علوم مراقبتی نظامی
سال:1394 | دوره:2 | شماره:1 (مسلسل 3) |تعداد مقالات:8

مقدمه: بررسی تاریخ جنگ های بشر خصوصا جنگ های اخیر، حکایت از آن دارد که بسیاری از کشورها به صورت پنهان و آشکار به سلاح های شیمیایی، میکروبی و هسته ای دسترسی دارند. در کشور ما، رژیم بعثی عراق 92 بار از گاز خردل به طور گسترده علیه ایرانیان استفاده کرد که هنوز هم شاهد عوارض دیررس آن در بین مصدومان شیمیایی هستیم. هدف از این مطالعه مقایسه دانش، نگرش و مهارت خودحفاظتی در جنگ های شیمیایی در دانشجویان جدیدالورود پرستاری ارتش بر اساس مرزی بودن و غیرمرزی بودن شهر محل سکونت می باشد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی است و بر روی 78 نفر از دانشجویان پرستاری ارتش که به روش سرشماری انتخاب شدند، در سال 1392 انجام گرفت. جهت گردآوری اطلاعات از ابزار پژوهشگرساخته استفاده شد. روایی ابزار به روش اعتبار محتوی و پایایی آن از طریق آزمون مجدد سنجیده شد. نتایج با استفاده از آمار توصیفی- تحلیلی و با نرم افزار SPSS نسخه 20 تحلیل شدند.یافته ها: میانگین دانش در گروه مرزی 37.29±44.50 و در غیرمرزی 33.02±30.46 بود. میانگین مهارت در گروه مرزی 44.37±2.89 و در غیرمرزی 44.56±2.54 بود که آزمون آماری تی مستقل اختلاف معناداری در دو گروه از نظر دانش (P=0.62) و مهارت (P=0.76) نشان نداد؛ اما میانگین نگرش در گروه مرزی 98.74±9.76 و در غیرمرزی 106.84±19.64 بود که آزمون تی مستقل تفاوت آماری معنادار را در دو گروه نشان داد (P=0.049).بحث و نتیجه گیری: عدم تفاوت آماری معنادار در دانش و مهارت در دو گروه مرزی و غیرمرزی را می توان به اطلاعات برگرفته از شبکه های اجتماعی و ارتباطات رسانه ای مربوط دانست. از طرفی عدم حضور در جنگ و تجربه نکردن آن، گذشت سالیان متمادی از جنگ تحمیلی و تفاوت نسل ها را از دیگر دلایل دانست. علت بالا بودن نگرش گروه غیرمرزی نسبت به گروه مرزی را می توان به آموزش های رسمی و غیررسمی در سال های قبل از ورود به دانشگاه و به استرس و اضطراب سکونت در مناطق مرزی مربوط دانست.

مقدمه: اضطراب یکی از عواملی است که خطر مرگ و میر را در بیماران قلبی افزایش می دهد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر طب فشاری بر اضطراب بیماران کاندید آنژیوگرافی است.مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده است که در سال 1393 انجام شد. تعداد 60 بیمار با سن 35-80 سال، با سواد و فاقد سابقه استفاده از طب فشاری، سابقه قبلی آنژیوگرافی عروق کرونر، بیماری های روانی، اعتیاد به مواد مخدر، مشکل آناتومیک و پوستی در نقطه P6 و نرمه انگشت شست انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه مداخله، فشار بر نقطه P6 و گروه کنترل فشار بر نرمه شست هر دو دست را دریافت نمودند. مداخلات صبح روز آنژیوگرافی انجام گردید. کلیه بیماران قبل از مداخله آرام بخش دریافت نموده بودند. قبل و 30 دقیقه بعد از مداخله، پرسشنامه اسپیل برگر توسط بیماران پر شد و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک و سطح اضطراب قبل از مداخله اختلاف معناداری با هم نداشتند (p>0.05). بعد از مداخله نتایج آزمون تی مستقل اختلاف آماری معنی داری را از نظر سطح اضطراب (p=0.001)، بین دو گروه نشان داد به طوری که افراد گروه کنترل میزان اضطراب بیشتری داشتند.بحث و نتیجه گیری: با توجه به کاهش معنی دار سطح اضطراب، بیماران گروه آزمون، می توان گفت طب فشاری به عنوان یک روش مناسب جهت کاهش اضطراب بیماران کاندید آنژیوگرافی عروق کرونر میتواند مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: پنومونی ناشی از ونتیلاتور دومین عفونت شایع بیمارستانی و شایع ترین عفونت در بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش های مراقبت ویژه است که با مرگ و میر قابل توجهی همراه است. با توجه به اهمیت پیشگیری از بروز پنومونی در بیماران تحت تهویه مکانیکی، این مطالعه با هدف تعیین میزان آگاهی پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه از مراقبت های مبتنی بر شواهد در پیشگیری از پنومونی ناشی از ونتیلاتور انجام گردید.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی 120 پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های آموزشی شهرهای آمل و ساری در سال 1392 انجام گرفت. در این مطالعه از پرسشنامه سه قسمتی که قسمت اول شامل مشخصات دموگرافیک، قسمت دوم شامل سوالات چندگزینه ای در مورد آگاهی پرستاران از مراقبت های مبتنی بر شواهد در پیشگیری از پنومونی ناشی از ونتیلاتور و قسمت سوم سوالاتی در مورد اجرا شدن و موانع اجرای اقدامات مبتنی بر شواهد در پیشگیری از پنومونی بود. داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل، آنووا و رگرسیون خطی چند متغیره به کمک نرم افزار SPSS نسخه 20 آنالیز شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که کمترین میزان آگاهی پرستاران (0.5 درصد) در ارتباط با استفاده از لوله تراشه با لومن مخصوص جهت ساکشن ترشحات ساب گلوتیک و بیشترین نمره آگاهی پرستاران (92.5 درصد) در ارتباط با پوزیشن مناسب جهت کاهش خطر بروز پنومونی ناشی از ونتیلاتور در بیماران تحت تهویه مکانیکی بود. در مورد انجام اقدامات مبتنی بر شواهد صورت گرفته در پیشگیری از بروز پنومونی، %57.5 از پرستاران بیان نمودند که برخی از این اقدامات را به صورت روتین انجام می دهند.بحث و نتیجه گیری: با توجه به میزان آگاهی نسبتا پایین پرستاران در مورد مراقبت های مبتنی بر شواهد در پیشگیری از بروز پنومونی ناشی از ونتیلاتور و نقش مهم پرستاران در این زمینه، با تخصیص منابع و آموزش پرستاران در زمینه مراقبت های مبتنی بر شواهد و درنتیجه تغییر در شیوه های مراقبت از بیماران تحت تهویه مکانیکی، می توان گام مهمی در پیشگیری از بروز پنومونی و پیامدهای ناشی آن در این بیماران برداشت.

مقدمه: یادگیری خودراهبر مهارتی ضروری برای آموزش نوین بوده و می تواند به وسیله شیوه های گوناگون تصمیم گیری افراد تحت تاثیر قرار گیرد. این مطالعه ارتباط سبک های مختلف تصمیم گیری و یادگیری خودراهبر را در دانشجویان هوشبری مورد بررسی قرار داده است.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی همبستگی، بر روی 147 نفر از دانشجویان هوشبری دانشکده پرستاری و مامایی مشهد که به روش سرشماری انتخاب شده بودند در تابستان سال 1393 انجام شد. از پرسشنامه های سبک های تصمیم گیری عمومی بروس و اسکات و خودراهبری در یادگیری چنگ و همکاران استفاده شد. روایی آن ها با استفاده از روایی محتوا تایید و پایایی آن ها از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 0.74 و 0.94 برآورد گردید. پرسشنامه ها به شیوه خودگزارشی توسط دانشجویان تکمیل و داده ها با استفاده از آزمون های کای دو، من- ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن و به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری در این مطالعه 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده در مطالعه 25.38±8.66 بود و اکثر مشارکت کنندگان را دانشجویان خانم (%85.7) تشکیل می دادند. سبک تصمیم گیری غالب در بیشتر افراد سبک منطقی و بعد غالب در یادگیری خودراهبر، انگیزه یادگیری بود. نمرات تمامی ابعاد تصمیم گیری و یادگیری خودراهبر، به استثنای سبک تصمیم گیری شهودی و بعد ارتباطات بین فردی در دو جنس، تفاوت معنی داری داشت. یادگیری خودراهبر با سبک تصمیم گیری منطقی همبستگی مثبت (0.644) و با سبک های اجتنابی (-0.680) و آنی (-0.707) همبستگی منفی معنی دار داشت و سبک تصمیم گیری منطقی با سبک های تصمیم گیری اجتنابی (-0.345) و آنی (-0.675) همبستگی منفی معنی دار داشت.بحث و نتیجه گیری: سبک تصمیم گیری منطقی قوی ترین ارتباط را با یادگیری خودراهبر در دانشجویان تحت مطالعه داشت.

مقدمه: توانایی برقراری ارتباط موثر یکی از مهم ترین و اصلی ترین مهارت های لازم برای ارائه دهندگان خدمات در سیستم بهداشت و درمان محسوب می شود. بهره گیری از متخصصین سلامتی یکی از راهبردهای سواد سلامت در آموزش به بیمار است که منجر به درک و عملکرد بهتر بیماران در خصوص اطلاعات و دستورالعمل های ارائه شده به آن ها می شود. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی سطح آگاهی پرستاران از مفهوم سواد سلامت و نحوه عملکرد آن ها در خصوص به کارگیری راهبردهای سواد سلامت در آموزش به بیمار و بررسی ارتباط این دو مقوله با یکدیگر می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سه ماهه اول سال 1393 با روش نمونه گیری تصادفی ساده بر روی 148 پرستار شاغل در بیمارستان آموزشی الزهرا شهر اصفهان انجام شد. سطح آگاهی و عملکرد پرستاران در خصوص سواد سلامت و به کارگیری راهبردهای مرتبط با آن در آموزش به بیمار توسط پرسشنامه ای که توسط محققین طراحی و اعتبارسنجی شده بود مورد بررسی قرار گرفت. اﻃﻼﻋﺎت جمع آوری شده ﺑﺎ استفاده از آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزار آﻣﺎری SPSS نسخه 17 ﻣﻮرد ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ.یافته ها: میانگین نمره آگاهی پرستاران در خصوص سواد سلامت و راهبردهای مرتبط با آن 5.89±2.1 از 14 به دست آمد که نشان دهنده آگاهی ضعیف پرستاران در این زمینه بود. میانگین نمره عملکرد آنان نیز در خصوص به کارگیری راهبردهای سواد سلامت در آموزش به بیمار 21.74±3.47 بود. پرستاران با آگاهی بیشتر، بیش از سایرین به استفاده از راهبردهای سواد سلامت در آموزش به بیمار مبادرت می ورزیدند. همچنین بین سطح آگاهی پرستاران در حیطه اطلاعات پایه ای سواد سلامت و آگاهی از استانداردها برای طراحی رسانه های مکتوب برای بیماران با سواد سلامت ناکافی و عملکرد آن ها ارتباط آماری معناداری مشاهده شد.بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که در مجموع سطح آگاهی پرستاران در خصوص سواد سلامت پایین بوده و عملکرد مناسبی جهت به کارگیری راهبردهای سواد سلامت در آموزش به بیمار که نقش بسیار موثری بر اثربخشی آموزش ها خواهد داشت، ندارند. از آنجا که پرستارانی که آگاهی بهتری در زمینه سواد سلامت داشتند در عرصه عمل بیش از سایرین از راهبردهای سواد سلامت، در آموزش به بیماران استفاده می نمودند لذا برگزاری دوره های آموزشی جهت توانمندسازی و آشنایی پرستاران با مفهوم سواد سلامت و نقش موثر آن در آموزش به بیمار ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: نهضت جهانی راه اندازی بیمارستان های دوست دار کودک، در سال 1989 توسط سازمان جهانی بهداشت و یونیسف برای ارتقاء میزان تغذیه با شیر مادر معرفی گردید. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت شیردهی شیرخواران متولد شده در بیمارستان های دوستدار کودک در شش ماه بدو تولد می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی مقطعی بود که در 307 نفر از مادران زایمان کرده در بیمارستان های استان آذربایجان شرقی که کودک آن ها شش ماه تمام داشت، انجام گرفت. مادران واجد شرایط با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی در بیمارستان های دوستدار کودک و سرشماری بیمارستان های غیردوستدار ثبت نام شدند و داده ها از طریق پرسشنامه و مصاحبه تلفنی از شرکت کنندگان در مطالعه جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 18 و به کارگیری آمار توصیفی، تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: 307 نفر از مادران دارای کودک شش ماهه (257 نفر از مادرانی که در بیمارستان های دوستدار کودک و 50 نفر از مادرانی که در بیمارستان های غیردوستدار کودک زایمان کرده بودند) در مطالعه شرکت کردند. میانگین سنی این افراد به ترتیب 27.3±5.6 و 27.0±5.7 سال بود. یافته های مطالعه نشان داد که بیمارستان های دوستدار کودک و غیردوستدار کودک از نظر تغذیه با شیر مادر (P=0.02)، استفاده از شیشه و پستانک (P=0.007) و محل خواب کودک (P=0.001)، تفاوت معنی داری با هم داشتند. دو گروه از نظر زمان شروع شیردهی با شیر مادر در ساعت اول پس از زایمان (P=0.052) و دفعات شیردهی در شبانه روز (P=0.47) تفاوت آماری معنی داری با هم نداشتند.بحث و نتیجه گیری: وضعیت شیردهی در بیمارستان های دوستدار کودک در مقایسه با غیردوستدار کودک بهتر می باشد لذا پیشنهاد میشود سیاست های اجرا شده در بیمارستان های دوستدار کودک در بقیه بیمارستان ها اجرا شود.

مقدمه: هر گونه نقص در اعضای بدن نه تنها یک آسیب جسمی محسوب می شود، بلکه آسیب های اجتماعی و روانی- احساسی را نیز به دنبال دارد و می تواند جنبه های مختلف زندگی را تحت تاثیر قرار دهد. یکی از الگوهای کاربردی و موثر در پرستاری که به طور خاص به موضوع سازگاری توجه کرده، الگوی سازگاری روی» است. هدف از تدوین این مقاله معرفی نقش پرستار در سازگاری جانبازان قطع عضو با استفاده از این الگو می باشد.مواد و روش ها: این مقاله یک مطالعه مروری می باشد که بر پایه اطلاعات جمع آوری شده از جستجوی منابع اینترنتی و مطالعات کتابخانه ای سال های 2014- 2000 تدوین گردیده است.یافته ها: مدل سازگاری روی، یک چهارچوب مفید جهت ارائه مراقبت پرستاری به بیماران در مراحل حاد، مزمن و انتهایی بیماری می باشد. نتایج بیشتر مطالعات، بیانگر بهبود فعالیت های پرستاری، تمرکز، سازماندهی و هدایت افکار و اعمال پرستاران در مراقبت از بیماران مزمن و افزایش پاسخ های سازگار در بیماران و به دنبال آن افزایش سازگاری، پس از مداخلات پرستاری بوده است.بحث و نتیجه گیری: الگوی سازگاری روی، بر ارتقاء سازگاری متمرکز گردیده و سهم قابل توجهی در سلامتی و ارتقاء کیفیت زندگی بیماران دارد. بیشتر نتایج پژوهش های انجام شده، حاکی از آن است که الگوی سازگاری روی، می تواند چارچوبی مناسب در بررسی، مراقبت و انجام مداخلات و در نهایت کنترل بیماری های مزمن و افزایش میزان سازگاری در بیماران از جمله گروه های مختلف جانبازان باشد.

مقدمه: ﺧﻮن ﺑﺨﺶ ﻣﻬمی از مراقبت های ﭘﺰشکی و یک جزء مهم از احیاء در ترومای جسمی محسوب می شود ﮐﻪ اﺳﺘﻔﺎده صحیح از آن، می تواند نجات دهنده ﺣﯿﺎت ﺑﺎﺷﺪ. با این وجود تزریق خون و فرآورده های آن عاری از عوارض نبوده و نیاز به توجه خاص، بخصوص در شرایط اورژانسی دارد. لذا این مطالعه با هدف بررسی فرآورده های جایگزین خون در احیای ترومای جسمی به منظور کاهش عوارض تزریق خون انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مروری بر اساس مطالعات کتابخانه ای و جستجو در پایگاه های اینترنتی google, pubmed, sid در بین سال های 2000 تا 2013 مبتنی بر هدف انجام گرفته است.یافته ها: بررسی های صورت گرفته نشان می دهد استفاده از حاملین مصنوعی اکسیژن مانند HBOCs و PFBOCs جایگزینی برای پک سل و همچنین فاکتورهای انعقادی نوترکیب VIIa و یا آ-پروتئین می تواند به جای پلاکت با عوارض کمتر در شرایط بحرانی استفاده شود.بحث و نتیجه گیری: با توجه به افزایش عوارض تزریق خون در بیماران ترومایی بایستی تزریق در این بیماران با احتیاط و به میزان لازم انجام گیرد از سویی کم بودن ذخیره های خونی نیز مشکلی دیگر است که به نظر می رسد طراحی دستورالعمل تزریق خون در بیماران ترومایی و همچنین استفاده از فرآورده های جایگزین می تواند به مصرف بهتر خون و کاهش عوارض در این بیماران منجر گردد.