زمینه و اهداف: اختلال شخصیت یکی از اختلالات مهم در روانپزشکی است که با عواقب مهمی در سلامت عمومی همراه است و می تواند روند درمان سایر بیماری ها را دچار مشکل سازد. هدف پژوهش حاضر بررسی شیوع اختلال شخصیت در نمونه ای از جمعیت عمومی شهر تبریز بوده است. مواد و روش ها: در پژوهش مقطعی حاضر، 150 نفر از مراجعین و کارکنان مراکز بهداشتی - درمانی سطح شهر تبریز در طیف سنی 62-18 سال انتخاب شدند. ابزار به کار رفته جهت جمع آوری داده ها MMPI فرم کوتاه (71 سوالی) بوده است. پس از تکمیل پرسشنامه ها پروفایل بالینی هر فرد با استفاده از نرم افزار MMPI ترسیم و سپس توسط روان شناس بالینی تفسیر گردید. یافته ها: شیوع کلی اختلال شخصیت در جمعیت مطالعه 20% (فاصله اطمینان 95%:13.5-26.4 )، در زنان 23.7 (فاصله اطمینان 95%: 15.2-32.1)، و متاهلین 20.9% (فاصله اطمینان 95%: 13.3-28.5) بوده است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج شیوع در جمعیت مطالعه، 1 فرد از هر 5 نفر به نوعی با اختلال شخصیت مواجه می باشد، و از آن جایی که این اختلال روی جوانب مختلف زندگی افراد و حتی بر روند درمان سایر بیماری ها تاثیرگذار است، به نظر می رسد بررسی های جامع تر و دقیق تر در سطح جامعه برای بررسی بار واقعی بیماری، جهت سیاست گزاری های لازم در برنامه های آینده سلامت روان عمومی و مداخلات پیشگیری لازم است.