طب جنوب
سال:1396 | دوره:20 | شماره:4 |تعداد مقالات:11

زمینه: کم کاری و پرکاری تیروئید از علل شناخته شده DUB (dysfunctional uterine bleeding) می باشند که به صورت بی نظمی های قاعدگی بروز می کنند. با توجه به تاثیر هورمون های تیروئید بر قاعدگی، مصرف لوتیروکسین در زنان یوتیروئید ممکن است بر DUB تاثیر داشته باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی مداخله ای، دو سوکور، کنترل شده با پلاسبو، 120 زن 35 تا 55 ساله مبتلا به DUB که فاقد علل ارگانیک بودند و عملکرد تیروئید طبیعی داشتند و قرص جلوگیری از بارداری برای کنترل DUB مصرف می کردند، به طور تصادفی به دو گروه 60 نفره تقسیم شدند. در گروه مداخله قرص لووتیروکسین 1/0 میلی گرم روزانه و در گروه کنترل دارونما به مدت سه ماه تجویز شد و بعد از سه ماه مقایسه بین دو گروه، به وسیله نرم افزار SPSS ویرایش 16 و با استقاده از آزمون های آماری paired t test و t test student و تحلیل کوواریانس آنالیز اطلاعات انجام شد. یافته ها: در این مطالعه میزان بهبودی همه انواع الگوهای اختلالات قاعدگی به ترتیب در گروه مداخله و کنترل 48 (80 درصد) و 51 (85 درصد) بود که تفاوت معناداری بین میزان بهبودی در دو گروه نسبت به پیش از درمان وجود نداشت (47/0=p). گرچه مقایسه میزان بهبودی بر اساس انواع مختلف الگوهای قاعدگی در دو گروه نشان داد که در زیر گروه متروراژی میزان بهبودی در گروه مداخله بیشتر بوده است (100 درصد). بر اساس نتایج به دست آمده از تحلیل کوواریانس، بهبودی معناداری در میانگین متغیرهای مدت زمان خونریزی، فاصله بین قاعدگی ها و تعداد پد مورد استفاده در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (006/0=p و 352/4=F). نتیجه گیری: مصرف لوتیروکسین می تواند موجب تنظیم قاعدگی در زنان یوتیرویید شود.

زمینه: افزایش قند و چربی های خون در بیماران دیابتی منجر به تشدید بروز عوارض دیر هنگام دیابت می شود. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر ترکیب گیاهی عدس الملک، قره قاط، هندوانه ابوجهل و گشنیز بر تری گلیسرید سالمندان پره دیابتیک است. مواد و روش ها: در یک کارآزمایی شاهددار تصادفی یک سو کور، 60 نفر از سالمندان 70-60 ساله پره دیابتیک که دارای سطح تری گلیسرید 250-180 میلی گرم در دسی لیتر بودند، به طور تصادفی به دو گروه 30 نفره (دارو و پلاسبو) تقسیم شدند. به بیماران گروه دارو، رژیم غذایی به همراه کپسول 500 میلی گرمی ترکیب گیاهی یکبار در روز و به گروه پلاسبو نیز به مدت مشابه رژیم غذایی و کپسول پلاسبو (500 میلی گرم آرد) داده شد. پس از 30 روز سطح تری گلیسرید هر دو گروه بررسی شد. در نهایت اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه، مقایسه میانگین تری گلیسرید و میانگین تغییرات تری گلیسرید قبل و بعد از مداخله بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت، همچنین مقایسه میانگین تری گلیسرید قبل و بعد از مداخله به تفکیک در گروه کپسول گیاهی (دارو) و پلاسبو نیز تفاوت آماری معنی داری را نشان نداد. نتیجه گیری: با توجه به عدم تاثیر مداخله 30 روزه ترکیب گیاهی بر تری گلیسرید سالمندان، پیشنهاد می شود مطالعات بیشتری با توجه به دوز مصرف دارو و مدت زمان مصرف از این گیاهان دارویی انجام شود.

زمینه: آپاندیسیت حاد، شایع ترین علت مراجعه بیماران با دردهای شکمی به اورژانس بیمارستان ها و آپاندکتومی شایع ترین عمل جراحی اورژانس است. با وجود ابداع روش های گوناگون تشخیصی، میزان آپاندکتومی غیرضروری قابل توجه است. استفاده از روش های هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی می تواند فرآیند تشخیص و درمان را بهبود بخشد. در این پژوهش از سیستم ماشین بردار پشتیبان جهت کمک به تشخیص آپاندیسیت حاد با هدف افزایش صحت تشخیصی و کاهش میزان آپاندکتومی غیرضروری و پیامد های جراحی استفاده شد. مواد و روش ها: طی پژوهشی توسعه ای، با مطالعه متون تخصصی بیماری های دستگاه گوارش، متغیرهای موثر تشخیصی گردآوری و در قالب چک لیست دسته بندی و توسط متخصصان ارزیابی شدند. 181 مورد از پرونده بیمارانی که طی سال 1394 در بیمارستان فوق تخصصی شهید مدرس عمل آپاندکتومی شده بودند، پایگاه داده را تشکیل دادند. سپس سیستم ماشین بردار پشتیبان با معماری های مختلف جهت تعیین بهترین عملکرد تشخیصی پیاده سازی و مقایسه گردید. از شاخص های حساسیت، صحت و مشخصه جهت ارزیابی استفاده شد. یافته ها: خروجی به دست آمده از سیستم ماشین بردار دارای حساسیت، مشخصه و صحت 7/91 درصد، 2/96 درصد و 95 درصد بود که بیانگر عملکرد مناسب آن در تشخیص آپاندیسیت حاد است. نتیجه گیری: با استناد به نتایج می توان گفت که استفاده از سیستم ماشین بردار پشتیبان طراحی شده در تشخیص آپاندیسیت حاد، با هدف تشخیص به موقع، جلوگیری از آپاندکتومی غیرضروری، کاهش مدت بستری و هزینه های درمانی بیمار موثر خواهد بود.

زمینه: کندروئیتین سولفات ها از مهم ترین گلیکوز آمینوگلیکان های موجود در ماهیان خاویاری می باشند که در غضروف این ماهیان حضور دارند. این ترکیبات علاوه بر اهمیت در صنایع غذایی، آرایشی و بهداشتی، از اهمیت بالینی در درمان آرتروز و ترمیم زخم نیز برخوردار هستند. مواد و روش ها: در تحقیق حاضر استخراج کندروتین سولفات (CS) از غضروف ماهی ازون برون (25/0 گرم پودر غضروف ماهی در 10 میلی لیتر بافر PBS1X) توسط هضم آنزیمی تریپسین وپپسین در زمان های 12 و 18 ساعت و با استفاده از نمک کاتیونی ستیل پیریونیوم کلراید (روش CPC) انجام شد. به منظور بررسی تاثیر کندروتین سولفات بر القای تکثیر فیبروبلاست های جدا شده از پوست انسان از روش رنگ سنجی MTT در دوره های زمانی 24، 48 و 72 ساعت استفاده گردید. بهترین زمان و مناسب ترین هضم آنزیمی توسط تیمار حرارتی با آنزیم های تریپسین وپپسین از روی الگوی الکتروفورز SDS-PAGE انتخاب شده و آنالیز FT-IR جهت شناسایی نوع کندروئیتین سولفات تخلیص شده بکار رفت. یافته ها: با توجه به الگوی الکتروفورز، تیمار آنزیمی تریپسین با مدت زمان 18 ساعت بیشترین هضم پروتئینی را نشان داد. در این شرایط بازده تولید کندروئیتین سولفات برابر 76/4 درصد تخمین زده شد. حضور کندروئیتین سولفات از نوع چهارم (C4S) توسط آنالیز FT-IR مشخص گردید. کندروئیتین سولفات های استخراجی از غضروف تاثیر افزایشی وابسته به غلظت بر میزان تکثیر سلول های فیبروبلاست را نشان داد، به طوری که در غلظت 10 میکروگرم بر میلی لیتر بیشترین افزایش تکثیر برابر با 167 درصد، نسبت به کنترل در سلول های فیبروبلاست مشاهده گردید. نتیجه گیری: کندروتین سولفات تخلیص شده به صورت وابسته به دوز دارای اثر تحریکی بر رشد سلول های فیبرویلاست می باشد، لذا می ‍ تواند در فرایندهای التیام و ترمیم زخم و القای تکثیر سلول های فیبروبلاست موثر واقع شود.

زمینه: شهرستان تنگستان در حال حاضر یکی از کانون های لیشمانیوز جلدی روستایی (zoonotic cutaneous leishmaniasis) در استان بوشهر می باشد. جوندگان از مهم ترین مخازن انگل این بیماری (leishmania major) بوده و تاکنون چهار گونه از آنها به عنوان مخازن اصلی بیماری در کشور شناسایی شده اند. این مطالعه در سال های 93-92 با هدف شناسایی گونه های جوندگان و تعیین میزان آلودگی آنها به انگل لیشمانیا در شهرستان تنگستان انجام گردید. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی و به روش مقطعی انجام گرفت. جوندگان از مناطق مختلف شهرستان با استفاده از تله های زنده گیر جمع آوری گردیدند. جوندگان صید شده با توجه به مشخصات مرفولوژیکی و استفاده از کلیدهای تشخیص معتبر شناسایی شدند. جونده صید شده با استفاده از کلروفرم بیهوش و از هر گوش آن 2 عدد لام به روش سمباده زنی تهیه و پس از خشک شدن با متانول فیکس می شد. لام ها با رنگ آمیزی گیمسا و به وسیله میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: در مجموع 187 سر جونده شامل 9 گونه صید گردید. گونه تاترا ایندیکا با 6/70 درصد گونه غالب بود. جونده آلوده به انگل لیشمانیا در این مطالعه پیدا نشد. تمامی جوندگان صید شده دارای آلودگی اکتوپارازیتی به کک و شپش بودند. کک ها بیشترین اکتوپارازیت ها بودند که در دو گونه xenopsylla cheopis و xenopsylla astia قرار داشتند. نتیجه گیری: با توجه به وفور بالای تاترا ایندیکا در این شهرستان و اینکه در مطالعات گذشته این گونه به عنوان مخزن اصلی در مناطق جنوب غربی ایران معرفی شده، می تواند در بروز سالک روستایی در آینده نقش اساسی داشته باشد.

زمینه: تک یاخته تریکوموناس واژینالیس یکی از عوامل واژینیت در انسان است. داروی انتخابی برای درمان مترونیدازول است که علاوه بر افزایش مقاومت دارویی، عوارض جانبی بسیاری نیز دارد. پرگولاریا تومنتوزا یک گیاه بیابانی می باشد که دارای اثر ضدپلاسمودیومی و ضد قارچی بوده و اثر ضد درماتوفیتی گیاه پریپلوکا آفیلا حتی از داروهای رایج ضد قارچی مانند گریزوفلویین بیشتر می باشد. در این مطالعه امید است با استفاده از گیاهان فوق بتوان ترکیب دارویی گیاهی موثری معرفی کرد. مواد و روش ها: پرگولاریا تومنتوزا و پریپلوکا آفیلا پس از جمع آوری تمیز و خشک گردید و با استفاده از حلال های آب، متانول، دی کلرومتان و ان هگزان عصاره گیری شد و با حلال های ذکر شده، غلظت های 50، 100، 200، 400، 600، 800 میکروگرم/ میلی لیتر در سرم فیزیولوژی و گلیسیرین تهیه شد. تعداد 106 تروفوزوئیت تریکوموناس واژینالیس در حجم 100 میکرولیتر ریخته شد، سپس 100 میکرولیتر از عصاره گیاهان پرگولاریا تومنتوزا و پریپلوکا آفیلا اضافه و به مدت 24 ساعت در دمای 37 درجه سانتیگراد انکوبه شد. سنجش میزان مرگ این تک یاخته با استفاده از تست (MTT) انجام شد. تاثیر عصاره ها روی سلول های vero انجام و ارزیابی فیتوشیمیایی برای تعیین ترکیبات موجود در عصاره ها، از تکنیک (HPTLC) استفاده شد. تمامی تست ها 3 بار تکرار گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS ویرایش 16 استفاده شد. یافته ها: اثر کشندگی تریکومونایی عصاره آبی، متانولی، دی کلرومتانی و ان هگزانی گیاه پرگولاریا تومنتوزا در غلظت 800 میکروگرم/ میلی لیتر به ترتیب 64، 4/72، 2/95 و 4/95 درصد بود. اثر ضد تریکومونایی گیاه پریپلوکا آفیلا با غلظت مشابه به ترتیب 8/70، 67، 4/93، 2/93 درصد بود. اثر سایتوتوکسیک عصاره متانولی گیاه پرگولاریا تومنتوزا و پریپلوکا آفیلا در غلظت 800 میکروگرم/ میلی لیتر بر ضد سلول های (vero) به ترتیب3/50 و 63 درصد بدست آمد. ارزیابی فیتوشیمیایی عصاره های هر دو گیاه نشان داد که هر دو دارای ترکیبات آلکالویید، فلاونوئید، ترپنوئید، ساپونین، استرول، فنل، ایریدویید، تانن، فنیل پروپانویید و آنتوسیانین هستند. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد عصاره دی کلرومتانی و ان هگزانی هر دو گیاه پرگولاریا تومنتوزا و پریپلوکا آفیلا در همه غلظت ها دارای اثر ضد تریکومونایی بیشتری نسبت به عصاره آبی و متانولی می باشند. بنابراین ارزیابی مکانیسم اثر این ترکیبات بر روی تریکوموناس واژینالیس ضروری به نظر می رسد.

زمینه: اتنوفارماکولوژی ابزاری است نیرومند که با ایجاد فرصت برای همکاری میان رشته ای و چند رشته ای و نیز کسب اطلاعات بسیار با ارزش در مورد گیاهان دارویی به کار برده شده در فرهنگ های گوناگون، زمینه را جهت کشف داروهای جدید فراهم می سازد. هدف از این پژوهش شناخت گیاهان دارویی بوده است که به صورت سنتی در منطقه جنوب غربی کوه مند در شمال خلیج فارس، کاربرد دارویی دارند. موادو روش ها: داده های اتنوفارماکولوژیک گیاهان دارویی از 20 نفر آگاه بومی منطقه جنوب غربی کوه مند به صورت مصاحبه حضوری گرداوری شد و شاخص های فراوانی ثبت نسبی (Relative Frequency of Citation) و شاخص اهمیت فرهنگی (Cultural Importance Index) برای هر گیاه دارویی محاسبه گردید. یافته ها: به طور کلی116 گونه گیاه دارویی در منطقه جنوب غربی کوه مند در استان بوشهر مربوط به 65 خانواده شناسایی گردید. گیاهان آویشن شیرازی (Zataria multiflora)، سربرنجاسف (Achillea eriophora DC)، رازیانه(Foeniculum vulgare)، هلپه (Teucrium polium)، گل زرد (Haplophyllum tuberculatum)، زیره سبز (Cuminum cyminum)، اسفرزه (Plantago psyllium)، سیاهدانه (Nigella sativa) و آلوئه ورا (Aloe vera) دارای بالاترین شاخص اهمیت فرهنگی بودند. گیاهان آویشن شیرازی (Zataria multiflora)، رازیانه (Foeniculum vulgare)، سیاهدانه (Nigella sativa)، زیره سبز (Cuminum cyminum) و سربرنجاسف (Achillea eriophora DC) نیز بالاترین فراوانی ثبت نسبی را از خود نشان دادند. شایع ترین کاربرد دارویی گیاهان به ترتیب برای بیماری های دستگاه گوارشی، زنان و زایمان، متابولیک، تنفسی و بیماری های عفونی به دست آمد. نتیجه گیری: تنوع گسترده ای از گیاهان دارویی در منطقه جنوب غربی کوه مند وجود دارد که هر چند همان کاربردهای درمانی که در طب سنتی ایران رایج است از آنها انجام می شود ولی مردم این منطقه شماری از گیاهان را برای درمان بیماری هایی به کار می برند که ویژه این منطقه است. برای مثال استفاده از آویشن، سربرنجاسف، رازیانه و گل زرد در دردهای شکمی، سیاهدانه در عوارض بعد از زایمان، آلوئه ورا برای چربی خون بالا، اسفرزه برای آبسه های چرکی، گل زرد در عفونت ها و دردهای عضلانی و رازیانه در زردی را می توان برشمرد. پژوهش پیرامون این گیاهان دارویی می تواند آغازگر راهی برای کشف داروهای جدید در عرصه درمان باشد.

زمینه: امید به زندگی رو به افزایش بوده و جمعیت سالمند ایران به شکل چشمگیری در حال رشد است. سالخوردگی، قوی ترین عامل برای ایجاد بیماری قلبی عروقی آترواسکلروتیک است و مدیریت موثر سطوح لیپیدی در این جمعیت می تواند خطر ایجاد این بیماری را کاهش دهد. مواد و روش ها: از اسفندماه 1391 تا مهرماه 1393، 3000 مرد و زن از 60 سال یا بالاتر ساکن بوشهر که در برنامه سلامت سالمندان بوشهر شرکت کرده بودند جهت اختلالات لیپیدی مورد مطالعه قرار گرفتند. سطوح ناشتا لیپیدهای سرمی توسط اتوآنالیزر سلکترا 2 مورد سنجش قرار گرفتند. سطح برش عوامل خطرساز قلبی عروقی (شامل اختلالات لیپیدی) از دستورالعمل برنامه ملی آموزش کلسترول آمریکا (NCEP) و پانل درمانی بزرگسالان (ATP III) استخراج گردید. یافته ها: میزان شیوع هیپرکلسترولمی (کلسترول تام مساوی و یا از 200 میلی گرم بر دسی لیتر)، LDL-C بالا (مساوی و یا بالاتر از 130 میلی گرم بر دسی لیتر)، HDL-C پایین (کمتر از 40 میلی گرم بر دسی لیتر) و هیپرتری گلیسریدمی (تری گلیسرید مساوی و یا بالاتر از 150 میلی گرم بر دسی لیتر) در جمعیت سالمند بوشهر به ترتیب 48، 4/42، 6/29 و 5/35 درصد بدست آمد. به طور کلی، شیوع هیپرلیپیدمی در زنان 7/87 درصد و در مردان 2/80 درصد بود که در مردان با افزایش سن، شیوع آن کاهش از خود نشان می داد (003/0=P) ولی ارتباطی میان سن و شیوع هیپرلیپیدمی در زنان مشاهده نشد. تعداد 835 نفر (8/27 درصد) از داروهای کاهنده هیپرلیپیدمی استفاده می کردند که شایع ترین داروی مصرفی نیز استاتین ها بودند. یک همبستگی معنی دار میان وجود اختلالات لیپیدی و عوامل خطرساز قلبی عروقی مانند دیابت، پرفشاری خون و چاقی مشاهده گردید (0001/0>P). نتیجه گیری: اختلالات لیپید در سطح جمعیت سالمندان بوشهر شایع می باشد و اقدامات تداخلی برای مدیریت سطوح لیپیدی در این جمعیت، توصیه می شود.

زمینه: ژن (Cytochrome B-245 Alpha Chain; p22phox) CYBA، کد کننده زیر واحد اصلی آنزیم NADH/NADPH-اکسیداز است. این آنزیم در سلول های عضلات صاف دیواره رگ ها بیان می شود، که گونه های فعال اکسیژن را تولید می کنند. از سوی دیگر استرس اکسیداتیو در پاتوژنز بیماری عروق کرونر (Coronary Artery Disease; CAD) نقش اساسی دارد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط پلی مورفیسم های (c. *49T>C) rs7195830 و (c.-930G>A)rs9932581 ژن CYBA، با بیماری عروق کرونر در یک جمعیت ایرانی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد-شاهدی، نمونه های خون سیتراته از 180 فرد شامل 85 بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر و 95 فرد سالم جمع آوری شدند. قطعات حاوی هریک از پلی مورفیسم های تک نوکلئوتیدی rs7195830 و rs9932581 ژن CYBA نمونه های DNAی استخراج شده، با واکنش زنجیره ای پلیمرازی (PCR) تکثیر گردید. سپس ژنوتیپ آنها به روش Polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism (PCR-RFLP) تعیین شد. آنالیز وابستگی ژنتیکی به وسیله آزمون رگرسیون لجستیک نیز بررسی شد. یافته ها: آنالیز داده ها در مورد پلی مورفیسم c.-930G>A نشان داد که ارتباط معنی دار بین ژنوتیپ AA و ریسک ابتلا به CAD وجود دارد (041/0=p، 06/7-04/1: CI95 درصد، 71/2: OR). همچنین آنالیز آللی نشان داد ارتباط معنی داری بین آلل A و ریسک ابتلا به CAD وجود دارد (029/0=p، 57/2-05/1: CI 95 درصد، 65/1: OR). این در حالی است که هیچ ارتباط معنی داری بین پلی مورفیسم c. *49T>C و ریسک ابتلا به CAD مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که پلی مورفیسم c.-930G>A ممکن است در استعداد ابتلا به CAD نقش داشته باشد که می تواند به عنوان یک بیومارکر برای بررسی ها بیشتر توسط محققان مورد توجه قرار گیرد.