هدف مطالعه حاضر، سنجش و ارزیابی کارآیی خطوط اتوبوس رانی شهر اردبیل در کاربست با مدل تحلیل پوششی داده ها می باشد. در تحقیق کاربردی حاضر، شاخص های مطرح در کاربست مدل DEA در قالب عوامل ورودی (تعداد ایستگاه های اتوبوس، تعداد اتوبوس در نرخ رفت و برگشت، مسافت و طول هر خط اتوبوس رانی) و عامل خروجی (متوسط جابجایی در هر خط) قرار گرفته اند. همان طوری که از نتایج این پژوهش مشاهده می شود؛ خطوط شماره 1، 3، 12 و 23 با وزن های 1.000 در رتبه اول سنجش کارآیی خطوط شهری و حومه ای، واقع شده اند. لذا خطوط اشاره شده، کارآترین خطوط شهری اردبیل در شرایط مقایسه نسبی بین خطوط شهری و حومه ای را داراست. در بین خطوط اتوبوس رانی شهری و حومه ای اردبیل، خط شماره 12 با 20 بار مرجع واقع شدن برای خطوط ناکارای اردبیل، الگوی غالب خطوط ناکارآ، ارزیابی شده است. لذا با توجه به درک مقادیر و ارزش های بدست آمده از پژوهش و ماهیت شاخص خروجی تحقیق (مبنی بر اینکه شاخص خروجی پژوهش (مسافران) با افزایش خود سبب بهبود کارایی خطوط می گردند)، می توان با تغییر و افزودن مسیر به طراحی جدیدی از خطوط برای تجهیز همه مناطق و بلوک اصلی شهر به فراگیری دسترسی شهرواندان به حمل و نقل عمومی پرداخت. در این راستا، از نظر پژوهشی، پیشنهاد می شود تحقیق پیمایشی در سطح شهر برای سنجش میزان رضایت ساکنین در دسترسی به خدمات یادشده صورت گیرد، که دید شهروندان را نسبت به پخش و دسترسی به امکانات حمل و نقل عمومی (اتوبوس)، رصد نماید.