دانشور پزشکی
سال:1398 | دوره:27 | شماره:141 |تعداد مقالات:10

مقدمه و هدف دیابت یک اختلال متابولیک مزمن است و استرس اکسیداتیو نقش مهمی در ایجاد عوارض دیابت مانند اختلال حافظه و یادگیری ایفا می کند. از آنجا که گونه های لوندولا موجب بهبود حافظه و یادگیری می گردند و Lavandula dentata دارای اثرات آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی است و در ایران تحت عنوان اسطوخودوس استفاده می شود بر آن شدیم تا اثرات آن را بر اختلال یادگیری و حافظه ناشی از دیابت مطالعه کنیم. مواد و روش ها موش های صحرایی نر به تعداد 40 سر به 4 گروه کنترل، کنترل دیابتی، سالم با لوندولا دنتاتا، دیابتی با لوندولا دنتاتا تقسیم گردیدند. برای دیابتی نمودن حیوانات از تزریق داخل صفاقی تک دوز استرپتوزوتوسین استفاده شد. پس از 6 هفته، درمان با لوندولا دنتاتا به فرم تزریق داخل صفاقی با دوز 400 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت دو هفته نیم ساعت قبل از انجام تست های رفتاری صورت گرفت. جهت ارزیابی حافظه و یادگیری از ماز شعاعی هشت بازویی و تست آماری Two way repeated-measures ANOVA و در سنجش قند از آنوای یک طرفه استفاده شد. نتایج دیابت موجب آسیب یادگیری و حافظه به شکل افزایش خطاهای حافظه کاری و رفرنس گردید و مصرف لوندولا در گروه دیابتی سبب کاهش معنی دار تعداد خطاهای مربوطه گردید. اسطوخودوس رومی همچنین موجب کاهش قند خون در گروه دیابتی شد. نتیجه گیری مصرف لوندولا دنتاتا در موش های دیابتی سبب بهبود اختلال حافظه و یادگیری ناشی از دیابت شد. این اثر می تواند حداقل بخشی ناشی از کاهش قند خون باشد.

مقدمه و هدف رضایتمندی بیماران مراجعه کننده، تاثیر زیادی برافزایش کیفیت خدمات و افزایش بیماران دارد و باعث ارتقای کلی سطح مرکز درمانی می شود. این پژوهش باهدف بررسی میزان رضایت مندی بیماران مراجعه کننده به درمانگاه دندان پزشکی شهید منتظری انجام شده است. مواد و روش ها مطالعه حاضر به صورت مقطعی بر روی 450 بیمار از 9 بخش درمانی تشخیص، رادیولوژی، پروتز، ترمیمی، اندودنتیکس، پریودنتیکس، ارتودنسی، جراحی و ایمپلنت انجام شد. بیماران مراجعه کننده به این مرکز درمانی به پرسش نامه محقق ساخته که شامل دو بخش بود پاسخ دادند. بخش اول سوالات دموگرافیک و بخش دوم پرسش نامه 24 سوالی در دو حیطه کلینیکی و غیر کلینیکی بود. نتایج میانگین رضایتمندی بیماران مراجعه کننده به درمانگاه دندان پزشکی شهید منتظری عدد 3 از امتیاز 5 به دست آمد که بیانگر رضایت بیماران است. بیش ترین میزان رضایت از بخش ارتودنسی است و بیماران در حوزه غیر کلینیکی بیش ترین میزان رضایت را در مورد محیط فیزیکی از بهداشت سالن انتظار، در بخش اداری از برخورد کارمندان صندوق، در حیطه تسهیلات رضایت از تابلوهای راهنما داشتند. همچنین در حیطه کلینیکی بیش ترین میزان رضایت مربوط به برخورد دندان پزشکان بود. نتیجه گیری طبق این پژوهش رضایتمندی بیماران مراجعه کننده به درمانگاه دندان پزشکی شهید منتظری در حد مطلوب است. رفع نارضایتی های بیماران منجر به ارائه خدمات بهتر و باکیفیت تر می شود که درنتیجه باعث جذب بیشتر بیماران و فعالیت بهتر مجموعه می شود.

مقدمه و هدف بیماری آلزایمر، یک اختلال نورودژنراتیو پیشرونده است که درآن مرگ نورون های قشر مغز و هیپوکامپ هدف اصلی دژنراسیون نورونی هستند. علاوه برفرضیه های تجمع بتا آمیلوئید خارج سلولی و تولید کلافه های رشته ای عصبی، یکی از عوامل موثر در پاتولوژی بیماری آلزایمر، آسیب عروقی در افراد سالخورده از جمله اختلال در عملکرد فاکتور رشد آندوتلیال عروقی (Vascular Endothelial Growth Factor یا VEGF) است. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر پیش درمان مدل سلولی بیماری آلزایمر القا شده توسط Aβ با غلظت های مختلف VEGF انجام شد. مواد و روش ها سلول های نوروبلاستمای انسانی (SH-SY5Y) پس از کشت و پاساژ، در گروه های کنترل، کنترل پیش تیمار شده با غلظت های 5/0، 1، و 2 نانومولار VEGF، بتا آمیلوئید، بتا آمیلوئید پیش تیمار شده با غلظت های 5/0، 1، و 2 نانومولار VEGF، بتا آمیلوئید پیش تیمار شده با موثرترین غلظت VEGF و آنتاگونیست کانال های TRPM7 (2-APB)، یا مهار کننده Akt بررسی شدند. برای بررسی بقای سلول، از تست سنجش بقای سلولی (MTT assay) استفاده شد. نتایج نتایج این مطالعه نشان داد که تیمار با بتا آمیلوئید، بقای سلولی را بطور معنی دار کاهش داد (0/001 >P)، پیش تیمار با VEGF بطور وابسته به غلظت و در حد معنی دار موجب افزایش بقای سلولی گردید، و این اثر سودمند در حضور آنتاگونیست کانال های TRPM7 یا مهار کننده Akt مشاهده نشد. نتیجه گیری بطور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که VEGF می تواند از کاهش بقای سلولی بر اثر بتا آمیلوئید جلوگیری نماید و اثر سودمند آن از طریق کانالهای TRPM7 و مسیر سیگنالینگ PI3K/Akt انجام می شود.

مقدمه و هدف افزایش مالون دی آلدئید و کاهش ظرفیت تام آنتی اکسیدانی مرتبط با گلوکز خون بالا، مقاومت به انسولین در دیابت نوع 2 موجب تخریب بافت و ساختار بیضه می شود. هدف مطالعه حاضر تاثیر شدت های مختلف تمرین هوازی بر سطوح سرمی مالون دی آلدئید، ظرفیت تام آنتی اکسیدانی و ساختار بیضه موش های صحرایی نر دیابتی بود. روش بررسی در این مطالعه تجربی 46 سر موش صحرایی از نژاد ویستار با میانگین وزن 45± 205 گرم به طور تصادفی در چهار گروه کنترل سالم بی تمرین، کنترل دیابتی بی تمرین، دیابتی تمرین تداومی با شدت متوسط (MICT) و دیابتی تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) قرار گرفتند. گروه های تمرینی برنامه تمرین را به مدت 10 هفته اجرا کردند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 بررسی شدند. نتایج تمرین MICT و HIIT موجب کاهش معنادار قند خون ناشتا، MDA و افزایش معنادار TAC در گروه های تمرین دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (0/05≥ P). 10 هفته تمرین MICT و HIIT موجب بهبود ساختار بیضه بویژه حجم لوله های منی ساز، حجم کل بیضه، حجم بافت بینابینی، قطر لوله منی ساز و وزن بیضه چپ در گروه های تمرین دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (0/05≥ P). بین تغییرات حاصل شده دو روش تمرینی MICT و HIIT تفاوت معناداری در متغیرهای وابسته مشاهده نشد (0/05≤ P). نتیجه گیری به نظر می رسد دو روش تمرینی MICT و HIIT از طریق کاهش قند خون، شاخص مقاومت به انسولین و سطح سرمی MDA و TAC، تاثیرات مثبت در بهبود ساختار بیضه موش های صحرایی دیابتی شود. با این دو روش تمرینی تاثیرات متفاوتی در متغیرهای ذکر شده نداشتند.

مقدمه و هدف آپوپتوز نقش بسیار مهمی در پاتوژنز انواع بیماری های قلبی-عروقی به ویژه نارسایی قلبی بازی می کند؛ بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر مکمل یاری عصاره مرزنجوش با و بدون تمرین ورزشی بر بیان ژن های p53 و سیتوکروم c در میوکارد موش های صحرایی نر انجام گردید. مواد و روش ها نوزده موش صحرایی نر سه ماهه به شکل تصادفی در سه گروه کنترل (5=n)، مکمل مرزنجوش (7=n) و مکمل مرزنجوش+تمرین ورزشی (7=n) جایگزین شدند. طی سه ماه پژوهش، دو گروه مکمل مرزنجوش و مکمل مرزنجوش+تمرین ورزشی مقدار 1 گرم/کیلوگرم وزن بدن از مکمل مرزنجوش را دریافت کردند. همچنین، گروه مکمل مرزنجوش+تمرین ورزشی به مدت 12 هفته در برنامه ی تمرین ورزشی شرکت کرد. چهل و هشت ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، عضله قلبی موش های صحرایی استخراج و میزان بیان ژن های p53 و سیتوکروم c با استفاده از روش Real Time-PCR بررسی شد. داده های حاصله توسط آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شدند (0/05>p). نتایج بیان ژن p53 در گروه مکمل مرزنجوش و مکمل مرزنجوش+تمرین ورزشی به طوری غیر معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (به ترتیب 21% و 28%؛ 0/05p). نتیجه گیری در کل، 12 هفته مکمل یاری عصاره مرزنجوش تاثیری بر بیان ژن های p53 و سیتوکروم c در میوکارد موش های صحرایی نر نداشت. با این حال، اضافه شدن تمرین ورزشی به مکمل یاری مرزنجوش، بیان ژن سیتوکروم c را به طور قابل توجهی کاهش داد.

مقدمه و هدف بیماری آلزایمر رایج ترین فرم بیماری زوال عقل است که به عنوان بیماری مزمن و سندرم پیش رونده در نظر گرفته شده که منجر به فقدان برگشت ناپذیر نورون ها بخصوص در ناحیه قشر و هیپوکمپ می شود. در این مطالعه اثر نوبیلیتن بر عملکرد رفتاری در آزمون های بعلاوه ای شکل مرتفع و شنای اجباری در مدل تجربی بیماری آلزایمر القا شده با تزریق داخل هیپوکمپی آمیلوئید بتا در موش بزرگ نر آزمایشگاهی بررسی شد. مواد و روش ها در این تحقیق 32 موش سفید بزرگ نر انتخاب و به صورت تصادفی به 4 گروه تقسیم شد. این چهار گروه عبارت بود از: گروه شم، گروه شم دریافت کننده نوبیلتین که دارو را به میزان 10 میلی گرم بر کیلوگرم از یک ساعت بعد از جراحی تا یک هفته بعد آن به طور روزانه و به شکل خوراکی دریافت کرد. گروه آمیلوئید بتا که در این گروه برای ایجاد مدل بیماری آلزایمر، ماده Aβ (1-40) با دوز 2nanomol/2µ l به درون ناحیه هیپوکامپ پشتی بصورت دوطرفه تزریق شد. همچنین از آزمون های بعلاوه ای شکل مرتفع و شنای اجباری جهت سنجش عملکرد استفاده گردید. نتایج بررسی عملکرد حیوانات در آزمون بعلاوه ای شکل مرتفع نشان داد که در گروه آمیلوئید بتا دریافت کننده نوبیلتین یک افزایش معنی دار زمان باقی ماندن در بازوی باز نسبت به گروه آمیلوئید بتا (P<0. 05) دارد. بعلاوه، در آزمون شنای اجباری نیز میزان عملکرد در گروه آمیلوئید بتا دریافت کننده نوبیلتین نسبت به گروه آمیلوئید بتا کاهش غیر معنی دار نشان داد. نتیجه گیری در مطالعه اخیر بطور خلاصه مشخص شد تجویز خوراکی نوبیلتین با دوز 10 میلی گرم بر کیلوگرم باعث کاهش اضطراب می شود ولی بر افسردگی تاثیر معنی داری ندارد.