مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران (نامه دانشگاه)
سال:1403 | دوره:34 | شماره:233 |تعداد مقالات:27

1سابقه و هدف: امروزه سرطان یکی از شایع ترین علت مرگ و میر در جهان محسوب می شود. شواهد درحال رشد نشان می دهند که شیوع بدخیمی ها در سال های پیش رو به طور قابل توجهی افزایش خواهد یافت. مشخصه سرطان، سرعت رشد غیرقابل کنترل سلول ها می باشد، که در صورت عدم درمان مرگبار است. عوامل دخیل ژنتیکی و محیطی در ابتلا به انواع سرطان ها نقش مهمی را ایفا می کنند. شیمی درمانی رایج ترین نوع درمان برای انواع سرطان ها در کل دنیا محسوب می شود. با وجود فواید زیاد در درمان بدخیمی ها، سمیت و هدف قرار دادن بافت های طبیعی و سالم به عنوان شایع ترین عوارض جانبی داروهای شیمی درمانی در نظر گرفته می شوند. بنابراین، کاهش عوارض جانبی با ترکیبات مکمل، می تواند از طریق به حداکثر رساندن بازده درمانی و همزمان، به حداقل رساندن عوارض جانبی ناخواسته، بسیار حیاتی باشد. دوکسوروبیسین(DOX) یک داروی شیمی درمانی رایج در درمان سرطان می باشد که به خاطر عوارض جانبی شدیدی مانند سمیت کبدی، کلیوی و قلبی محدودیت استفاده دارد. متفورمین یکی از داروهای رایج مورد استفاده که در اصل برای درمان دیابت تیپ دو می باشد. علاوه بر این، کوآنزیم Q10 یک آنتی اکسیدان است که به صورت طبیعی توسط بدن ساخته می شود و هم چنین می تواند از طریق رژیم غذایی و مکمل ها به دست آید. در مطالعات قبلی، هر دو داروی متفورمین و کوآنزیم Q10 اثرات محافظتی علیه سمیت و استرس اکسیداتیو نشان داده و به عنوان کاندیدهای جذاب در درمان بیماری های با مبنای استرس اکسیداتیو و التهاب در نظر گرفته می شوند. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات متفورمین و کوآنزیم Q10 به تنهایی و هم چنین به صورت ترکیب و تجویز توأم، در کاهش آسیب های اکسیداتیو ناشی از داروی شیمی درمانی دوکسوروبیسین در موش های صحرایی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 36 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به 6 گروه تقسیم شدند. گروه ها شامل کنترل نرمال (آب مقطر)، گروه کنترل متفورمین و کوآنزیم Q10 (متفورمین+کوآنزیم Q10)، گروه کنترل دوکسوروبیسین (دوکسوروبیسین)، گروه پیش درمان متفورمین (متفورمین+دوکسوروبیسین)، گروه پیش درمان کوآنزیم Q10 (کوآنزیم Q10 + دوکسوروبیسین) و گروه پیش درمان متفورمین و کوآنزیم Q10 (متفورمین+کوآنزیم Q10 + دوکسوروبیسین) بودند. متفورمین (mg/kg200) و کوانزیم Q10 (mg/kg15) روزانه به مدت یک هفته به صورت خوراکی تجویز شد و دوکسوروبیسین (mg/kg 25) در روز هشتم، تزریق گردید. 24 ساعت بعد از آخرین تزریق، نمونه خون و بافت کبد به منظور بررسی آنزیم های کبدی (ALT، AST، ALP)، پارامترهای استرس اکسیداتیو (مالون دی آلدهید، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز) و تغییرات بافتی برداشته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که دوکسوروبیسین به طور معناداری، فعالیت آنزیم های کبدی، غلظت مالون دی آلدئید و آسیب بافتی را افزایش داده و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز را کاهش می دهد(001/0P<). درمان با متفورمین، کوآنزیم Q10 و ترکیب آن ها، فعالیت آنزیم های کبدی را کاهش داده، میزان فعالیت پارامترهای آنتی اکسیدانی را در مقایسه با گروه کنترل آسیب، به طور معنی داری افزایش داده و موجب بهبود هیستومورفولوژی بافت کبد شد. استنتاج: این یافته ها نشان داد که متفورمین و کوآنزیم Q10 به تنهایی و در ترکیب با همدیگر می توانند عوارض کبدی تزریق دوکسوروبیسین را در موش ها به طور قابل ملاحظه ای کاهش داده و خواص محافظت کنندگی علیه آن داشته باشند. این تأثیر احتمالا از طریق کاهش آسیب های اکسیداتیو و افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی و ظرفیت آنتی اکسیدان های تام اعمال می شود.

1سابقه و هدف: تسریع درفرآیند التیام زخم اهمیت زیادی دارد. زخم های پوستی با آسیب سلولی همراه هستند و می توانند بر عملکرد فیزیولوژیک پوست تاثیر بگذارند. فرایند التیام زخم چند مرحله ای است که با استفاده از سلول ها، سایتوکین ها و سیستم عروقی رخ می دهد. فرایند التیام زخم در فازهای هموستاز، التهاب، پرولیفراسیون و تکثیر سلولی و اصلاح ساختار و شکل پوست انجام می گیرد. استفاده از فراورده های گیاهی در ترمیم زخم ها به دلیل خواص ضد التهابی، ضد باکتریایی و آنتی اکسیدانی آن ها مورد توجه محققین قرار دارد. در طب سنتی ایران به طور جداگانه برای مصارف پوستی بابونه و هم چنین سرخارگل (Echinacea purpurea) و گل همیشه بهار (Calendula officinalis)شواهدی وجود دارد، ولی اثرات هم افزایی این دو فراورده بر التیام زخم مشخص نیست. لذا این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر کرم بابونه (Matricaria chamomilla L) و کرم کالندیت- ای (Calendite-E) که ترکیبی از گل همیشه بهار و سرخارگل می باشد بر روند التیام زخم جراحی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مداخله ای- تجربی بر روی 32 سر موش صحرائی نر انجام شد. رت ها بعد از بیهوشی و ایجاد زخم جراحی به چهار گروه 8 تایی کنترل (بدون مداخله)، بابونه (کامیل کرم) حاوی 5/0 درصد اسانس و 5 درصد عصاره بابونه، کالندیت- ای با ترکیب و نسبت عصاره هیدروالکلی گل های تازه گیاه همیشه بهار (1 گرم) و عصاره هیدروالکلی سرخارگل(اکیناسه) (1/1 گرم) و کنترل (اوسرین) تقسیم شدند. در سه گروه مداخله و کنترل پایه (اوسرین) بعد از تمیز کردن زخم با نرمال سالین، کرم ها روزانه به صورت یک لایه نازک بر روی سطح کامل زخم با آبسلانک مالیده می شد و برای گروه بدون مداخله کنترل بعد از تمیز کردن زخم با نرمال سالین اقدام خاصی صورت نمی گرفت. اندازه گیری مساحت زخم در روزهای 0، 3، 7 و 21 با استفاده از نرم افزار IC measure انجام شد. مساحت زخم به ترتیب در روزهای 0، 3، 7 و 21 و یافته های هیستوپاتولوژیکی در 7و21 روز مقایسه شدند. میانگین و انحراف معیار مساحت زخم و امتیاز هیستوپاتولوژیک بین گروه ها با آزمون ANOVA و کروسکال والیس و آزمون تعقیبی Dunn مقایسه شدند. از نرم افزار SPSS 26 جهت تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: مساحت زخم در روز سوم در بین گروه ها تفاوت نداشت ولی در روز هفتم، تفاوت معنی داربود (0/020P=). میانگین مساحت زخم در گروه کالندیت-ای نسبت به گروه کنترل (0/008P=) و گروه اوسرین (0/019P=) به طور معنیداری کم تر بود. التیام زخم در روز بیست ویکم فقط در کالندیت-ای و کامیل کرم به طور کامل حاصل شد. شاخص های هیستوپاتولوژی در روز هفتم در گروه کامیل کرم از نظر بازسازی سلول های پوششی نسبت به گروه های دیگر بهتر بود(038/0=P). در روز بیست و یکم از نظر بازسازی سلول های پوششی و روند فیبروپلازی گروه کالندیت-ا ی و از نظر گستردگی واکنش فیبروتیک، میزان ادم و آماس و ارزیابی خونریزی هم کالندیت-ای و هم کامیل کرم تفاوت معنی داری با گروه کنترل داشت (0/05P<). استنتاج: کالندیت-ای و کامیل کرم بروی فاکتورهای التیامی زخم اثرات مثبتی داشتند و عنایت به در دسترس و ارزان بودن آن، به عنوان فراورده گیاهی بدون عارضه و مناسب، برای بهبود زخم پیشنهاد می شود.

1سابقه و هدف: اگرچه پیشرفت های اخیر در درمان سرطان باعث افزایش بقای بیماران و بهبود کیفیت زندگی شده است، قرار گرفتن در معرض داروهای شیمی درمانی منجر به مشکلات باروری قابل توجهی درکودکان سرطانی می شود. اتوپوزاید یک داروی شیمی درمانی است که به طور گسترده در درمان انواع سرطان استفاده می شود؛ اما با این حال سلول های سالم، به ویژه سلول های زایای مردانه را که درحال تکثیر سریع و مداوم هستند از بین می برد ومنجر به ناباروری می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر آنتی اکسیدانتی پنتوکسی فیلین بر اختلال ناشی از اتوپوزاید بر پارامتر های اسپرمی موش های نر بالغ نژاد NMRI، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 24 سر موش نر بالغ نژاد (NMRI) Naval Medical Research Institute با میانگین وزنی 2±35 گرم (6n=) به طور تصادفی به چهار گروه کنترل، اتوپوزاید (mg/kg 1)، پنتوکسی فیلین (mg/kg 100) و اتوپوزاید+ پنتوکسی فیلین تقسیم بندی و روزانه به مدت 35 روز به صورت تزریق داخل صفاقی تیمار شدند. در پایان دوره تیمار، موش ها با محلول ترکیبی کتامین زایلازین، بی هوش و ناحیه دمی اپیدیدیم چپ به پلیت 3 سانتی متری حاوی محیط کشت (HamsF10) در انکوباتور 37 درجه سانتی گراد منتقل شد تاجهت بررسی پارامترهای اسپرمی شامل تعداد، تحرک، مورفولوژی، قابلیت حیات و طول دم اسپرم مورد استفاده قرار گیرد. دناتوره شدن DNA اسپرم با استفاده از رنگ آمیزی آکریدین اورنژ و همچنین میزان بلوغ هسته اسپرم به روش رنگ آمیزی آنیلین بلو سنجش شد. بیضه چپ خارج و جهت محاسبه تولید روزانه اسپرم (DSP)Daily sperm production استفاده شد. هم چنین بعد از خون گیری از قلب و آماده سازی سرم، میزان ظرفیت آنتی اکسیدانتی تام(TAC)Total antioxidant capacity و سطح مالون دی آلدئید (MDA)Malondialdehyde  سنجیده شد. داده ها با نرم افزار SPSS، روش آنالیز واریانس یک طرفه (One-Way ANOVA) و تست Tukey مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و تفاوت میانگین ها در سطح 0/05>P معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: کاهش معنی داری در میانگین درصد اسپرم های پیش رونده و افزایش معنی داری در میانگین درصد اسپرم های درجا و ساکن در گروه اتوپوزاید نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (0/001P<). هم چنین کاهش معنی داری در میانگین تعداد، قابلیت حیات، تولید روزانه، طول دم و مورفولوژی طبیعی اسپرم در گروه اتوپوزاید نسبت به گروه کنترل مشاهده شد(0/001>P). ظرفیت آنتی اکسیدانتی تام نیز در گروه اتوپوزاید درمقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری یافت(0/001>P)، در حالی که سطح مالون دی آلدئید سرم در گروه اتوپوزاید در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری نشان داد (0/001>P). تفاوت معنی داری در میانگین درصد آسیب DNA اسپرم و هم چنین بلوغ هسته اسپرم در گروه اتوپوزاید نسبت به گروه کنترل مشاهده نشد (0/05

1سابقه و هدف: آتروفی عضلات اسکلتی ناشی از آسیب طناب نخاعی (SCI) می تواند باعث اختلال در عملکرد متابولیک سیستمیک به صورت ثانویه، مانند عدم تحمل گلوکز، دیابت نوع 2 و مقاومت به انسولین شود. از طرف دیگر گیرنده فعال کننده تکثیر پروکسی زوم گاما هم فعال ساز-1 آلفا (PGC-1α)، سیرتوئین-1 (SIRT1)، عوامل شناخته شده و پروتئین های مرتبط درگیر در آتروفی عضلات اسکلتی می باشند. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف رزوراترول بر سطح SIRT1 و PGC-1α در عضله دوقلو موش های صحرایی بعد از آسیب طناب نخاعی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 36 سر رت نر نژاد ویستار با سن هشت هفته به صورت تصادفی در 4 گروه شامل کنترل، رزوراترول، تمرین و رزوراترول+تمرین (هر گروه 9 سر) قرار داده شدند. پس از بی هوشی، یک برش در خط وسط و روی برجستگی های مهره ای ایجاد شد، سپس عضلات و لامینای مهره T9 بدون آسیب رساندن به سخت شامه برداشته شد، آسیب نخاعی با اعمال ضربه توسط وزنه ده گرمی از ارتفاع 25 میلی متری بر روی نخاع در قطعه T10 ایجاد گردید. بعد از اطمینان از آسیب نخاعی، رزوراترول با دوز 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم به صورت درون صفاقی و روزانه (هر روز صبح به مدت 4 هفته) تزریق شد. به موش های سایر گروه ها به مقدر مشابه سالین تزریق گردید. تمرین هوازی به کمک سیستم حمایت وزن، به مدت 4 هفته، هر هفته 5 جلسه، هر جلسه 58 دقیقه و با شدت 20 متر در دقیقه انجام شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین عضله دوقلو پای راست تمامی موش های صحرایی برداشته شد. سطح SIRT1 و PGC-1α عضله دوقلو به روش الایزا اندازه گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD تحلیل شد. یافته ها: سطح SIRT1 عضله دوقلو موش های مبتلا به SCI در گروه های رزوراترول و تمرین + رزوراترول نسبت به گروه کنترل بالاتر بود (مقادیر P به ترتیب 00/23 و00/07)، اما سطح این شاخص با وجود افزایش در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/399=P). سطح SIRT1 عضله دوقلو در موش های مبتلا به SCI گروه تمرین+ رزوراترول به طور معنی داری نسبت به گروه تمرین بالاتر بود (0/038=P). سطح PGC-1α عضله دوقلو موش های مبتلا به SCI در گروه های تمرین و تمرین + رزوراترول نسبت به گروه کنترل بالاتر بود (مقادیر P به ترتیب 0/024 و 00/07)، اما سطح این شاخص با وجود افزایش در گروه رزوراترول نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/499=P). سطح PGC-1α عضله دوقلو در موش های مبتلا به SCI گروه تمرین+ رزوراترول به طور معنی داری نسبت به گروه رزوراترول بالاتر بود(0/023=P). استنتاج: این نتایج نشان دهنده تأثیر مثبت مصرف رزوراترول بر سطح SIRT1 و هم چنین تمرین هوازی بر سطح PGC-1α عضله دوقلو در موش های مبتلا به SCI می باشد. اشاره شده است که افزایش بیان SIRT1 و افزایش PGC-1α متعاقب آن را در پی دارد که منجر به افزایش تعداد میونوکلئوس ها می شود که روند ترمیم پس از آسیب را بهبود می بخشد و با تنظیم افزایشی و کاهش فرآیندهای کاتابولیک در هیپرتروفی عضلانی نقش فعالی دارد. بنابراین تمرین هوازی همراه با مصرف رزوراترول می تواند با تأثیر بر سطح SIRT1 و PGC-1α عضلانی از آتروفی ایجاد شده در اثر آسیب نخاعی در عضلات پایین تر از سطح آسیب، جلوگیری نماید.

1سابقه و هدف: یکی از مهم ترین عوارض بیماری دیابت مشکلات روانشناختی مانند کاهش تاب آوری و بهزیستی روانشناختی می باشد. استفاده از روش آرام سازی عضلانی روشی آسان، ایمن و غیر دارویی می باشد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر تکنیک آرام سازی عضلانی به روش جاکوبسون بر بهزیستی روانشناختی و تاب آوری بیماران مبتلا به دیابت نوع دو طراحی شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی دو گروه با طرح پیش آزمون پس آزمون بود که بر روی 40 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو در کلینیک دیابت خیام شهر نیشابور در سال 1400 انجام شد. معیارهای ورود به مطالعه شامل داشتن حداقل سواد خواندن و نوشتن، توانایی شنوایی و گفتاری قابل قبول، دامنه سنی 25 تا 65 سال، عدم سابقه دریافت آموزش آرام سازی، ابتلا به دیابت نوع دو حداقل به مدت 6 ماه، عدم مصرف سیگار و الکل، امکان استفاده از فایل آموزشی و هم چنین با توجه به پاسخگویی به پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی دارای بهزیستی روانشناختی و تاب آوری ضعیف (نمره بهزیستی روانشناختی مساوی یا کم تر از63، نمره تاب آوری مساوی یا کم تر از50) و نداشتن اختلالات قطعی روانپزشکی بود. معیارهای خروج از مطالعه نیز شامل شرایط خاص پزشکی (از قبیل بستری یا معذوریت پزشکی برای ادامه درمان)، انصراف از پژوهش، فوت، عدم تمایل به همکاری، تکمیل ناقص پرسشنامه ها توسط اعضا، عدم انجام آرام سازی بیش از 4 جلسه بودند. نمونه ها به روش در دسترس انتخاب و سپس به روش تخصیص تصادفی با بلوک های جایگشتی، در دو گروه مداخله وکنترل قرارگرفتند. سپس تکنیک آرام سازی به مدت 8 هفته و یک بار در روز توسط گروه مداخله در منزل انجام شد. پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف و پرسشنامه تاب آوری کانر در ابتدا و انتهای مداخله توسط گروه مداخله وکنترل تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون نرمالیتی شاپیرو-ویلک، تست دقیق فیشر، مجذور کای، تحلیل کوواریانس توسط نرم افزار 25SPSS انجام شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد دو گروه از لحاظ متغیرهای جنس، تأهل، سن، تحصیلات، سابقه بیماری مزمن، سابقه مصرف داروی اعصاب، سابقه مصرف انسولین، سابقه ورزش، سابقه همتا، رعایت رژیم غذایی، درآمد و شغل همگن بودند و تفاوت آماری معنی داری بین دوگروه از این متغیرها وجود نداشت (0/05

1سابقه و هدف: بارداری ناخواسته به بارداری اطلاق می گردد که زوجین برای آن برنامه ریزی نکرده باشند. پیامدهای بارداری ناخواسته برای مادر و فرزند جدی بوده و ممکن است باعث بی توجهی ناخوداگاه به سلامت جنین شود و کیفیت رفتارهای مراقبتی را تحت تاثیر قرار دهد که این امر می تواند منجر به پیامدهای منفی مانند وزن کم نوزاد در زمان تولد شود. لذا هدف از این مطالعه تعیین تاثیر بارداری ناخواسته بر شاخص های آنتروپومتریک بدو تولد در جمعیت حاشیه نشین بندرعباس بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر بخشی از داده های پروژه کوهورت آینده نگر مادران باردار مناطق حاشیه نشین شهر بندرعباس در سال 1395 می باشد. از 1351 زن باردار پروژه کوهورت مذکور، 825 نفر در این پژوهش بررسی شدند،که برای گروه مواجهه 132 نفر و گروه عدم مواجهه با توجه به نسبت بارداری ناخواسته در داده های اصلی، 693 نفر در نظر گرفته شد. در این مطالعه پیامدها شامل وزن، قد و دور سر نوزاد در بدو تولد و مواجهه اصلی شامل بارداری ناخواسته مادر تعریف شده است. اندازه گیری بارداری ناخواسته و متغیرهای مخدوش گر از طریق پرسشنامه و مصاحبه حضوری در اولین ویزیت کوهورت در دوران بارداری مادر تکمیل شدند. متغیرهای مخدوشگر برای هر پیامد مورد بررسی با رویکرد علیتی و با استفاده از نرم افزار dagitty بررسی و اطلاعات جمع آوری شده در نرم افزار SPSS ورژن 24 ذخیره شد. در تحلیل های تک متغیری جهت بررسی ارتباط شاخص های آنتروپومتریک با مشخصات فردی از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل و تحلیل واریانس یکطرفه و در تحلیل های چندمتغیری از رگرسیون خطی چندگانه استفاده گردید. یافته ها: در مطالعه حاضر از کل 1351 بارداری، 219 مورد بارداری (16/2 درصد) ناخواسته بود. میانگین سن مادران در بارداری ناخواسته و بارداری خواسته به ترتیب برابر با (49/6±23/29) و (31/5±98/26) سال بود. میانگین و انحراف معیار وزن و قد و دور سر نوزادان برای بارداری خواسته به ترتیب (501/11±3059/24) گرم، (3/11±48/52) سانتی متر و (2/22±33/80) سانتی متر و در بارداری ناخواسته به ترتیب (477/11±3080/17) گرم، (2/65±48/63 سانتی متر و (1/92±33/82) سانتی متر محاسبه گردید. همبستگی های مثبت معنی دار آماری در حد ناچیز بین وزن نوزاد و سن مادر (0/041=P،0/056=r)، سن پدر (0/008=P، 0/370=r) و BMI مادر وجود داشت (0/001>P،0/159=r). هم چنین همبستگی های مثبت معنی دار اما در حد ناچیز بین BMI مادر با قد نوزاد (0/022=P، 0/062=r) و دور سر نوزاد وجود داشت (0/001>P، 0/102=r). نتایج رگرسیون خطی چندگانه نشان داد، شواهدی مبنی بر ارتباط بین بارداری ناخواسته و وزن نوزاد وجود ندارد (58/3 تا 91/3- :CI 95 درصد، 16/5-=(b؛ که نتایج مشابهی نیز برای قد (0/47 تا 0/47- :CI 95 درصد، 0/01-=(b و دور سر (0/34 تا 0/32- :CI 95درصد، 0/01=(b یافت شد. استنتاج: در مطالعه حاضر نتایج بیانگر عدم وجود شواهد قوی مبنی بر ارتباط بین بارداری ناخواسته و کم وزنی، کوتاه قدی و کم بودن دور سر می باشد. نتایج مطالعات در این زمینه متناقض است که می تواند به دلیل تفاوت در طراحی مطالعه، روش های کنترل متغیرهای مخدوش کننده و تفاوت جمعیت مورد مطالعه و سایر عوامل باشد.

1سابقه و هدف: شیوع سندرم متابولیک در جوامع به طور فزاینده ای در حال افزایش است. سندرم متابولیک مجموعه ای از اختلالات از جمله چاقی، فشارخون بالا، دیس لیپیدمی و مقاومت به انسولین می باشد. مراقبت ناکافی از دندان با بسیاری از بیماری های سیستمیک مرتبط است. هم چنین شواهد علمی حاکی از وجود ارتباط بین بهداشت دهان و سندرم متابولیک می باشد. از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین بهداشت دهان بر اساس DMFT (دندان های پوسیده، کشیده شده، پرشده) با سندرم متابولیک در داده های فاز ثبت نام جمعیت کوهورت طبری انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی وتحلیلی شامل شرکت کنندگانی از جمعیت کوهورت طبری بود که در مرحله ثبت نام، ارزیابی های سلامت دهان و سندرم متابولیک را انجام داده بودند. در مرحله ثبت نام کوهورت طبری اطلاعات 10255 نفر، در گروه سنی 70-35 سال، در طی سال های 2017-2015 از دو منطقه شهری و کوهستانی شهرستان ساری، مازندران، ایران جمع آوری شد. اطلاعات مربوط به سطح تحصیلات، وضعیت اشتغال، محل زندگی، وضعیت اجتماعی-اقتصادی و تاهل، سابقه اختلالات روانی، سابقه مصرف سیگار یا قلیان، سطح فعالیت بدنی روزانه، مسواک زدن، تعداد دفعات مسواک زدن در روز، استفاده از نخ دندان، تعداد دفعات استفاده از نخ دندان در روز، استفاده از دندان مصنوعی، سال های استفاده از دندان مصنوعی، مسواک کردن دندان مصنوعی، استفاده از دهانشویه، تعداد دفعات استفاده از دهانشویه و شاخص DMFT در زمان اجرای TCS از طریق مصاحبه و معاینات شفاهی جمع آوری شد. سندرم متابولیک بر اساس معیارهای پانل سوم درمان بزرگسالان (ATP III) تشخیص داده شد. در انتها با نرم افزار SPSS نسخه 27، از میانگین، انحراف معیار و درصد برای توصیف داده ها، مقایسه متغیرهای کیفی با ابتلا به سندرم متابولیک با آزمون کای اسکوئر و مقایسه متغیرهای کمی با آزمون t مستقل در تحلیل تک متغیره استفاده شد. هم چنین تعدیل متغیرهای مخدوشگر، با بهره گیری از رگرسیون لجستیک چندمتغیره صورت گرفت. یافته ها: در مجموع 9939 نفر در تجزیه و تحلیل نهایی وارد شدند. با آزمون T مستقل بین سندرم متابولیک و DMFT رابطه معنی داری وجود نداشت (4/59=T، 0/156=P)، بطوری که میانگین DMFT در گروه متبلا به سندرم متابولیک 9/07±17/66 و در گروه غیر مبتلا 8/99±16/81 بود. با آزمون کای دو استفاده از دندان مصنوعی(0/001>P)، استفاده از نخ دندان (0/001>P)، سن (0/001>P)، جنس (0/001>P)، وضعیت تاهل(0/05=P)، شغل (0/001>P)، محل سکونت(0/001>P)، بیماری های روانی(0/001>P)، وضعیت اجتماعی- اقتصادی(0/005=P)، استعمال سیگار (0/001>P)، BMI (0/001>P)، MET (0/001>P) و سطح تحصیلات (0/001>P) با سندرم متابولیک ارتباط معنی دار داشت. پس از تعدیل مخدوش گرها در مدل رگرسیون لجستیک چند متغیره، تنها ارتباط تعداد استفاده از نخ دندان دو بار در روز با سندرم متابولیک معنی دار شد (0/046=P، 2/213- 1/008 CI- 95 درصد) 493/11/493 OR. استنتاج: یافته های این مطالعه نشان داد که بین بهداشت دهان و دندان که با شاخص DMFT اندازه گیری می شود و وجود سندرم متابولیک در داده های مرحله ثبت جمعیت کوهورت طبری رابطه معنی داری وجود ندارد. تنها بین استفاده از نخ دندان دو بار در روز با سندرم متابولیک ارتباط معنی دار یافت شد. مطالعات بیشتر برای کشف سایر عوامل بالقوه ای که ممکن است در ایجاد سندرم متابولیک در این جمعیت نقش داشته باشند، ضروری است.

1سابقه و هدف: پیوند کلیه همچنان مهم ترین و اصلی ترین درمان نارسایی پیشرفته کلیه می باشد. با این حال برخی از بیماران، پیوند کلیه را به وسیله واکنش سیستم ایمنی پس می زنند. بهبود سرکوب سیستم ایمنی با داروهایی مثل ریتوکسیماب و بورتزومیب به این بیماران اجازه می دهد که واجد شرایط پیوند باشند. این مطالعه با هدف تعیین هزینه- اثربخشی مصرف ریتوکسیماب در مقایسه با بورتزومیب در بیماران پیوند کلیه بیمارستان فرهیختگان تهران، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی گذشته نگر، جامعه آماری مورد نظر، بیماران بستری دریافت کننده ریتوکسیماب و بورتزومیب در طول سال 1401، در بیمارستان فرهیختگان بود. ریتوکسیماب با حداقل دوز mg/m2 375 یک روز قبل از پیوند برای بیماران تجویز شد. بروتزومیب با دوز mg/m2 1/3 در چهار نوبت (معمولا روزهای 1، 4، 8 و 11) برای بیماران تجویز گردید. شاخص های مرتبط با محاسبه هزینه بیماری و پارامترهای تعیین کننده اثربخشی از طریق مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه با خبرگان تعیین شد و در نهایت اطلاعات مذکور از طریق بررسی پرونده بیماران (بانک اطلاعاتی بیمارستان) جمع آوری گردید. شاخص های هزینه شامل هزینه ویزیت پزشک (روز اول، روز دوم، پزشک عمومی، بخش اورژانس، روز ترخیص)، دارو (داروی اصلی، داوری مکمل)، هتلینگ بیمارستان (خدمات پرستاری، لوازم مصرفی، تخت، رادیولوژی، ECG، مراقبت بحرانی، فیزیوتراپی، تهیه فرمولاری تغذیه معاینه وصدور جواز دفن) و آزمایشات (کلیه آزمایشات لازم برای ارزیابی و مانیتور بیمار) بود. شاخص های اثربخشی شامل IgG کلاس I، IgG کلاس II، IgM کلاس I و IgM کلاس II بود. تحلیل داده های پژوهش با نرم افزار SPSS و به وسیله آزمون های آماری t مستقل و زوج و ANOVA انجام شد. یافته ها: 77 بیمار پیوند کلیه شامل 53 نفر تحت درمان با داروی بورتزومیب و 24 نفر دریافت کننده داروی ریتوکسیماب با میانگین سنی8/50±41/01 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. یافته نشان داد میانگین کل هزینه تمام شده داروی بورتزومیب برابر با 19548230/86 تومان بود. قبل از مصرف بورتزومیب میانگین IgG کلاس I و کلاس II به ترتیب 6/36±68/16 و 4/96±67/11 بود که پس از درمان با بورتزومیب به ترتیب به 73/15±28/17 و 16/75±18/13 کاهش یافت که این کاهش سطح IgG از نظر آماری معنی دار بود(0/000P=). میانگین IgM کلاس I و کلاس II قبل از مصرف دارو به ترتیب 1/30±5/69 و 0/95±5/45که پس از مصرف بورتزومیب به ترتیب به 0/79±5/43 و 0/39±5/13 کاهش یافت که این کاهش برای IgM کلاس II معنی داری بود (0/000P=)؛ اما برای IgM کلاس I غیرمعنی دار بود (0/223P=). در بیماران دریافت کننده ریتوکسیماب، قبل از مصرف دارو میانگین IgG کلاس I و کلاس II به ترتیب 7/86±71/66 و /4/53/±67/83 بود که پس از درمان با ریتوکسیماب به ترتیب به 13/82±13/95 و 14/15±15/83 کاهش یافت که این کاهش سطح IgG از نظر آماری معنی دار بود (0/000P=). میانگین IgM کلاس I و کلاس II قبل از مصرف دارو به ترتیب 1/23±5/70 و 0/97±5/45 که پس از مصرف دارو به ترتیب به 0/65±5/41 و 0/38±5/16 کاهش یافت که این کاهش از نظر آماری معنی دار نبود (0/05P>). میانگین کل هزینه تمام شده داروی ریتوکسیمب برابر با29 /28261539 تومان بود و موجب کاهش چشمگیر میانگین سطح IgG کلاس I و کلاس II شد. نرخ هزینه- اثربخشی افزایشی (ICER)65/ 1770997 بود که از آستانه تعریف شده توسط WHO کم تر بود. استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد داروی ریتوکسیمب در مقایسه با بورتزومیب هزینه-اثربخش می باشد

1سابقه و هدف: سندرم سودواکسفولیشن (PEX) یک بیماری شایع مرتبط با سن است که با ترشح مواد فیبریلار از اجزای داخل چشمی به ویژه در سگمان قدامی چشم مشخص می شود. این وضعیت منجر به انسداد شبکه ترابکولار، اختلال در خروج مایع زلالیه و متعاقبا افزایش فشار داخل چشمی (IOP) می شود. این عوامل سبب افزایش خطر ابتلا به گلوکوم و آسیب به ساختارهای داخلی چشم و کاهش دید غیرقابل برگشت می شود. بنابراین، غربالگری و ارزیابی افراد مبتلا به این سندرم ممکن است امکان شناسایی به موقع خطر گلوکوم و اجرای اقدامات پیشگیرانه یا درمانی مناسب را فراهم کند. از این رو، بررسی سندرم PEX به منظور سنجش خطر ابتلا به گلوکوم و اعمال اقدامات مناسب برای حفظ بینایی و سلامت چشم از اهمیت بالایی برخوردار است. لذا هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع گلوکوم در بیماران مبتلا به سندرم PEX برای ارزیابی دقیق خطر ابتلا به گلوکوم بود. این ارزیابی ممکن است شامل نظارت بر فشار داخل چشمی، اقدامات پیشگیرانه و انجام درمان های مختص این بیماری باشد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی بیماران بالاتر از 40 سال مبتلا به سندرم PEX چشمی مراجعه کننده به بخش چشم پزشکی بیمارستان بوعلی سینا ساری، مازندران، ایران، در فاصله زمانی بهمن 1397 تا اسفند 1398 انجام شد. ابتدا معاینات کامل چشم پزشکی شامل رفرکشن با اتورفرکتومتر تاپکن، تعیین حدت بینایی با E چارت اسنلن، اسلیت لمپی و فاندوسکوپی با لنز 90 برای تمام بیماران انجام شد. سپس فشار داخل چشمی(IOP) از طریق تونومتر گلدمن اندازه گیری شد. در افراد مشکوک به گلوکوم، زاویه چشم با استفاده از گونیوسکوپ سه آینه ای جهت بررسی ترابکولار مشورک انجام شد و نسبت کاپ به دیسک عصب بینایی (cup/disk) با Cirrus HD-NFL OCT (Carl Zeiss Meditec, Inc.) تعیین شد. براساس یافته های معاینات بالینی، بیماران در دو گروه گلوکوم و غیرگلوکوم قرار گرفتند. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 22 تجزیه وتحلیل شدند. جهت توصیف داده ها از میانگین، انحراف معیار، تعداد و درصد استفاده شد. برای مقایسه میانگین های متغیرهای کمی از آزمون t-test و برای مقایسه میانگین های متغیرهای کیفی آزمون کای-دو در دو گروه مبتلا و عدم مبتلا به گلوکوم استفاده شد. سطح معنادار آماری 05/0 PP). در گروه گلوکوم، چشم های چپ در مقایسه با چشم های راست فشار داخل چشمی بالاتر (4/75±29/12 در مقابل 5/65±28/86؛ 0/001>P) و نسبت cup/disk بالاتری (0/12±0/53 در مقابل 0/15±0/51؛ 0/001>P) را نشان دادند. استنتاج: سندرم سودواکسفولیشن (PEX) شیوع قابل توجهی از گلوکوم، عمدتاً با درگیری دوطرفه را نشان می دهد. این سندرم می تواند یک عامل خطر مهم برای توسعه گلوکوما و شروع افزایش فشار داخل چشمی به ویژه در مردان مسن باشد. این یافته ها چشم انداز ارزشمندی را برای تحقیقات آینده ارائه می کنند و درک ما را از رابطه بین سندرم PEX چشمی و گلوکوم بهبود می بخشد، که ممکن است در بهبود نتایج درمان بیماران و استراتژی های مدیریت بالینی موثر باشد.

1سابقه و هدف: طبقه بندی بیماران مبتلا به سرطان پروستات براساس معیارهای انجمن ارولوژی اروپا با تکیه بر سطح آنتی ژن اختصاصی پروستات، معاینه دیجیتال رکتوم و نمره گلیسون، یکی از معیارهای طلایی برای پیش آگهی بیماری است. از طرفی به نظر می رسد که در اشکال تهاجمی بیماری، سلول های سرطانی می توانند در طول سلول های عصبی انتشار یابند که به آن تهاجم اطراف عصبی گفته می شود. ارتباط بین انواع معیارهای طبقه بندی سرطان پروستات با عود و یا بقای بیماری به خوبی شناخته شده است؛ اما اهمیت تهاجم اطراف عصبی در پیش آگهی بیماری کم تر مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. لذا این مطالعه با هدف مقایسه دو گروه تهاجم اطراف عصبی مثبت و منفی براساس طبقه بندی خطر EAU به منظور بررسی تفاوت دو گروه از نظر پیش آگهی بیماری، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه که از نوع گذشته نگر است، بر روی 200 بیمار مبتلا به سرطان پروستات انجام شد که در بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی بابل بین سال های 1396 تا 1400 تحت عمل رادیکال پروستاتکتومی قرار گرفتند. معیارهای ورود به مطالعه شامل ابتلا به سرطان پروستات، وجود نتایج آزمون های بالینی و پاتولوژی در نظر گرفته شد. معیار خروج نیز ابتلای بیمار به انواع سرطان های پروستات، غیر از ادنوکارسینوم در نظر گرفته شد. تمامی داده های دموگرافیک، پاراکلینیکی، بالینی، و پاتولوژی بیماران با استفاده از داده های ثبت شده در پرونده پاتولوژی بیمار و هم چنین بخش بایگانی بیمارستان به دست آمد. اطلاعات بیماران با استفاده از چک لیستی شامل متغیرهای سن، نتایج آزمون های PSA، DRE، و نمره TNM و Gleason و هم چنین وضعیت بیمار از نظر تهاجم اطراف عصبی از پرونده بیماران استخراج گردید. نمره گلیسون، معیار استاندارد برای تمایز بافتی سرطان پروستات است که از 2 تا 10 امتیاز، نمره دهی می شود. نمره کم تر از 7، نشان دهنده تمایز بهتر، نمره 7 بیانگر تمایز متوسط و نمره گلیسون 8، 9 یا 10 نشان دهنده تمایز بد سلول های پروستات می باشد. داده های مطالعه با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای آنالیز داده ها از آزمون های ناپارامتریک Chi2 و Fisher Exact و برای مقایسه میانگین متغیرهای کمی از آزمون t مستقل (برای مقایسه دو گروه) و آزمون آنالیز واریانس (برای مقایسه بیش از دو گروه) استفاده شد. یافته ها: میانگین سن افراد تحت مطالعه برابر با 5/91±67/13 بود. با طبقه بندی بیماران براساس گروه های خطر EAU، و مقایسه طبقه خطر بین بیماران دارای تهاجم اطراف عصبی مثبت و منفی براساس سطوح PSA، DRE، TNM وGleason score تفاوت آماری معنی دار بین دو گروه دیده شد. تقریبا در تمامی تقسیم بندی ها براساس مقیاس های کلینیکوپاتولوژیکال، بیماران با تهاجم اطراف عصبی مثبت نسبت به بیماران با تهاجم اطراف عصبی منفی، در خطر بالاتری از نظر معیارهای EAU قرار داشتند. استنتاج: نتایج مطالعه نشان داد تهاجم اطراف عصبی مثبت در بیماران مبتلا به سرطان پروستات می تواند به عنوان پیش آگهی ضعیف بیماری در نظر گرفته شود. حضور سلول های سرطانی در فضای اطراف عصبی می تواند علامتی زود هنگام از پیشرفت سرطان باشد.

1سابقه و هدف: نوروپاتی دیابتی (DN) یکی از شایع ترین عوارض دیابت است که می تواند منجر به ناتوانی و مرگ و میر شود. تقریبا نیمی از بیماران دیابتی به DN مبتلا خواهند شد. مطالعات اندکی به منظور ارزیابی شیوع DN در کودکان انجام شده است. بیش از 90 درصد کودکان دیابتی به دیابت نوع 1 (T1DM) مبتلا هستند. دقیق ترین راه تشخیص نوروپاتی، نوار عصب (NCV) است. بر این اساس، هدف از این مطالعه بررسی شیوع DN در کودکان مبتلا به T1DM، توسط علائم بالینی، معاینات نورولوژیک و NCV بود. مواد و روش ها: این مطالعه، یک مطالعه مقطعی است که بین سال های 1400 تا 1402 انجام شد. بیماران (کم تر از 18 سال) مبتلا به T1DM که حداقل 5 سال از تشخیص بیماری آن ها گذشته بود و از سایر بیماری ها مانند کم کاری تیروئید و بیماری های عصبی عضلانی رنج نمی بردند، وارد مطالعه شدند. کودکانی که مایل به انجام NCV نبودند، از مطالعه حذف شدند. اطلاعات دموگرافیک بیماران (سن، جنس، وزن، قد، شاخص توده بدنی (BMI) و مدت ابتلا به دیابت) جمع آوری شد. علائم عصبی با استفاده از نمره علائم نوروپاتی (NSS) ارزیابی شد. از بیماران در مورد گزگز، سوزش، بی حسی، خستگی، گرفتگی و درد در اندام تحتانی سوال شد. سابقه بالینی بیماران شامل HbA1c، فشار خون، رتینوپاتی، لیپودیستروفی، نفروپاتی، سابقه کتواسیدوز دیابتی و دوز روزانه انسولین مورد بررسی قرارگرفت. رفلکس آشیل، با استفاده از چکش رفلکس و عملکرد اعصاب محیطی از طریق مونوفیلامان 10 گرمی ارزیابی شد. بیمارانی که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، NCV برای آن ها انجام شد. NCV توسط متخصص طب فیزیکی و توانبخشی انجام شد. در NCV، اعصاب حسی و حرکتی پرونئال، تیبیال، و سورال در هر دو اندام تحتانی و اعصاب حسی و حرکتی مدیان و اولنار در هر دو اندام فوقانی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در پژوهش حاضر، 32 بیمار مبتلا به T1DM، معیارهای لازم برای ورود به مطالعه را داشتند. میانگین سن2/55 14/16± سال)، قد (8/96±154/28 سانتی متر)، وزن (12/32±±44/88 کیلوگرم) و BMI (3/787±18/55) بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت. میانگین مدت زمان ابتلا به دیابت در بیماران مورد بررسی، 2/428±7/1 سال بود. میانگین میزان HbA1c، 1/941±9/54 درصد بود. میانگین NSS، 2/62±2/94 بود. نتایج NSS نشان داد که 75/18درصد (امتیاز: 3 یا 4)، 25/31 درصد (امتیاز: 5 یا 6)، و 6/25 درصد از بیماران به ترتیب علائم خفیف، متوسط و شدید (امتیاز: 7 تا 9) داشتند. فشار خون بیماران مورد بررسی در محدوده نرمال قرار داشت. لیپودیستروفی (21/87 درصد)، نفروپاتی (12/5 درصد) و رتینوپاتی (3/12 درصد) به ترتیب از شایع ترین عوارض دیابت نوع 1 در بیماران بودند. نتایج ارزیابی رفلکس آشیل نشان داد که هیچ اختلالی در هیچ یک از بیماران وجود ندارد. تنها یکی (12/3 درصد) از بیماران مورد بررسی در ارزیابی توسط مونوفیلامان، مبتلا به اختلال اعصاب محیطی تشخیص داده شد. با این حال، نتایج NCV این بیمار نشان داد که بیمار نوروپاتی محیطی ندارد. استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که شیوع DN در کودکان و نوجوانان مبتلا به T1DM بسیار کم است. نتایج مطالعه حاضر همانند سایر مطالعات مشابه، نشان داد که ارزیابی بالینی صرف و داشتن علائم DN، به اندازه کافی برای تشخیص DN حساس نیست. بنابراین، ارزیابی بیش تر از طریق آزمون استاندارد(NCV) در این زمینه موردنیاز است. براساس نتایج مطالعه حاضر، NCV برای بیماران T1DM زیر 18 سال که نتایج مونوفیلامان 10 گرمی آن ها نیز منفی بود، پیشنهاد نمی شود. تعداد محدودی از بیماران در مطالعه حاضر مورد ارزیابی قرار گرفتند و انجام مطالعات با جمعیت بیش تر ضروری است.

1سابقه و هدف: استرس یا تنیدگی یک فرآیند رفتاری است که به انسان در افزایش بقا کمک می کند. در واقع استرس به هر پاسخ بیولوژیکی به محرک های درونی یا بیرونی اطلاق می شود. مطالعه استرس به دلیل تأثیر گسترده آن بر قسمت های مختلف بدن دشوار است. استرس شامل مجموعه ای از رویدادها است که در بدن یک موجود زنده جهت سازگاری با یک موقعیت نامطلوب ایجاد می شود. عوامل درونی و بیرونی بر ساختار درونی یک موجود زنده تاثیر می گذارد. یک رژیم غذایی خوب برای حفظ سلامت روحی و جسمی ضروری است. در هنگام استرس، عادات غذایی بسیار مختل می شود و این می تواند باعث کمبودهای تغذیه ای شود که ممکن است منجر به استرس بیش تری در بدن شود. در شرایط استرس زا بدن بیش تر از حد معمول از مواد مغذی استفاده می کند، بنابراین یک رژیم غذایی خوب در این هنگام مورد نیاز است، زیرا یک رژیم غذایی ضعیف باعث کمبودهایی می شود که منجر به استرس بیش تر و مشکلات سلامتی می شود. از سال 2004، بسیاری از پژوهش های علمی خواص عملکردی و سلامتی بخشی پروبیوتیک های غیر زنده را به اثبات رساندند. در سال های اخیر تحقیقاتی در مورد مصرف سلول های غیرفعال شده پروبیوتیک ها (پاراپروبیوتیک ها) انجام شده که اثرات مثبت آن ها در برخی تحقیقات به اثبات رسیده است. در پژوهش حاضر از سلول های پاراپروبیوتیک لاکتوباسیلوس پلانتاروم در نوشیدنی انگور شاهانی جهت کاهش استرس در دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد استفاده شده است. مواد و روش ها: تولید پاراپروبیوتیک به روش های مختلفی از جمله حرارت دهی، اعمال فراصوت، تابش اشعه فرابنفش، تابش اشعه فروسرخ، پرتوهای یونیزه کننده، اعمال فشار هیدرواستاتیک بالا و استفاده از برخی ترکیبات شیمیایی انجام می شود. هر یک از این روش های غیرفعال سازی موجب تغییراتی در ساختار و خصوصیات عملکردی سلول پروبیوتیک غیرزنده می شوند. در این مطالعه پژوهشی بالینی جهت غیر فعالسازی از روش فراصوت با توان بالا استفاده شد. سوسپانسیون حاوی پاراسایکوبیوتیک از نظر میزان ماده موثره گاما آمینو بوتیریک اسید به وسیله دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا مورد ارزیابی قرار گرفت. سلول های غیر فعال شده به آبمیوه بازسازی شده انگور شاهانی افزوده شد. 32 دانشجوی سالم در دوران امتحانات پایان ترم، روزانه به مدت 10 هفته نوشیدنی شاهد و نوشیدنی حاوی پاراپروبیوتیک مصرف کردند. یافته ها: استفاده از پاراپروبیوتیک های حاصل از روش های غیرفعال سازی زمانی مفید است که ترکیبات و متابولیت های سلامتی بخش تحت تاثیر روش غیرفعال سازی دچار کاهش یا نابودی کامل نشده باشند. گاما آمینو بوتیریک اسید (گابا) مهم ترین انتقال دهنده عصبی مهاری در سیستم عصبی مرکزی است و نقش مهمی در هماهنگی عملکرد مغز و کاهش اضطراب و استرس دارد. نتایج نشان داد که میزان گاما آمینوبوتیریک اسید در سوپانسیون پاراسایکوبیوتیک ها بیش تر از سوسپانسیون باکتری زنده بود. ارزیاب هایی که نوشیدنی حاوی پاراسایکوبیوتیک ها را مصرف کردند در دوران امتحانات پایان ترم امتیاز سلامت عمومی بیش تر نسبت به گروه شاهد داشتند. استفاده از پاراپروبیوتیک در نوشیدنی موجب بهبود کیفیت خواب شد. در پایان آزمون میزان کورتیزول موجود در بزاق گروه شاهد بیش تر از گروه پاراسایکوبیوتیک بود. استنتاج: نتایج این تحقیق نشان داد که پاراپروبیوتیک لاکتوباسیلوس پلانتاروم دارای مزایای بالقوه ای برای بهبود سلامت روان است. براساس نتایج حاصل از این پژوهش پاراپروبیوتیک ها با اثر بر محور مغزی انسان موجب کاهش ترشح هورمون های استرسی نظیر کورتیزول و در نتیجه افزایش پایداری روانی در زمان امتحانات پایان ترم دانشجویان می شود. شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 1N20240128060866IRCT

1سابقه و هدف: گردشگری سلامت، به عنوان یکی از ابعاد گردشگری به توسعه پایدار و پویایی اقتصادی مازندران کمک زیادی می تواند کند. اجماع بر روی عوامل اثرگذار بر جذب گردشگر سلامت مورد سوال قرار گرفته است. این مطالعه با هدف طراحی و روانسنجی ابزار سنجش عوامل موثر بر جذب گردشگر سلامت، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: پژوهش اخیر با رویکرد ترکیبی و در سه مرحله انجام پذیرفت. نسخه اولیه پرسشنامه با مروری جامع بر منابع مرتبط با موضوع پژوهش در کنار نظرخواهی از گروه خبرگان و گردشگران سلامت استان مازندران تدوین شد. در ادامه روایی محتوایی، روایی صوری، روایی سازه و پایایی آن به صورت کیفی و کمی بررسی شد. در بخش کیفی بعد از انجام 17 مصاحبه و اعمال بررسی های کارشناسانه، پرسشنامه با 76 گویه نهایی شد. در بخش کمی، در مرحله نخست روایی محتوایی پرسشنامه توسط 10 نفر از اعضای پانل خبرگان بررسی و تایید شد. سپس روایی صوری، پرسشنامه توسـط 10 نفر از مشارکت کنندگان تکمیل شد. در نهایت روایی سازه ابزار طراحی شده با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی با به کارگیری نرم افزار 24 SPSS و تحلیل عاملی تاییدی با استفاده از نرم افزار AMOS24 با پرسشگری از 300  نفر از افراد آشنا با حوزه گردشگری سلامت در استان مازندران محاسبه گردید. پایایی درونی توسط ضریب آلفای کرونباخ و پایایی برونی با انجام آزمون- بازآزمون بر روی 25 نفر مشابه گروه هدف اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج بررسی متون و مصاحبه با خبرگان در مرحله اول و دوم مطالعه منجر به طراحی 76 گویه شد. در مرحله بعد، بررسی تغییرات حاصل از مرحله شاخص روایی محتوا (content validity index) و نسبت روایی محتوا (Content validity ratio) در بخش کمی روایی محتوا، سبب شد که 15 گویه امتیاز مورد نظر را کسب نکردند. پس از محاسبه کیفی روایی صوری اعمال و در مرحله کمی روایی صوری 8 گویه شاخص تاثیر آیتم کم تر از 1/5 را کسب کردند و از پرسشنامه حذف شدند. سپس پرسشنامه با 53 گویه وارد روایی سازه شد. در تحلیل عاملی اکتشافی مقدار KMOبرابر 778/0 شد. هم چنین مقدار آزمون بارتلت، کم تر از 5 درصد شد. هم چنین براساس ماتریس چرخش یافته مولفه ها، عامل هشت با ارزش مثبت به دست آمد. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد 7 گویه دارای بار عاملی کم تر از0/4بودند که از پرسشنامه حذف شدند و 46 گویه باقی ماند. در مرحله تحلیل عاملی تاییدی بار عاملی تمامی ابعاد در وضعیت مناسبی قرار داشت و مقدار P در دامنه قابل قبول بود. برای تعیین پایایی مقدار آلفای کرونباخ 831/0 محاسبه شد. پایایی برونی،کم تر از0/05بود (P<0/001   ،  ICC= 0/90  ). استنتاج: پرسشنامه طراحی شده با توجه به دارا بودن تعداد کم سوالات، سادگی جملات و هم چنین روایی و پایایی قابل قبول، می تواند جهت شناسایی و بررسی عوامل موثر بر جذب گردشگر سلامت به کار گرفته شود. بومی سازی پرسشنامه در سایر فرهنگ ها از پیشنهادات پژوهش حاضر است. امید است نتایج تحقیق حاضر در برنامه ریزی مداخلات افزایش جذب گردشگر سلامت مورد استفاده محققین، مدیران نظام سلامت و گردشگری و سایر کاربران قرار گیرد و نتایج حاصل از آن مقدمه ای برای تحقیقات بعدی باشد.

1سابقه و هدف: فرهنگ ایمنی یک سازمان محصول ارزش ها، نگرش ها، تصورات و الگوهای رفتاری می باشد که تعهد و چارچوب مدیریت ایمنی و سلامت سازمان را مشخص می کند. هدف از ارزیابی فرهنگ ایمنی، تشخیص وضعیت موجود فرهنگ ایمنی و بالا بردن آگاهی کارکنان در این زمینه و ارزیابی مداخلات مربوط به ایمنی و ردیابی تغییرات صورت گرفته می باشد. مطالعه حاضر با هدف تحلیل وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار در بین کارکنان بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 1401، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: مطالعه حاضر ازنوع توصیفی تحلیلی و به صورت مقطعی، درسال 1401 بر روی 440 نفر ازکارکنان بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران محاسبه و روش نمونه گیری، تصادفی ساده بود. ابزار مورد استفاده پرسشنامه استاندارد فرهنگ ایمنی بیمار (HSOPSC) بود. پرسشنامه 42 سؤال داشت که 12 بعد از فرهنگ ایمنی بیمار شامل ابعاد درک کلی بیمار، یادگیری سازمانی و بهبود مستمر، کار تیمی داخل بخش های بیمارستانی، سیاست غیر تنبیهی در موارد بروز خطاها، مسائل کاری مربوط به کارکنان، انتظارات و اقدامات مدیر/سوپروایزر در جهت ارتقاء ایمنی بیمار، باز بودن مجاری ارتباطی، بازخورد و تبادل اطلاعات درباره خطا، حمایت مدیریت بیمارستان، کار تیمی در بین بخش های بیمارستانی، تحویل و نقل و انتقالات بیمارستانی و تناوب گزارش دهی حوادث ناخواسته را بر مبنای مقیاس پنج درجه ای لیکرت اندازه گیری کرد. میانگین نمرات کم تر از 5/2 بیانگر فرهنگ ایمنی بیمار پایین، بین 2/5 تا 3/75 وضعیت قابل قبول و 3/75و بالاتر نشان دهنده فرهنگ ایمنی بیمار به عنوان نقطه قوت بیمارستان بود. تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزار SPSS 24 و آزمون های آماری تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و فریدمن انجام شد. یافته ها: براساس نتایج مطالعه بیش تر مشارکت کنندگان (47 درصد) دارای سن 30 تا 40 سال و سابقه کاری 1 تا 10 سال (6/44 درصد) بودند. هم چنین اکثر افراد مورد مطالعه (59 درصد) شیفت در گردش بودند. وضعیت کلی فرهنگ ایمنی بیمار در بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مازندران 64/4 درصد با میانگین 0/43±3/22 بود، به طوری که 86/1 درصد کارکنان مشارکت کننده وضعیت ایمنی بیمار را متوسط برشمردند. در بین ابعاد فرهنگ ایمنی بیمار، بیش ترین وکم ترین امتیاز به ترتیب مربوط به ابعاد "وضعیت کار تیمی داخل بخش های بیمارستانی" با میانگین و انحراف معیار 0/79±3/90 (78 درصد) و "وضعیت تحویل و نقل و انتقالات بیمارستانی" با میانگین و انحراف معیار0/92±2/75 (55 درصد) بود. طبق آزمون پارامتری T مستقل تک نمونه ای به عمل آمده، نمره به دست آمده از وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار در بیمارستان های تحت پوشش، از میانگین نمره استاندارد 3 بیش تر بوده است (0/05>P). فرهنگ ایمنی بیمار در افراد دارای سابقه خدمتی بالاتر دارای وضعیت بهتری نسبت به افراد کم تجربه تر بود (0/05>P). در وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار در شیفت های مختلف کاری شرکت کنندگان تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/05P). استنتاج: بر اساس نتایج، تحویل و نقل و انتقالات بیمارستانی از ضعیف ترین حیطه ها بود که برگزاری دوره های آموزشی مناسب از قبیل کارگاه های آموزشی و آموزش های ضمن خدمت برای تحویل و نقل و انتقال صحیح بیمار و هم چنین امکان نقد تصمیمات و کارهای افراد رده های بالاتر و سؤال در زمینه مسائلی که به نظر کارکنان درست نمی آید بدون هیچ گونه محدودیت و ترس در خصوص ایمنی بیمار پیشنهاد می شود

1سابقه و هدف: آفت کش ها به عنوان ترکیبات سرطان زا، جهش زا و ناهنجاری زا به خوبی شناخته شده هستند و در برابر تخریب در محیط مقاوم هستند. ترکیبات ارگانوفسفره از بزرگ ترین و متنوع ترین گروه آفت کش ها در جهان هستند. دیازینون به عنوان یک آفت کش ارگانوفسفره، به طور گسترده در کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرد و در مطالعه حاضر به عنوان آلاینده هدف مورد آزمایش قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، روش هم رسوبی برای تولید نانوکامپوزیت اکسید روی پوشش داده شده بر روی پلی اتیلن ترفتالات مورد استفاده قرار گرفت. سپس ساختار نانوکامپوزیت توسط آنالیزهای XRD، FT-IR، SEM و EDX مورد بررسی قرار گرفت و پس از آن کارایی حذف سونوکاتالیستی دیازینون توسط نانوکامپوزیت اکسید روی-پلی اتیلن ترفتالات بررسی گردید و تاثیر پارامترهای مختلف شامل، pH اولیه (11-3)، مقدار نانوکامپوزیت (g/L 2/5-0/2)، غلظت اولیه ی دیاینون (L/mg 50-5)، زمان تماس (60-5 دقیقه)، پراکسید هیدروژن (mM 50-2)، گازهای مختلف (اکسیژن و نیتروژن (L/min 2))، ترکیبات آلی (فولیک اسید، سیتریک اسید، هیومیک اسید، اتیلن دی آمین تترا اسیدیک اسید، اسید اگزالات، فنل )، به دام انداز های رادیکالی (بنزوکینون (BQ)، آمونیوم اگزالات (AO)، ترت بوتیل الکل (TBA)، به ترتیب به عنوان به دام انداز سوپراکسید (O2.-)، حفره(h+) و هیدروکسیل (OH))، فرایندهای مختلف (پلی اتیلن ترفتالات، امواج اولتراسونیک، پلی اتیلن ترفتالات/ امواج اولتراسونیک، اکسیدروی، اکسید روی-پلی اتیلن ترفتالات، اکسید روی/ امواج اولتراسونیک، اکسید روی-پلی اتیلن ترفتالات/ امواج اولتراسونیک) و آزمایش بازیافتی مورد ارزیابی قرار گرفت. ابتدا با تغییر دادن pH نمونه‏ها و ثابت نگه ‏داشتن مقدار نانوکاتالیست و غلظت اولیه دیازینون، مقدار بهینه pH برابر 5 به دست آمد. سپس با ثابت نگه داشتن pH نمونه‏ها، کارایی سایر پارامترها بر روی حذف دیازینون مورد بررسی قرار گرفت. اندازه گیری غلظت باقیمانده دیازینون توسط دستگاه اسپکتروفتومتر (UV/VIS, DR5000) در طول موج nm 295 صورت گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از آنالیز FT-IRو XRD پوشش داده شدن نانوذرات اکسید روی بر روی پلی اتیلن ترفتالات را تایید کرد. در شرایط بهینه غلظت اولیه ی دیازینون برابر با mg/L 20، pH برابر با 5 و مقدار نانوکامپوزیت برابر با g/L 2/5 در مدت زمان 60 دقیقه کارایی حذف سونوکاتالیستی دیازینون 99/81 درصد به دست آمد. با افزایش غلظت اولیه دیازینون از 5 به mg/L 50 کارایی حذف از100 به 40/15 درصد، ضریب ثابت سینتیکی درجه ی یک از 123/0 به min-1 0/0086 و ضریب رگرسیون (R2) از 0/985 به 0/9125 کاهش و مقدار انرژی مصرفی از181/073 به  kWh.m-32589/77افزایش یافت. با افزودن پراکسید هیدروژن تا mM 5 کارایی حذف دیازینون افزایش یافت. کارایی حذف در حضور انواع ترکیبات آلی و گاز نیتروژن کاهش یافت. به طورکلی کارایی فرآیند در حذف دیازینون از آب شهری به دلیل فعالیت رادیکال خواری آنیون‏های موجود کاهش یافت. هم چنین آزمایشات مربوط به به دام اندازهای رادیکال نشان داد که موثرترین رادیکال در حذف دیازینون رادیکال هیدروکسل است، به طور کلی کارایی حذف دیازینون برابر با سیکل اول بعد از سیکل ششم مشاهده گردید. ترکیبات واسطه حذف سونوکاتالیستی دیازینون، دیازوکسون، 2-ایزوپروپیل-6-متیل-4-پیریمیدینول(IMP)، هیدروکسی دیازینون و دیازینون متیل کتون با استفاده از دستگاه GC-MS تعیین گردید. استنتاج: نتایج حاکی از آن بود که اکسید روی-پلی اتیلن ترفتالات به عنوان ماده ای ارزان، کاربردی و دوستدار محیط زیست، کارایی قابل قبول برای حذف سونوکاتالیستی دیازینون از محیط های آبی را دارد.

1سابقه و هدف: با عنایت به تجربه محققان از سردرگمی و نارضایتی دانشجویان از چگونگی آموزش و پیشرفت فراگیر در کارآموزی در عرصه دوره کارشناسی ارشد و نبود معیار ارزشیابی و یک کار پوشه مبتنی بر اهداف آموزشی مطابق با کوریکولوم رشته سلامت سالمندی با توجه به جدید بودن رشته و همین طور فاصله گرفتن از روش آموزش سنتی و رفتن به سوی استفاده بهینه از فرهنگ ارزشیابی توسعه یافته، مطالعه حاضر با هدف طراحی پورتفولیو بر مبنای یادگیری مسئله محور برای دوره کارآموزی کارشناسی ارشد سلامت سالمندی و اجرا و ارزیابی آن با توجه به سطح رضایت دانشجویان بود. مواد و روش ها: این مطالعه کمی از نوع نیمه تجربی بود. مراحل انجام پژوهش به ترتیب شامل طراحی، اجرا و ارزیابی سطح رضایت دانشجویان از پورتفولیو و مقایسه آن با روش سنتی بود. بدین صورت که پس از طراحی و تدوین پورتفولیو به روش مسئله محور، در مرحله اجرای برنامه کارآموزی، کلیه دانشجویان حاضر در واحد کارآموزی در عرصه سلامت سالمندی که ده نفر بودند به طور تصادفی به دو گروه کنترل (پنج نفر) و آزمون (پنج نفر) تقسیم شدند و در طی 12 هفته دوره کارآموزی را به روش سنتی (گروه کنترل) و روش پورتفولیو (گروه آزمون) گذراندند و در انتها از آنان به روش سنتی (گروه کنترل) و الگوی ارزشیابی کرک پاتریک (گروه آزمون) ارزشیابی به عمل آمد و نمرات کارآموزی برای دانشجویان هر گروه اعلام شد. در مرحله سوم برای سنجش سطح رضایتمندی دانشجویان از دو روش مذکور از پرسشنامه دو قسمتی شامل اطلاعات جمعیت شناختی (سن، جنس، معدل ترم قبل و وضعیت تاهل) و سوالات مرتبط با سطح رضایت دانشجویان استفاده شد. داده های پژوهش پس از جمع آوری وارد نرم افزار  SPSS-26شدند و آزمون های آماری تی مستقل و آزمون دقیق فیشر با توجه به نرمال بودن داده ها برای مقایسه سطح رضایتمندی دو گروه مورد استفاده قرار گرفتند. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سنی گروه های کنترل و آزمون به ترتیب (8/56) 35/4و (8/08) 33/6 سال بود. نتایج مقایسه دو گروه از نظر میانگین سنی و معدل و همین طور فراوانی جنسیت و وضعیت تاهل نشان داد که هیچ اختلاف معناداری بین دو گروه وجود نداشت. میانگین(انحراف معیار) رضایتمندی کلی نمونه های گروه کنترل (8/1) 26/8 و گروه آزمون (2/28) 35/8 به دست آمد. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که اختلاف معنی داری بین میانگین رضایتمندی کلی دو گروه وجود دارد (0/05≥P، 2/38t=). استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد دانشجویان کارشناسی ارشد سلامت سالمندی، میزان رضایتمندی بیش تری از روش پورتفولیو در مقایسه با روش سنتی برای دوره کارآموزی خود داشتند. علاوه بر این سطح انگیزه دانشجویان برای یادگیری در روش پورتفولیو بیش تر بود و دانشجویان فاصله کم تری را بین مباحث تئوری و تجربیات بالینی احساس می کردند. از این جهت پیشنهاد می شود که استفاده از روش پورتفولیو برای دوره کارآموزی رشته سلامت سالمندی و سایر رشته های علوم پزشکی مورد استفاده قرار گیرد. مطالعه حاضر برای اولین بار روی دانشجویان سلامت سالمندی انجام شد و علاوه براین حجم نمونه کم نیز از محدودیت های این پژوهش بود، بنابراین پیشنهاد می شود این مطالعه در سطح وسیع تر روی دانشجویان دانشگاه های مختلف در سراسر کشور انجام پذیرد.

1سابقه و هدف: محیط های رابط کاربر پایگاه های اطلاعاتی باید به گونه ای طراحی شوند که علاوه بر تسهیل رفتار اطلاع یابی کاربران، بتوانند راهبردهای مناسبی را جهت رفع مشکل آنان در کم ترین زمان ممکن در اختیار قرار دهند. رابط کاربر باعـث مـی شـود تـا کاربران از پایگاه اطلاعاتی شناخت درستی پیدا نمایند و به نحـوی شایسته از آن بهره ببرند. هر چه طراحی محیط رابط کاربر به الگوهای ذهنی و رفتار اطلاع یابی کاربران نزدیک تر باشد، اثربخش تر و سودمندتر است و تلاش های کاربر را کم تر خواهد نمود. علی رغم توسعه فناوری اطلاعات پزشکی در زمینه طراحی محیط رابط کاربر، اکثر سیستم های اطلاعات پزشکی عمدتاً به دلیل عدم آگاهی از نیازهای اطلاعاتی و رفتار اطلاعاتی کاربران و عدم درک ماهیت آن، نتوانسته اند انتظارات کاربران را برآورده نمایند. این مطالعه با هدف ارائه یک مدل جدید برای بازیابی موثر اطلاعات و افزایش مطلوبیت در طراحی محیط های رابط کاربر پایگاه های اطلاعاتی، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع ترکیبی و با رویکرد کمی و کیفی انجام شده است؛ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻃﺮح ﺷﻴﻮهﻫﺎی ﺗﺮﻛﻴﺒﻲ اﻛﺘﺸﺎﻓﻲ اﻧﺠﺎم گردید. جامعه پژوهش در بخش کیفی شامل خبرگان و متخصصان و در بخش کمی دانشجویان دکترای تخصصی و پژوهش محور رشته های علوم پایه دانشگاه علوم پزشکی مازندران بوده است. در بخش کیفی تعداد 12 نفر با روش نمونه گیری هدفمند وارد مطالعه شدند و با این تعداد مصاحبه اشباع اطلاعاتی به وجود آمده است. در بخش کمی از نمونه گیری تصادفی طبقه ای استفاده شده است و تعداد 100 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب و وارد مطالعه شدند. اطلاعات مورد نیاز از طریق تحلیل محتوا و با استفاده از پرسشنامه های محقق ساخته جمع آوری و از طریق نرم افزار SPSS نسخه 22 و آمار استنباطی (کالموگروف-اسمیرنف، ویلکاکسون و من ویتنی و تحلیل ساختاری) مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته ها: بر اساس تحلیل IPMA، یافته های پژوهش نشان داد، که از بین متغیرهایی که رفتار مطلوب اطلاع یابی را از نظر اهمیت تبیین می کنند، بیش ترین رتبه در رفتارهای اطلاع یابی مطلوب مربوط به بعد موقعیت کاربران با تاکید بر توانش (با ضریب اهمیت 0/437) و کم ترین آن مربوط به مولفه سهولت دسترسی (با ضریب اهمیت 0/048) و از نظر عملکرد بیش ترین رتبه مربوط به بعد طراحی رابط کاربر با تاکید بر متغیر کارایی پایگاه (با ضریب عملکردی 57/191) و کم ترین مربوط به مولفه سهولت (با ضریب عملکرد 40/793) بوده است. هم چنین مدل پیشنهادی توانست روایی و پایایی لازم را کسب نماید. استنتاج: مدل ارائه شده به کاربران محیط های رابط کاربر پایگاه های اطلاعاتی کمک می نماید تا بتوانند هر چه بیش تر از عناصر اساسی برای بهره گیری و تسریع کارها و صرفه جویی در وقت بهره گیرند. هم چنین مدل پیشنهادی می تواند ایده های لازم را به طراحان محیط های پایگاه های اطلاعاتی ارائه نماید تا بتوانند جهت تسهیل و فهم هرچه آسان تر و بیش تر کاربران قابلیت های مناسب را جهت تعامل بهتر با پایگاه ها پیاده سازی نمایند. با توجه به این که مدل پیشنهادی روایی و پایایی لازم را کسب کرده می توان ادعا نمود که این مدل نه تنها قادر به پاسخگویی به مسائل مطرح شده در زمینه جستجو و بازیابی اطلاعات خواهد بود، بلکه می تواند در تحقیقات آتی به عنوان مبنایی برای طراحی و پیاده سازی محیط های رابط کاربری مورد استفاده، نقد و تکامل قرار گیرد.

1سابقه و هدف: جنس Convolvulus (خانواده Convolvulaceae) یکی از جنس های مهم دارویی است که شامل حدود 250 گونه است که به طور گسترده در سراسر جهان توزیع شده اند. بسیاری از محققان به جنس Convolvulus به دلیل ترکیبات فیتوشیمیایی مهم، فعالیت های بیولوژیکی و سلامتی در مصرف آن ها توجه کرده اند. این جنس حاوی پروفایل های شیمیایی مختلفی مانند فلاونوئیدها، اسیدهای فنلی، کومارین ها، تانن ها و اسانس ها می باشد. تمام قسمت های این گیاهان دارای فعالیت های دارویی مانند فعالیت های ضد میکروبی، ضدسرطانی و آنتی اکسیدانی هستند. این مطالعه به منظور بررسی فعالیت آنتی اکسیدانی و آنتی هیپوکسی C. fruticosus طراحی شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، عصاره گیری اندام هوایی گیاه به روش خیساندن با حلال متانول انجام شد. فعالیت آنتی اکسیدانی با چهار روش بدام اندازی رادیکال آزاد DPPH، رادیکال ازاد نیتریک اکساید، تست احیاءکنندگی و تست شلاته کنندگی آهن سنجیده شد. محتوای تام فنلی و فلاونوئیدی ارزیابی شد. کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا برای تشخیص اسیدهای فنولیک در عصاره به کار رفت. اثر محافظتی عصاره در دوزهای mg/kg 250-5/62 در مقابل مرگ و میر ناشی از هیپوکسی در موش سوری با سه مدل خفگی، خونی و جریان خونی مورد اررزیابی قرار گرفت. زمان زنده ماندن موش ها به دقیقه اندازه گیری شد. کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی مازندران نیز پروتکل آزمایشی را تایید کرد. در تست هیپوکسی خفگی، فنی توئین (mg/kg 50، داخل صفاقی) و در دو تست بعدی پروپرانولول mg/kg 20 ، داخل صفاقی) به عنوان کنترل مثبت به کار رفت. نرمال سالین به عنوان کنترل منفی به کار گرفته شد.آنالیز واریانس یک سویه و متعاقب آن نیومن کولز با کمک نرم افزار گراف پد پریزم 8 به منظور تعیین اختلاف بین میانگین ها استفاده شد. یافته ها: محتوای تام فنولی و فلاونوئیدی عصاره به ترتیب معادل 113/37 میلی گرم گالیک اسید و 20/32 میلی گرم کوئرستین در هر گرم عصاره بود. مقدار IC50 در بدام اندازی رادیکال آزاد DPPH و نیتریک اکساید برای عصاره به ترتیب 85/28 و 177/40 میکروگرم در میلی لیتر به دست آمد. عصاره اثر خوبی در تست احیاکنندگی از خود نشان داد و اختلاف معنی داری بین عصاره و استاندارد در غلظت های بالاتر وجود نداشت(0/05P>). عصاره در تست شلاته کنندگی اثری نداشت. عصاره در هیپوکسی خونی در تمامی دوزها، اثر خوب و وابسته به دوزی از خود نشان داد. در mg/kg 62/5 موجب افزایش حدود 2 دقیقه در زمان بقاء در موش ها دقیقه شد(0/05P<). عصاره در دوز mg/kg 250، اثری مشابه پروپرانولول از خود نشان داد(0/05P>). در هیپوکسی گردش خونی نیز عصاره در تمامی دوزها، اثرات خوب و وابسته به دوزی نشان داد. در mg/kg 62/5، بیش از 2 دقیقه موجب افزایش زمان زنده ماندن در موش ها شد(0/05P<). عصاره در دوز mg/kg 250، 8 دقیقه زمان بقا را افزایش داد(0/0001P<). تاثیر عصاره در دوز mg/kg 62/5 و پروپرانولول مشابه بود(0/05P>). در تست هیپوکسی خفگی، عصاره در هیچ یک از دوزهای تست شده فعالیتی از خود نشان نداد. استنتاج: وجود ترکیبات فنلی در عصاره، می تواند مسئول ایجاد فعالیت آنتی اکسیدانی مشاهده شده در عصاره گیاه باشد. عصاره با انجام تست های مربوط به آنتی هیپوکسی در دو مدل هایپوکسی خونی و وابسته به گردش توانست اثرات محافظتی خوبی در افزایش زمان زنده ماندن موش های سوری در شرایط مختلف هیپوکسی از خود نشان دهد. فعالیت خوب آنتی اکسیدانی این عصاره می تواند مکانیسم احتمالیبرای فعالیت آنتی هیپوکسی باشد.

1سابقه و هدف: سرطان پستان رایج ترین سرطان در جمعیت زنان و سومین عامل مرگ و میر مربوط به سرطان بانوان است. با توجه به اهمیت تشخیص زود هنگام سرطان، لزوم یافتن بیومارکرهای مرتبط با این بیماری به منظور پیش آگهی و تشخیص زود هنگام سرطان پستان امری ضروریست. ژن گیرنده استروژن بتا که نام کامل آن Estrogen Receptor-β می باشد. این مطالعه با هدف بررسی تغییرات بیانی گیرنده استروژن β در نمونه های توموری بافت سرطان در مقایسه با نمونه بافت نرمال به منظور دستیابی به یک بیومارکر برای پیش آگهی احتمال ابتلا به سرطان، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، در سال 1402 بر روی 30 بافت توموری و سالم اطراف تومور از بیماران مبتلا به سرطان سینه که در بیمارستان امید مشهد تحت عمل جراحی قرار گرفتند و توسط پزشک متخصص تایید شده بودند و هنوز هیچ درمانی شامل درمان های شیمی درمانی و پرتو درمانی برای آن ها انجام نشده بود؛ انجام گرفت. نمونه ها پس از عمل جراحی از بیماران مبتلا به سرطان پستان جمع آوری گردید و بلافاصله به فریزر ⁰C 70- منتقل شد. پس از اخراج RNA و سنتز،  cDNAبا روش  Real-Time PCRبیان ژن ESR و ژن  GAPDHبه عنوان ژن خانه دار کنترل داخلی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه تعداد 30 بیمار مبتلا به سرطان مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه کم ترین سن بیماران 32 سال و بیش ترین بیماران سن 62 سال بوده است و میانگین سن شرکت کنندگان نیز 5/47 (9/38±47/5) بود 6 نفر دارای گرید توموری یک، 16 نفر دارای گرید توموری دو و 8 نفر دارای گرید توموری سه بوده اند. توزیع متاستاز را در بیماران 11 نفر معادل 36/7 درصد از بیماران دارای متاستاز و 19 نفر معادل 3/63 درصد بیماران فاقد متاستاز بوده اند. توزیع اندازه تومور، بیمار دارای اندازه تومور کم تر از 1 سانتی متر یعنی معادل معادل 16/7 درصد و 25 بیمار دارای اندازه تومور بین 1 تا 2 سانتی متر یعنی معادل83/3 درصد داشتند. تغییرات در بیان ژن ESRβ در بافت تومور و سالم مجاور تومور در بیماران مبتلا به سرطان پستان بررسی شد. بیان افزایشی این ژن در نمونه های توموری نسبت به بافت سالم مجاور تومور مشاهده شد. هم چنین تحلیل این نتایج با کمک نرم افزار SPSS نشان داد که شدت بیان ژن با درجه تومور ارتباط معنی داری بین هر سه گروه وجود دارد. هم چنین نتایج نشان داد که بین دو گروه از از بیماران براساس وجود یا عدم وجود متاستاز تومور شان اختلاف معنی داری وجود دارد. استنتاج: به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که شدت بیان ژن با درجه تومور ارتباط معنی داری بین هر سه گروه وجود دارد. هم چنین نتایج نشان داد که بین دو گروه از از بیماران براساس وجود یا عدم وجود متاستاز تومورشان اختلاف معنی داری وجود دارد. تغییر بیان معنی داری بین نمونه های سالم و تومور مشاهده شد. از این رو این ژن می تواند به عنوان یک بیومارکر برای تشخیص سرطان مورد استفاده قرار گیرد.

1سابقه و هدف: میکروارگانیسم فرصت طلب اسینتوباکتر بومانی عفونت های جدی و چالش زایی برای بیماران بستری در بیمارستان ایجاد می کند و با مقاومت به آنتی بیوتیک ها، درمانی دشوار و هزینه بری دارد. این باکتری با مقاومت بالا به شرایط محیطی، مدت زیادی بر روی سطوح بیمارستانی زنده می ماند. اسینتوباکتر بومانی با ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی خود، میکروارگانیسمی شاخص در ایجاد عفونت های بیمارستانی مقاوم به درمان مطرح شده است که با کلونیزاسیون آن در دستگاه تنفس مصنوعی، ایجاد بیوفیلم و بیماری پنومونی می نماید، پروسه تشکیل بیوفیلم عموما از طریق اتصال پیلی به یک سطح آغاز و سبب تسهیل ورود و اتصال سایر سلول ها به سلول های اولیه می گردد. سیستم پیلی csu A/ BABCDE، پروتئین های غشا خارجی، سیستم کروم سنسینگ و اپرون pga ABCD فاکتورهای ویرولانس اسینتوباکتر بومانی هستند تشکیل بیوفیلم اسینتوباکتر بومانی، اهمیت به سزایی در ایجاد عفونت های بیمارستانی دارد. بیان اپرون csu که در تجمع پیلوس نقش قابل توجهی در اتصال باکتری به سطوح غیر زنده و تشکیل بیوفیلم ایفا می کند. این پژوهش با هدف بررسی میزان حضور ژن های متفاوت اپرون csu در جدایه های بالینی اسینتوباکتر بومانی مقاوم به کارباپنم و توانایی آن ها در تشکیل بیوفیلم انجام شد. مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی- مقطعی، تعداد 97 جدایه بالینی اسینتوباکتر بومانی مقاوم به کارباپنم جهت بررسی حضور ژن هایcsu A,B,C,D,E,A/B به روش PCR، در سال 1397 مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا جدایه ها در محیط BHI براث کشت و سوسپانسیون باکتری معادل 5/0 مک فارلند آماده شد. در مرحله بعد 200 میکرولیتر از هر سوسپانسیون به چاهک های میکروپلیت 96 خانه ای منتقل و به مدت 24 ساعت در دمای 37 درجه سانتی گراد گرماگذاری شد. بررسی تشکیل بیوفیلم به روش میکروتیتر پلیت در طول موج 650 نانومتر با میکروپلیت ریدر انجام شد و توانایی تولید بیوفیلم بر اساس جذب نوری نمونه ها با جذب نوری کنترل مقایسه شد. Pseudomonas aeruginosa PA01 به عنوان کنترل مثبت در آزمایش های بررسی تشکیل بیوفیلم استفاده شد. نتایج به دست آمده با نرم افزار SPSS و آزمون پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تست های بیوشیمیایی و افتراقی 97 جدایه اسینتوباکتر بومانی مقاوم به کارباپنم به طور کلی ذکر گردیده شد. نتایج بررسی قدرت تشکیل بیوفیلم جدایه ها نشان داد که به ترتیب 29/89، 30/92 و 39/17 درصد از جدایه ها دارای بیوفیلم قوی، متوسط و ضعیف بوده اند. از 97 جدایه، 62 جدایه (63/91 درصد) دارای ژن csuA، 51 جدایه (52/57 درصد) دارای ژن csuB، 81 جدایه (83/5درصد) دارای ژن csuC، 29 جدایه (29/89درصد) دارای ژن csuD، 57 جدایه (58/76 درصد) دارای ژن csuE و 54 جدایه (55/67 درصد) دارای ژن csuA/B بودند. میزان حضور ژن csuC در میان جدایه ها بیش از دیگر ژن ها و میزان حضور ژن csuD کم تر از سایر ژن ها بوده است. استنتاج: ژن csuD نقش کم تری در تشکیل بیوفیلم در اسینتوباکتر بومانی دارد، زیرا انتشار این ژن در جدایه های واجد بیوفیلم قوی و متوسط کم تر از دیگر ژن های اپرون csu بوده است، در حالی که سایر ژن های اپرون در جدایه های واجد بیوفیلم قوی و متوسط تقریبا انتشار مشابهی دارد.

1سابقه و هدف: بومادران یکی از گیاهان دارویی متعلق به خانواده آستراسه است که کاربرد زیادی در علوم پزشکی دارد. در بین گیاهان دارویی شاید کم تر گیاهی را بتوان همانند گیاه بومادران یافت که از نظر شهرت، گستره دسترسی در نواحی مختلف جهان و وسعت، کابرد داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر سنتز عصاره بومادران و بررسی اثرات ضد باکتریایی آن بر روی گروهی از باکتری های روده ای و مقایسه خواص ضد باکتریایی آن با فنل می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت تجربی در اردیبهشت سال1402 در آزمایشگاه میکروبیولوژی دانشکده علوم پزشکی خلخال انجام گردید. اندام های هوایی گیاه بومادران نانسی با شماره هرباریوم 1753 از دامنه کوه های اردبیل تهیه و پس از تعیین هویت، عصاره این گیاه با روش هیدرو الکلی استخراج شد. در این روش پس از تهیه گیاه و خشک نمودن اندام های هوایی گیاه، مقدار g10 از آن در یک هاون استریل خرد شد، سپس در ارلن ریخته شده و مقدار mL50 اتانول 100 درصد به آن اضافه گردید. پس از 24 ساعت اختلاط در دستگاه همزن مغناطیسی با استفاده از قیف بوخنر دارای کاغذ صافی واتمن و پمپ خلاء، اجزای باقیمانده گیاه جدا گردید. سپس مقدار معینی آب مقطر (mL 20) به محلول مورد نظر اضافه و دوباره در دستگاه همزن مغناطیسی با دمای 80 درجه سانتی گراد، قرار داده شد تا الکل به طور کامل از راکتور خارج شود. اثر ضد باکتریایی عصاره گیاه بومادران به روش انتشار دیسک و میکرو براث دایلوشن (micro broth dilution) بر روی گونه های استاندارد باکتری های خانواده انتروباکتریاسیه شامل سویه های باکتریاییکلبسیلا پنومونیه (ATCC:10031)، اشرشیاکلی (ATCC: 23591)، شیگلا دیسانتری (ATCC:25922) و انتروباکتر آئروژنز (ATCC:13048) انجام شد. تمامی آزمایشات براساس دستورکارهای موسسه استانداردهای آزمایشگاهی و بالینی (Clinical and Laboratory Standards Institute: CLSI) انجام گردید. یافته ها: : در مطالعه حاضر با افزایش غلظت عصاره بومادران، میزان رشد باکتری ها کاهش یافت. مقدار حداقل غلظت بازدارندگی (Minimum Inhibitory Concentration: MIC) عصاره بومادران برای باکتری های کلبسیلا پنومونیه و آنتروباکتر آئروژنز برابر 25/6 درصد و برای باکتری های شیگلا دیسانتری و اشرشیاکلی به ترتیب برابر 5/12 و 25 درصد به دست آمد. هم چنین مقدار حداقل غلظت کشندگی (MBC Minimum Bactericidal Concentration:) عصاره بومادران برای باکتری های شیگلا دیسانتری، کلبسیلا پنومونی و آنتروباکتر آئروژنز برابر 25 درصد و برای اشرشیاکلی برابر50 درصد به دست آمد. نتایج حاصل از MIC وMBC نشان می دهد که حساس ترین باکتری به عصاره بومادران در بین باکتری های مورد مطالعه انتروباکتر آئروژنز و مقاوم ترین آن اشرشیا کلی می باشد. قطر هاله عدم رشد برای باکتری های شیگلا دیسانتری، اشرشیاکلی، کلبسیلا پنومونیه و آنتروباکتر آئروژنز به ترتیب 19، 18، 20 و 23 میلی متر به دست آمد. این آزمایش نیز نشان داد که باکتری های انتروباکتر آئروژنز حساس ترین و اشرشیاکلی مقاوم ترین باکتری در بین باکتری های مورد بررسی می باشد. مقایسه خاصیت ضدباکتریایی عصاره بومادران با فنل، نشان داد که عصاره بومادران نسبت به فنل در زمان های 5 ،10 و 15 دقیقه زمان تماس در غلظت های پایین تر نیز اثر باکتری کشی داشت. در این آزمایش مقاوم ترین باکتری شیگلا دیسانتری و حساس ترین باکتری اشرشیاکلی و انتروباکتر آئروژنز می باشد. علت این که نوع باکتری مقاوم و حساس در روش مقایسه اثر ضدباکتریایی عصاره بومادران با فنل با نتایج حاصل از آزمایشات MIC ، MBC و قطر هاله عدم رشد کمی متفاوت بود، احتمالا مربوط به کاهش زمان تماس عصاره با باکتری می شود. استنتاج: نتایج پژوهش کنونی نشان داد که عصاره هیدروالکلی گیاه بومادران در حذف باکتری های گرم منفی روده ای بسیار موثر است. هم چنین عصاره هیدروالکلی گیاه بومادران در حذف باکتری های گرم منفی نسبت به فنل موثرتر است

1سابقه و هدف: در دسامبر 2019 مجموعه ای از موارد پنومونی با منشا ناشناخته در ووهان چین گزارش شد که توسط سازمان بهداشت جهانی به عنوان COVID-19 نامگذاری شد. عوامل خطر ایجاد بیماری کووید-19 هنوز به خوبی شناخته شده نیست، اما شواهد نشان می دهد برخی عوامل از جمله بیماری های تنفسی مانند بیماری سل، از فاکتورهای خطر مهم در بیماری کووید-19 هستند. لازم به ذکر است، بیماری سل مانند SARS-COV-2، عمدتا از طریق تنفسی منتقل می شود و ریه ها را تحت تاثیر قرار می دهد. هم چنین برخی مطالعات نشان می دهد که عفونت همراه با مایکوباکتریوم توبرکولوزیس سبب ایجاد علایم پنومونی با سرعت بیش تر و شدیدتر در کووید-19 و عامل عمده مرگ به علت بیماری شدید ایجاد شده می باشد. با توجه به این که، بیماری کووید-19 یک پاندمی نوپدید بوده و عوامل خطر مرتبط با بروز و شدت آن هم چنان در حال بررسی است و با توجه به این که بیماری سل از بیماری های عفونی قابل درمان است که می تواند بر سایر بیماری های تنفسی اثر گذار باشد، این مطالعه با هدف بررسی فراوانی کووید-19 محتمل و قطعی در دو پیک اول و دوم پاندمی کرونا در بین مبتلایان با سابقه ابتلا به سل، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی- مقطعی، بوده است و جمعیت مورد مطالعه شامل بیماران با سابقه ابتلا به سل که تاریخ تشخیص آن ها در بازه زمانی 1394 الی 1399 بوده است. تعداد این نمونه ها برابر 1532 بوده است. روش نمونه گیری، سرشماری بوده است. زمان بررسی از نظر ابتلا به کووید-19 بعد از پیک اول و در طول و بعد از پیک دوم کرونا (از نیمه دوم اردیبهشت 1399 الی آبان 1399) بوده است. ابزار گردآوری اطلاعات شامل چک لیست حاوی متغیرهای دموگرافیک و علایم کلینیکی مرتبط با کووید-19 بوده است. روش گردآوری اطلاعات به صورت مصاحبه تلفنی و بررسی مستندات بود. جمع آوری اطلاعات توسط پرسشگران آموزش دیده انجام گرفت. بدین منظور، ابتدا به پرسشگران آموزش لازم خصوص نحوه تکمیل چک لیست ارائه شد. ورود داده در نرم افزار اکسل انجام و جهت آنالیز به نرم افزار SPSS ver.16 انتقال داده شد. توصیف متغیرها بر حسب تعداد، درصد، میانگین، انحراف معیار و میانه ارائه شده است. مقایسه بین متغیرهای گروه بندی شده با ازمون کای اسکوئر انجام گرفت. یافته ها: در این مطالعه، شیوع موارد کووید-19 محتمل و قطعی در بین بیماران با سابقه ابتلا به سل مورد بررسی، 5/5 درصد (85 نفر) و مورد مشکوک، محتمل و قطعی 6/15 درصد (239 نفر) گزارش شد. هم چنین ارتباطی بین گروه های سنی، جنسیت، محل سکونت، نوع بیماری سل، تاهل، دیابت، بیماری کلیوی و دیالیز، نقص ایمنی و بیماری کبدی با شیوع کووید-19 در بین بیماران با سابقه ابتلا به سل مورد بررسی مشاهده نشد. لازم به ذکر است، در این گروه از مبتلایان، بیماری قلبی، ریوی، سرطان و شیمی درمانی، فشارخون بالا و بیماری های مغز و اعصاب با شیوع کووید-19 مرتبط بود. هم چنین بیش ترین میزان فراوانی کووید-19 مشکوک، محتمل و قطعی در بین بیماران با سابقه سل تشخیص داده شده به ترتیب در سال 1399 با 5/38 درصد (25 از 65 مورد با سابقه بیماری سل)، سال 139 با 7/26 درصد (63 از 236 مورد با سابقه بیماری سل) و سال 1398 با 8/20 درصد (58 نفر از 279 مورد با سابقه سل) بوده است. استنتاج: به نظر می رسد علی رغم محدودیت قرنطینه ای شدید در ابتدای پاندمی کووید-19 و احتمالا خود قرنطینه ای بالا در مبتلایان به سل به دلیل در معرض خطر بودن ازنظر سن بالا، ابتلا به بیماری های زمینه ای ابتلا مبتلایان به سل به کووید-19 نسبتا قابل ملاحظه بوده است.

1سابقه و هدف: متعاقب تشخیص قطعی حاملگی خارج رحمی دو روش درمانی شامل درمان جراحی و درمان دارویی با متوتروکسات وجود دارد. به نظر می رسد درمان دارویی در مقایسه با جراحی موفقیت قابل قبولی داشته و فاقد عوارض جراحی بوده است و امروزه به علت پیشرفت های حاصل شده در تشخیص زود هنگام حاملگی خارج رحمی، تعداد زیادی از بیماران کاندید درمان دارویی می شوند. این مطالعه با هدف بررسی عوامل مؤثر بر پاسخ درمان دارویی با متوتروکسات در حاملگی خارج رحمی انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه ی موردی- شاهدی، اطلاعات مربوط به بیمارانی که با تشخیص حاملگی خارج رحمی از فروردین 1395 الی اسفند 1399 در بیمارستان امام خمینی ساری تحت درمان با متوتروکسات قرار گرفته اند، با استفاده از پرونده های بیمارستانی به روش سرشماری بررسی شدند. در مجموع 160 بیمار از 623 بیمار معیارهای ورود به مطالعه را دارا بوده و تحت مطالعه قرار گرفتند. در چک لیست تهیه شده برای هر بیمار سن بیمار، تعداد دفعات بارداری و پاریته و سقط، سابقه قبلی نازایی، روش پیشگیری از بارداری، وجود علائم بالینی (چون درد شکم- خونریزی واژینال- آمنوره)، سابقه استفاده از روش های کمک باروری اخیر، نوع رژیم درمانی استفاده شده (Single/Multiple Dose)، عیار بتا- HCG سرمی قبل و بعد از شروع درمان، تعداد حاملگی های خارج رحمی قبلی، سن حاملگی براساس آخرین قاعدگی (LMP)، نتایج سونوگرافی ترانس واژینال (شامل: وجود کیسه زرده و ضربان قلب جنین و هماتوسالپنکس- محل و سایز توده اکتوپیک- ضخامت آندومتر) برای هر بیمار جداگانه ثبت شد و بیماران به دو دسته ی موفقیت و شکست درمان تقسیم شدند و اثر هر کدام از عوامل در نتیجه ی درمان دارویی با متوتروکسات بررسی گردید. داده های جمع آوری شده در نرم افزار SPSS 26 وارد شد و تجزیه و تحلیل متغیرهای کیفی با آزمون Chi-Square انجام شد. نرمال بودن توزیع متغیر های کمی توسط آزمون One-Sample Kolmogorov-Smirnov سنجیده شد و برای بررسی متغیر کمی با توزیع نرمال از آزمون T مستقل و برای متغیرهای کمی با توزیع غیرنرمال از آزمون Mann-Whitney استفاده گردید. یافته ها: در مجموع 160 بیمار به این مطالعه وارد شدند که در 108 بیمار (67/5 درصد) درمان موفقیت آمیز بود و 52 بیمار (32/5درصد) با شکست درمان مواجه شدند. در این مطالعه نوع رژیم درمانی انتخاب شده (0/001P=)، عیار بتا-HCG سرمی قبل درمان (0/000P=)، عیار بتا-HCG سرمی بعد درمان(0/000P=)، وجود ضربان قلب جنین(0/002P=) و وجود کیسه زرده(0/046P=) از عوامل مؤثر بر پاسخ به درمان دارویی متوتروکسات در حاملگی خارج رحمی است. وجود هماتوسالپنکس، سایز توده اکتوپیک، ضخامت آندومتر، سابقه نازایی و اقدامات کمک باروری اخیر، وجود علائم بالینی، روش پیشگیری از بارداری، سن بارداری، سابقه حاملگی خارج رحمی، تعداد گراویته و پاریته و سقط تأثیری در نتیجه ی درمان دارویی با متوتروکسات ندارند. استنتاج: با توجه به نتایج به دست آمده در این مطالعه، رژیم درمانی تک دوز متوتروکسات نسبت به رژیم چند دوزی با موفقیت درمان بیش تری همراه است و بالا بودن غیرطبیعی عیار بتا HCG سرمی قبل و بعد درمان، وجود ضربان قلب جنین و کیسه زرده در سونوگرافی ترانس واژینال انجام شده عواملی جهت افزایش احتمال شکست درمان دارویی حاملگی خارج رحمی با متوتروکسات هستند

1سابقه و هدف: آسیب و اختلالات مفصل زانو به دو دسته کلی آسیب های ضربه ای و غیرضربه ای شامل بد شکلی های اسکلتی همچون زانو پرانتزی(ژنوواروم) و زانو ضربدری(ژنو والگوم) تقسیم می شوند. ژنو والگوم و ژنو واروم از جمله شایع ترین ناهنجاری های ناحیه مفصل زانو می باشد که می تواند به طور مستقیم بر کیفیت زندگی اجتماعی افراد نقش داشته باشد. با توجه به اهمیت تعیین میزان آن در جامعه جوانان، این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین وضعیت ژنو والگوم و ژنو واروم با شاخص های آنتروپومتریک بدن در دانش آموزان مدارس ابتدایی سطح شهرستان دزفول در سال 1401، تعیین گردید. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی-تحلیلی، درسال1401 درسطح مدارس ابتدایی شهرستان دزفول بر روی 400 نفر از دانش آموزان مدارس دخترانه و پسرانه بین سنین 7 تا 11 سال انجام شده است. پس از اخذ رضایت و دریافت اطلاعات دموگرافیک شامل سن، جنس، قد، وزن، شاخص توده بدنی، سوابق خانوادگی و فاصله بین تروکانترهای بزرگ استخوان ران از طریق پرسشنامه، برای ارزیابی تغییر شکل وضعیت اندام تحتانی، شرکت کنندگان باید به صورت ایستاده به نحوی که زانو در حالت اکستنشن کامل باشد و قوزک های دو پا به گونه ای به هم چسبیده باشد که استخوان کشکک هر دو سمت رو به سمت جلو باشند. در این حالت فاصله بین دو اپی کندیل داخلی استخوان های فمور(برای ارزیابی ژنو واروم) و فاصله بین دو قوزک داخلی (برای ارزیابی ژنووالگوم) به وسیله خط کش مخصوص اندازه گیری و ثبت گردید. یافته ها: نتایج توزیع فراوانی نشان داد2/5 درصد از افراد مورد مطالعه دارای ژنو والگوم (پا ضربدری) و 11/5درصد از آن ها دارای ژنو واروم(پا پرانتزی) بودند. این آمار در مجموع نشان دهنده وجود اختلالات اسلکتی به میزان 14 درصد در جمعیت مورد مطالعه بود. هم چنین نتایج این مطالعه نشان داد که تنها 2/2 درصد از افراد مورد مطالعه دارای سابقه خانوادگی عارضه های اسکلتی عضلانی همچون ژنو والگوم و ژنو واروم بوده و 97/5درصد از آن ها سابقه خانوادگی نداشتند که نشان دهنده نبود ارتباط معنی دار بین بروز اختلالات و سابقه خانوادگی بود(0/187P=). بررسی ها نشان داد بین میانگین سن و مشاهده اختلال ژنو واروم و ژنو والگوم ارتباط معنی داری وجود دارد به نحوی که با افزایش سن، افراد بیش تری درگیر اختلال بودند(0/001P<). هم چنین بین افزایش قد و وزن و بروز این اختلالات ارتباط معنی داری مشاهده گردید(0/001P=). جالب توجه است که نتایج این مطالعه ارتباط معنی داری بین فاصله بین مفصل هیپ با ناهنجاری های ژنو والگوم و ژنو واروم نشان دادند(0/05P<). استنتاج: اگرچه با توجه به جامعه آماری مورد مطالعه میزان اختلالات در جمعیت نمونه درصد خیلی بالایی نداشت، اما بررسی های آماری در این مطالعه ارتباط معنی داری بین شاخص های دموگرافیک و اختلالات مفصل زانو را تایید کرده است. وجود ارتباط بین قد، وزن، سن و سایر شاخص های مهم آناتومیک همانند فاصله بین مفصل هیپ با ژنو واروم و ژنو والگوم احتمالا نشان دهنده روند رو به افزایش مشاهده این اختلالات در جامعه با رشد و تغییرات فرم سیستم اسکلتی باشد که نیازمند انجام مطالعات با جامعه آماری وسیع تری است. نتایج این تحقیق می تواند به عنوان یک زنگ خطری برای سلامت جامعه، مورد استفاده سیاست گذاران سلامت جامعه قرار گیرد تا با تدوین برنامه ها و استراتژی های مناسب از میزان بروز این اختلال مخصوصا در سنین پایین جامعه جلوگیری به عمل آید.

1سابقه و هدف: اختلالات اسکلتی- عضلانی (MSDs) مرتبط با کار یکی از عوامل شایع آسیب های ناتوانی شغلی در کشورهای رو به توسعه است. اختلالات اسکلتی- عضلانی در پرسنل مامایی به عنوان یکی از مشاغل پرخطر از نظر بیماری های شغلی علاوه بر ریسک فاکتورهایی مانند وضعیتی بدنی نامناسب، تکراری بودن حرکات، بارکاری زیاد، خستگی و استرس به عوامل فردی- سازمانی نیز وابسته است که می تواند به دلیل بروز تنش های شغلی، باعث کاهش کیفیت ارائه خدمات شود. با توجه به تعداد اندک مطالعات در این زمینه، مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی در پرسنل حرفه مامایی شاغل در بیمارستان های دولتی و خصوصی شهر ساری و بررسی تاثیرگذاری عوامل روانی- اجتماعی بر آن، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی به صورت مقطعی است که طی نیمسال اول سال 1402 در میان پرسنل حرفه مامایی شاغل در بیمارستان های خصوصی و دولتی شهر ساری به صورت سرشماری انجام گرفت. با لحاظ نمودن سابقه کار بیش از یک سال به عنوان معیار ورود به مطالعه و سابقه بیماری های موثر بر دستگاه اسکلتی- عضلانی به عنوان معیار حذف از مطالعه تعداد 193 نفر شاغل در بخش های زایمان انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل فرم جمع آوری اطلاعات جمعیت شناختی و سازمانی و پرسشنامه اختلالات اسکلتی- عضلانی کرنل بود. در این پرسشنامه فراوانی ناراحتی، شدت ناراحتی و تأثیر آن بر توان کاری در هفته کاری گذشته مورد بررسی قرار می گیرد و 12 عضو بدن که در مجموع 20 قسمت می باشند، مورد آنالیز قرار می گیرند اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS، آمار توصیفی و آزمون های کای دو و تی مستقل در سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن و سابقه کار افراد مورد مطالعه به ترتیب 7/47±35/60 و 6/84±10/42 بود. بررسی شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی نشان داد که عضو کمر، گردن، شانه ها، مچ و غیره درد داشتند. این در حالی است که 79/4درصد افراد حداقل در یکی از اندام های مختلف درد را احساس کرده اند. از نظر میزان حس درد در طول شبانه روز بیش ترین میانگین حس درد در هنگام شب (40/7) درصد بود. از نظر میزان حس درد در طول شبانه روز، بیش ترین میانگین مربوط به درد شب هنگام (40/7 درصد) در میان پرسنل مامایی بود. براساس شیوع هفتگی اختلالات اسکلتی- عضلانی، بالاترین میزان درد به ترتیب درناحیه گردن (58/4 درصد)، کمر (57/6 درصد)، شانه (53/9 درصد) و یک یا هر دو مچ دست ها (51 درصد) به دست آمد. میانگین سنی و سابقه کار پرسنل مامایی با اختلالات اسکلتی- عضلانی در آن ها دارای اختلاف معنی داری بود (0/05>P). استنتاج: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که اغلب پرسنل مامایی حاضر در مطالعه حداقل در یکی از بخش های سیستم اسکلتی عضلانی احساس درد و ناراحتی را گزارش کردند. همچنین بیش ترین میزان اختلالات اسکلتی عضلانی به ترتیب در ناحیه گردن، کمر و شانه بوده است که نشان از شیوع بالای اختلالات در اندام فوقانی می باشد. بررسی های تحلیلی مطالعه نشان داد بین شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی با متغیرهای جمعیت شناختی و مرتبط با کار ارتباط تاثیرگذاری وجود دارد، در این راستا برای بهبود وضعیت کاری و کاهش اختلالات اسکلتی- عضلانی در پرسنل مامایی لزوم برگزاری دوره های تخصصی ارگونومی به طور منظم همراه با ارزشیابی پس از آموزش پیشنهاد می شود

1سابقه و هدف: آلودگی محیط زیست یکی از علل اصلی افزایش اختلالات شناختی- عصبی است. تمامی آلاینده ها، اعم از زیست تخریب پذیر و زیست تخریب ناپذیر، به مسائل مختلف عصبی، از جمله اختلالات شناختی کمک می کنند و زندگی انسان، خصوصاً در مراحل اول رشد را تحت تأثیر قرار می دهند. با توجه به نگرانی فزاینده در مورد تأثیری که آلاینده های هوا ممکن است بر یادگیری و رشد عصبی کودکان داشته باشند، این مطالعه با هدف، تعیین رابطه بین قرار گرفتن در معرض آلودگی و مهارت های رشد عصبی در کودکان، در مراحل اولیه آموزش و تحصیل، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: مطالعه مروری سامانمند حاضر، مطابق با استانداردهای بین المللی و طبق چک لیست PRISMA انجام شد. مقالات انگلیسی زبان، از پایگاه های اطلاعاتی Pubmed، Scopus، Web of Science، Science Direct و Google Scholar تا سپتامبر 2023 جستجو شدند. مقالات واجد شرایط با خواندن عناوین و چکیده ها توسط محقیق غربالگری شده اند. سپس، متن کامل مقالات مرتبط، ارزیابی و مغایرت ها، قبل از اتخاذ تصمیم نهایی، بر طرف گردید. مطالعات بررسی شده در این پژوهش شامل آلودگی هوا و خاک، یکی از اختلالات شناختی و یادگیری مانند توجه، حافظه، هوش، تفکر، رشد عصبی و ...، پیش دبستان و دبستان بود. در پژوهش حاضر، مقالات به طور کامل مورد بررسی قرار گرفت و پژوهش هایی که دامنه مطالعاتی آن در محدوده سنی پیش دبستان و دبستان نبوده است، مانند مقالات مربوط به آلودگی هوا در دوران جنینی بوده و یا کودکان محدوده سنی بالای 12 سال، از حیطه بررسی و مطالعه خارج گردید. مقالاتی که هم زمان شامل کودکان در محدوده سنی مطالعه و خارج از آن بود، فقط گروه های سنی مورد نظر بررسی شدند و از مقالات مروری نیز برای پیدا کردن مطالعات مرتبط با موضوع پژوهش استفاده شد. یافته ها: استراتژی جستجو در مجموع منجر به شناسایی 528 مطالعه مرتبط با موضوع مقاله شد که براساس غربالگری معیارهای ورود و خروج، در نهایت 37 مقاله متناسب با اهداف این پژوهش انتخاب شد. نتایج بیانگر ناهمگونی گسترده ای در ابزارهای بررسی عصب روان شناختی، مناطق جغرافیایی و حجم نمونه ها ثبت شده بود. همچنین، بسیاری از یافته ها اثرات مخرب قابل توجهی از آلاینده های هوا بر روی عملکردهای شناختی و توانایی های حسی- حرکتی (تفاوت قابل توجهی را از نظر حجم ماده سفید مغز و توانایی های حرکتی کودکان در معرض آلودگی گزارش شد، که نشان می دهد زندگی در یک منطقه آلوده عامل خطری برای اختلال در عملکردهای حسی- حرکتی است)، افزایش خطر ADHD، کاهش هوش و عملکرد فکری، کاهش حافظه، کاهش توجه، و کاهش قدرت یادگیری و ادراک را گزارش کردند که اغلب آن ها اثرات چندین آلاینده را در تغییرات شناختی کودکان در مرحله پیش دبستانی و دبستان بررسی کردند. در دو مورد از مقالات بررسی شده در این پژوهش، ارتباط بر اساس جنسیت تحلیل شده است. در این مطالعات، پسران از نظر حافظه فعال، در معرض خطرات شناختی بیش تری بودند. هم چنین، در ارزیابی کیفیت مقالات، امتیاز بیش تر مقالات 15 به بالا بود که نشان دهنده وضعیت مطلوب اکثر مقالات انتخاب شده است. استنتاج: قرار گرفتن در معرض آلودگی با مشکلاتی در مهارت های شناختی، به ویژه در مورد عملکردهای عقلانی، توجه، یادگیری، درک و مهارت های حافظه همراه است. با این وجود، ارتباط آلودگی با مهارت های رشد عصبی خاص در کودکان پیش دبستان و دبستان به طور واضح مشخص نیست و به تحقیقات بیش تری نیاز دارد.

1ترجمان دانش، اشتراک گذاری دانش حاصل از پژوهش با کاربران دانش شامل افراد جامعه، سازمان ها و سیاستگذاران با هدف استفاده برای ارتقای سیستم ها و بهبود ارائه خدمات و محصولات می باشد. اجرای فرایند ترجمان دانش در حوزه سلامت کشور با چالش مواجه است که بخشی از آن به دلیل آگاهی ناکافی نسبت به مفهوم ترجمان دانش و چگونگی اجرای فرآیند ترجمان دانش می باشد. در مطالعه حاضر ابتدا به تعریف ترجمان دانش، چگونگی فرایند و ابزارهای انتشار ترجمان دانش پرداخته شد و سپس ضمن مرور وضعیت ترجمان دانش در دانشگاه های علوم پزشکی ایران، راهکارهایی جهت اجرای ترجمان دانش ارائه شد. از جمله ابزارهای انتشار ترجمان دانش که در این مطالعه بیان شده است می توان به ارائه نتایج حاصل از تحقیقات به صورت پادکست، پاناسه (ارائه پایان نامه در سه دقیقه)، برگزاری وبینار، اینفوگرافیک، تهیه اخبار پژوهشی از نتایج تحقیقات، برگزاری نشست خبری و ژورنال کلاب با مجریان طرح ها، تدوین خلاصه سیاستی و راهنمای بالینی اشاره نمود. تحقیقات انجام شده در زمینه ترجمان دانش در دانشگاه های علوم پزشکی کشور وضعیت ترجمان دانش را نامناسب و ناکامل گزارش نموده اند. در این مطالعات، ارزیابی به وسیله ابزار ارزیابی ترجمان دانش که چهار حیطه نیازسنجی مخاطبین، تولید دانش، انتقال دانش و کاربست شواهد را در برمی گرفت، انجام شد که در این بین تولید دانش در وضعیت مطلوب تری نسبت به سایر حیطه ها قرار داشت. با توجه به وضعیت موجود ترجمان دانش، راهکارهای اجرایی شدن ترجمان دانش در هر حیطه به صورت مجزا ارائه شده است. شبکه سازی مناسب بین تولیدکنندگان دانش و استفاده کنندگان از دانش و هم چنین برگزاری نشست های منظم با نمایندگان سازمان های اجرایی و صاحبان صنایع جهت تعیین اولویت های پژوهشی از جمله راهکارهای ارائه شده در بخش نیاز سنجی مخاطبین می باشد. ایجاد زیرساخت جهت انجام طرح های تحقیقاتی بر اساس نیاز مخاطبین، تخصیص منابع لازم جهت اجرای طرح های تحقیقاتی، مشارکت فعال نمایندگان سازمان های اجرایی در روند انجام پژوهش، ایجاد شبکه داخلی بین محققین دانشگاهی جهت پیشبرد هر چه هدفمندتر اولویت های پژوهشی و هم چنین توجه به کیفیت دانش تولید شده جهت جلب اعتماد مخاطبین از جمله راهکارهای ارائه شده در بخش تولید دانش می باشد. آشنا نمودن محققین با حیطه   انتقال دانش و اهمیت آن، تخصیص منابع جهت اجرای فرآیند انتقال دانش، استفاده از ابزارهای مناسب و به روز جهت انتقال دانش توسط محققین، ایجاد قوانین جهت حمایت از محققینی که قبل از انتشار یافته های تحقیق خود در مجلات معتبر، نسبت به انتشار آن از طریق سایر ابزارهای انتقال دانش اقدام می نمایند، نهادینه سازی مکانیسم های بهره داری از دستاوردهای پژوهش در برنامه عمومی آموزش و همچنین درنظرگرفتن طرح های تشویقی جهت انتقال دانش تولید شده از جمله راهکارهای ارائه شده در بخش انتقال دانش می باشد. تولید شواهد معتبر و قابل اطمینان، قرار دادن شواهد تولیدی در اختیار سیاستگذاران، اعتمادسازی در مخاطبین به وسیله محققین، سیاستگذاران و مسئولین ذیربط جهت استفاده از شواهد تولیدی، آگاهی بخشی به مخاطبین در رابطه با لزوم استفاده از شواهد تولیدی، ایجاد ارتباط مناسب میان تولیدکنندگان دانش و استفاده کنندگان دانش از طریق به کارگیری کارگزاران دانش، وجود منابع و حمایت های مالی جهت کاربست شواهد توسط سیاستگذاران و همچنین مخاطبین هدف از جمله راهکارهای ارائه شده در بخش کاربست شواهد می باشد