تحقیقات در ارولوژی
سال:1397 | دوره:2 | شماره:2 |تعداد مقالات:5

زمینه و هدف: افتراق ضایعات خوش خیم و بدخیم پروستات یکی از مسائل مهم در پاتولوژی است. تشخیص اشتباه در این زمینه می تواند منجر به درمان های غیرضروری شود. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی ارزش تشخیصی روش رنگ پذیری P504S در تشخیص کانسر پروستات است. مواد و روش ها: در این مطالعه ی تشخیصی که به صورت تجربی انجام شد، تعداد 33 نمونه ی خوش خیم و 33 نمونه ی بدخیم پروستات حاصل از نمونه گیری بیوپسی سوزنی و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و مارکر ایمونوهیستوشیمی P504S در آنها تعیین شد. در ادامه با در نظر گرفتن روش تشخیص پاتولوژی به عنوان استاندارد، مارکر ایمونوهیستوشیمی P504S بین موارد خوش خیم و بدخیم مقایسه شد. (0/05>P-value) یافته ها: مقایسه ی نتایج حاصل از دو روش رنگ آمیزی P504S و روش پاتولوژی نشان داد که ارتباط معنی دار بین این دو روش در تشخیص بدخیمی های پروستات وجود دارد. (0/0001=P). همچنین با در نظر گرفتن روش تشخیص پاتولوژی به عنوان روش گلد استاندارد در تشخیص بدخیمی های پروستات هر 4 شاخص حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی برای روش رنگ آمیز P504S در تشخیص بدخیمی های پروستات برابر با 97 درصد به دست آمدند. نتیجه گیری: رنگ آمیزی P504S در تشخیص سرطان پروستات، دارای حساسیت، ویژگی و ارزش اخباری است. در افتراق ضایعات بدخیم از خوش خیم پروستات در آزمایشگاه های تشخیصی پاتولوژی قابل استفاده است.

زمینه و هدف: با وجود انجام تکنیک های جراحی برای درمان بی اختیاری ادرار (SUI) در جراحی، روش لاپاروسکوپی اسلینگ به عنوان روش استاندارد طلایی با راندمان بالا شناخته شده است. در مطالعه ی حاضر و برای اولین بار، کارآیی دو روش لاپاروسکوپی متعارف و لاپاروسکوپی با کمک انگشت اشاره را در زنان مبتلا به SUI مقایسه کردیم. مواد و روش ها: 24 بیمار مبتلا به SUI که بین سال های 1387 تا 1389 مراجعه کرده بودند و به داروهای روتین و ترمیم سیستوسل پاسخ نداده بودند، برای لاپاراسکوپی استاندارد انتخاب شدند و 18 بیمار با سن و جنس همگن با گروه قبلی در گروه تکنیک انگشت اشاره ی کمکی قرار گرفتند. دو گروه به مدت یک سال از لحاظ بهبود علائم، عود، میزان نشت و رضایت کلی بیماران پیگیری شدند. یافته ها: در 21 بیمار تحت درمان با لاپاراسکوپی معمولی، 6 بیمار دچار عود بیماری شدند. در 3 بیمار، هرچند نشانه ها تا حدی حذف شدند، نشت هنوز قابل مشاهده بود. در دو بیمار، با وجود کنترل cystoscopic، نخ نایلون به مثانه وارد شده ولی به آن توجه نشده بود. علاوه بر این، در روش انگشت کمکی، همه ی بیماران مطالعه شده از درمان رضایت داشتند. در گروه دوم، نشت ادراری در افرادی که اضافه وزن داشتند با کاهش وزن بدن بهبود یافت. دو بیمار نیز با احتباس ادراری مواجه شدند که پس از 3 روز از CIC، مشکل آنها حل شد. نتیجه گیری: روش لاپاروسکوپی انگشتی همراه با عود کمتر و میزان کاهش علائم همراه است و بنابراین با توجه به روش معمول لاپاروسکوپی SUI این روش ارجح است.

زمینه و هدف: اگرچه سنگ های ادراری در حاملگی شایع نیست اما صرف نظر از عوارض مرتبط با خود حاملگی، درد کولیکی ناشی از سنگ انسدادی شایع ترین علت درد شکمی در دوران حاملگی است که می تواند برای مادر و جنین خطرساز باشد و نیاز به مداخله ی گروهی و کار تیمی دقیق دارد. شرایط خاص و فیزیولوژیک حاملگی مانع انجام روش های استاندارد تشخیصی و درمانی است و باید بسیار دقت کرد تا اشعه خطری برای جنین ایجاد نکند. مواد و روش ها: ما حدود 80 مقاله ی معتبر را که درباره ی توافق و اختلاف آرای راهکارهای تشخیصی و درمانی سنگ های ادراری بحث کرده بودند، تهیه و جمع بندی کردیم. یافته ها: سونوگرافی خط مقدم روش تشخیصی است که در صورتی که نتیجه بخش نباشد، باید روش های دیگری را مدنظر داشت. خوشبختانه بیشتر سنگ های علامت دار در حاملگی به درمان های محافظه کارانه پاسخ می دهند؛ اما در درمان های ناموفق می توان از روش های مداخله ای موقت یا نهایی کمک گرفت. گرچه نفرستومی و یا تعبیه ی استنت دبل جی روش هایی استاندارد و کلاسیک در نظر گرفته شده اند، در شرایط خاص، انجام یورتروسکوپی و سنگ شکنی درون اندامی نیز روش مطمئن و کم خطری خواهد بود. سنگ شکنی برون اندامی (ESWL) همچنان به سبب ممنوعیت مطلق و نفرولیتوتومی از راه پوست (PCNL)، در شرایط عادی نیز توصیه نمی شود. نتیجه گیری: در مجموع، مدیریت درمان خانم حامله ی مبتلا به سنگ ادراری باید مدیریت تیمی شامل بیمار، متخصص زنان، ارولوژیست، رادیولوژیست و بیهوشی باشد. امید داریم همکاران عزیز با تجربیات خود و استفاده از راهنماهای بالینی و به ویژه در نظر گرفتن شرایط هر بیمار، ارزیابی و درمان مناسب و مطلوب را انجام دهند.

زمینه و هدف: سنگ کلیه بیماری شایعی است. این پژوهش مطالعه ای مقطعی است که با هدف بررسی علل عود سنگ کلیه در شهر همدان انجام شده است. مواد و روش ها: همه ی بیماران مبتلا به سنگ کلیوی راجعه که برای درمان یا پیگیری به مراکز نفرولوژی و ارولوژی مراجعه کرده بودند در این مطالعه شرکت کردند و در مقایسه با گروه شاهد بودند. چک لیست های دموگرافیک تکمیل و معاینه ی فیزیکی انجام شد و برخی از مطالعات آزمایشگاهی پلاسما و ادرار درخواست شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون آماری توصیفی، آزمون T، و آزمون کای دو فیشر استفاده شد. یافته ها: تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد که 46/9 درصد موارد دارای سابقه ی خانوادگی مثبت در بیماری سنگ کلیه هستند. T مستقل در مورد بعضی از عوامل مستعدکننده تفاوت معناداری را در مقایسه با موارد و شاهد نشان داد. نتیجه گیری: در این پژوهش، برای کلسیم، اسیداوریک و اگزالات ادرار 24ساعته P به ترتیب شامل 0/035، 0/0001، و 0/012 بود و در کلسیم و فسفات سرم 0/005= P بود. بر اساس یافته ها، عوامل اساسی در سنگ های کلیوی راجعه مانند هیپرکلسیوری، هیپریوریکوزوری، هیپوسیتراتوری، هیپراگزالوریا، افزایش سطح سرمی iPTH، هیپرکلسمی و هیپوفسفاتمی در بیشتر شرکت کنندگان وجود دارد که هریک از آن ها می تواند عامل جداگانه ای در تشکیل یا عود سنگ کلیه در بیماران باشد.

زمینه و هدف: در این مقاله یک نمونه اندومتریوز دیورتیکول مثانه را گزارش می کنیم که پس از سزارین ایجاد شده است. گزارش مورد: بیمار زنی 45 ساله بود که از درد شکم در طول قاعدگی و هماچوری پس از سزارین شکایت داشت. آزمایش ها و سونوگرافی لگن او در روزهای غیرقاعدگی طبیعی بود، اما آخرین سونوگرافی لگن یک توده ی جامد 9 × 6 میلی متری قدامی را نشان می داد که در زمان قاعدگی به دیواره ی خلفی مثانه چسبیده بود. سیستوسکوپی طی قاعدگی یک توده ی ندولار صورتی کم رنگ یک سانتی متری را در یک دیورتیکول دیواره ی خلفی نشان داد. تشخیص بافت شناسی اندومتریوز در دیواره ی دیورتیکول مثانه بود. بیمار پس از عمل مشکلی نداشت و علائم بالینی پس از برداشتن اندومتریوز دیورتیکول مثانه به طور کامل برطرف شدند. نتیجه گیری: با حذف ترنس یورترال ضایعه در دیورتیکول مشکل بیمار مرتفع شد.