مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمان
سال:1389 | دوره:17 | شماره:4 |تعداد مقالات:13

مقدمه: لیشمانیوز جلدی لوکالیزه نوع خشک ناشی از لیشمانیا تروپیکا یکی از شایع ترین عفونت های انگلی پوستی در استان کرمان است. به نظر می رسد ایمنی سلولی و سلول های زمینه ای التهاب نقش مهمی در این عفونت دارند. هدف از این تحقیق بررسی پاسخ ایمنی میزبان در سطح بافتی ضایعه جلدی ناشی از لیشمانیا تروپیکا و ارتباط آن با تظاهرات بالینی و طول مدت بیماری است.روش : بیوپسی پوستی 53 بیمار مبتلا به انواع حاد (کمتر از 2 سال)، مزمن غیرلوپوئید (بیشتر یا مساوی 2 سال) و مزمن لوپوئید (ضایعات جدید اطراف اسکار قبلی) لیشمانیوز جلدی ناشی از لیشمانیا تروپیکا با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین برای تعیین درصد سلول های التهابی و تغییرات اپیدرمی و درمی و رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی برای تعیین میزان گیرنده های CD20 , CD4 , CD8 , CD3 , CD68 و CD1a بررسی گردید.یافته ها: میانگین درصد سلول های لانگرهانس CD1a+ در اپیدرم و درم ضایعات مزمن نوع لوپوئید نسبت به ضایعات نوع حاد بسیار بیشتر بود. هم چنین لنفوسیت T غالب در هر سه نوع لیشمانیوز جلدی حاد، مزمن غیرلوپوئید و مزمن لوپوئید TCD8+ بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد که سلول های لانگرهانس CD1a+ در تبدیل ضایعه جلدی لیشمانیوز به نوع لوپوئید موثر باشند. احتمالا این سلول ها باعث سرکوب سیستم ایمنی علیه لیشمانیوز می شوند و هم چنین با عرضه مداوم آنتی ژن های انگل لیشمانیا به سیستم ایمنی باعث ایجاد تحمل نسبت به انگل می گردند. بنابراین نیاز به بازنگری در مورد نقش این سلول ها در پاسخ ایمنی پوستی علیه لیشمانیوز می باشد. هم چنین به نظر می رسد که احتمالا لنفوسیت های TCD8+ در از بین بردن انگل و بهبود لیشمانیوز جلدی ناشی از لیشمانیا تروپیکا نقش موثری دارند. 

مقدمه: لیشمانیوز پوستی طی سال های متمادی بومی شهرستان بم بوده است و اپیدمی های مکرری از آن دیده شده است. این بیماری بعد از زلزله 1382 بار دیگر پس از یک دورآرامش طغیان کرد. این مطالعه با هدف بررسی تغییرات میزان شیوع 20 ساله لیشمانیوز پوستی در بم انجام شده است.روش: در این مطالعه اطلاعات مربوط به 29395 بیمار به صورت گذشته نگر از مدارک ثبت شده در مرکز کنترل و درمان سالک و مقالات انتشار یافته جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: موارد لیشمانیوز پوستی به چهار دوره طی بیست سال گذشته تقسیم شد که سه دوره قبل از زلزله شامل دوره طغیان، دوره کنترل و دوره آرام می باشد. بیشترین موارد بیماری مربوط به سال 1379 با 6734 مورد (میزان شیوع 3/8%) و کمترین مورد بیماری در سال قبل از زلزله با 215 مورد (با میزان شیوع 2/0%) مربوط به سال 1382 می شود. دوره بازگشت مربوط به سه سال بعد از زلزله می باشد که بیشترین موارد ابتلا مربوط به سال 1385 با 2880 مورد (میزان شیوع 6/2%) ثبت شده است. در طی 20 سال به تدریج متوسط سن بیماران افزایش یافته و در سال های بعد از زلزله افراد مذکر بیشتر از مونث مبتلا شده اند. زخم های سالکی از صورت به دست و پا تغییر موضع داده است. در تمام این سال ها عامل بیماری لیشمانیا تروپیکا و ناقل آن فلبوتوموس سرژنتی بوده است.نتیجه گیری: اپیدمیولوژی لیشمانیوز پوستی تابع تغییرات محیطی است و به دلیل ایجاد ایمنی دایم در افراد مبتلا، پس از مدتی حداکثر میزان شیوع آن تقریبا به اندازه میزان تولد می رسد. در شهرستان بم هم پس از طغیان سال 1379 میزان شیوع آن در حدکمتر از 1% در کنترل طبیعی درآمده بود که با زلزله دی ماه 1382 به علت مهاجرت و حضور افراد حساس، فراوانی بیماری تا 6 برابر قبل از زلزله افزایش داشته است. در مناطقی که بیماری بومی است و در معرض خطر حوادث و بلایا قرار دارد ضروری است که از قبل برنامه دقیقی برای مبارزه با بیماری طراحی گردد. 

مقدمه: این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر دو تمرین راست کردن انتهایی زانو در زنجیره باز و بسته بر تاخیر زمانی وارد عمل شدن عضلات واستوس خارجی و مایل داخلی در بیماران مبتلا به سندرم درد قدامی زانو انجام گرفت. روش: در این مطالعه مداخله ای که به صورت قبل و بعد انجام شد، 13 زن سالم در گروه شاهد و 26 زن مبتلا به سندرم درد قدامی زانو که به شکل تصادفی به دو گروه 13 تایی تقسیم شده بودند، شرکت داشتند. نمونه گیری با روش در دسترس انجام گرفت. برنامه درمانی 5 هفته ای یک گروه از بیماران، راست کردن انتهایی زانو در زنجیره بسته و گروه دیگر راست کردن انتهایی زانو در زنجیره باز بود. در هر دو گروه بیمار میزان تغییرات ناشی از این دو تمرین بر اساس ثبت فعالیت الکترومیوگرافی عضلات و ارزیابی تاخیر زمانی وارد عمل شدن عضله واستوس مایل داخلی نسبت به واستوس خارجی در حرکت بالا و پایین رفتن از پله، پرسش نامه Lysholm برای ارزیابی سطح عملکردی و قیاس خطی بصری برای ارزیابی شدت درد و با استفاده از آزمون تی زوج محاسبه شد و در نهایت تاثیر دو تمرین با استفاده از آزمون تی مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: قبل از مداخله، تاخیر زمانی وارد عمل شدن عضله واستوس مایل داخلی نسبت به واستوس خارجی در دو حرکت بالا و پایین رفتن از پله در دو گروه بیمار به شکل معنی داری بیشتر از گروه سالم بود .(P<0.05) در هر دو گروه بیمار تاخیر زمانی وارد عمل شدن عضله واستوس مایل داخلی نسبت به واستوس خارجی در دو حرکت بالا و پایین رفتن از پله بعد از مداخله کاهش یافت (P<0.05) اما بین تاثیر دو تمرین نه در بالا رفتن و نه در پایین رفتن از پله اختلاف معنی داری مشاهده نشد. بهبود سطح عملکرد و کاهش درد نیز در هر دو گروه قابل ملاحظه بود (P<0.05).نتیجه گیری: هر دو گروه تمرینات زنجیره باز و بسته می تواند به خوبی در توان بخشی بیماران مبتلا به سندرم درد قدامی زانو موثر باشند.

مقدمه: شیرین بیان (Glycyrrhiza glabra L.) از گیاهان دارویی مهمی است که از زمان های قدیم تا به امروز عصاره ریشه آن برای درمان بیماری های مختلفی مورد استفاده قرار می گیرد. ماده موثره اصلی ریشه این گیاه، گلیسریزین است. این پژوهش به منظور تعیین درصد عصاره و نیز درصد گلیسریزین موجود در ریشه شیرین بیان نواحی مختلف استان کرمان و مقایسه آن با نمونه هایی از استان فارس انجام شد.روش: 26 نمونه از ریشه شیرین بیان از نواحی مختلف استان کرمان و 2 نمونه نیز از استان فارس (در مجموع 28 نمونه از 8 منطقه) جمع آوری شد و از ریشه های چند ساله آنها با روش سوکسله با استفاده از اتانول و در 5 نمونه نیز با آب مقطر عصاره گیری به عمل آمد و درصد گلیسریزین موجود در عصاره های حاصل با روش کروماتوگرافی مایع با عمل کرد بالا (HPLC) تعیین شد.یافته ها: میانگین درصد عصاره حاصل از مناطق فسا و شیراز در فارس (06/1±25/18%)، سیرجان (90/0±29/17%) و بردسیر (62/5±33/16) نسبت به سایر مناطق مورد بررسی بالاتر بود(p<0.05) . میزان درصد گلیسریزین نمونه های بردسیر (02/0±1/5%)، سیرجان (75/0±9/4%) و زرند (34/3 ± 46/4%) به میزان غیرمعنی داری بالاتر از نمونه های فارس (59/0±65/3%) بود. میزان عصاره و درصد گلیسریزین حاصل از عصاره گیری با اتانول بیشتر از عصاره گیری با آب مقطر بود (p<0.05) نمونه هایی که پودر ریشه آنها زرد رنگ بود نسبت به نمونه های قهوه ای و نیز نمونه های مربوط به مناطق با ارتفاع نسبتا بالا و خنک درصد گلیسریزین بیشتری داشتند (به ترتیب P<0.001 و .(P<0.05 نتیجه گیری: در مقایسه با سایر مطالعات می توان نتیجه گرفت که میزان عصاره و درصد گلیسریزین موجود در ریشه شیرین بیان اکثر نواحی استان کرمان در حد نسبتا بالایی است. توصیه می شود اقدامات مناسب برای برداشت از ریشه این گیاه برای استفاده داخلی و صادرات صورت گیرد و کشت صنعتی این گیاه در مناطق مناسب استان پیشنهاد می شود. 

مقدمه: آسم یک بیماری التهابی مزمن مجاری هوایی است که از نظر بالینی به صورت حملات تنگی نفس، سرفه و خس خس بروز می کند. درآسم آلرژیک که معمولا در دوران کودکی شروع می شود، سابقه فردی یا خانوادگی بیماری های آلرژیک اغلب مثبت است. کپک ها از شایع ترین محرک های آسم و رینیت آلرژیک می باشند. در بیست سال اخیر 30 درصد به جمعیت آسم ناشی از کپک های معلق هوایی افزوده شده است.روش: در این مطالعه مقطعی بیماران کمتر از 18 سال با علایم آسم مراجعه کننده به کلینیک آلرژی شهر سمنان در سال 87-1386 از نظر میزان شیوع حساسیت به کپک های معلق در هوا مورد ارزیابی قرار گرفتند و از طریق تست خراش جلدی وجود حساسیت به کپک های شایع (کلادوسپوریوم، آلترناریا، پنی سیلیوم، آسپرژیلوس، موکور) ارزیابی شد.یافته ها: از 220 بیمار مورد بررسی، 35% (با فاصله اطمینان 95% :3/41-7/28%) حداقل به یکی از کپک ها حساسیت نشان دادند. شیوع آلترناریا 5/14%، آسپرژیلوس 7/12%، کلادوسپوریوم 2/13%، پنی سیلیوم 7/12% و موکور 7/2% بود. ارتباط معنی داری بین حساسیت به کپک ها با افزایش درجه آسم(p<0.05)   و افزایش تعداد دفعات بستری در بیمارستان (p<0.05) وجود داشت، اما حساسیت به کپک ها با سن، جنس، سابقه فردی و خانوادگی آتوپی و مدت ابتلا به آسم ارتباط معنی دار نداشت. هم چنین بین شدت آسم و تعداد دفعات بستری با تعداد کپک های حساسیت زا همبستگی معنی داروجود داشت(p<0.05) .نتیجه گیری: با توجه به این که آسم شایع ترین بیماری مزمن دوران کودکی است و با در نظر داشتن این نکته که کپک ها از جمله محرک های شایع ایجاد و پیشرفت آسم می باشند می توان با شناسایی آنها و ارایه توصیه های لازم به بیماران گامی مهم در کنترل و پیشگیری بیماری برداشت. 

مقدمه: قارچ ها از جمله عوامل مهم بیولوژیک آلوده کننده محیط زیست هستند که دارای عوارض آلرژیک، سمی و بیماری زا می باشند. کارخانه های ریسندگی و بافندگی ازجمله مراکز دارای خطر بالای آلودگی به قارچ ها می باشند و با توجه به این که شهر یزد به عنوان یکی از قطب های صنعت ریسندگی و بافندگی کشور محسوب می شود، این مطالعه به منظور تعیین میزان و انواع آلودگی قارچی هوای این کارخانه ها انجام گردیده است.روش: از هوای داخل 30 کارخانه و کارگاه ریسندگی در سال 1386، تعداد 235 نمونه جهت جدا سازی کونیدی های قارچی به روش حجم سنجی و مطابق با دستورالعمل استاندارد NIOSH برای جداسازی عوامل بیولوژیک و تعیین میزان تراکم آلودگی و نوع قارچ های جدا شده در واحد حجم، بررسی و نتایج با توجه به اهداف مطالعه با استفاده از تست های آماری تحلیل گردید.یافته ها: جمعا تعداد 958 کلنی از 16 جنس مختلف قارچ جدا شد که گونه های پنیسیلیوم، آسپرژیلوس و کلادوسپوریوم شایع ترین قارچ های جدا شده از هوای داخل کارخانه ها بودند. میزان آلودگی در کارگاه های کوچک بیشتر از کارخانه های بزرگ (p=0.0001) و در کارخانه های با الیاف طبیعی بالاتر ازکارخانه های با الیاف مصنوعی بود  .(p=0.0001)ارتباط مستقیمی بین میزان رطوبت و آلودگی قارچی مشاهده شد(p=0.046)  در حالی که بین میزان آلودگی کلی قارچ ها و دما هیچ گونه ارتباط معنی داری مشاهده نشد. میزان آلودگی در سالن های تکمیل، بالاتر از سایر سالن ها و در سالن های دارای تهویه موضعی و ترقیقی کمتر بود(p=0.034) .نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که هوای کارخانه ها و کارگاه های ریسندگی و بافندگی یزد دارای آلودگی بالا به کونیدی ها و ذرات قابل کشت قارچ ها می باشد. جداسازی قارچ های فرصت طلب از هوای کارخانه ها به ویژه کارگاه های کوچک عمدتا در فصل تابستان می تواند در کارگران با نقص سیستم ایمنی و یا افراد مبتلا به دیابت و بدخیمی ها خطرناک باشد. 

مقدمه: علی رغم مزایای ورزش بسیاری از کارمندان کشورهای مختلف فعالیت فیزیکی کافی ندارند. با توجه به این که الگوی مراحل تغییر به عنوان یک مدل جامع شناخته شده در زمینه ورزش است و خودکارآمدی یکی از سازه های اصلی این الگو می باشد، بر آن شدیم وضعیت ورزش را در کارمندان بر اساس مدل مراحل تغییر مورد بررسی قرار داده و ارتباط آن را با سازه خودکارآمدی تعیین نماییم. روش: در این مطالعه مقطعی 220 نفر از کارمندان ادارات شهر یزد به روش نمونه گیری دو مرحله ای خوشه ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه ای با روایی و پایایی قابل قبول، شامل دو بخش اطلاعات جمعیتی و سازه های مدل مراحل تغییر رفتار و خودکارآمدی، استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS انجام شد.یافته ها: در نمونه پژوهش 152 مرد و 68 زن با میانگین سنی 68/8 ± 34 سال شرکت کردند. از 220 فرد مورد مطالعه 44 نفر در مرحله قبل از تفکر، 88 نفر در مرحله تفکر، 30 نفردر مرحله آمادگی، 16 نفر در مرحله عمل و 42 نفر در مرحله نگهداری قرار داشتند. از نظر آماری تفاوت معنی داری بین خودکارآمدی با مراحل تغییر رفتار (p<0.0001)، بین خودکارآمدی و جنس (p=0.01) و هم چنین بین خودکارآمدی با سطح تحصیلات (p=0.005) مشاهده گردید.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، خودکارآمدی نقش مهمی در انجام ورزش دارد و لزوما باید حمایت همه جانبه ای از طریق نهادهای مرتبط مانند سازمان تربیت بدنی و دانشگاه ها در زمینه ارتقای سطح خودکارآمدی صورت گیرد. 

مقدمه: بیماری بروسلوز از مسایل مهم بهداشتی در کشورهای در حال توسعه از جمله کشور ما می باشد. تشخیص بیماری بر اساس شرح حال، علایم بالینی و تست مثبت سرولوژی آگلوتیناسیون سرمی (تست رایت)، می باشد. هدف این مطالعه ارزیابی این تست در تشخیص بروسلوز کودکان می باشد.روش: این مطالعه به صورت آینده نگر به مدت 2 سال انجام شده است و در آن 52 کودک که تشخیص بالینی بروسلوز برای آنها مطرح بود مورد مطالعه قرار گرفتند. با این فرض که بیماران دارای بروسلوز فعال در منطقه ما دارای تست رایت 80/1 و بالاتر هستند همه نمونه های خون از نظر کشت با روش BACTEC و تست رایت مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: از مجموع 52 کودک با علایم بالینی بروسلوز، تست رایت در 25 بیمار و کشت خون در 10 مورد مثبت بود. در نهایت 26 نفر با تشخیص بروسلوز تحت درمان قرار گرفتند. در 26 بیمار تست رایت و کشت خون هر دو منفی بود و تشخیص نهایی، بیماری دیگری غیر از بروسلوز بود. کشت خون به عنوان استاندارد طلایی تشخیص بروسلوز در نظر گرفته شده است. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی تست رایت در تشخیص بروسلوز کودکان به ترتیب 90 درصد، 2/64 درصد، 5/37 درصد و 2/96 درصد محاسبه گردید. نتیجه گیری: در شرایط بهداشتی کشور تست رایت روشی مطمئن، آسان، ارزان و در دسترس برای رد یا اثبات بیماری بروسلوز در کودکان می باشد. 

گلوتامات نسبتا به طور یکنواخت و به مقدار زیاد در دستگاه عصبی مرکزی توزیع شده و اثرات آن از طریق گیرنده های موجود در غشا به نام گیرنده های یونوتروپیک و گیرنده های متابوتروپیک اعمال می شود. غلظت گلوتامات در دستگاه عصبی به مراتب بیشتر از سایر بافت های بدن بوده و در انتقال سیناپسی، ایجاد تغییرات طولانی مدت در تحریک پذیری سلول های عصبی و تکامل سلول های عصبی دخالت دارد. با وجود اثرات زیاد گلوتامات در عملکرد فیزیولوژیک سلول های عصبی، این ترکیب یک نوروتوکسین قوی نیز می باشد و در بسیاری از اختلالات دستگاه عصبی مرکزی شامل اختلالات نورودژنراتیو، ایسکمی و ضربه دخالت دارد.در حال حاضر داروهای انتخابی گیرنده هایی گلوتامات باعث پیشرفت قابل ملاحظه ای در شناسایی نقش های فیزیولوژیک و پاتولوژیک آنها در دستگاه عصبی شده اند. به علاوه اثرات مطلوب گیرنده های مذکور در اختلالات عصبی و روان شناختی در مدل های حیوانی باعث هدایت تحقیقات به سمت کاربرد ترکیبات مذکور در آزمایش های بالینی گردیده است. از مهمترین این ترکیبات، آنتاگونیست های گیرنده های یونوتروپیک هستند که در مورد اختلالاتی نظیر صرع، سکته ایسکمی و نظایر آن درآزمایش های بالینی مورد استفاده قرار گرفته اند. هدف از این مقاله مروری بررسی گیرنده های یونوتروپیک گلوتامات و نقش آنها در سمیت تحریکی و اختلالات دستگاه عصبی می باشد. همچنین تا حدودی انتقال دهنده های گلوتامات و دخالت آنها در شرایط پاتولوژیک بررسی شده و در پایان به نقش گیرنده های مذکور در بیماری های دستگاه عصبی شامل اسکیزوفرنی، آلزایمر و صرع پرداخته می شود. 

ترومبوسیتوز نوزادی پدیده ای بسیار نادر است که در نوزادان متولد شده از مادران معتاد رخ می دهد. این پدیده، در نتیجه محرومیت از اپیوئیدها چند روز پس از زایمان رخ داده، علت آن ناشناخته است و به تدریج بدون ایجاد هیچ گونه عارضه ای از بین می رود.در این گزارش نوزادی معرفی می شود که از مادر معتاد به هرویین تا قبل از حاملگی و مصرف کننده متادون در حین حاملگی به دنیا آمده است. نوزاد در روز 14 بعد از تولد با شک به سندرم محرومیت بستری مجدد شده و اقدامات حمایتی برای وی انجام شد. در بررسی های روتین آزمایشگاهی ترومبوسیتوز وجود داشت که هیچ گونه علتی به جز اعتیاد مادر برای آن یافت نشد. میزان پلاکت در روز اول بستری 1168000 بوده و پس از 28 روز به 739000 رسید. درمان خاصی برای نوزاد انجام نشد و هیچ گونه عارضه ای در نوزاد مشاهده نشد. این گزارش موید آن است که ترومبوسیتوز ممکن است بخشی از سندروم محرومیت در نوزادان باشد که بدون برجا گذاشتن عارضه ای، قابل برطرف شدن است.