابت در نوجوانان ارتقاء یافته است.

مقدمه و هدف: اضطراب فراگیر و افسردگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بسیار شایع است. دیابت نوع دو یکی از شایع ترین بیماری های مزمن است که محدودیت های زیادی ایجاد می کند. از این رو برای کاهش اضطراب و افسردگی می توان از روش فراشناخت درمانی استفاده کرد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر فراشناخت درمانی بر اضطراب فراگیر و افسردگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر قرچک انجام شد.مواد و روش ها: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش همه بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز بهداشتی درمانی شهر قرچک در سال 1394 بودند. از میان آنان 30 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه (هر گروه 15 نفر) شامل گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه ای با روش فراشناخت درمانی آموزش دید و گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکرد. گروه ها پرسشنامه اضطراب فراگیر (GAQ) و پرسشنامه افسردگی (DQ) را به عنوان پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 به روش کوواریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: یافته ها نشان داد میان گروه فراشناخت درمانی و گروه کنترل تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر روش فراشناخت درمانی باعث کاهش معنادار اضطراب فراگیر و افسردگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شد (P<0.01).بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد روش فراشناخت درمانی توانست اضطراب فراگیر و افسردگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو را کاهش دهد. بنابراین مشاوران، روانشناسان بالینی و درمانگران می توانند از روش فراشناخت درمانی برای کاهش اضطراب فراگیر و افسردگی این بیماران استفاده کنند.

مقدمه و هدف: دیابت، یکی از شایع ترین بیماری های مزمن متابولیک است و سواد سلامت فراتر از توانایی خواندن و نوشتن (سواد عمومی) افراد می باشد و منعکس کننده مراقبت های بهداشتی بیمار است. خودکارآمدی باوری است که فرد درمورد توانایی های خود برای اجرای رفتارها و نتایج رفتاری خود دارد. هدف این مطالعه تعیین رابطه سطح سواد سلامت با خودکارآمدی در بیماران دیابتی نوع دو مراجعه کننده به کلینیک دیابت شهرستان گرگان بوده است.مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی- همبستگی 100 نفر به صورت تصاد فی ساده از میان افراد مبتلا به دیابت در سال 1393 انتخاب شدند. یافته ها از طریق پرسشنامه دموگرافیک، سواد سلامت و خودکارآمدی جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده های این پژوهش براساس آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون رگرسیون خطی، رگرسیون چندگانه و آزمون آنالیز واریانس) انجام گرفت.یافته ها: میزان سواد سلامت 21.9+86.7 به میزان مرزی و خودکارآمدی 6.13+18.7 به میزان متوسط بود. بین سواد سلامت با تحصیلات (P=0.01)، شغل (P=0.02) و دسترسی به منابع اطلاعاتی (P=0.01) ارتباط معنی داری مشاهده شد و همچنین سطح خودکارآمدی با تحصیلات (P=0.01)، شغل (P=0.001) و دسترسی به منابع اطلاعاتی (P=0.04) ارتباط معنی داری داشت. به طوری که سواد سلامت با خودکارآمدی ارتباط معنی داری داشت (r=0.72، p<0.01) و با افزایش سواد سلامت خودکارامدی بیشتر گردید.بحث و نتیجه گیری: سواد سلامت در مبتلایان به دیابت و خودکارآمدی آنها، نقش مهمی در پیش بینی سلامت این بیماران دارد. اهمیت و ضرورت توجه به سواد سلامت و خودکارآمدی در مداخلات آموزشی که برای ارتقای خودمراقبتی در بیماران دیابتی انجام می شود به خوبی ثابت کرده که تو جه به سطح سواد سلامت و خودکارآمدی در بیماران به عنوان عامل تاثیرگذار و ضروری به نظر می رسد.

مقدمه و هدف: معنویت به عنوان یک بعد انسانی و نقشی که در بهبودی افراد دارد، به طور روز افزونی مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط سلامت معنوی با کنترل قند خون در بیماران دیابت نوع دو انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- همبستگی، 50 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 بستری در بیمارستان موسی بن جعفر (ع) قوچان با روش نمونه گیری مستمر و آسان در سال 1393 شرکت کردند. اطلاعات به وسیله ابزار سلامت معنوی الیسون و لوین جمع آوری و نمونه خون وریدی برای اندازه گیری قندخون ناشتا از بیماران گرفته شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار  SPSSویرایش 18 و آمار توصیفی، آزمون های t-test و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد.یافته ها: میانگین نمرات متغیر سلامت معنوی بیماران مورد مطالعه(m=169.160)  می باشد که این میانگین، نیز نشانگر میزان معنویت بالا در افراد بیمار است. نتایج تحلیل های آمار استنباطی و همبستگی گیری های بدست آمده نشان می دهد، بین سلامت معنوی با دیابت نوع 2 رابطه و همبستگی معناداری وجود ندارد.بحث و نتیجه گیری: در این مطالعه نمرات سلامت معنوی در بیماران با قند خون کنترل شده و کنترل نشده تفاوت معناداری نداشت. پیشنهاد می شود، پرستاران در مراقبت از بیماران مبتلا به دیابت، عوامل فرهنگی، معنوی و مذهبی که ممکن است بر کنترل قند خون تاثیرگذار باشد را مورد ارزیابی قرار دهند. پیشنهاد می شود مطالعات مورد شاهد با حجم نمونه بیشتر همراه با بررسی دیگر عوامل موثر بر کنترل قند خون مانند سطح تحصیلات بالا و سن پایین تر انجام شود.

مقدمه و هدف: کیفیت زندگی بیماران دیابت نوع دو تحت تاثیر متغیرهای زیادی است که از مهم ترین آن ها می توان به حمایت اجتماعی ادراک شده، سخت رویی روانشناختی و الگوهای ارتباطی خانواده اشاره کرد. این پژوهش با هدف بررسی رابطه حمایت اجتماعی ادراک شده، سخت رویی روانشناختی و الگوهای ارتباطی خانواده با کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش همه بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز بهداشتی درمانی شهر ورامین در سال 1394 بودند. در مجموع 190 بیمار با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. همه آنان پرسشنامه های حمایت اجتماعی ادراک شده (PSS)، سخت رویی روانشناختی (PH)، الگوهای ارتباطی خانواده (FCP) و کیفیت زندگی (QL) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 به روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: یافته ها نشان داد که حمایت اجتماعی ادراک شده، سخت رویی روانشناختی و الگوی ارتباطی گفت و شنود با کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو رابطه مثبت و معنادار و الگوی ارتباطی همنوایی با کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو رابطه منفی و معنادار داشت. در یک مدل پیش بین حمایت اجتماعی ادراک شده، الگوی ارتباطی گفت و شنود، سخت رویی روانشناختی و الگوی ارتباطی همنوایی توانستند 54.7 درصد از تغییرات کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو را پیش بینی کنند (P≤0.01).بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه پیشنهاد می شود درمانگران، مشاوران و روانشناسان بالینی به نشانه های متغیرهای مذکور توجه کرده و بر اساس آنها برنامه های مناسبی برای بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو طراحی کنند.

مقدمه و هدف: بیماری دیابت از جمله بیماری هایی است که سهم عمده درمان و کنترل آن به عهده بیماران است. لذا ارزیابی میزان پیروی در بیماران دیابتی حائز اهمیت می باشد. تعیین عوامل موثر در پیروی بیماران دیابتی از رژیم درمانی، قدم اول در طراحی مداخلات درمانی می باشد. این مطالعه با هدف تعیین رابطه برخی عوامل فردی و اجتماعی با پیروی از رژیم درمانی در بیماران دیابتیک تیپ دو مراجعه کننده به مرکز دیابت تامین اجتماعی اصفهان انجام گردید.مواد و روش ها: این مطالعه بصورت کمی و از نوع همبستگی انجام گردید. تعداد 106 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز دیابت تامین اجتماعی اصفهان که دیابت آنها اثبات شده، سن بالای 40 سال داشته و بدون نقص عضو ناشی از دیابت بوده و به طور مداوم تحت مشاوره تغذیه ای قرار داشته اند، به روش سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات از طریق پرسشنامه محقق ساخته، جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS با روش های آمار استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد همبستگی مثبت و معناداری بین پیروی از رژیم درمانی با سطح تحصیلات، میزان مراجعه به مرکز درمانی، نگرش و عقاید، میزان آگاهی، عوامل اجتماعی و حمایت خانوادگی بیماران دیابتیک تیپ دو وجود دارد. در حالی که بین پیروی از رژیم درمانی با درآمد و مدت زمان تشخیص بیماری همبستگی منفی و معناداری مشاهده شد. همچنین بین پیروی از رژیم درمانی با سن، وضعیت تاهل، وضعیت مسکن، سابقه مصرف گیاهان دارویی و مدت زمان صرف شده برای رسیدن از خانه به مرکز درمانی همبستگی معناداری وجود نداشته است.بحث و نتیجه گیری: برخی از عوامل فردی و اجتماعی می توانند در میزان پیروی از رژیم درمانی تاثیرگذار باشند.

مقدمه و هدف: بیماری دیابت یکی از اختلالات متابولیسمی شایع غیرواگیردار است که پیروی از یک رژیم غذایی مناسب می تواند تا حدود 80 درصد در کنترل قندخون بیماران دیابتی، نقش مهمی داشته باشد بر این اساس مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیرات آموزش تغذیه بر پیشگیری از بیماری دیابت انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر با حستجو به صورت مروری در پایگاه های اطلاعاتی آنلاین، Science Direct Scopus، Google Scholar، Pub Med، Bio Med، EMBASE، Magiran، SID، Iran Medex در طی مه 1995 تا ژانویه 2014 انجام شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که اثر بخشی آموزش تغذیه به بیماران دیابتی بر اساس الگوها و مدل های مختلفی بیان شده است از جمله مدل اعتقاد بهداشتی، مدل Basnff، مدل باور بهداشتی و بیماری دیابت طبق مطالعات مختلف با عوامل مختلفی همچون سابقه خانوادگی، عوامل محیطی، سیستم ایمنی معیوب، تغذیه و بالا بودن وزن، نداشتن فعالیت بدنی، بالارفتن سن، فشار خون بالا، کلسترول بد، تری گلیسرید بالا، گسترش شهر نشینی و تغییر نوع زندگی در ارتباط است.بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته ها برخی از مواد خوراکی نقش مهمی پیشگیری از شیوع دیابت نوع دو دارند. پیشگیری از بیماری دیابت به معنی کنترل و به تاخیر انداختن ابتلا به این بیماری است. از طرفی ایجاد تعادل در رژیم غذایی می تواند علاوه بر پیشگیری از دیابت در درمان آن نیز موثر باشد.