یکی از عرصه های مهم در حوزه مدیریت شهری، نحوه عملکرد شورای شهرها در خصوص بررسی و تصویب مصوبات است. اهمیت این عرصه از این جهت است که این مصوبات بر شئون مختلف زندگی شهروندان تأثیر می گذارند. همچنین با توجه به پارادایم مشارکت عمومی گروه های ذی نفع و ذی نفوذ در فرآیند تصمیم سازی و تصمیم گیری ها و این که در نظام شهرسازی ایران، اعضای شورای شهر به عنوان نمایندگان منتخب مردم اقدام به تصمیم گیری درباره موضوعات و چالش های مختلف شهری می نمایند؛ بررسی و توجه به این حوزه از ضرورتی دوچندان برخوردار است. به همین دلیل، این پژوهش با اتخاذ رویکرد پراگماتیک به دنبال بررسی یک تجربه ی واقعی تصمیم گیری در شورای اسلامی شهر تهران بوده تا فرآیند تدوین، بررسی و تصویب یک ایده در شورای شهر به صورت عملی مورد بحث و بررسی قرار گیرد. برای نیل به این هدف، از روش های تحلیل محتوا، مطالعه اسنادی و داستان روایی جهت بررسی متون نظری این حوزه، تحلیل اسناد و مدارک موجود و همچنین حواشی و فرآیندهای عملی انجام شده برای تدوین، بررسی و تصویب مصوبه ی موردنظر بهره برده اند. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که رویکرد پراگماتیستی می بایست در فرآیند بررسی طرح ها، برنامه ها و مصوبات عرصه شهر و شهرسازی بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد. اتخاذ این رویکرد و توجه به تجارب واقعی عرصه عمل (در حوزه تصمیم سازی و تصمیم گیری) نظریه پردازان را متوجه این نکته خواهد ساخت که ذی نفعان (ولو در ظاهر بی ارتباط با موضوع) در شهرها از قدرت های پنهانی برخوردارند که می توانند یک طرح شهری را مختل کرده و یا عملکرد آن را ارتقاء دهند. همچنین فرآیندهای مرتبط با مدیریت شهر فارغ از تمام ابعاد موثر آن بر شهرها، نگرانی های زیادی را برای نهادهای صاحب قدرت ایجاد کرده که چگونگی تعامل با ایشان، توانمندی های خاصی را برای برنامه ریزان شهری طلب می کند، این توانمندی ها با بررسی تجارب عرصه عمل و واقعیت های موجود جامعه به دست می آید.