اعتماد اجتماعی سرمایه بنیادین هر رسانه و به طور کلی هر پیام رسان است. بدون آن همه امکانات هرز می رود و رسانه نمی تواند در عرصه موردنظر حضور واقعی داشته باشد.ضریب بهره وری هر رسانه را با تفاضل بین مخاطبان صوری و واقعی ارزیاب می کنند و افزایش فاصله به معنای نقص در یکی از ارکان پیام رسانی است، نظیر:تولیدکنندگان پیام، ذات درونی پیام، لباس پیام (شیوه های بیانی)، تحلیل موقعیت، تحلیل ذهن، تحلیل انتقال دهندگان، کارایی فنی و فرهنگی رسانه و... لیک در این میان، از همه مهم تر، میزان اعتماد رسانه ای است. امروزه به جای توجه صرف به کمیت، به کیفیت رسانه ای پرداخته می شود و مهمترین عنصر کیفیت را میزان برخورداری از اعتماد اجتماعی می دانند.جنگ نرم نیز، به طریق اولی، جنگ اعتماد رسانه هاست، آنانی توفیق بیشتر در عرصه جهانی دارند که از این سرمایه بنیادین برخوردارند.روش تحقیق اسنادی است، داده ها نشان می دهند اعتماد رسانه ای از چند خصلت اساسی برخوردار است:*حساسیت:منظور از ذهنی بودن و آسیب پذیری این پدیده ظریف است، آن چنان که به سرعت امحاء می پذیرد.*بازگشت ناپذیری: چنانچه به هر دلیلی، نظیر انگ پذیری یا برچسب یابی رسانه، اعتماد اولیه رسانه ای را از دست بدهد، بازگشت آن، اگر نه غیرممکن، بسیار دشوار خواهد بود. بعضی بر بازگشتی جزئی و حتی مشروط آن تاکید دارند.*رقابتی بودن: در شرایطی که اطلاعات بسیار تولید، و در حدی وسیع و بی سابقه توزیع می شود، ربایش اعتماد از جمله مباحث حساس روز است، از این رو، اعتماد اجتماعی پدیده ای انتزاعی تلقی نمی شود، بلکه امری است که در فضای رقابتی تعریف پذیر است.