علوم مراقبتی نظامی
سال:1399 | دوره:7 | شماره:1 (مسلسل 23) |تعداد مقالات:9

مقدمه: همسران جانبازان دچار اختلال استرس پس از سانحه جنگ به دلیل تماس مکرر در طول زندگی با همسران خود دچار مشکلات عاطفی و روحی زیادی میشوند که اغلب در زندگی آنها عشق و همدلی مفهومی گنگ دارد. هدف: با توجه به ماهیت نظریه واقعیت درمانی گلاسر بر بهبود روابط زناشویی این مطالعه با هدف تأثیر واقعیت درمانی بر همدلی همسران جانبازان اختلال استرس پس از سانحه جنگی انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه تجربی با روش نمونهگیری تصادفی ساده بر روی 34 نفر از همسران جانبازان (17 آزمون) و (17 کنترل) در بیمارستان نیایش تهران در سال 1395 انجام شد. در گروه آزمون 8 جلسه 90 تا 120 دقیقه واقعیت درمانی بر اساس نظریه انتخاب گلاسر اجرا شد که اطلاعات در دو گروه قبل و بعد از مداخله توسط پرسشنامه استاندارد همدلی (دیویس) جمعآوری شد. سپس توسط آزمون تی زوجی و مستقل آنالیز گردید. یافتهها: میزان همدلی قبل مداخله در گروه واقعیت درمانی 015/01± 61/0 و گروه کنترل 13/01± 53/52 بود و آزمون تی مستقل اختلاف معنیداری را نشان نداد (0/13=P) ولی میزان همدلی بعد از مداخله در گروه آزمون 9/2± 73/47 و گروه کنترل 1/7± 59/29 بود و آزموتی تی مستقل اختلاف معنیداری را نشان داد (0/003=P) به طوری که میزان همدلی در گروه آزمون بیشتر از گروه کنترل بود. بحث و نتیجهگیری: نظر به اثربخشی این رویکرد در افزایش همدلی همسران جانبازان پیشنهاد میگردد، مسئولین و دستاندرکاران نظام بهداشتی و درمانی به خصوص پرستاران با درک نیاز همسران و خانوادههای جانبازان و برگزاری کارگاهها و کلاسهای آموزشی و جلسات گروه درمانی مبتنی بر واقعیت درمانی ضمن تقویت روابط زناشویی، موجب بهبود کیفیت زندگی در خانواده همسران جانبازان شوند.

مقدمه: افراد نظامی و به ویژه سربازان به دلیل مأموریت های ویژه، مسائل شغلی، فشارهای روانی بیش از اندازه، قوانین سخت نظامی، نسبت به افراد غیر نظامی در معرض آسیب بیشتری از جهت سلامت عمومی و اختلال خواب هستند. هدف: این مطالعه با هدف بررسی تأثیر دوره آموزش عمومی نظام وظیفه بر کیفیت خواب سربازان انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مداخله ای نیمه تجربی و به صورت قبل و بعد بود. جامعه پژوهش شامل کلیه سربازان یک مرکز آموزشی عمومی خدمت سربازی در سال 1395 بود. در مجموع 520 نفر از سربازان به روش نمونه گیری غیراحتمالی و در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند. مطالعه در طی دو مرحله قبل و بعد از اتمام دوره آموزشی سربازی در بازه زمانی تقریبی دو ماه انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات لازم از دو پرسشنامه جمعیت شناختی و پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ (Pittsburgh Sleep Quality Index-PSQI) استفاده شد. در نهایت یافته ها توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 تجزیه و تحلیل شد. سطح معناداری همه آزمون ها (0/05 P<) در نظر گرفته شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که میانگین نمره کسب شده از پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ در ابتدای دوره آموزشی عمومی سربازی 2/6± 8/5 و در انتهای دوره آموزشی 2/9± 12/8 بود که آزمون آماری تی زوجی تفاوت معناداری را بین آن ها نشان داد (0/05 P<). همچنین نتایج نشان داد که در همه ابعاد پرسشنامه به جزء بعد تأخیر در به خواب رفتن تفاوت آماری معنادار وجود دارد. این بدان معنی است که آموزش عمومی دوران سربازی بر کیفیت خواب سربازان اثر می گذارد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به افت کیفیت خواب، برگزاری جلسات مشاوره گروهی، تقلیل بیدارباش های شبانه، بهبود تغذیه و ایجاد بستری مناسب برای انجام فعالیت های ورزشی پیشنهاد می شود.

مقدمه: دانشجویان علوم پزشکی با استرسهای متعددی مواجه هستند. شیوه زندگی سالم، عامل ارتقای سلامت، تطابق با عوامل استرسزا، بهبود کیفیت زندگی منبعی ارزشمند برای کاهش پرخطر است. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ویژگیهای جمعیت شناختی با سبک زندگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی در سال 1398 بوده است. مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-مقطعی و در بازهی زمانی بین اردیبهشت تا شهریور سال 1398 انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر را دانشجویان سال آخر پرستاری و پیراپزشکی مشغول به تحصیل در سال 1398 دانشگاه علوم پزشکی آجا تشکیل دادند که 110 نفر از آنها به روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شده و به پرسشنامههای جمعیت شناختی و سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت پاسخ دادند. یافتهها: نتایج به دست آمده نشان داد که ارتباط معنادار و مثبتی بین متغیرهای معدل تحصیلی و وضیعت سکونت سبک زندگی دانشجویان وجود داشت. سن دانشجویان نیز ارتباط منفی و معناداری با سبک زندگی دانشجویان داشت (0/05P<). بحث و نتیجهگیری: با توجه به مؤثر بودن آموزش در راستای تغییر سبک زندگی در این پژوهش و خلأ آن در سیستم آموزشی کشور، به مسئولین دانشگاهها پیشنهاد میشود که تغییرات مناسبی در برنامه آموزشی اتخاذ نمایند تا بتوانند گامهای مفیدی برای سلامتی دانشجویان بردارند.

مقدمه: از آنجایی که پرستاری به عنوان شغل پراسترس شناخته شده است، فشارهای روانی ناشی از عوامل تنشزای موجود در این حرفه، میتواند به بروز بیماریها و اختلالاتی منجر شود که سلامتی پرستاران را به طور جدی به مخاطره میاندازد، در این تحقیق تلاش شده تا با استفاده از روش آموزش ایمنسازی در برابر استرس (Stress Inoculation Training یا SIT) که یکی از روشهای کاهش و مدیریت استرس است، به کاهش استرس شغلی پرستاران کمک نماید. هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش ایمنسازی در برابر استرس بر استرس شغلی پرستاران مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی تصادفی شده، دو گروهی (گروه مداخله و کنترل) با پیش آزمون و پسآزمون میباشد. نمونه پژوهش شامل تعداد 50 نفر از پرستاران شاغل در دو بیمارستان منتخب نظامی که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند و به شیوه نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند. مداخله شامل آموزش ایمن سازی در برابر استرس به صورت پنج جلسه آموزش 2 ساعته برای گروه آزمون انجام شد. در این مطالعه از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه استرس شغلی تافت و اندرسون استفاده شد. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخهی 16 و آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. 0/05P< به عنوان سطح معنیداری در نظر گرفته شد. یافتهها: میزان استرس اکثر پرستاران هر دو گروه، قبل از مداخله در سطح متوسط قرار داشت و دوگروه همگن بودند (0/063P=). پس از آموزش ایمنسازی در برابر استرس، سطح استرس پرستاران گروه مداخله از 76 درصد به 60 درصد کاهش یافت، اما از نظر آماری اختلاف بین دو گروه معنادار نبود (0/115P=) بحث و نتیجهگیری: نتایج این تحقیق همخوانی چندانی با بیشتر مطالعات انجام شده در زمینه استرس شغلی نداشت و از جمله علل آن میتوان، برگزاری تعداد جلسات بیشتر در مطالعات گذشته و از طرفی مقررات حاکم در بیمارستانهای نظامی اشاره نمود.

مقدمه: مشکلات قلبی عروقی به عنوان اولین عامل مرگ و میر جهانی میباشند که با ارائه خدمات درمانی به موقع و مناسب، میتوان حیات میلیونها انسان را حفظ و از بسیاری معلولیتها پیشگیری کرد. لذا، انتخاب بهترین شیوههای آموزش به منظور ارتقاء سطح دانش و مهارت افراد لازم و ضروری است. هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش بکارگیری صحیح دستگاه الکتروشوک به روش نمایش عملی در آمبولانس و محیط شبیه سازی بر دانش و مهارت دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشکدهی پرستاری آجا انجام شد. مواد و روشها: این مطالعهی کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 1398 انجام شد. 45 نفر از دانشجویان ترم هفتم دانشکده پرستاری آجا به صورت نمونهگیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمون و یک گروه کنترل قرار گرفتند. مداخله شامل آموزش در محیط شبیه سازی شده اتاق مهارتهای بالینی و آموزش به شیوهی نمایش عملی در محیط آمبولانس بود. ابزار پژوهش، پرسشنامه دانش و چک لیست ارزیابی مهارت نحوهی صحیح بکارگیری دستگاه الکتروشوک بود که روایی و پایایی آن به تائید رسید. 9/0r= و ضریب کاپا 7/0k= محاسبه شد و در مرحله پیش آزمون و پس آزمون به فاصلهی دو هفته مورد استفاده قرار گرفت. تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 22 انجام گردید. یافتهها: میانگین نمره دانش و مهارت در مرحله قبل از مداخله در سه گروه تفاوت معنیداری نداشت (0/05P>)، ولیکن این تفاوت بعد از مداخله معنیدار بود (0/05P<)؛ به طوری که نمرات در دو گروه شبیه سازی و نمایش عملی در آمبولانس بالاتر از گروه کنترل بود. همچنین در مرحله پس آزمون، نمرات دانش دانشجویان در دو گروه آزمون و مهارت در هر سه گروه افزایش یافت (0/05P<). بحث و نتیجهگیری: آموزش نحوهی صحیح بکارگیری دستگاه الکتروشوک به روش شبیه سازی و نمایش عملی در محیط واقعی باعث افزایش دانش و مهارت دانشجویان پرستاری میشود. انجام مطالعات بیشتر با حجم نمونه بالاتر و در سایر گروههای مراقبت بهداشتی توصیه میشود.

مقدمه: پرستاران در حرفه خود با چالشهای اخلاقی متعددی مواجه میشوند، رشد تجارب اخلاقی در کنار دانش تئوری و مهارتهای بالینی ضرورتی انکارناپذیر است. هدف: هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه سطح استدلال اخلاقی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آجا با پرستاران شاغل در یکی از بیمارستانهای منتخب وابسته به آن است. مواد و روشها: این مطالعه توصیفی-مقایسهای بر روی 85 دانشجوی پرستاری و 78 پرستار شاغل انجام گرفت که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمعآوری دادهها از پرسشنامه (NDT) Nursing Dilemma Test که مشتمل بر 6 سناریو است، استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS، آمار توصیفی و آمار استنباطی انجام گرفت. یافتهها: میانگین نمره استدلال اخلاقی دانشجویان پرستاری 2/2± 45/18 و پرستاران 3/1± 42/91 بود. نتایج آزمون تی با نمونههای مستقل حاکی از آن است که نمرات استدلال اخلاقی دانشجویان پرستاری به طور معنیداری بیشتر از نمرات استدلال اخلاقی پرستاران شاغل میباشد (0/03=P). بحث و نتیجهگیری: اقدام در خصوص آموزش مسائل اخلاقی و بهسازی محیطهای بالینی برای ارتقاء بیشتر توانایی استدلال اخلاقی پرستاران، امری ضروری است.

مقدمه: اتاق عمل با توجه به انجام پروسیجرهای تهاجمی مختلف میتواند بستری برای وقوع انواع خطاهای پزشکی باشد. ثبت موارد خطا و گزارش به موقع بر پیشگیری از آن و افزایش ایمنی بیمار، از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف: هدف این مطالعه تعیین موانع گزارشدهی خطاهای پزشکی از دیدگاه تکنولوژیستهای اتاق عمل مراکز آموزشی و درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 98-1397 بوده است. مواد و روشها: مطالعه حاضر در سال 1398 به روش توصیفی-تحلیلی بر روی 152 تکنولوژیست اتاق عمل که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شده بودند، انجام شد. ابزار شامل دو قسمت اطلاعات دموگرافیک و موانع گزارشدهی خطاهای پزشکی بود. دادههای جمعآوری شده در این پژوهش با استفاده از نرمافزار آماری SPSS نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: میانگین کل موانع گزارشدهی خطا 98/1 با انحراف معیار 0/36 (از 3 نمره) بوده است. میانگین نمرات موانع گزارشدهی خطا در بین 4 حیطه مورد بررسی نشان میدهد که بیشترین موانع گزارشدهی خطا مربوط به حیطه عامل قانونی (0/49± 2/14) و کمترین موانع گزارشدهی خطا نیز مربوط به عامل مالی (0/51± 1/85) بوده است. بیشترین موانع گزارشدهی مربوط به «در معرض اتهام بودن فرد» و «ترس از مواخذه و بازخواست» و «حجم بالای کار» بوده است. نتایج آزمون تی تست و آنالیز واریانس نشان داد که تفاوت معناداری بین موانع گزارشدهی خطا با جنسیت (0/026P=) و سابقه کاری (0/031P=) وجود داشت؛ اما بین موانع گزارشدهی خطا با سایر متغیرها ارتباط معناداری مشاهده نشد (0/05P>). بحث و نتیجهگیری: در معرض اتهام بودن فرد و ترس از پیامدهای گزارشدهی، از دلایل شایع عدم گزارشدهی خطا بود. توصیه میشود تعامل مناسبی بین تکنولوژیستهای اتاق عمل و مسئولین فراهم گردد تا تکنولوژیستهای اتاق عمل صادقانه و بدون هیچ ترسی خطای خود و دلیل بروز آن را به سایر تیم درمان بیان کنند.

مقدمه: COVID-19 بیماری است که با یک نوع جدید ویروس کرونا ایجاد شده است و به طور اولیه بر سیستم تنفسی آسیب میزند و علائمی ریوی خفیف مانند سرفه و تنگی نفس را ایجاد میکند که به راحتی بهبود مییابد و در موارد شدید باعث پنومیا (Pneumonia) شده که در نتیجه آن بیمار در بخش مراقبتهای ویژه بستری میشود. برای بهبود عملکرد تنفسی این بیماران و پاکسازی راههای هوایی از ترشحات، فیزیوتراپی و توانبخشی ریوی که شامل فیزیوتراپی قفسه سینه و ورزشهای تنفسی است، نقش مؤثری خواهد داشت. هدف: هدف از این مطالعه جمع بندی اطلاعات کاربردی و افزایش آگاهی بیماران و مراقبین از روشها و تکنیکهای مؤثر فیزیوتراپی ریوی برای کاهش علائم درگیریهای ریوی و بهبود عملکرد تنفسی و کاهش مدت بستری بیماران در بخش مراقبتهای ویژه است. مواد و روشها: در این مطالعه مروری جهت جستجو مقالات از پایگاههای اطلاعاتی PubMed، Google Scholar، Sciencedirect و SID استفاده گردید. در جستجوی پیشرفته از کلمات کلیدی Breathing Exercises, COVID-19, Respiratory Disease, Pulmonary, Chest therapy استفاده شد. بحث و نتیجهگیری: بر اساس گایدلاین منتشر شده در ماه مارچ 2020 برای فیزیوتراپیستها در درمان بیماران مبتلا به COVID-19، فیزیوتراپی قلبی ریوی بر درمان و بازتوانی شرایط حاد و مزمن تنفسی بیماران متمرکز است و هدف بهبود توان جسمانی افراد به دنبال بیماری است. بر این اساس فیزیوتراپی میتواند نقش مؤثری در درمان تنفسی و توانبخشی جسمانی بیماران مبتلا به COVID-19 داشته باشد.

مقدمه: جنگ سوریه تبعات انسانی فراوانی را از حیث آواره شدن جمعیت این کشور برجای گذاشته است. در شرایط جنگ کودکان به علت آسیبپذیری زیاد نسبت به سایر گروههای سنی با چالشهای بهداشتی زیادی مواجه میشوند. هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی و تحلیل بهداشت عمومی کودکان آواره ناشی از جنگ سوریه صورت گرفته است. مواد و روشها: در این مطالعه مروری، به منظور یافتن منابع و مطالعات مرتبط، در داده پایگاههای معتبر علمی مانند: PubMed, ProQuest, Sid, google, google Scholar, Scopus, Iran medex, Web of Science Cinhal و سایتهای WHO, UNHCR, UNICEF, OCHA در سالهای 2011 تا 2019 با ترکیبی از کلمات کلیدی جنگ، بحران، خشونت، کودک، آواره، بهداشت عمومی، سلامت و سوریه جستجویی جامع به دو زبان فارسی و انگلیسی انجام شد. متون توسط دو پژوهشگر به طور مستقل مورد بررسی قرار گرفتند. از مجموع 75 مقاله به دست آمده، بر اساس معیارهای ورود و خروج و حذف مطالعات تکراری 8 مقاله که مرتبط با هدف مطالعه بودند مورد بررسی قرار گرفتند. یافتهها: نتایج مطالعات مورد بررسی نشان داد که نابسامانی اوضاع کشور، شرایط زندگی نامناسب، کمبود دسترسی به آب و غذای سالم، فروپاشی مراکز ارائه خدمات بهداشتی و پوشش ناکافی واکسیناسیون باعث شیوع و بازپدیدی یکسری از بیماریهای عفونی از جمله فلج اطفال و سرخک، افزایش سوء تغذیه، آنمی و افزایش مرگ و میر در کوکان آواره شده است. بحث و نتیجهگیری: کودکان آواره به دلایل مختلفی شرایط بهداشتی مناسبی ندارند لذا، با توجه به آسیب پذیری کودکان در جنگ و جمعیت بالای آوارگان این گروه سنی بایستی برنامههای پیشگیری، آمادگی و پاسخ مبتنی بر نیازهای کودکان طراحی و تحت توجه دولتها و سازمانهای بشردوستانه قرار گیرد.