جهش نسبت مطالبات معوق بانک ها در سال های اخیر هم زمان با افزایش قیمت سهام در بورس موجب تغییر نگرش مدیران اعتبارات بانک ها به سمت وثیقه های نقدشونده مانند سهام برای اعطای تسهیلات شده است. در این مقاله با استفاده از روش جفت و جورسازی امتیازبه بررسی اثر سیاست تغییر در نوع وثیقه شامل ارزش اعتباری شرکت ها و جیره بندی اعتبارات به عنوان متغیرهای نتیجه می پردازیم. اطلاعات استفاده شده شامل پایگاه داده مشتریان حقوقی یکی از بانک های کشور در سال 91-92 است. اولین متغیر نتیجه ارزش اعتباری شرکت است. متغیر نتیجه دوم نسبت تسهیلات داده شده به هر شرکت به کل تسهیلات بانک به عنوان یک نشانگر از وجود جیره بندی اعتبارات در بانک است. متغیر آزمایش یا برنامه نوع وثیقه بر اساس نقدشوندگی و غیرنقدشوندگی است. بنابراین گروه کنترل گروهی است که دارای وثیقه غیرنقدشونده مانند وثیقه ملکی یا ماشین آلات و تجهیزات است و گروه برنامه شرکت هایی هستند، که دارای وثیقه نقدشونده مانند سهام شرکت ها، سپرده ها و ضمانت نامه است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که تغییر در سیاست نوع وثیقه باعث جذب شرکت هایی با ارزش اعتباری بالاتر نشده است. همچنین، سیاست چرخش به سمت وثیقه نقدشونده باعث کاهش جیره بندی اعتباری برای شرکت هایی شده است که وثایق نقد شونده دارند.