با توجه به شیوع روز افزون بیماری هیرسوتیسم در خانم های ایرانی، مطالعه ای توصیفی- تحلیلی به منظور بررسی تغییرات هورمونال در خانم های مبتلا به این بیماری از سال 1371 تا 1372 انجام شد. بدین منظور 176 خانم مبتلا به هیرسوتیسم - مراجعه کننده به کلینیک تخصصی هیرسوتیسم واقع در دانشگاه تربیت مدرس- مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات تخصصی هیرسوتیسم واقع در دانشگاه تربیت مدرس- مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات لازم از نظر تاریخچه پزشکی، معاینه بالینی، و میزان هورمون ها ثبت گردید و درجه هیرسوتیسم براساس جدول فریمن و گالوی(Ferryman & Gallway) تعیین گردید. نمونه گیری خون در روز 24- 20 سیکل برای اندازه گیری هورمون TSH,T4,T3، پرولاکتین، LH، FSH، 17KS، 17OHP، پروژسترون، استروژن، DHEA.S، تستوسترون، ACTH، کورتیزول، اندروستن دیون SHBG, انجام شد و سپس تغییرات هورمونی در افراد مبتلا به هیرسوتیسم دارای پرولاکتین طبیعی و بالا مشخص شد و با گروه شاهد سالم مقایسه گردید. برای تجزیه و تحلیل متغیرهای کمّی، از تست های آماری پارامتری مانند آزمون تی، و یکطرفه و آنالیز واریانس یکطرفه و در مورد متغیرهای کیفی از آزمون استقلال استفاده شد.از 176 بیمار در 14.9 درصد موارد، هیرسوتیسم، همراه هیپرپرولاکتینمی بود. سن این افراد در 55 درصد موارد بین 35-25 و سن شروع هیرسوتیسم در 57.8 درصد موارد 20-16 بود. میانگین شاخص توده بدنی (Body Mass Index = وزن(kg) /قد(m2)) در این افراد 25.7 به دست آمد. میانگین پرولاکتین در 176 نفر ng/ml 16.9، در 74.4 درصد طبیعی و در 25.6 درصد، بیش از حد طبیعی بود. میانگین هورمون های پروژسترون، استرادیول، SHBG، تستوسترون، آندروستن دیون در سه گروه (افراد هیرسوت با پرولاکتین بالا و طبیعی و افراد شاهد سالم) تفاوت معناداری داشت (p<0.05). ولی سایر هورمون ها در سه گروه اختلاف معناداری نداشت. میانگین SHBG و پروژسترون در افراد هیرسوت هیپرپرولاکتینمیک نسبت به افراد هیرسوت با پرولاکتین طبیعی و افراد شاهد سالم، کاهش نشان می داد؛ در حالی که استرادیول در این افراد نسبت به 2 گروه افزایش داشت. نسبت test/shbg به عنوان شاخص تستوسترون آزاد در افراد هیرسوت هیپرپرولاکتینمیک بالاتر از سایر افراد بود.