علوم اعصاب شفای خاتم
سال:1393 | دوره:2 | شماره:2 |تعداد مقالات:10

مقدمه: آسیب های ناشی از ضربه های مغزی ممکن است موجب اختلالات عصبی مانند تغییر سطح هوشیاری یا کما، عملکرد غیرطبیعی سیستم حسی- حرکتی و حملات تشنجی گردد. اثرات محافظت عصبی پروژسترون و اریتروپویتین در انواع مختلف صدمات مغزی و ایسکمی مغزی نشان داده شده است. هدف از این مطالعه، بررسی احتمال افزایش اثرات محافظت عصبی پروژسترون و اریتروپویتین بعد از صدمات مغزی است.مواد و روش ها: اثرات پروژسترون، اریتروپویتین و یا ترکیبی از این مواد در 54 موش صحرایی نر ویستار که متحمل ضربه مغزی شده اند مورد بررسی قرار گرفت. در ارزیابی اثر دارو ها، از تست رفتاری MNSS (Modified Neurological Severity Score) و نیز شمارش تعداد نورون های تیره (سلول های آسیب دیده) در نواحی CA1 و CA3 هیپوکمپ استفاده شد.یافته ها: نتایج ما نشان داد که میزان نقص عصبی با استفاده همزمان پروژسترون و اریتروپویتین، در موش های متحمل ضربه مغزی افزایش داشت. ارزیابی نورون های تیره، کاهش معنی داری را در تعداد نورون های تیره بعد از به کار گیری همزمان پروژسترون و اریتروپویتین در مقایسه با گروه کنترل نشان نداد.نتیجه گیری: مطالعه ما نشان داد که ترکیب آن ها هیچ اثر هم افزایی نشان نداد و ممکن است نتایج آسیب های ناشی از ضربه های مغزی را بدتر کند.

مقدمه: آپوپتوز نقش مهمی در تکامل طبیعی سیستم عصبی مرکزی بازی می کند. در حقیقت تنظیم نادرست آپوپتوز مکانیسم پاتوفیزیولوژی اصلی بسیاری از بیماری ها از جمله بیماری آلزایمر می باشد. هدف از این مطالعه بررسی نقش آپوپتوز در آسیب نورونی، طی بیماری آلزایمر می باشد.مواد و روش ها: آزمایش ها بر روی موش های صحرایی ویستار نر بالغ (6-7 ماهه) با وزن 230-270 گرم در دو گروه شم و استرپتوزوسین (STZ) انجام شد. حیوانات در گروه های شم و STZ به مدت دو روز به ترتیب نرمال سالین و STZ را به صورت تزریق درون بطنی دریافت نمودند. به منظور ارزیابی روند آپوپتوز نورونی، 18، 45 و 90 روز بعد از تزریق STZ، تست تانل انجام شد.یافته ها: نتایج نشان دادند که میزان آپوپتوز در نواحی CA1 و CA3 هیپوکامپ به میزان چشمگیری در موش های صحرایی تیمار شده با STZ بعد از 90 روز افزایش یافت. همچنین یک افزایش معنی داری در میانگین تعداد سلول های آپوپتوزی در موش های صحرایی تیمار شده با STZ بعد از 90 روز در مقایسه با گروه شم هم سن خود در نواحی CA1 و CA3 مشاهده گردید.نتیجه گیری: تزریق درون بطنی STZ در موش های صحرایی منجر به آپوپتوز نورونی قابل ملاحظه ای در هیپوکامپ گردید.

مقدمه: تعیین ساختار سوم پروتئین ها با استفاده از روش کریستالوگرافی اشعه X، روشی زمان بر بوده که نیازمند تسهیلات خاص و اپراتور های متخصص می باشد. تعیین ساختار سوم با استفاده از روش های بیوانفورماتیک برای مطالعات آزمایشگاهی و به ویژه اکتشاف داروها و ارتباطات تکاملی ارزشمند است. در مطالعه حاضر با استفاده از نرم افزارهای بیوانفورماتیکی و پایگاه های اطلاع رسانی، ساختارهای سوم انواع کانال های سدیمی انسان تعیین و ارتباطات تکاملی آن ها بررسی شد.مواد و روش ها: توالی های آمینو اسیدی کانال های سدیمی از Uniprot به دست آمد و از SWISS-MODEL جهت پیشگویی ساختار سوم استفاده شد. ساختار سوم این کانال ها با استفاده از نرم افزار SWISS-MODEL با استفاده از الگوریتم تعریف شده برای Protein BLAST، پیشگویی شدند. ساختارهای پیشگویی شده با استفاده از نرم افزار Molegro Virtual Viewer تصویربرداری شد. برای تعیین ارتباطات تکاملی انواع کانال های سدیمی از نرم افزار Mega5 جهت رسم درخت فیلوژنی براساس توالی کانال ها، استفاده شد. شناسایی ارتباطات متقابل کانال های سدیمی وابسته به ولتاژ از طریق نرم افزار String db صورت گرفت.یافته ها: بر اساس اطلاعات پایگاه داده های نورون، 9 نوع کانال یونی سدیم در انسان وجود دارد که به صورت SCN1A-5A و SCN8A-11A نام گذاری می شوند. نرم افزار SWISS-MODEL تنها قادر به پیشگویی برخی دمین های کانال های سدیمی با درصد شناسایی بالا می باشد. درصد یکسانی توالی ها برای هر کانال های سدیمی وابسته به ولتاژ متفاوت و از 16.57 درصد (SCN4A) تا 100 درصد (برای SCN2A و SCN5A) متغیر بود. نتایج حاصل از انجام هم ترازی توالی ها (BLAST) و ترسیم درخت فیلوژنیک، حاکی از آن است که پروتئین کانال سدیمی حیواناتی نظیر شامپانزه، میمون و گوریل نسبت به سایر جانوران، دارای درصد تشابه توالی بیشتری با انسان هستند.نتیجه گیری: در اغلب موارد SWISS-MODEL برای پیشگویی ساختار سه بعدی پروتئین های کانال سدیمی مناسب نمی باشد. بنابراین پیشنهاد می شود که در مدل های آزمایشگاهی مطالعات کانال های سدیمی و طراحی یا ارزیابی داروها بهتر است از حیوانات فوق الذکر استفاده شود. در این صورت نتایج حاصل از کارآزمایی های حیوانی قابلیت تعمیم بیشتری به انسان خواهند داشت.

مقدمه: منشأ حدود %16 تا %30 دردهای ناحیه کمر، مفصل ساکروایلیاک است. افتراق درد ناشی از مفصل ساکروایلیاک از سایر علل کمردرد، با اخذ تاریخچه پزشکی و معاینه بالینی مشکل است. رادیوگرافی نیز ارزش کمی در تشخیص درد مفصل ساکروایلیاک دارد و بلوک تشخیصی روش استاندارد طلایی تشخیص در این بیماران است. هدف از مطالعه حاضر بررسی دقت و ایمنی بلوک تشخیصی این مفصل تحت هدایت سونوگرافی است.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی با بعد تحلیلی بر روی 65 بیمار انجام شد. برای تمام این بیماران بلوک تشخیصی مفصل ساکروایلیاک تحت هدایت سونوگرافی با 1 میلی لیتر ماده حاجب و 1 میلی لیتر بی حسی موضعی (لیدوکایین %2) انجام شد. به منظور صحت تزریق داخل مفصلی تحت هدایت سونوگرافی، نمای فلوروسکوپی بررسی شد. عوارض جانبی و ارزش اخباری مثبت معاینات فیزیکی تحریکی مفصل ساکروایلیاک ارزیابی شد.یافته ها: از 65 مورد بلوک تشخیصی، پس از تایید فلوروسکوپی، 62 تزریق به صورت داخل مفصلی و تنها 3 تزریق اطراف مفصلی بودند. یک ارتباط معنی داری بین زمان صرف شده و شاخص توده بدنی بیماران وجود داشت. وجود 3 و 4 تا 6 معاینه تحریکی مثبت مفصل ساکروایلیاک به ترتیب ارزش اخباری مثبت %83.3 و %93.3 داشتند. عارضه جانبی یا مشکل خاصی در روش کار وجود نداشت.نتیجه گیری: بر طبق یافته های به دست آمده، انجام بلوک تشخیصی مفصل ساکروایلیاک تحت هدایت سونوگرافی دقت مناسبی داشت و بدون عارضه جانبی خاصی بود. اگر بلوک های عصبی تحت هدایت سونوگرافی توسط افراد متبحر انجام شود، می تواند جایگزین ارزشمندی برای دیگر روش های تصویر برداری هدایتی در تشخیص بیماران با درد مفصل ساکروایلیاک شود.

مقدمه: صدمه نخاعی یک وضعیت ناتوان کننده خطرناک است که می تواند منجر به فلج شدن گردد. به علت اثرات سودمند هیدروژل در مقایسه با داربست های از پیش ساخته شده، در این مطالعه یک زیست ماده بر پایه هیدروژل به نام ماتریژل به کار برده شد. ماتریژل یک زیست ماده حساس به حرارت است که در دمای بالای 20 درجه سانتی گراد تشکیل هیدروژل و نانوفیبر می دهد. ماتریژل حاوی لامینین، نیدوژن و برخی از فاکتورهای رشد است که تمایز نورونی را القاء می کند.مواد و روش ها: یک کوفتگی متوسط در طناب نخاعی در موش صحرایی بالغ ایجاد شد و ده روز پس از ضایعه، ماتریژل در محل ضایعه کاشته شد. سپس به مدت 42 روز تست Basso, Beattie, Bresnahan انجام شد. رنگ آمیزی کریزل ویوله جهت آنالیز هیستوپاتولوژی انجام شد.یافته ها: داده ها بر کاهش التهاب و تعداد سلول های تیره در گروه ماتریژل در مقایسه با گروه کنترل دلالت می کند. نتایج آزمون حرکتی نشان داد که عملکرد حرکتی به طور چشمگیری در گروه حاوی ماتریژل بهبود یافته است.نتیجه گیری: نتایج ما پیشنهاد می کند که ماتریژل به واسطه برخی از فاکتورهای رشد و مولکول های چسبنده، ممکن است اثرات مناسبی در بهبود عملکردی متعاقب ضایعه نخاعی داشته باشد.

مقدمه: علی رغم پیشرفت های فراوان در زمینه داروشناسی و تکنیک های جراحی، ضایعه نخاعی همچنان به عنوان یک مساله پیچیده در علم پزشکی باقی مانده است. سلول درمانی یکی از روش های نوین است که برای درمان ضایعات نخاعی به کار می رود. در این مطالعه از ماده فعال زیستی TNT (یک مکمل جدید) جهت تبدیل سلول های بنیادی مشتق از مغز استخوان به سلول های بنیادی عصبی استفاده شد.مواد و روش ها: سلول های استرومایی مغز استخوان، از استخوان های ران و درشت نی موش صحرایی ویستار ماده بالغ جدا و کشت داده شدند. این سلول ها بعد از 3 الی 4 پاساژ سلولی در مرحله پیش القاء توسط ماده فعال زیستی TNT و مکمل القای نورونی به سلول های نوروسفر تبدیل شدند. سپس در مرحله القاء، سلول های نوروسفر با استفاده از B27 و TNT به سلول های بنیادی عصبی تمایز یافتند. سلول های بنیادی عصبی با نشانگرهای نستین، نوروفیلامنت 68 و SOX2 مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: سلول های مشتق از مغز استخوان نشانگرهای CD106 (95.7±0.76)، OCT4 (96.2±1.3) و CD45 (0.4±1.2) را بیان می کنند. بهترین دوز و زمان برای استفاده از TNT به ترتیب در غلظت 1 مولار و شش روز بود. سلول های تمایز یافته، نشانگرهای عصبی نستین و نوروفیلامنت 68 را بیان می کنند.نتیجه گیری: TNT یک ماده غیر سمی است که می تواند جایگزین مناسبی برای القای سلولی به سلول های بنیادی عصبی در درمان اختلالات تحلیل برنده سیستم عصبی باشد.

مقدمه: توانایی القای پرتوانی به سلول های سوماتیک با استفاده از فاکتورهای برنامه ریزی مجدد، فرصتی جهت اکتشاف دارویی و سلول درمانی است. سلول های بنیادی پرتوان القایی توانایی تمایز به انواع سلول ها نظیر سلول های عصبی و گلیال را دارند. آستروسیت ها، سلول های گلیال اصلی سیستم عصبی مرکزی هستند که با تنظیم یون های خارج سلولی و انتقال دهنده های عصبی، تغذیه و حمایت از نورون ها و تعدیل عملکرد سلول های میکروگلیای فعال شده در مغز نقش حیاتی ایفا می کنند. فعالیت بیش از حد سلول های میکروگلیا می تواند منجر به التهاب مغزی و پس از آن مستعد شدن به حملات تشنجی شود.فرضیه: سال هاست که پیوند سلول های بنیادی جنینی به منظور پیشگیری از حمله تشنجی در صرع مورد آزمایش قرار گرفته است. این مطالعات نشان داد که سلول های بالغ گرفته شده از بیمار توانایی تبدیل به مرحله رویانی و تبدیل به سلول های بنیادی پرتوان، با استفاده از برخی فاکتورهای رونویسی مانند Oct4، Sox2، Nanog، Rex1، Klf، c-Myc و LIN28 را دارا می باشند. بر این اساس سلول های فیبروبلاست گرفته شده از بیمار مصروع می توانند مجددا برنامه ریزی شده و به مرحله جنینی باز گردانده شوند. سلول های پرتوان حاصله که نسبت به خود بیمار ایزوژنیک هستند توانایی تمایز به نورون ها و سلول های گلیال را در شرایط مناسب کشت دارند. در مطالعات گذشته توجه بیشتری به نورون ها نسبت به آستروسیت ها در درمان با سلول های بنیادی جنینی صورت گرفته است. آستروسیت ها از طریق ترشح عوامل نوروتروفیک نظیر GDNF عملکردهای مختلف سلول های میکروگلیال نظیر تکثیر سلول، مهاجرت و چسبندگی سلولی را تنظیم می کنند و همچنین قادر به کاهش تاثیرات مخرب سلول های میکروگلیال نظیر التهاب عصبی هستند.نتیجه گیری: در این فرضیه، ما یک سیستم برنامه ریزی مجدد برای تولید آسترویت های عملکردی از سلول های بنیادی پرتوان انسانی در حضور فاکتورهای رشد نورونی را پیشنهاد می کنیم. فرضیه ما این است که این سلول ها ممکن است با کاهش التهاب عصبی ایجاد شده توسط سلول های میکروگلیا، وقوع تشنج را کاهش دهند. سلول های مجدد برنامه ریزی شده، می توانند جهت سلول درمانی در صرع استفاده شوند.

مقدمه: بسیاری از افرادی که دارای مشکلات داخلی هستند، ممکن است به مراکز درد رجوع کنند، بنابراین یک برخورد چند تخصصی و همه جانبه برای کسب بهترین نتیجه ضروری می باشد.توصیف بیمار: یک آقای 46 ساله با شکایت ضعف دوره ای، درد و حساسیت در لمس عضلات پروگزیمال اندام های تحتانی، اضطراب، تحریک پذیری و کاهش وزن از 3 ماه پیش، به کلینیک چند تخصصی درد مرکز تحقیقات علوم اعصاب شفا مراجعه کرد. نتایج معاینه و بررسی های آزمایشگاهی، نشانگر پرکاری تیروئید و افت پتاسیم شدید بود. کسر جهشی در نوار قلب 25 درصد گزارش شد. بیمار به منظور بررسی مشکلات قلبی در بخش مراقبت های قلبی بستری گردید و پروپرانولول و متیمازول تجویز شد.یافته ها: بعد از کنترل ضربان قلب و اصلاح سطح پتاسیم خون، فلج کاملا برطرف شد و کسر جهشی به 55 درصد افزایش یافت. بیمار با حال عمومی مناسب از بیمارستان مرخص گردید.نتیجه گیری: پرکاری تیروئید و فلج دوره ای ناشی از افت پتاسیم یک بیماری شناخته شده اما نادر است که در آن دوره های ضعف عضلانی و فلج دیده می شود. این بیماری با گرفتن یک تاریخچه مناسب، معاینات بالینی و بررسی های آزمایشگاهی تشخیص داده می شود. درمان مناسب برای بهبودی و پیشگیری از دوره های فلجی لازم است. اگرچه پیش آگهی بیماری معمولا مناسب می باشد، اما در صورت تشخیص نادرست یا درمان نامناسب، ممکن است کشنده باشد.

مقدمه: گاما آمینو بوتیریک اسید (GABA) مهم ترین انتقال دهنده عصبی مهاری در سیستم عصبی مرکزی است و نقش مهمی در هماهنگی شبکه های عصبی موضعی و عملکرد نواحی مغزی ایفا می کند. انتقال دهنده عصبی GABA در مغز توسط مسیر متابولیکی خاصی به نام‘GABA shunt’ ساخته می شود و نمی تواند از سد خونی- مغزی عبور کند. GABA دارای سه نوع گیرنده GABAA، GABAB و GABAC می باشد که به طور کلی در دو گروه یونوتروپیک و متابوتروپیک دسته بندی می شوند. گیرنده های GABAA و GABAC از نوع گیرنده های یونوتروپیک هستند که به صورت کانال یونی دریچه دار وابسته به لیگاند عمل می کنند. با اتصال لیگاند به این گیرنده ها، یون کلر وارد سلول عصبی می شود، پتانسیل غشای سلول را منفی تر می کند و در نتیجه مانع از ایجاد پتانسیل عمل جدید می شود. گیرنده های GABAA به صورت هتروپنتامری از هشت نوع زیر واحد a، b، g، d، e، q ، p و r هستند که بعضی از زیرواحدها نیز بیش از یک ایزوفرم دارند. بیان زیر واحدهای a1، b2 و g2 در گیرنده GABAA در مغز بیشترین فراوانی را دارد. گیرنده های GABAC فقط از زیرواحدهای r تشکیل شده اند. گیرنده های متابوتروپیک GABAB از نوع گیرنده های جفت شونده با G- پروتئین هستند و از طریق پیامبر ثانویه باعث کاهش ورود کلسیم به داخل سلول، افزایش خروج پتاسیم و یا کاهش سطح آدنوزین مونوفسفات حلقوی می شوند. گیرنده های GABAB به صورت هترودایمری از دو زیر واحد GABAB1 و GABAB2 می باشند. تغییرات بیان گیرنده GABA با ترکیب زیرواحدی خاصی در نواحی مختلف مغز می تواند سبب ایجاد اختلالات عصبی مانند اسکیزوفرنی، صرع، اضطراب، اختلال خواب و اوتیسم شود.نتیجه گیری: با شناخت تنوع ساختار زیرواحدی گیرنده های GABA در نواحی مختلف مغز، می توان درمان موثرتری را برای بیماری های عصبی مختلف ارائه نمود.

مقدمه: حافظه قابلیت کسب، نگهداری و بازیابی اطلاعات است که به طرق مختلفی طبقه بندی می گردد. مکانیسم های پیچیده ای در فرایند یادگیری و حافظه نقش دارند که در نهایت منجر به تغییرات بیوشیمیایی، ریخت شناسی و فیزیولوژیک در سطح سیناپسی و شبکه های عصبی می گردد. پدیده تسهیل سیناپسی و تقویت و تضعیف بلند مدت سیناپسی جزء اساسی ترین مکانیسم های درگیر در شکل گیری و تثبیت حافظه هستند.نتیجه گیری: با توجه به اهمیت گیرنده های گلوتامات (به خصوص زیرگروه NMDA)، هومئوستاز کلسیم، تعادل بین کینازها و فسفاتازها، نقش کلسینورین، مولکول های چسب سلولی، ماتریکس خارج سلولی، سلول های گلیال و ناقلین عصبی در فرایند شکل گیری حافظه، این مطالعه به بررسی مسیرهای سلولی و مولکولی درگیر در یادگیری و حافظه می پردازد.