مجله پزشکی هسته ای ایران
سال:1385 | دوره:14 | شماره:26 |تعداد مقالات:8

مقدمه: ارتباط افسردگی و بیماری های عروق کرونر قلب به خوبی اثبات شده است، اما بررسی این ارتباط تا به حال با استفاده از یک روش نیمه کمی و functional انجام نشده است.روش بررسی، بیمارانی که جهت انجام اسکن قلب مراجعه کرده بودند با استفاده از آزمون افسردگی بک (Beck Depression Inventory=BDI) مورد ارزیابی قرار گرفتند. اسکن قلب بیماران توسط دو متخصص پزشکی هسته ای که از نظرات یکدیگر و همچنین نتیجه آزمون افسردگی بک بیمار بی اطلاع بودند، تفسیر گردید. همچنین با استفاده از مدل استاندارد 20 سگمانی و نمره دهی 5 امتیازی برای هر سگمان، اطلاعات مربوط به هر بیمار به صورت نیمه کمی تفسیر گردید.یافته ها: در مجموع 167 بیمار (71 مرد و 96 زن) با میانگین 56.6±11.2 سال مورد بررسی قرار گرفتند. هنگامی که تمامی بیماران مورد ارزیابی قرار گرفتند، رابطه معنی داری بین نمره خونرسانی قلب (Myocardial Perfusion Score=MPS) و نمره BDI دیده نشد ولی هنگامی که تنها بیماران دارای اختلال قابل توجه خونرسانی عضله قلب (MPS<90) مورد ارزیابی قرار گرفتند، ارتباط معنی دار گردید (P=0.017 و r=-0.641). همچنین تفاوت بین نمره BDI در کسانی که دارای خونرسانی عضله قلب در حد طبیعی بودند با افرادی که دارای انفارکت در محدوده دیواره تحتانی قلب بوده اند، قابل توجه بود (به ترتیب 15.06 و 19.92 و P=0.097). حال آنکه این یافته در اختلال خون رسانی سایر دیواره ها یافت نشد.نتیجه گیری: در بیماران دارای اختلال قابل توجه خونرسانی عضله قلب، با افزایش شدت اختلال خونرسانی بر شدت افسردگی بیمار افزوده می شود. همچنین به نظر می رسد نمره متوسط BDI در کسانی که دارای انفارکت در محدوده دیواره تحتانی قلب می باشند بیشتر از افرادی است که دارای خونرسانی عضله قلب در حد طبیعی هستند.

مقدمه: همانژیوم نئوپلاسم خوش خیم کبدی است و افتراق آن از متاستازها و سایر توده های بدخیم کبدی از اهمیت فراوانی برخوردار است. اسکن 99mTc-RBC با توجه به ویژگی بسیار بالا در این زمینه ارجح به سایر روشها تصویر برداری است. این اسکن به دو روش پلانار (planar) و اسپکت (SPECT) انجام می شود. نتایج این دو روش در بسیاری از موارد با هم مطابقت دارد و با توجه به اینکه روش دوم بسیار گرانتر و وقت گیرتر می باشد، بر آن شدیم تا با بررسی نتایج اسکن 99mTc-RBC با دو روش مذکور میزان همخوانی نتایج این دو روش را مشخص کنیم.روش بررسی: 62 بیمار (20-80 سال، متوسط سن 42 سال) شامل 41 زن (%67) و 20 مرد (%33)، که جهت توده های کبدی یافت شده در سونوگرافی یا سی تی اسکن، بررسی می شدند، تحت اسکن 99mTc-RBC با هر دو روش پلانار و اسپکت قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: اسکن پلانار در %41 موارد مثبت و در %59 موارد منفی بود، در حالیکه این مقادیر برای اسپکت به ترتیب 68.9 و %31.1 بود. ضریب توافق کلی بین اسکن پلانار و اسپکت در تشخیص همانژیوم کبدی %48 بود و 17 ضایعه (%27) فقط توسط اسپکت تشخیص داده شدند و در اسکن پلانار تشخیص داده نشد. اسپکت %35 از همانژیوم های خلفی و %58.3 از همانژیوم های کوچکتر از 3 سانتیمتر را توسط اسکن پلانار تشخیص داده نشده بودند، تشخیص داد. علاوه بر این، در %75 از موارد همانژیوماهای متعدد، روش اسپکت در مقایسه با اسکن پلانار تعداد بیشتری از ضایعات را نشان داد.نتیجه گیری: اگرچه در بسیاری موارد بین نتایج اسپکت و اسکن پلانار توافق وجود دارد، روش اسپکت روش بهتر و قابل اعتمادتری برای تشخیص همانژیوما است و این مساله خصوصا در همانژیوماهای با اندازه کوچک، دارای موقعیت خلفی، و در موارد همانژیوم متعدد توصیه می شود.

مقدمه: امروزه تصویربرداری از خونرسانی عضله قلب به روش SPET) Single Photon Emission Tomography) به علت ماهیت غیر تهاجمی و هزینه کم و در اختیار قرار دادن اطلاعات با ارزش فیزیولوژیک نسبت به روش آنژیوگرافی جهت تشخیص بیماریهای عروق قلبی (Coronary Artery Disease) به خصوص در تشخیص کاهش خونرسانی در عضله قلب (Ischemia) دارای ارزش تشخیصی بسیار بالایی است. اما این تصاویر علل مختلف دچار آرتیفکت می شود که نتیجه این آرتیفکت ها کاهش صحت تشخیصی تصاویر و موارد مثبت کاذب است. یکی از مهمترین آرتیفکت های موثر بر این تصاویر تضعیف می باشد. تضعیف فوتون ها به علل مختلفی مانند پستان چپ در زنان و دیافراگم در مردان و دیواره قفسه سینه در هر دو جنس می تواند بوجود آید. تصحیح تضعیف به علت ماهیت غیر یکنواخت ناحیه قفسه سینه بسیار پیچیده است و از یک بیمار به بیمار دیگر متفاوت است. به نظر می رسد که تنها را حل برای اصلاح تضعیف به دست آوردن نقشه تضعیف بدن با استفاده از تصویربرداری عبوری باشد.روش بررسی: به منظور بررسی امکان استفاده از اسکن های عبوری با ایزوتوپ 99mTC به روش ترتیبی از یک فانتوم مسطح استفاده شد و الگوی تضعیف بدست آمده در تصاویر گسیلی اعمال و در نهایت جهت ارزیابی عملکرد اصلاح تضعیف، تصاویر اصلاح نشده و تصاویر اصلاح شده با نتایج آنژیوگرافی بیماران مورد نظر از نظر وجود یا عدم وجود نقص مقایسه گردید.یافته ها: این تحقیق نشان داد که استفاده از تصاویر اسکن عبوری حساسیت آزمون را از %86 به %94 افزایش می یابد اما در مقابل اختصاصی بودن آزمون از %85 به %54 کاهش می یابد. در مجموع صحت تشخیصی تصاویر از %86 به %78 کاهش می یابد.نتیجه گیری: اصلاح تضعیف در تصاویر خود باعث بوجود آمدن آرتیفکت های جدیدی در تصاویر می شود که خود عامل تعیین کننده مهمی در تفسیر تصاویر است. در مجموع به نظر می رسد که استفاده از اصلاح تضعیف در بررسی تصاویر به تجزیه خاص نیازمند است. در صورت عدم وجود تجزیه کافی اصلاح تضعیف می تواند ارزش تشخیصی تصاویر را به طور محسوس کاهش دهد.

مقدمه: اتصال آنتی بادی های مونوکلونال به آنتی ژن های وابسته به تومورها روشی موثر در درمان سرطان می باشد، زیرا این عوامل قادرند بطور اختصاصی این سلول ها را هدف گیری کنند و در واقع به عنوان عاملی موثر برای تشخیص، درجه بندی و مرحله بندی و درمان انواع سرطانها محسوب می گردند.روش بررسی: در این تحقیق بر علیه سلول های سرطان کولون نوعی آنتی بادی مونوکلونال جدید تهیه شد و غلظت آنتی ژن در سلول های مختلف (گلبول های سفید، رده سلولی HT29، LS180 و MCF7) از طریق روش رایوایمونواسی با استفاده از پروتئین جی نشاندار شده با ید- 125 ارزیابی گردید.یافته ها: نسبت اتصال پروتئین جی نشاندار شده با ید- 125 به گلبول های سفید (WBC)، رده سلولی HT29، LS180 و MCF7 به ترتیب برابر 7.1، 91.2، 75.8 و 40.2 درصد بدست آمد.نتیجه گیری: با توجه به اهمیت آنتی بادی های مونوکلونال، لازم است تا روشی موثر برای ارزیابی قابلیت استفاده آنها در تشخیص و درمان انواع سرطان ارایه شود. در روش ارایه شده برای این منظور از مواد رادیواکتیو استفاده شده است که هیچگونه محدودیتی برای شمارش آن وجود ندارد و علاوه بر استفاده کیفی، بصورت کمی نیز می توان از آن استفاده کرد.

مقدمه: استفاده از پپتیدهای نشاندار در پزشکی هسته ای از اهمیت ویژه ای برخوردار است. آنالوگ های سوماتوستاتین نشاندار شده با رادیونوکلیدهای مختلف برای تشخیص و یا درمان تومورهای با رسپتور مثبت سوماتوستاتینی به طور گسترده ای در حال تحقیق و استفاده می باشند. نشان دارسازی آنالوگ های سوماتوستاتین با 99mTc به عنوان رادیونوکلید جایگزین 111In نیازمند اجرای روش های کنترل کیفی مختلف جهت تعیین میزان نشان دارسازی و پایداری کمپلکس ایجاد شده جهت استفاده در کلینیک می باشد.روش بررسی: جهت ارزیابی و مقایسه روش های مختلف تعیین خلوص رادیوشیمیایی، سه روش مختلف بررسی با یکدیگر مقایسه شده اند که شامل کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا (HPLC)، کروماتوگرافی لایه نازک (TLC) و استخراج فاز جامد با ستون کوچک (Sep-Pak) می باشند.یافته ها: هر سه روش کارآیی لازم برای تعیین خلوص رادیو شیمیایی کیت های پپتیدی ذکر شده را داشتند، اگر چه استفاده از HPLC دقیق تر و موثرتر از بقیه روش ها بود.نتیجه گیری: استفاده از HPLC به عنوان دقیق ترین و کاراترین روش جهت خلوص رادیوشیمیایی کیت های پپتیدی می باشند. استفاده از TLC یا Sep-Pak در صورت در دسترس نبودن HPLC در کلینیک های پزشکی هسته ای و پس از آموزش و به دست آوردن تجربه کافی برای ارزیابی کیت های پپتیدی پیشنهاد می شود.

مقدمه: در این مطالعه رادیوداروی [18F] شش-تیا-14 فلوئورو- هپتادکانوییک اسید و یا به اختصار [18F] FTHA که یکی از مهمترین رادیوداروهای حاوی رادیوایزوتوپ پوزیترون دهنده فلوئور-18 میباشد تهیه شده است.روش بررسی: بررسی جهت تعیین بهترین دما برای فلوئورینه کردن و آبکافت، زمان و غلظت واکنشگرها به عمل آمد. در محیط بی آب استونیتریل و کریپتوفیکس 222 و در دمای 85-90درجه واکنش فلوئوریناسیون انجام شد. سپس در محیط قلیایی پتاس 0.2 مولار و در دمای 95 درجه آبکافت انجام گردید و پس از کروماتوگرافی و اسیدی کردن، رادیودارو روی ستون فاز معکوس تغلیظ شد. ماده نهایی توسط روش های RTLC/HPLC تحت کنترل کیفی قرار گرفت و سرانجام توسط آلبومین %5 فرموله و به موشهای صحرایی سالم نر تزریق گردید و آزمونهای پراکنش زیستی و تصویربرداری بر روی آنها انجام گرفت.یافته ها: مراحل کنترل کیفی محصول نشان داد که رادیوداروی تولید شده، دارای خصوصیات مناسب برای انجام اسکن رادیودارویی است. پس از نشاندار سازی مولکول دارویی و تایید خلوص نسبی آن به روشهای کروماتوگرافی خالص سازی بیشتر آن بوسیله فاز معکوس جامد از محلول نهایی انجام شد و رادیودارو با درصد خلوص قابل قبول (بالای 90 درصد) به دست آمد. جذب مناسب رادیودارو در 140-160 دقیقه پس از تجویز در میوکارد مشاهده شد.نتیجه گیری: رادیوداروی 18FTHA در زمان 30 دقیقه توسط یک روش نیمه خودکار با خلوص بالای 90 درصد و اکتیویته ویژه مناسب تصویربرداری قابل تهیه میباشد. تهیه مقادیر بالای این رادیودارو برای مصارف انسانی امکانپذیر است.