هدف: در چند سال اخیر، بحران سوریه به عنوان یکی از مهمترین موضوعات بین المللی بوده و توجه بسیاری از کشورهای جهان را به خود معطوف کرده است. سوریه، عرصه همکاری و رقابت برخی از قدرت های منطقه ای و بین المللی شده است. در این بین، جمهوری اسلامی ایران و روسیه، از اصلی ترین بازیگران تاثیرگذار در سوریه بوده اند. تهران و مسکو بنا به دلایلی در یک جبهه واحد قرار داشته و با همکاری یکدیگر از نظام سوریه حمایت می کنند. از طرف دیگر، دو کشور دارای زمینه های اختلاف در سوریه هستند که همکاری آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. لذا هدف: اصلی پژوهش بررسی زمینه های همکاری و اختلاف ایران و روسیه در بحران سوریه می باشد. روش: روش: مورد استفاده در این پژوهش توصیفی-تحلیلی است و از چارچوب نظری واقع گرایی ساختاری برای تجزیه و تحلیل زمینه های همکاری و اختلاف دو کشور استفاده می کند. یافته ها نیازهای متقابل و الزامات بین المللی و منطقه ای زمینه ساز همکاری ایران و روسیه در حوزه های امنیتی برای مقابله با تهدیدات امنیتی مشترک شده است. از طرف دیگر، نوع رویکرد دو کشور در فرآیند راه حل سیاسی و ساختار دولت سوریه در شرایط پسامنازعه و تلاش آنها برای نقش آفرینی و نفوذ بیشتر، و همچنین، نوع رابطه آنها با سایر بازیگران درگیر در سوریه، از زمینه های اختلاف دو کشور می باشد. نتیجه گیری: همکاری جمهوری اسلامی ایران و روسیه در بحران سوریه، تاکتیکی است. آنها به علت نیازهای متقابل مقطعی با یکدیگر همکاری داشته اند، بنابراین، در درازمدت با تضعیف زمینه های همکاری، اختلافات دو کشور جلوه بیشتری پیدا خواهد کرد؛ ولی، به علت برخی محدودیت ها یک سطح حداقلی از همکاری میان آنها حفظ خواهد شد.