برنامه ریزی و توسعه گردشگری از جمله مقوله هایی است که با توجه به ماهیت چندبعدی آن، نیازمند بهره گیری از توان تمامی عناصر بالقوه موجود است. یکی از عناصری که در توسعه و برنامه ریزی گردشگری نقش موثری دارد و بهره گیری از ظرفیت آن در جهت توسعه گردشگری پایدار شهری مغفول مانده است، نهادها و تشکل های مردم نهاد هستند. نهادهای محلی و یا تشکل های مردم نهاد به دلیل ماهیت داوطلبانه، مستقل، غیرانتفاعی و غیرسیاسی بودن فعالیت های شان، از اقبال گسترده ای در جلب مشارکت مردم برخوردارند.با در نظر گرفتن اهمیت موضوع، این پژوهش با روش تحلیلی- توصیفی و بر اساس داده ها و اطلاعات حاصله از مطالعه منابع کتابخانه ای، اسناد و نوشته های مربوطه به بررسی، شناسایی و تحلیل ظرفیت نهادهای محلی بر توسعه گردشگری پایدار شهری می پردازد.نتایج پژوهش نشان می دهد که ارتباط مستقیمی بین ظرفیت نهادی و سطح توسعه پایدار وجود دارد. نهادها و تشکل های مردم نهاد، به عنوان بازوان قدرتمند ارگان های دولتی و خصوصی از ظرفیت بالایی به خصوص در حوزه سیاستگذاری، برنامه ریزی و اجرای پروژه های گردشگری برخوردار می باشند. نهادهای مردمی به عنوان جایگزینی مناسب برای دولت می توانند نقش حفاظتی از میراث فرهنگی و جاذبه های گردشگری را بر عهده بگیرند. آنها می توانند از ظرفیت اعتمادسازی، مشارکتی و تعاملی خود استفاده نمایند و سرمایه گذاری کلانی را در راستای توسعه پایدار گردشگری به سمت عناصر و جاذبه های گردشگری شهری سوق دهند.