طب جنوب
سال:1396 | دوره:20 | شماره:3 |تعداد مقالات:9

زمینه: هلیکوباکتر پیلوری شایع ترین باکتری است که جوامع انسانی را در ابعاد جهانی مبتلا به عفونت ساخته است. بیان فلاژل و تحرک باکتری در کلونیزاسیون و ویرولانس آن عامل بسیار مهمی است. ژن flaA یکی از ژن های کد کننده فلاژلین می باشد که نقش کلیدی در حرکت باکتری و کلونیزاسیون آن دارد و از نظر ایمنی بخشی نیز مورد توجه می باشد. هدف از این مطالعه طراحی، ساخت سازواره و بررسی بیان ژن flaA هلیکوباکتر پیلوری در سلول های یوکاریوتی است. موادوروش ها: در این مطالعه تجربی، ابتدا از هلیکوباکتر پیلوری سویه استاندارد، DNA ژنومی تخلیص و ژن flaA با پرایمرهای اختصاصی به روش PCR تکثیر و جداسازی شد. سپس با بهره گیری از تکنیک همسانه سازی T/A در پلاسمید pTZ کلون گردید. به منظور بیان ژن flaA و ایجاد سازواره نهایی، ژن flaA از پلاسمید pTZ خارج شد و در وکتور بیانی (-)pcDNA3. 1 ساب کلون گردید. سازواره-flaA(-)pcDNA3. 1 به روش الکتروپوریشن به سلول جانوری CHO منتقل و بیان یوکاریوتی ژن flaA با تکنیک SDS-PAGE بررسی شد. یافته ها: نتایج نشان می دهد محصول PCR ژن flaA در وکتور pTZ کلون و در باکتری اشریشیا کلای سویه TOP10F تکثیر یافته است. همچنین هضم آنزیمی و تعیین توالی حاکی از تشکیل سازواره نهایی-flaA(-)pcDNA3. 1 است. در نهایت بررسی بیان ژن flaA هلیکوباکتر پیلوری در سلول جانوری CHO، نشان داد سازواره ژنی حاصل قادر به بیان موفق محصول ژن flaA در سیستم یوکاریوتی می باشد. نتیجه گیری: با توجه به اینکه سازواره نهایی-flaA(-)pcDNA3. 1 قادر به بیان محصول پروتئینی ژن flaA هلیکوباکتر پیلوری در سلول های جانوری می باشد و پروتئین فلاژلین یکی از آنتی ژن های مهم این باکتری است. بنابراین به درستی می توان گفت که سازواره ژنی-flaA(-)pcDNA3. 1 کاندیدای مناسبی برای استفاده در زمینه واکسن های ژنی علیه هلیکوباکتر پیلوری می باشد و در تحقیقات آینده می توان از آن برای بررسی ایمنی زایی در حیوانات آزمایشگاهی بهره گرفت.

زمینه: ناباروری به عدم توفیق زوجین در باروری پس از یک سال مقاربت های منظم و بدون بهره گیری از روش های کنترل بارداری اطلاق می شود. توانایی باروری در پستانداران با بلوغ و به واسطه ترشح هورمون های ضروری گنادوتروپین ها (GnRH) صورت می گیرد. پروتئین Kisspeptin (محصول ژن KISS1) وگیرنده آن (KISS1R) به عنوان یک تنظیم کننده حیاتی در ادغام سیگنال های مرکزی و محیطی با آزادسازی GnRH می باشند. در این مقاله ارتباط بین پلی مورفیسم rs397515615 ژن KISS1R با ناباروری ایدیوپاتیک در مردان بررسی شده است. مواد و روش ها: در این تحقیق تعداد 50 مرد نابارور ایدیوپاتیک و 50 مرد سالم (به عنوان کنترل) مورد آزمون قرار گرفتند. جهت تعیین پلی مورفیسم کدون یاد شده روش (AS-PCR) Allele Specific-PCR مورد استفاده قرار گرفت. همچنین برای بررسی ارتباط بین فراوانی ژنوتیپی و آللی در دو گروه بیمار و کنترل از آزمون (χ 2)Chi-Square استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد، فراوانی های ژنوتیپی مشاهده شده بین دو گروه سالم و بیمار نشانگر تفاوت معنی داری بین دو گروه است (02/0=P) در حالی که توزیع آلل ها (G و-) بین دو گروه بیمار و کنترل معنی دار نیست (20/0=P). نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که پلی مورفیسم rs397515615 ژن KISS1R احتمالاً با ناباروری ایدیوپاتیک در مردان مرتبط است. اگرچه برای تایید نتایج به دست آمده، مطالعات با تعداد بیشتر افراد بیمار و کنترل و نیز در جمعیت های جغرافیایی مختلف مورد نیاز است.

زمینه: باکتری اشریشیا کلی سویه O157: H7 جزء پاتوژن های روده ای می باشد که آسیب های جدی را بر دستگاه گوارش پدید می آورد. شناسایی این باکتری که قابلیت تولید توکسین را داراست و عامل اصلی عفونت های بیمارستانی محسوب می شود، عموماً از طریق کشت بر روی محیط سوربیتول مکانکی آگار انجام می شود که آزمونی زمانبر است. هدف از انجام این پژوهش فراهم ساختن روشی سریع و دقیق به منظور شناسایی این باکتری با استفاده از روش مولکولی مبتنی بر تکنیک PCR بود. مواد و روش ها: ژن های rfbE و stx2b برای شناسایی اختصاصی اشریشیا کلی سویه O157: H7 انتخاب شدند و پس از طراحی پرایمرهای اختصاصی، تکثیر ژن ها توسط PCR صورت پذیرفت. از محیط کشت اختصاصی سوربیتول مکانکی آگار برای بررسی قابلیت رشد کلنی های انتخاب شده طی فرآیند PCR استفاده گردید. یافته ها: با ظهور باندهای مربوط به ژن های rfbE و stx2b بر روی ژل آگارز تایید گردید که پرایمرهای طراحی شده توانسته اند به خوبی وجود ژن rfbE و توکسین شیگا را در نمونه متعلق به باکتری اشریشیا کلی سویه O157: H7 شناسایی نمایند. کلنی های انتخاب شده طی PCR قابلیت رشد بر روی محیط سوربیتول مکانکی آگار را داشتند. نتیجه گیری: مشخص گردید که ما می توانیم روشی سریع، دقیق و نسبتاً راحت را برای شناسایی پاتوژن اشریشیا کلی سویه O157: H7 با استفاده از تکنیک PCR و وجود پرایمرهای اختصاصی نسبت به سایر روش های موجود فراهم کنیم.

زمینه: سرطان غیرملانومایی پوست شامل کارسینوم سلول بازال و کارسینوم سلول سنگفرشی بوده که شایع ترین بدخیمی های انسان می باشند. هدف این مطالعه بررسی میزان بروز ژن P63 در سرطان های معمول پوست و ضایعات غیرتومورال پوست ومقایسه این دو می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، نمونه گیری از بلوک های بایگانی شده سال های 1389 و 1390 بیماران در بیمارستان شهید محمدی بندر عباس انجام شد. بدین ترتیب که تعداد 60 نمونه (30 نمونه ضایعات غیر تومورال پوست و 30 نمونه کارسینومای سلول بازال و کارسینومای سلول سنگفرشی پوست) مورد مطالعه قرار گرفتند و ارزیابی بیان ژن p63 به روش ایمونوهیستوکمیستری برای آنها انجام شد. از آزمون های آماری T و مجذور کای نیز جهت آنالیز داده ها استفاده شد. یافته ها: ژن P63 در چهار مورد (33/13 درصد) از ضایعات غیرتومورال و تمامی ضایعات تومورال (100 درصد) بیان شد. در ضایعات تومورال، 5 مورد (66/16 درصد) با شدت +1، 1/11 مورد (66/36 درصد) با شدت +2 و 14 مورد (66/46 درصد) با شدت +3 بیان شد. در ضایعات غیرتومورال هر 4 مورد آن، ژن P63 با شدت +1 بیان شد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد بروز و شدت بیان ژن P63 می تواند جهت افتراق کارسینوم سلول بازال و کارسینوم سلول سنگفرشی پوست از ضایعات غیرتومورال پوست به کار گرفته شود.

زمینه: عروس دریایی زهرآگین کاسیوپیا آندرومدا (Cassiopea andromeda) با نماتوسیت های خود می تواند آسیبها و اثرات توکسیکولوژیک و بیولوژیک مختلفی را ایجاد نماید. آنزیم های فسفولیپاز A2 (PLA2) توکسیک بوده و موجب القاء اثرات فارماکولوژیک متنوع شامل نوروتوکسیسیتی، میوتوکسیسیتی و فعالیتهای ضد انعقادی می گردند. مطالعه حاضر با هدف بررسی فعالیت فسفولیپاز A2 زهر خامC. andromeda در شرایط in vitroصورت پذیرفت. برای درک بهتر نتایج تجربی، یک مطالعه داکینگ مولکولی نیز انجام گردید. مواد و روش ها: نمونه های زنده با استفاده از تور ترال از خلیج نایبند، جمع آوری و جداسازی تانتاکول ها، بر اساس روش بلوم و همکاران انجام گردید. فعالیت PLA2 زهر خام بر اساس روش اسیدیمتری تان و تان مورد بررسی قرار گرفت. زهر لیوفیلیزه، مورد مطالعه کروماتوگرافی گازی / طیف سنجی جرمی قرار گرفت و ساختارهای منتج، در مطالعه داکینگ برابر PLA2 مورد استفاده قرار گرفت. از ایندوکسام نیز به عنوان کنترل استاندارد استفاده شد. یافته ها: فعالیت PLA2 در زهر عروس دریایی واژگون خلیج فارس، برابر 08/0± 413 میکرومول/ دقیقه/ میلی گرم بود. آنالیز زهر خام با استفاده از GC-MS، هفت ترکیب (I-VII)، را شناسایی نمود. داده های داکینگ نشانگر وجود فعالیت مهاری PLA2، در هر هفت ترکیب بود و بالا ترین افینیتی (7/6-کیلوکالری/مول) مربوط به ترکیب «پرگن-5-ان، 11-دیون، 17، 20: 20، 21 بیس ] متیلن بیس (اکسی)[-، سیکلیک 3-(1، 2-اتان دیل استات» بود. نتیجه گیری: سطح بالایی از فسفولیپاز A2 در زهر کاسیوپیا آندرومدا یافت گردید. بین مطالعات in vitro وin silico همبستگی مطلوبی وجود داشت.

زمینه: کمبود و نارسایی ویتامین D یک مشکل بزرگ جهانی است. ارتباط کمبود ویتامین D و هیپوتیروییدی مورد اختلاف نظر است. هدف ما در مطالعه حاضر بررسی اثر ویتامین D بر عملکرد تیرویید در بیماران هیپوتیرویید است. مواد و روش ها: در این مطالعه کار آزمایی بالینی مورد-شاهدی، 201 بیمار هیپو تیرویید مراجعه کننده به درمانگاه های غدد شهر اراک انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. همه بیماران لوتیروکسین دریافت کردند. گروه مورد علاوه بر دریافت لوتیروکسین، ویتامین D 50000 واحد هفتگی و گروه کنترل علاوه بر لوتیروکسین، پلاسبو دریافت کردند. بعد از سه ماه آزمایش های عملکرد تیرویید مجدداً تکرار و نتایج آن با نتایج اولیه در داخل هر گروه و نیز بین دو گروه مداخله و کنترل با استفاده از آزمون paired t test و student t test مقایسه گردید. یافته ها: نسبت مرد به زن در دو گروه مورد و کنترل به ترتیب 24/0 و 15/0 بودند (1/0=P). شیوع کمبود و نارسایی ویتامین D در دو گروه مورد و کنترل به ترتیب 7/68 درصد (138) و 5/93 درصد (188) و بعد از دریافت ویتامین D 70 درصد (35) و 2/51 (103) بود. آزمون Student t نشان داد که TSH در گروه ویتامین Dدر مقایسه با گروه پلاسبو کاهش معناداری داشت (05/0P<). تغییر معنادار در سطح TSH بین دو گروه در سطح ویتامین D 30-10 نانوگرم بر میلی لیتر دیده شد. نتیجه گیری: اکثر بیماران هیپوتیرویید مبتلا به کمبود ویتامین D بودند و دادن ویتامین D موجب بهبود عملکرد تیرویید با کاهش TSH در این بیماران شد. ما بررسی کمبود ویتامین D را در همه بیماران هیپوتیرویید پیشنهاد می کنیم. گرچه مطالعات بیشتری جهت توضیح مولکولی این فرضیه لازم است صورت گیرد.

زمینه: هلیکوباکتر پیلوری یکی از شایع ترین باکتری های عفونت زا، عامل ایجاد بیماری هایی نظیر گاستریت مزمن، زخم معده، آدنوکارسینوما و غیره می باشد. مطالعات اپیدمیولوژیکی نشان داده اند که افراد با گروه خونی O بیشتر در معرض ابتلا به این عفونت می باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین شیوع عفونت هلیکوباکتر پیلوری با گروه های خونی ABO و Rh در بین دانشجویان نظامی و سربازان وظیفه در شهر تهران می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تعداد 417 نفر با سن 27-18 سال وارد مطالعه شدند و این افراد از بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ارتش، دانشگاه افسری امام علی (ع) و سربازان وظیفه انتخاب شدند. اطلاعات فردی، اجتماعی و بهداشی افراد نیز از طریق پرسشنامه جمع آوری گردید. فنوتایپ گروه های خونی ABO و Rh تمام افراد مورد مطالعه توسط آزمایش هماگلوتیناسیون استاندارد تعیین گردید. سطوح آنتی بادی Anti-H. pylori IgG در سرم تمام افراد مورد مطالعه توسط تست ELISA تعیین گردید. داده های به دست آمده، توسط نرم افزار SPSS ویرایش 16 و آزمون Chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در مجموع 183 نفر (9/43 درصد) از 417 نفر مورد مطالعه، از لحاظ سرمی مثبت و تعداد 234 (1/56 درصد) منفی بودند. شیوع عفونت در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ارتش در مقایسه با دو گروه دیگر کاهش معنی داری را نشان داد. همچنین شیوع عفونت، در گروه های با جمعیت خانوادگی بیش از پنج نفر افزایش معنی داری نسبت به گروه های با جمعیت کمتر نشان داد. نتیجه گیری: هیچ گونه ارتباطی بین گروه های خونی ABO و Rh با عفونت هلیکوباکتر پیلوری در مطالعه حاضر مشاهده نگردید.