فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
سال:1394 | دوره:3 | شماره:4 |تعداد مقالات:6

سرطان پستان شایع ترین سرطان و دومین دلیل مرگ ناشی از سرطان بعد از سرطان ریه در زنان جهان است. تلاش های زیادی به منظور درمان این سرطان صورت گرفته که می توان به جراحی، رادیوتراپی و شیمی درمانی اشاره کرد. شیمی درمانی به دلیل اثرات جانبی، سمیت و مقاومت دارویی دارای محدودیت هایی است. بنابراین استفاده از روش ها و منابع جدید از جمله منابع دریایی به عنوان یک کاندیدای امیدوار کننده جهت درمان مطرح شده است. سیانوباکتری ها به دلیل داشتن ترکیبات موثر بر روند مرگ سلولی در سلول های سرطانی، ممکن است بتوانند به عنوان منبع جدیدی در درمان سرطان پستان مورد استفاده قرار بگیرند. در پژوهش حاضر، اثر عصاره هیدروالکلی سیانوباکتری Oscillatoria بر زیستایی سلول های سرطانی و بیان ژن کاسپاز 3 (CASP3) در سلول های رده MCF-7 سرطان پستان بررسی شد. سلول های سرطانی پستان توسط عصاره هیدروالکلی Oscillatoria با غلظت های 0.075، 0.15، 0.3، 0.6، 1.2، 2.5، 5 و 10 میلی گرم بر میلی لیتر تیمار شدند. تاثیر عصاره بر زیستایی سلول ها توسط تست MTT assay و تغییرات بیان ژن کاسپاز 3 توسط PCR Real Time بررسی شد. نتایج این پژوهش نشان داد که با افزایش غلظت، زیستایی سلول ها کاهش پیدا کرد و اختلاف معنی داری را نسبت به نمونه شاهد نشان داد. همچنین نتایج Real Time PCR نشان داد که بیان ژن کاسپاز 3 در زمان 24 ساعت به طور معنی داری نسبت به نمونه شاهد افزایش یافت.

در این مطالعه، اثرات سطوح مختلف عصاره جلبک Sargassum angustifolium بر توان دفاعی آنتی اکسیدانی و سیستم ایمنی بچه ماهیان کپور معمولی (12.25±43.85 گرم) طی مدت سه هفته پرورش مورد بررسی قرار گرفت. به این ترتیب که ابتدا عصاره 10 درصد جلبک سارگاسوم در آب دو بار تقطیر شده، تهیه شد. سپس از عصاره مذکور در سه سطح مختلف شامل %1، %5 و %10 عصاره جلبک سارگاسوم در هر 100 سی سی آب پرورشی، برای حجم 10 لیتری آکواریوم تهیه شد (در سه تکرار) و در هر آکواریوم 5 قطعه ماهی قرار داده شد. یک تیمار شاهد (فاقد عصاره) نیز در نظر گرفته شد. نمونه برداری از ماهیان برای بررسی فاکتورهای آنتی اکسیدانی و شاخص های ایمنی در روزهای 7، 14 و 21 انجام شد. نتایج نشان داد که فعالیت کاتالاز و گلوتاتیون در تیمار شاهد با بقیه تیمارها و همچنین بین روزهای مختلف نمونه برداری اختلاف معنی داری نداشت (P>0.05). سطح فعالیت سوپراکسید دیسموتاز در تیمارهای %5 و %10 عصاره جلبک در مقایسه با تیمار شاهد افزایش معنی داری را نشان داد (P<0.05). طبق نتایج، تیمار %10 عصاره جلبک در مقایسه با سایر تیمارها بیش ترین اثرات آنتی اکسیدانی و تحریک کنندگی ایمنی را بر ماهی کپور معمولی داشت، به طوری که بیش ترین میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی کل (8.56±0.65mmol/g) در تیمار %10 عصاره در آخرین روز نمونه برداری مشاهده شد. از بین شاخص های ایمنی تعداد کل گلبول های سفید در تیمار %10 عصاره جلبک و فعالیت لیزوزیم در تمام تیمارهای عصاره جلبک با تیمار شاهد افزایش معنی داری را نشان دادند (P<0.05).

ریزجلبک ها به دلیل داشتن موادمعدنی، رشد سریع، عدم نیاز به زمین حاصلخیز برای رشد و تولید محصولات جانبی ارزشمند در صنایع مختلف دارویی، غذایی و تولید بیودیزل مورد استفاده قرار می گیرند. پس از اتمام دوره کشت ریزجلبک، یکی از مشکلاتی که در فرآیند تولید بیومس وجود دارد، نبود دستگاهی مناسب جهت جداسازی ریزجلبک با هزینه اندک از محیط کشت آن است. جداسازی بیومس ریزجلبک با توجه به اندازه کوچک سلول و ثبات کلوئیدی آن نیاز به مصرف انرژی بالایی دارد و این امر یک محدودیت بزرگ در کاربرد تجاری آن است. در این مطالعه از روش Electro-Coagulation-Flotation برای برداشت ریزجلبک Chlorella sp. از محیط کشت استفاده شد و تاثیر سه پارامتر شدت جریان، الکترولیت و مدت زمان اجرا در راندمان برداشت ریزجلبک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مدت زمان اجرا بیش ترین تاثیر را در جداسازی بیومس ریزجلبک دارد به طوری که بیش ترین راندمان برداشت بیومس در مدت زمان طولانی تر به دست آمد. از طرف دیگر افزایش میزان شدت جریان باعث افزایش سرعت انعقاد و برداشت ریزجلبک شد ولی انرژی بالایی را مصرف کرد. بیش ترین راندمان برداشت بیومس 88.3 درصد بود که در شدت جریان 16mA.cm-2 و مدت زمان 30 دقیقه به دست آمد.

ماهیان خاویاری و هیبریدهای آن ها ارزش فراوانی در تولید گوشت و خاویار دارند. این ماهیان دارای گنادهای گونوکوریست هستند اما به ندرت و به صورت نامعمول گزارش هایی از حالت دوجنسی در آن ها وجود دارد. مطالعه حاضر به مشاهده اولین وضعیت دوجنسی در هیبرید ماهی استرلیاد ماده × فیل ماهی نر در شرایط پرورشی ایران می پردازد. در یک مورد از این ماهی در سن 10 سالگی و با وزن 7.5 کیلوگرم در زمان خاویارسازی، گنادهایی به وزن کل 700 گرم به صورت بیضه با دانه های تخمک پراکنده بر روی آن به وزن 100 گرم مشاهده شد. علل بروز این پدیده در شرایط پرورش ناشناخته است و نیازمند مطالعات آناتومیکی، هورمونی و بافت شناختی بر روی تعداد بیش تری از این ماهیان می باشد، ولی احتمال دارد نگهداری در اسارت، وجود برخی فرومون ها، عوامل هورمونی، برخی آلودگی ها و مختل کننده های اندوکرینی در بروز این پدیده می تواند تاثیرگذار باشد.

ضدعفونی کننده های سطحی برای کنترل عفونت های موجودات زنده سطح خارجی بدن ماهیان و ریشه کن کردن یا کاهش عوامل بیماری زا در کارگاه های پرورش ماهی به کار می روند. هدف این پژوهش تعیین اثر دوره های مختلف حمام درمانی سولفات مس و پرمنگنات پتاسیم بر شاخص های خونی و استرس تاس ماهی استرلیاد (میانگین وزن 2.85±41.83 گرم) است. این آزمایش در 6 تیمار شامل سولفات مس با غلظت های 2 (حمام دهی بلندمدت، 12 ساعت)، 5 (حمام دهی کوتاه مدت، 10-5 دقیقه) و 10 mg/L (حمام دهی غوطه وری، 45-30 ثانیه) و پرمنگنات پتاسیم با دوزهای 1 (حمام دهی بلندمدت، 12ساعت)، 2 (حمام دهی کوتاه مدت، 10-5 دقیقه) و 3 mg/L (حمام دهی غوطه وری، 45-30 ثانیه) و یک گروه شاهد (بدون ماده ضدعفونی) انجام شد. پس از عملیات ضدعفونی از هر تیمار 4 تا 5 عدد ماهی به صورت تصادفی برای خون گیری انتخاب شدند. نتایج نشان داد که تعداد گلبول های سفید و درصد نوتروفیل در تیمار 2 mg/L سولفات مس (حمام دهی بلندمدت) و 1 و 2 mg/L پرمنگنات پتاسیم (حمام دهی بلندمدت و حمام دهی کوتاه مدت) افزایش معنی داری را نسبت به شاهد و سایر تیمارها داشتند (P<0.05). همچنین میزان هورمون کورتیزول و گلوکز به عنوان شاخص های استرس در کلیه تیمارها افزایش معنی داری را نسبت به شاهد نشان دادند (P<0.05). اما این افزایش در تیمار پرمنگنات پتاسیم 1 mg/L (حمام دهی بلندمدت) به صورت مشخص تری مشهود بود. از لحاظ درصد لنفوسیت، مونوسیت و ائوزینوفیل، مقدار هموگلوبین و هماتوکریت، تعداد گلبول های قرمز، حجم متوسط گلبول قرمز، مقدار متوسط هموگلوبین در گلبول قرمز و غلظت متوسط هموگلوبین در گلبول قرمز، بین تیمارها با شاهد اختلاف معنی دار آماری مشاهده نشد (P>0.05). با توجه به نتایج بدست آمده در ماهی استرلیاد روش ضدعفونی کوتاه مدت (10 دقیقه) برای هر دو ماده توصیه می شود.

هدف این مطالعه بررسی تاثیر نانوذرات نقره کلوئیدی بر تغییر فلور باکتریایی بافت های روده و پوست ماهی کپور علفخوار (Ctenopharyngodon idella) است. پس از تعیین غلظت کشندگی کلوئید نانونقره برای این ماهی، نمونه های ماهیان به مدت 14 روز در معرض غلظت های 0.125، 0.25 و 0.5 mg/L نانونقره قرار گرفتند (در 3 تکرار). غلظت صفر نانونقره نیز به عنوان تیمار شاهد در نظر گرفته شد. سپس جمعیت باکتری های کل، مزوفیل، انتروباکتریاسه و اسید لاکتیکی در بافت های روده و پوست ماهی ارزیابی شد. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت نانوذرات نقره، جمعیت میکروفلورهای اندازه گیری شده به طور معنی داری (P<0.05) کاهش یافت. به علاوه کاهش جمعیت باکتری های موجود در بافت پوست نسبت به بافت روده بیش تر بود. همچنین در طی دوران نگهداری ماهی، باکتری های انتروباکتریاسه و باکتری های اسیدلاکتیکی در بافت های روده و پوست به ترتیب کم ترین و بیش ترین تغییرات را داشتند. این مطالعه به وضوح نشان داد که خواص ضدباکتریایی نانوذرات نقره بسته به گروه های مختلف باکتریایی متفاوت است. بنابراین، با توجه به نقش پروبیوتیکی باکتری های اسیدلاکتیکی در روده ماهیان، حساسیت و کاهش جمعیت آن ها در برابر نانونقره ممکن است سیستم ایمنی ماهیان را تحت تاثیر قرار دهد.